ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Τον άνθρωπο τον χρεώνουν πολλά πράγματα, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποιος άλλος να κάνει κάτι καλύτερο.
Και μάλλον τον βλέπω να την πληρώνει άδικα για όλους, γιατί είναι και η πιο εύκολη λύση μπας και αλλάξει κάτι στην ομάδα.
Από ‘κει και πέρα όμως εγώ βλέπω, όπως και πολύ άλλοι φαντάζομαι, ότι :

-η ομάδα δεν έχει αριστερό χαφ. Ούτε βασικό ούτε αναπληρωματικό ούτε τίποτα.
-ο Ντιόγο δεν υπάρχει, είτε γιατί τον κάψαμε εμείς πέρσι, είτε γιατί κάηκε μόνος του τα βράδια, είτε και τα δύο μαζί.
-ο Ντούντου δείχνει βαρύς κι ασήκωτος, πράγμα που μπορεί να οφείλεται και στα συνεχόμενα περσινά παιχνίδια, προερχόμενος από ένα πρωτάθλημα που διεξάγεται διαφορετικούς μήνες απ’ το δικό μας.
-ο Γκαλέτι έχασε σχεδόν όλη την προετοιμασία και είναι ζήτημα αν έχει κάνει το ¼ των προπονήσεων. Άρα εκτός ρυθμού, εκτός φυσικής κατάστασης και πλήρως ανέτοιμος για την εποχή και την σπουδαιότητα των παιχνιδιών που έχουμε αυτό το διάστημα.
-ο Ντάρμπισάιρ τα ίδια. Όλη η προετοιμασία χαμένη.
-ο Τοροσίδης σχεδόν τα ίδια, άντε λίγο καλύτερα απ’ τον Γκαλέτι αλλά έλειπε όλο τον τελευταίο μήνα.
-ο Μαρέσκα ήρθε καθυστερημένα σε μια καινούργια ομάδα όπου ακόμα ψάχνει ρόλο, έκατσε κι τραυματισμός...
-ο Μπελούτσι έφυγε και δεν αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο επιθετικό μέσο με τα χαρακτηριστικά του. Πολύ καλός -ο Μαρέσκα, αλλά δεν μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα και να ενώσει κέντρο με επίθεση. Είναι άλλος παίχτης.
-ο Στολτίδης που θα μπορούσε να βοηθήσει στο κέντρο, δεν ξέρουμε αν είναι νυν ή πρώην ποδοσφαιριστής.
-η ομάδα μετά από πολλά χρόνια δεν έχει επιθετικογενείς παίχτες. Με ποιους να επιτεθείς και με ποιους να φτιάξεις παιχνίδι ; Οι μόνοι τέτοιοι είναι ο Ντιόγο, ο Μήτρογλου, ο Ματ, ο Ζαιρή, ο Γκαλέτι, ο Μαρέσκα, και ο Ντούντου. Αν πεις ότι από αυτούς τους 7, κανονικά σε ένα 4-5-1 ή 4-2-3-1 πρέπει να παίζουν οι 4, οι υπόλοιποι αδυνατούν να δημιουργήσουν και να απειλείσουν.

Με αυτές τις προϋποθέσεις ποιος θα μπορούσε να κάνει δουλειά στον Ολυμπιακό ;
Η ομάδα έχει ελλείψεις στις θέσεις του αριστερού χαφ και δημιουργικού μέσου και περιορισμένες λύσεις στον πάγκο, με εξαίρεση την άμυνα. Αν όλα αυτά τα κάνουμε σούμα, το αποτέλεσμα που βλέπουμε είναι λογικότατο.

Βεβαίως έχει και ο Κετσπάγια ευθύνη γι’ αυτό το χάλι, αλλά θεωρώ λιγότερο απ’ ότι θέλουν να του προσάψουν.

Είναι σαν να βλέπουμε μια «γκόμενα» κοντή, χοντρή, απεριποίητη και πανάσχημη και να μας φταίνε οι τρίχες στη μασχάλη.

Μετά από καιρό, δυο λόγια πριν αρχίσει η σεζόν.

Πρώτα απ’ όλα είμαι με τα μπούνια με τον Τιμούρ.Δεν ήθελα να φύγει ο Βαλβέρδε, γιατί δεν γουστάρω κάθε καλοκαίρι να αρχίζουμε απ’ την αρχή. Νέοι παίχτες, νέος προπονητής και ώσπου να μάθει ο ένας τον άλλο, το πουλάκι τις Ευρώπης να έχει πετάξει. Είχε τα καλά του και τα κακά του ο Ισπανός, αλλά βασικά ήταν προπονητής.

Από τη στιγμή λοιπόν που η διοίκηση αποφάσισε καλώς ή κακώς να τον αλλάξει, απ’ όλα τα ονόματα που έπαιξαν ή θα έπαιζαν σαν αντικαταστάτες του, εγώ ήθελα τον Τιμούρ.
Οι λόγοι απλοί. Θα ήταν ο μόνος που θα είχε πλήρη επίγνωση που ήρθε και τι απαιτήσεις έχει η ομάδα και κόσμος της. Για να το πω απλά, είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τον Λεμονή. Δλδ σεμνά ταπεινά με πολύ δουλειά, χωρίς πολλά λόγια και φαμφάρες για διαστημικό ποδόσφαιρο και περίεργα συστήματα που θα τους τσακίσουν όλους.

Την Ευρώπη ο Τιμούρ θα την αντιμετωπίσει όπως πρέπει να την αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ομάδες. Ότι έκανε δλδ με την Ανόρθωση πέρσι, ότι έκανε ο Λεμονής πριν δυο χρόνια και ότι κάνει περίπου ο βάζελος τόσα χρόνια και μετά μας ζαλίζει τον έρωτα για πορείες και τα σχετικά.

Στην Ελλάδα δεν περιμένω τους πρώτους μήνες καμιά μεγάλη μπάλα αλλά πιστεύω ότι τα αποτελέσματα θα τα παίρνει. Επιθυμία μου είναι να δω και τους πιτσιρικάδες να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στα επίσημα, αλλά και αυτό με μέτρο.

Ο συγκεκριμένος προπονητής πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στον Ολυμπιακό κι ας μην είναι μεγάλο όνομα, αρκεί να τον αφήσουμε όλοι να κάνει τη δουλειά του και να τον στηρίξουμε ο καθένας από την θέση του. Η διοίκηση με παίχτες, οι παίχτες με δουλειά και ο κόσμος με υπομονή και χωρίς προκατάληψη.

Στο ποδόσφαιρο αν θες να βρεις αρνητικά ή θετικά σε έναν προπονητή ή σ’ ένα παίχτη, τα βρίσκεις για πλάκα. Το θέμα είναι ποια θες να αναδείξεις. Και εδώ είναι και όλο το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται.

Για τα αγωνιστικά τώρα, θεωρώ ότι η ομάδα σαν 11άδα θα είναι καλύτερη απ’ την περσινή, ειδικά αν θα έρθουν ο αριστερός χαφ και ο επιθετικός (που ελπίζω να μην είναι ο Αμερικάνος).
Οι δύο αυτές προσθήκες είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίες, αφού και με αυτές, ελλείψεις θα έχουμε και πάλι.

Ως συνήθως ο ηττημένος, δηλαδή εμείς, κάνει λόγο για τη διαιτησία.

Ο Παναθηναϊκός είτε το θέλουν μερικοί, είτε όχι, την έχει με το μέρος του, κυρίως όταν τη χρειάζεται. Θα είναι μπροστά 7-8 πόντους (που μπορεί να είναι και δίκαια)… θα πάρει 2-3 σφυρίγματα, αμυντικά ή επιθετικά… θα το κάνει +12 και τέλος. Αν η διαφορά είναι στο καλάθι, ακόμη χειρότερα.
Η ποιότητα της ομάδας είναι τέτοια, που δεν χρειάζεται παραπάνω σπρώξιμο. Λίγο κι εκεί που χρειάζεται.

Στο παιχνίδι είναι λογικό να κάνουν λάθη οι διαιτητές. Θα κάνουν 2-3 υπέρ μας, άλλα 2-3 υπέρ τους κι έτσι το άλλοθι πάντα θα υπάρχει. Το θέμα είναι σε ποια σημεία τα παίρνει ο ένας και σε ποια ο άλλος.
Ακόμη και στην τελευταία φάση αν το χρειαστεί το σφύριγμα ο Παναθηναϊκός, θα το πάρει.
Ποιος δεν θυμάται το ανεπανάληπτο «none call» του Διαμαντίδη στον Πεν, όταν ο ίδιος ο Διαμαντίδης έχει σηκώσει το χέρι για να παραδεχθεί την παράβαση. Όλοι το είδαν το φάουλ, εκτός από αυτούς που έπρεπε. Τα παραδείγματα είναι άπειρα και όχι μόνο κατά του Ολυμπιακού.

Για την αβάντα αυτή του ΠΑΟ από τη διαιτησία και η κάλυψη αυτής από ΜΜΕ και δημοσιογράφους, υπάρχει εξήγηση.
Αν ακούσεις δημοσιογράφους του μπάσκετ να μιλάνε για αυτό και τη διαιτησία, σου δίνεται η εντύπωση ότι σε αυτό το άθλημα είναι όλα αγγελικά πλασμένα. Το άθλημα του παραδείσου. Το άθλημα χωρίς παρασκήνιο. Το άθλημα μιας άλλης διάστασης. Είναι πραγματικά απίστευτο…

Ας επανέλθω όμως στην εξήγηση…
Όσο ο δικός μας πρόεδρος λοιπόν, είχε παρατήσει το μπάσκετ στη μοίρα του και είχαμε γίνει περίγελος σε Ελλάδα και Ευρώπη, οι «κοντοί» τα σπρώχνανε μόνοι τους. Ήταν οι μόνοι που πλήρωναν για μεταγραφές, αφού ο δικός μας περίμενε να πάρει παίχτες τζάμπα και ήταν αυτοί που χρηματοδοτούσαν έμμεσα (με μεταγραφές για πχ) ή άμεσα (με τηλεοπτικά δικαιώματα) και τις υπόλοιπες ομάδες.
Ήταν οι μοναδικοί που συντηρούσαν ένα κάποιο ενδιαφέρον του κοινού για το άθλημα, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, αφού στην Ελλάδα έπαιζαν στην κυριολεξία μόνοι τους. Χάρη στον ευρωπαίο ΠΑΟ έπαιρναν και οι άλλοι το κάτι τι τους από τα παρελκόμενα.

Ποια ομάδα και ποιοι παράγοντες να μιλήσουν για εύνοια του Παναθηναϊκού ; τουμπεκιαστοί είναι όλοι και κάνουν και τον σταυρό τους, να έχει ο θεός καλά τους «κοντούς» μην και χάσουν το ψωμάκι τους. Αυλικοί των «κοντών».
Πριν δυο χρόνια πυροβολούσαν με αεροβόλα τους παίχτες του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, ο Μπάρλος πήγε να χάσει το μάτι του, του ρίχνουν 3 αγωνιστικές και μόλις γίνεται γνωστή η κλήρωση κι ότι παίζουμε μεταξύ μας την πρώτη αγωνιστική, οι τρεις αγωνιστικές με συνοπτικές διαδικασίες έγιναν μια, για να παίξουν με κόσμο. Τι να λέμε τώρα…

Αν στο ποδόσφαιρο μιλάμε για παράγκες και μεζονέτες, στο μπάσκετ έχουμε ολόκληρους οικισμούς.

Το κακό δεν είναι ότι ο βάζελος τα κάνει αυτά, οι παράγοντες «στραβώνονται» και οι διαιτητές προσκυνάνε. Το κακό είναι ότι τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι τα κάνουν προκλητικά ακόμη και για ηλιθίους, αβαβά, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο την ιδιαιτερότητα που τους δίνουν οι κανόνες του αθλήματος.

Έχουν κι αυτοί βέβαια τα δίκια τους…
Μίκρο κομμάτι τους αναλογεί στην αθλητική πίτα, είτε αυτή λέγετε ραδιόφωνο, είτε εφημερίδα, είτε τηλεόραση. Δεν μπορούν να χαλάσουν τις δημόσιες σχέσεις τους, και γι’ αυτό ακούμε αυτά τα κωμικά μετά από κάθε επιστημονικό χειρουργείο.

Αυτή είναι η άποψη μου και τη καταγράφω πιο πολύ για τους ομοϊδεάτες μου για να καταλάβουν ότι δεν έχουμε να τα βάλουμε μόνο με μια εξαιρετική ομάδα, έναν ΤΕΡΑΣΤΙΟ προπονητή, αλλά και με ένα ολόκληρο σύστημα.
Συνεπώς θέλουμε πολύ δουλειά σε όλους τους τομείς και υπομονή.

Αυτά…

Αναμενόμενο…
Από τη στιγμή που χάσαμε με το καλημέρα το πλεονέκτημα έδρας, τέλειωσε και το πρωτάθλημα.
Η ομάδα ήταν για μένα φανερά ανέτοιμη στο ψυχολογικό τομέα και αυτό πλήρωσε πρωτίστως. Οι ελλείψεις που έχει το ρόστερ μας, θα μπορούσαν να ξεπεραστούν από το πλεονέκτημα έδρας και να πάρουμε ακόμη κι έτσι το πρωτάθλημα. Αλλά δυστυχώς εμφανιστήκαμε πολύ λίγοι στους τελικούς, με κακή ψυχολογία και τεράστιο κόμπλεξ κατωτερότητας.
Ακόμη και χθες στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου, μόλις κάναμε το 0-5 και περάσαμε μπροστά, χεστήκαμε πάνω μας και η μια βλακεία διαδέχονταν την άλλη. Ευτυχώς χθες που από θαύμα είχαμε καλά ποσοστά στις βολές, γιατί αλλιώς…

Τώρα δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει…
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι χρειάζεται ψυχραιμία για να μην γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε και φέτος.

Ο Παναθηναϊκός έχει τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη, την καλύτερη φέτος ομάδα στην Ευρώπη και μια διαιτησία που τον πάει 60-40 ακόμη και όταν δεν τη χρειάζεται. Όταν τη χρειάζεται έχουμε δει και ζωγραφιές.
Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι δεν γίνεται να ξυπνήσεις ένα πρωί και να τον ρίξεις από το θρόνο του.
Χρειάζεται πολύ υπομονή, πολύ δουλειά, σωστές επιλογές και στήριξη στην ομάδα.
Α, και να φύγουν και οι ηλίθιοι από το γήπεδο. Αλήθεια ξέρει κανείς τι θα γινόταν στο ΣΕΦ αν ο μαλάκας δεν έριχνε τη φωτοβολίδα ; μήπως μπορεί να κερδίζαμε και να άλλαζε και όλη η ψυχολογία μας για τη συνέχεια ; δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Δεκάλεπτα: 28-24, 47-44, 67-62, 94-81

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 17, Περπέρογλου, Μπατίστ 11, Φώτσης 13, Νίκολας 17, Τσαρτσαρής 9, Διαμαντίδης 10, Πέκοβιτς 8, Γιασικεβίτσιους 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς, Πελεκάνος, Τσίλντρες 10, Βούισιτς 4, Μπουρούσης 4, Χαλπερίν 8, Γκριρ 21, Σχορτσανίτης 4, Πρίντεζης 6, Έρτσεγκ 15, Τεόντοσιτς 7.

Παράταση σε ένα προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα...

Τα δεκάλεπτα: 22-10, 36-39, 53-54, 74-70

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς, Πελεκάνος, Τσίλντρες 23 (3), Βούιτσιτς 8, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 5 (1), Γκριρ 16 (2), Πρίντεζης 11 (1), Έρτσεγκ, Τεόντοσιτς 5 (1).

Παναθηναικός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 17 (2), Σπανούλης 4, Περπέρογλου, Μπατίστ 8, Φώτσης 6 (2), Χατζηβρέττας 3 (1), Νίκολας 4, Τσαρτσαρής 1, Διαμαντίδης 12 (2), Πέκοβιτς 15, Σάκοτα.

Τραγικός...
Μας γύρισαν αρκετά χρόνια πίσω...

Δεκάλεπτα: 21-11, 39-29, 65-41, 91-64

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Κέτσμαν, Σπανούλης 12, Περπέρογλου 4, Μπατίστ 16, Φώτσης 4, Χατζηβρέττας 2, Νίκολας 11, Τσαρτσαρής 3, Διαμαντίδης 8, Πέκοβιτς 10, Σάκοτα 8, Γιασικεβίτσιους 13.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης):Παπαλουκάς 5, Πελεκάνος, Τσίλντρες 8, Βούισιτς 2, Μπουρούσης 15, Χαλπερίν 5, Γκριρ 4, Βουγιούκας, Σχορτσανίτης, Πρίντεζης 9, Έρτσεγκ, Τεόντοσιτς 14.

Αυτό που κερδίσαμε με τόσο κόπο μετά από 10 χρόνια, το αφήσαμε να φύγει από τα χέρια μας σα νερό.

Ανέτοιμη ψυχολογικά η ομάδα, με πολύ άγχος και με παίχτες κλειδιά σε τραγική ημέρα. Κρίμα…
Πιστεύω ότι μπορεί να πάρει το διπλό στο ΟΑΚΑ αρκεί να μην φοβηθεί.

Συγχαρητήρια στους μαλάκες που πέταξαν τη κροτίδα που πρώτον μας κάναν για άλλη μια φορά ρεζίλι και δεύτερον που έβγαλαν την ομάδα από το ρυθμό της σε ένα σημείο που είχε γυρίσει το παιχνίδι και φαινόταν ότι μπορούσε να το πάρει.
Να τους χαίρονται αυτοί που τους επιτρέπουν την είσοδο.

Για τη διαιτησία δεν περιμένεις τίποτα καλύτερο.
Η πρόθεση τους φάνηκε όταν έπεσε η κροτίδα στα 85 δευτερόλεπτα και ενώ οι μαλάκες δεν είχαν δώσει άλλο δικαίωμα πιο πριν, έφυγαν σούμπιτοι για τη φυσούνα σαν τα ποντίκια. Για να μην σου πω πριν καν σκάσει η κροτίδα…
Στο ΣΕΦ είναι όλοι υπερευαίσθητοι και υπεράνω. Διαιτητές, δημοσιογράφοι, σχολιαστές και όλοι όσοι «αγαπάνε» το μπάσκετ.
Ας προσέχαμε…

Τα δεκάλεπτα: 16-16, 38-34, 49-53, 67-69

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 5 (1), Πελεκάνος, Τσίλντρες 23 (2), Βούιτσιτς 8, Τεόντοσιτς, Μπουρούσης 18 (2), Χαλπερίν 5, Γκριρ 2, Πρίντεζης 6, Έρτσεγκ, Σχορτσιανίτης.

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 4, Κέτσμαν, Σπανούλης 9, Περπέρογλου, Μπατίστ 10, Φώτσης 9 (2), Νίκολας 15 (1), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 6, Πέκοβιτς 16.

Δεκάλεπτα: 23-17, 41-31, 61-45, 81-67

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7, Πελεκάνος, Τσίλντρες 14, Βούισιτς 8, Μπουρούσης 17, Χαλπερίν 5, Γκριρ 16, Σχορστανίτης 4, Έρτσεγκ 4, Βουγιούκας 4, Τεόντοσιτς, Σλούκας 2.

Μαρούσι (Μαρκόπουλος): Στίβενσον 7, Κιζ, Χαραλαμπίδης 7, Κουμπούρας 12, Χαφ, Στεφανίδης 2, Μαυροειδής 2, Μαυροκεφαλίδης 10, Καλάθης 9, Γλυνιαδάκης 4, Καϊμακόγλου 12, Διαμαντόπουλος 2.

Μια φορά κ έναν καιρό, ένας υπέροχος πρίγκιπας ρώτησε την πεντάμορφη πριγκίπισσα:

-Θέλεις να με παντρευτείς ;

Κι αυτή απάντησε...:

-ΟΧΙ!!!

Και ο πρίγκιπας έζησε ευτυχισμένος για πολλά χρόνια.

Πήγαινε κάθε μέρα για ψάρεμα, για κυνήγι και στα μπαράκια με τους φίλους του.
Έπινε πολύ μπύρα, κρασί και ποτά και γινόταν στουπί όποτε του 'κανε κέφι.
Έπαιζε γκολφ και έτρωγε χαβιάρι και άλλα τέτοια πολλά, γιατί του περίσσευαν τα φράγκα.
Πετούσε τα ρούχα του στην καρέκλα της τραπεζαρίας και γαμούσε πεταλουδίτσες, γειτόνισσες και φίλες...
Δεν τον ένοιαζε να ανταγωνιστεί φίλους και γείτονες για το καλύτερο αμάξι, το καλύτερο μέρος για διακοπές κ.ο.κ........

Αμολούσε κλανιές όποτε γούσταρε και κατουρούσε πιτσιλίζοντας το καπάκι της λεκάνης με ανοιχτή την πόρτα του μπάνιου.
Έχεζε ασύστολα διαβάζοντας και τραγουδούσε ρεύοντας και συνέχεια έξυνε τα αρχίδια του.
Άκουγε Heavy Metal στη διαπασών και έβλεπε ποδόσφαιρο όλο το Σαββατοκύριακο.......................και κανείς δε του τα 'πρηζε!!!!!!!!!!!!!!

ΤΕΛΟΣ

Δεκάλεπτα:21-32, 47-52, 62-71, 78-93

Μαρούσι (Μαρκόπουλος): Στίβενσον 14, Κιζ 10, Χαραλαμπίδης 9, Κουμπούρας 6, Στεφανίδης 1, Χαφ, Καλάθης, Καϊμακόγλου 13, Γλυνιαδάκης 5, Διαμαντόπουλος 8, Μαυροκεφαλίδης 5, Μαυροειδής 7.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 15, Πελεκάνος 3, Βούισιτς 16, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 4, Χαλπερίν 23, Γκριρ 7, Βουγιούκας 3, Σχορτσανίτης, Πρίντεζης 5, Έρτσεγκ 5, Τεόντοσιτς 12.

Δεκάλεπτα: 32-19, 49-34,75-56, 102-80

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 8, Πελεκάνος 4, Τσίλντρες 6, Βούισιτς 20, Μιλόσεβιτς 2, Μπουρούσης 15, Χαλπέριν 5, Γκριρ 3, Σχορτσανίτης 9, Έρτσεγκ 8, Πρίντεζης 16, Τεόντοσιτς 6.

Μαρούσι (Μαρκόπουλος) : Στίβενσον 2, Κιζ 12, Χαραλαμπίδης 10, Κουμπούρας 2, Χαφ. Στεφανίδης 7 ,Μαυροεϊδής 7, Μαυροκεφαλίδης 12, Καλάθης 4, Γλυνιαδάκης 9, Καϊμακόγλου 3, Διαμαντόπουλος 9.

Επιτέλους πρωτάθλημα (22ο) μετά το 2003 και ταυτόχρονα και ντάμπλ.
Θα μπορούσαμε να είχαμε καθαρίσει τη σειρά των τελικών με 3-0 αντί για 3-1, αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον πανηγυρίστηκε το πρωτάθλημα στο «σπίτι» μας.

Τώρα πρέπει να γίνουν οι κατάλληλες κινήσεις για να διατηρήσουμε τα κεκτημένα στην Ελλάδα και να επιστρέψουμε στο Final 4 της Ευρώπης. Εκεί που ανήκουμε δηλαδή.

Πολλά συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα.

Τα σετ: 30-28, 25-16, 25-19.

Αναμενόμενη η ήττα σε ένα αδιάφορο για εμάς παιχνίδι, αν και το παρακάναμε λίγο και η διαφορά των 16 πόντων δεν μας τιμά.
Ο Ολυμπιακός είναι ομάδα για τελικούς, αν δεν καταφέρει να πάει, τα υπόλοιπα έρχονται σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα.

Τα δεκάλεπτα: 19-26, 30-46, 58-73, 79-95.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 8, Πελεκάνος 3, Βούιτσιτς 12, Μπουρούσης 17π. (9 ριμπ.), Γκριρ 19, Πρίντεζης 4, Έρτσεγκ 11, Τεόντοσιτς 5, Μιλόσεβιτς, Χαλπερίν, Βουγιούκας.

Μπαρτσελόνα (Πασκουάλ): Μπαζίλε 3, Μπάρετ 4, Τρίας 5, Μπάρτον 6, Λάκοβιτς 14, Ναβάρο 14, Άντερσεν 20, Βάσκεθ 3, Ιλιάσοβα 7, Σάντα 4, Σαντιάγκο 10, Γκριμάου 5.

Τα είδαμε όλα…

Απίστευτο παιχνίδι, με την καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα, να παίρνει πανάξια τον τίτλο με 9 παίχτες.


Αυτό το παιχνίδι μόνο ο Ολυμπιακός μπορούσε να το γυρίσει έτσι δύο φορές και να αντέξει με 9 παίχτες στην παράταση.
Εκτός ότι βρεθήκαμε πίσω στο ‘8 με 2-0 και καταφέραμε να ισοφαρίσουμε, εκτός ότι δεχθήκαμε γκολ στο ’90 ενώ δεν είχαμε απειληθεί καθόλου σε όλο το παιχνίδι (εκτός από τα δύο γκολ που δεχθήκαμε στην αρχή) και ισοφαρίσαμε στο καπάκι από τον συγκλονιστικό Άγγλο, δεν έχει επισημανθεί το πόσο δύσκολο είναι σε μια διαδικασία 17 πέναλτι να χρειάζεται να ισοφαρίσεις τις 14 φορές, μιας και εκτελούσαμε δεύτεροι. Τεράστιο επίτευγμα και τεράστια μαγκιά.

Αυτός ο πιτσιρικάς Άγγλος πρέπει να γίνει προσπάθεια για να μείνει στην ομάδα οπωσδήποτε. Έχει πολύ μεγάλη ψυχή.

Συγχαρητήρια σε όλους για την κατάκτηση του 9ου τίτλου, από τους 10 των τελευταίων 5 χρόνων !

Όταν χάνεις έναν ημιτελικό στο τελευταίο σουτ, η πίκρα είναι μεγάλη.
Τι να αναλύσεις και τι να πεις όταν ένα παιχνίδι κρίνετε στο ένα σουτ…

Περίμενα περισσότερα πράγματα από κάποιους ποιο έμπειρους παίχτες, αλλά δυστυχώς δεν τα είδα. Περίμενα περισσότερα από τον Βουίσιτς και τον Χαλπερίν και μεγαλύτερη διάρκεια από τον Γκριρ, ο οποίος σίγησε τελείως στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Μπουρούσης ήταν φανερά αδύναμος από την ίωση των προηγούμενων ημερών και για μένα μέτρησε πολύ η απουσία του Βασιλόπουλου στην άμυνα. Ο Παπαλουκάς αν και δεν έκανε το καλύτερο του παιχνίδι, απέδειξε όταν η μπάλα είχε αρχίσει να βαρένει επικίνδυνα γιατί θεωρείται τόσο μεγάλος παίχτης.
Παρ’ όλα αυτά, για κανέναν δεν μπορείς να πεις ότι δεν προσπάθησε ή ότι ήταν αδιάφορος. Απλά έτυχε και χάσαμε εμείς.
Η απορία που προκύπτει και δεν θα απαντηθεί ποτέ, είναι γιατί δεν δοκιμάσαμε τρίποντο στην τελευταία φάση. Αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Η ομάδα έδειξε ότι είναι σε πολύ καλό δρόμο και την επόμενη χρονιά πιστεύω ότι θα είμαστε ακόμη καλύτεροι.

Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα για την προσπάθεια και την παρουσία της.
Τώρα πρέπει να πάρουμε οπωσδήποτε το πρωτάθλημα που ήταν και ο πρώτος μας στόχος.

Δεκάλεπτα: 21-27, 41-43, 63-66, 82-84.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9 (5 ασίστ), Τσίλντρες 11, Βούιτσιτς 14, Μπουρούσης 10 (7 ριμπ.), Χαλπερίν 4, Γκριρ 18, Πρίντεζης 9, Έρτσεγκ 4, Τεόντοσιτς 3, Βουγιούκας, Πάργκο.

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 18, Περπέρογλου 4, Μπατίστ 19, , Πέκοβιτς 20, , Γιασικεβίτσιους 18 (5 ασίστ), Φώτσης 5, Νίκολας, Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής, Κέτσμαν.

Τα δεκάλεπτα: 25-19, 41-40, 57-62, 76-86

Κολοσσός Ρόδου (Σφαιρόπουλος): Χάρις 11, Παντελιάδης 2, Παπανικολόπουλος 13, Βασίλιεβιτς 13, Τζόγκο 6, Ασημακόπουλος 9 (6ριμπ.), Χαρίσης 11, Τσάμης 11.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 4 (8ασίστ.), Πρίντεζης 9, Τσίλντρες 8, Βούισιτς 8, Μιλόσεβιτς 3, Μπουρούσης 21 (19ριμπ. 3 ασίστ), Χαλπερίν 12, Γκριρ 12, Έρτσεγκ 7, Τεόντοσιτς 2, Σχορτσιανίτης.

Τέλος επίσημα και αυτό το πρωτάθλημα... του χρόνου πάλι.

Βγάλαμε κι αυτή την υποχρέωση της τελευταίας αγωνιστικής, κι αφού δεν έκατσε να κάνουμε το παιχνίδι στο Καραΐσκάκη για να αποκτήσει μορφή φιέστας, ήταν εντελώς αδιάφορο.

Τώρα μένει να δούμε πως θα είμαστε στον τελικό.

Τα δεκάλεπτα: 25-17, 43-30, 64-46, 84-61

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 10 (3), Πρίντεζης 4, Τσίλντρες 6, Βούισιτς 10, Ερτσεγκ 3, Μπουρούσης 15 (1), Χαλπερίν 8 (2), Γκριρ 11 (2), Τεόντοσιτς 5 (1), Βουγιούκας 7, Γιαννόπουλος 5 (1), Σλούκας.

Κολοσσός (Σφαιρόπουλος): Χάρις 20 (2), Παντελιάδης 3 (1), Παπανικολόπουλος, Βασίλιεβιτς 8, Τζόγκο 2, Δανάς, Ασημακόπουλος 10, Λέριας, Χαρίσης 4, Τσάμης 6, Σταυρόπουλος, Τσέρανιτς 8.

Ποιος να μας το έλεγε...
Πρώτοι και με ρεκόρ νικών !
Όμως καλά είναι τα ρεκόρ, αλλά αυτό που μετράει περισσότερο είναι το πρωτάθλημα.

Τα δεκάλεπτα: 25-17, 44-35, 64-56, 80-70.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (1), Ερτσεγκ 4, Τσίλντρες 11 (2), Βούισιτς 12, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 10, Χαλπερίν 3 (1), Γκριρ 2, Τεόντοσιτς 8, Σλούκας 2, Βουγιούκας 9, Πρίντεζης 12.

Μαρούσι (Μαρκόπουλος): Στίβενσον 8 (1), Κις 4, Χαραλαμπίδης 8 (1), Παπαντωνίου, Κουμπούρας 9 (1), Χαφ, Στεφανίδης 1, Μαυροειδής 11, Μαυροκεφαλίδης 4, Καλάθης, Γλυνιαδάκης 14, Καϊμακόγλου 11 (1).

Ευτυχώς που μας προέκυψε κίνητρο για ρεκόρ νικών σε μια χρονιά.
24-1 και συνεχίζουμε...

Δεκάλεπτα:20-19,42-38, 63-61,84-88

Πανελλήνιος (Ζούρος): Όστοϊτς 11, Παπαμακάριος 25, Καλαϊτζίδης 2, Καλαϊτζής, Σακελλαρίου, Νιούλεϊ 9, Πέτρουλας 2, Νάτζφεϊ 7, Πέτροβιτς, Κομποδιέτας, Γκόλεματς 18, Γκράντι 10.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης) : Παπαλουκάς 21, Πρίντεζης 6, Τσίλντρες 12, Βούισιτς 14, Μιλόσεβιτς, Έρτσεγκ 8, Χαλπερίν 11, Γκριρ, Γιαννόπουλος, Σλούκας, Βουγιούκας 10, Τεόντοσιτς 6.

Καλά δεν περίμενα να παίξουμε καμιά μπαλάρα, αλλά δεν περίμενα και να χάσουμε. Και δίκαια μάλιστα, αφού θα μπορούσαμε να φάμε κι άλλα.
Αυτό είναι το τίμημα όταν καθαρίζεις το πρωτάθλημα νωρίς και όταν χρησιμοποιείς μαζί αρκετούς παίχτες που δεν είχαν σεβαστή συμμετοχή μέχρι τώρα.

Τι να κάνουμε δεν πειράζει...

Ένα παιχνίδι πρέπει να κερδίσουμε οπωσδήποτε κι αυτό είναι ο τελικός με την ΑΕΚ.

Ακόμη ένα κύπελλο...
Εδώ έχουμε συνηθίσει στους τίτλους, αλλά ένα κύπελλο είναι πάντα ευπρόσδεκτο ειδικά όταν ισοφαρίζουμε επιτέλους τον Εθνικό.
Τώρα περιμένουμε το πρωτάθλημα και την πρόκριση στο C.L..

Τα οκτάλεπτα : 3-2, 2-2, 2-1, 2-1.

Ολυμπιακός (3/5 π.π.): Μυλωνάκης 1, Χατζηθεοδώρου 1, Αφρουδάκης Χρ. 1, Ντόσκας 1, Αφρουδάκης Γ. 1, Νίκιτς 3, Κομάντινα 1.

Πανιώνιος (4/11 π.π.): Μιράλης 1, Κοκκινάκης 1, Λιοτσάκης 1, Παπαδόγκωνας 3.

Πάει κι αυτό...

Τα δεκάλεπτα: 23-20, 42-33, 60-41, 81-60

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Πελεκάνος 3, Τσίλντρες 14, Βούιτσιτς 2, Μιλόσεβιτς 13, Μπουρούσης 11, Σλούκας 3, Έρτσεγκ 2, Τεόντοσιτς 14, Βουγιούκας 7, Πρίντεζης 12, Βασιλόπουλος.

Τρίκαλα (Αγγέλου): Λεπενιώτης 6, Κακλαμάνος 9, Παπαχρήστος 3, Μπόγδανος 2, Γιανγκό 6, Έιβερι 4, Τζιγκάνοβιτς 11, Χαριτόπουλος 11, Μουτόμπο 6, Πέττας 2, Νικολαΐδης, Κατσαρές.

Όταν έχεις πάρει ένα καλό αποτέλεσμα στο πρώτο παιχνίδι και η ρεβάνς στην έδρα σου μοιάζει περισσότερο με τυπική διαδικασία κι αντί να μπεις στο γήπεδο να παίξεις ελεύθερα, χωρίς ιδιαίτερο άγχος και πίεση, για να χαρείς εσύ αλλά κι ο κόσμος το παιχνίδι, εσύ μπαίνεις περιμένοντας να περάσει η ώρα για να φύγεις, τότε θα εμφανίσεις το μέτριο σημερινό πρόσωπο και θα υπάρχει κι κίνδυνος να βρεθείς προ εκπλήξεων.

Είναι κρίμα γιατί αυτά τα παιχνίδια προσφέρονται για θέαμα.
Όταν βλέπουμε σε προημιτελικούς Champions League τέτοια μπαλάρα, τουλάχιστον σε πιο "άνετα" παιχνίδια εδώ, ας προσπαθήσουμε ρε αδερφέ.

Το μόνο σημαντικό ματς τώρα είναι ο τελικός. Ότι δούμε εκεί, αλλιώς του χρόνου πάλι...

Καπαρώσαμε την πρώτη θέση σε ένα γήπεδο που δεν μας πήγαινε. Τα άλλα δεν έχουν τόση σημασία ειδικά αν προέρχεσαι λίγες μέρες πριν την πρόκριση στο Βερολίνο.

Tα δεκάλεπτα: 20-17, 41-38, 63-63, 84-86

Πανιώνιος (Τριφούνοβιτς): Ξανθόπουλος 4, Ζορόσκι 25 (4), Γεωργαλής, Καλαμπόκης 20 (2), Μάιλς 8, Ραΐτσεβιτς 3 (1), Μίτσοβ 4, Ντικούδης 15 (1), Γιαννούλης 5.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 10, Πελεκάνος, Τσίλντρες 10, Τεόντοσιτς 4 (1), Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 27 (1), Χαλπερίν, Γκριρ 14 (2), Πρίντεζης 15, Βασιλόπουλος 3 (1), Έρτσεγκ 3 (1).

Νίκη σε ένα παντελώς αδιάφορο και ξενέρωτο παιχνίδι.

Κατά τα’ άλλα περιμένουμε, όπως μας λένε, και αυτή την εβδομάδα εξελίξεις σε διάφορα σημαντικά θέματα της ομάδας, οι οποίες όμως δεν θα έρθουν για άλλη μια φορά ούτε αυτή την εβδομάδα.

Μετά τα γνωστά… μεγάλη εβδομάδα… ο πρόεδρος πάει διακοπές για το Πάσχα… γυρίζει ο πρόεδρος, δεν γίνεται τίποτα… φεύγει ο πρόεδρος για δουλειές στο εξωτερικό… γυρίζει ο πρόεδρος… έρχεται ο τελικός κυπέλλου και πρέπει να περιμένουμε… περνάει ο τελικός και βλέπουμε…

Ότι γίνεται κάθε χρόνο δηλαδή, μην χαλάμε και τις παραδόσεις.

Επιτέλους τίτλος μετά από καιρό.

Τα σετ: 25-23, 22-25, 23-25, 25-20, 17-15.

Ολυμπιακός (Κρίστιανσον): Ριβέρα 13 (1 άσος, 11/20 επ., 1 μπλ.), Κουρνέτας 2 (2 μπλ.), Χοφ 1 (1/ 2 επ.), Τζούριτς 9 (1 άσος, 6/13 επ., 2 μπλ.), Μίλκοβιτς 26 (1 άσος, 23/43 επ., 2 μπλ.), Ούρναουτ 6 (5/16 επ., 1 μπλ.), Παπαδημητρίου (λ- 45%) / Χριστοφιδέλης 6 (6/165 επ., 86% υπ.) / Σουλτανόπουλος 5 (3/5 επ., 2 μπλ.), Τσέργας, Καριπίδης, Ρουμελιώτης 3 (3/6 επ.).

Παναθηναϊκός (Λεώνης): Ερπ 7 (7/18 επ.), Αγκάμεζ 24 (2 άσοι, 21/49 επ., 1 μπλ.), Αντράε 15 (2 άσοι, 12/31 επ., 1 μπλ.), Ανδρεάδης 10 (2 άσοι, 8/11 επ.), Πανταλέων 11 (9/14 επ.), Ντεπέστελε 4 (2/6 επ., 1 μπλ.), Στεφάνου (λ- 73%) / Ντονάς, Ψάρρας, Χατζηαντωνίου, Λάππας.

Έγινε το διπλό και πάμε Βερολίνο.
Έπρεπε να γίνει γιατί και καλύτερη ομάδα είμαστε, αλλά και γιατί αν παίρναμε την πρόκριση στο ΣΕΦ, θα ήμασταν η μοναδική ομάδα του Final Four που δεν θα είχε σπάσει την έδρα της αντιπάλου της. Το κάναμε λοιπόν κι εμείς και πάμε να διεκδικήσουμε τις πιθανότητες που μας αναλογούν.
Δεν πρέπει όμως να παίρνουν τα μυαλά μας αέρα. Άλλο τι μπορεί να θέλουμε ή να πιστεύουμε ο καθένας για την πάρτη του, αλλά στο Βερολίνο θα πάμε σαν τέταρτο φαβορί για την κούπα. Προηγείται η ΤΣΣΚΑ, μετά ο Παναθηναϊκός, ακολουθεί η Μπάρτσα ή η Τάου και τέλος ερχόμαστε εμείς. Ίσως να είναι και καλύτερα έτσι…Τον στόχο μας για νέα ομάδα τον πετύχαμε με το παραπάνω. Αν καταφέρουμε τώρα να κάνουμε κι ένα βήμα παραπάνω, ακόμη καλύτερα.

Αγωνιστικά χθες παίξαμε όπως έπρεπε να παίξουμε και την Τρίτη, με εξαίρεση το 2ο δεκάλεπτο. Καλή άμυνα, τρέξιμο ή κοντρόλ μπάσκετ όταν χρειαζόταν, εκμεταλλευτήκαμε την κούραση της Ρεάλ και επιτέλους βάλαμε και βολές !!!

Μεγάλο παιχνίδι από τον Μπουρούση που έπαιξε και για τον Βούισιτς και καθοριστικός ο Έρτσεγκ με 4 στις 4 βολές και ένα τρίποντο θάνατος στα τελευταία 4 λεπτά.

Συγχαρητήρια σε όλους…

Δεκάλεπτα: 16-20, 41-33, 58-54, 75-78

Ρεάλ Μαδρίτης (Πλάθα): Ουίνστον 9, Ρέγιες 12 (10ριμπ), Βαν Ντεν Σπίγκελ 9, Μουμπρού 3 (1), Ερβέλ 5, Μάσεϊ 8, Μπούλοκ 19 (3), Γιουλ 3 (1), Λόπεζ 4, Τόμας 3.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 8, Τσίλντρες 7 (7ριμπ), Μπουρούσης 25 (6ριμπ, 3κοψ), Χαλπερίν 10 (2), Γκριρ 12 (1), Βασιλόπουλος, Βουγιούκας, Πρίντεζης 9, Έρτσεγκ 7 (1), Τεόντοσιτς, Πάργκο.

Σε δύο παιχνίδια με τους Ισραηλινούς 4 βαθμοί… καλά είναι.
Πρώτη θέση μαζί με την Ελβετία και σχεδόν όλα θα κριθούν στο μεταξύ μας παιχνίδι στην έδρα τους. Αν δεν καταφέρουμε να πάρουμε έστω ένα Χ, τότε δεν θα δικαιούμαστε να μιλάμε για πρωτιά στον όμιλο.

Δεν ξέρω αλλά εμένα αυτή η ομάδα, δεν μου προκαλεί σχεδόν καμία συγκίνηση. Είναι βέβαια η εθνική μας ομάδα και θέλω να κερδίζει, αλλά…

Ένα φλατ πράγμα, που ξέρεις εκ των προτέρων τι θα δεις. Όποιος και να είναι ο αντίπαλος όποια κι αν είναι η σύνθεση μας.
Αυτή η ομάδα μου δημιουργεί την αίσθηση ότι βλέπω ακριβώς το ίδιο πράγμα 100 χρόνια. Το ίδιο και το ίδιο. Σαν να βλέπεις το ίδιο αγώνα σε βίντεο 100 χρόνια.
Αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή, έχει καταφέρει ενώ κάνουν αλλαγές σε πρόσωπα, να νομίζεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από το 2004. Ότι παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αλλαγές έχουν γίνει, αυτό όμως που δεν έχει αλλάξει καθόλου, είναι η μετριότατη εικόνα της ομάδας, που δεν σου δίνει την ελπίδα ότι θα δεις κάτι διαφορετικό προς το καλύτερο.
Ποιος πιστεύει ότι αν προκριθούμε στο μουντιάλ, δεν θα τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη ; ποιόν πείθει η εθνική ότι δεν θα συμβεί ότι και στο Euro ;

Τέλος πάντων…

Άσχετο, αλλά αυτό το χθεσινό 5-2-3 σαν σύστημα δεν υπάρχει πουθενά.

Όπως φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο, μπορούσαμε να είχαμε πάρει το διπλό και να είχαμε καθαρίσει την πρόκριση από χθες, αρκεί να εμφανιζόμασταν στο πρώτο ημίχρονο.
Δεν θυμάμαι πότε κάναμε παρόμοιο ημίχρονο. Ήταν λες και μάζεψες πέντε περαστικούς και τους έβαλες να παίξουν μαζί. Δεν πήγαινε τίποτα καλά με αποτέλεσμα τους φτωχούς 20 πόντους του πρώτου εικοσάλεπτου.
Στο δεύτερο ημίχρονο σοβαρευτήκαμε λίγο, μαζέψαμε τη διαφορά αλλά κι εκεί όταν στο τέταρτο δεκάλεπτο μειώσαμε στους 5-6 πόντους, σε κάθε σερί χαμένη επίθεση της Ρεάλ φροντίζαμε να ανταποδίδουμε με λάθη και λάθος επιλογές δικές μας, με αποτέλεσμα να μην καταφέρουμε να ρίξουμε τη διαφορά κάτω από τους 5 πόντους και να πάρουμε το παιχνίδι μιας και η Ρεάλ έδειχνε εμφανώς κουρασμένη.
Τέλος πάντων πιστεύω ότι αύριο δεν γίνεται να κάνουμε τέτοιο κακό ημίχρονο όπως το χθεσινό.

Και έλεος με τις βολές !!!!!!!
Δεν γίνεται να σπάμε τα καλάθια σε κάθε παιχνίδι !!!!

Τα δεκάλεπτα: 23-12, 37-20, 52-41, 71-63.

Ρεάλ (Πλάθα): Ουίνστον 1, Ρέγες 19(5/16δ, 9ρ, 5κλ, 4ασ), Βαν ντεν Σπίγκελ 4, Μουμπρού 9(5κλ, 3ασ), Ερβέλ 4(7ρ, 4λ), Μάσεϊ 8, Μπούλοκ 22(2/9τρ, 3ασ), Γιουγ 2, Λόπεθ 2, Τόμας.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 5(1τρ, 6λ, 6ασ), Τσίλντρες 9(6ρ), Βούισιτς 2, Μπουρούσης 17(10ρ), Χαλπερίν, Γκριρ 9(2/6τρ), Βασιλόπουλος 6(2), Πρίντεζης 6(1τρ, 4ρ), Έρτσεγκ 7(1), Τεόντοσιτς 2, Πάργκο.

Ότι και να πεις για τον Τζόλε είναι λίγο…

Για μένα ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει ποτέ την φανέλα του Ολυμπιακού.
Σε προσφορά, σε διάρκεια και σε τίτλους.
Το βαρόμετρο της ομάδας για 13 χρόνια.
Νιώθω πολύ τυχερός που τον έζησα και τον είδα ζωντανά να παίζει.

Είναι σίγουρο ότι θα λείψει απ' όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο και η αξία του θα αναγνωριστεί ακόμη περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων.

Ένας πραγματικός θρύλος για το Θρύλο...

Το χρέος μας το κάναμε και μαζί κάναμε και το 2-0.
Δύσκολα μεν αλλά όχι αγχωτικά. Στην παρούσα φάση αυτό που μετράει είναι οι νίκες γιατί το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, οι διαφορές παίρνονται και χάνονται για πλάκα και τα λάθη δεν συγχωρούνται.
Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι τράβηξαν και πάλι οι ίδιοι τρεις παίχτες, μαζί με τον Πρίντεζη αυτή τη φορά, ο οποίος έκανε καταπληκτικό παιχνίδι. Βέβαια σε αυτά τα παιχνίδια περιμένεις από τους έμπειρους να κάνουν τη δουλεία και τους υπόλοιπους να τους στηρίξουν όπως μπορούν. Εμείς αυτό κάναμε στα δύο παιχνίδια, με σοβαρότητα ψυχραιμία και υπομονή, γι’ αυτό και καρπωθήκαμε αυτό το 2-0. Η ομάδα είναι εμφανές ότι αποκτά σιγά σιγά αυτό που χρειάζεται για την κορυφή, αρκεί να τη στιρήξουμε και όταν θα έρθουν και οι ήττες, γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι θα έρθουν.
Αυτό όμως που πρέπει να προσέξουμε όμως, είναι αυτές οι ριμάδες οι βολές. Δεν γίνεται στην έδρα σου να χάνει τόσες πολλές. Δεν είναι μόνο το σύνολο των πόντων που χάνεις, αλλά και η ψυχολογία την δεδομένη στιγμή είτε μπουν είτε όχι. Αν μπουν παίρνει το πάνω χέρι εσύ, αν όχι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να ελπίζει.

Τώρα πάμε για μια νίκη σε τρία παιχνίδια… στο χέρι μας είναι…

Τα δεκάλεπτα: 18-15, 38-36, 59-49, 79-73.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 12 (2), Τσίλντρες 2, Βουίσιτς 14, Μπουρούσης 9 (1), Χαλπερίν, Γκριρ 21 (3), Βασιλόπουλος 3 (1), Πρίντεζης 18, Ερτσεγκ, Πάργκο.

Ρεάλ (Πλάθα): Ουίνστον 2, Ρέγες 23, Βαν ντε Σπίγκελ 1, Μουμπρού 4, Ερβέλ 6, Μάσεϊ 4, Μπούλοκ 22 (3), Γιουλ 5 (1), Λόπεθ 4, Τόμας 2.

Βιαστήκαμε να νικήσουμε…
Η πιο σωστή ατάκα που ακούστηκε χθες.
Προπονητές και παίχτες «ξεχάστηκαν» και το +18 στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου, έγινε -8 στα μέσα του 3ου.
Ευτυχώς εκεί δεν χάσαμε την ψυχραιμία μας και το γυρίσαμε γρήγορα το παιχνίδι, με μπροστάρηδες τον Παπαλουκά, τον Γκριρ αλλά και με τον εξαιρετικό απ’ το πρώτο ημίχρονο Βούισιτς.
Το παιχνίδι όμως για μένα το καθάρισε ο Βασιλόπουλος. Αυτός ήταν ο καθοριστικός παίχτης στο κρίσιμο σημείο όταν η μπάλα έκαιγε. Ο άνθρωπος έβαλε δυο τρίποντα έκανε δύο τάπες, ένα κλέψιμο και ένα επιθετικό ριμπάουντ και όλα αυτά στα τελευταία λεπτά. Τι άλλο να ζητήσει κανείς ;

Το καλό από αυτή την εξέλιξη, είναι ότι στο δεύτερο παιχνίδι αύριο, θα είμαστε πιο σοβαροί γιατί είδαμε τι μπορεί να κάνει η Ρεάλ και θα περιμένουμε και περισσότερα πράγματα από Μπουρούση, Χαλπερίν, Πάργκο και Πρίντεζη που δεν ήταν και τόσο καλοί χθες. Δεν γίνεται να κάνουν ίδια εμφάνιση.

Θεωρώ ότι θα το κάνουμε το 2-0 αύριο, γιατί σε αυτές τις σειρές των αγώνων, με τη σειρά (2-2-1) που πάνε τα παιχνίδια, αν μια ομάδα έχει περισσότερες πιθανότητες να σπάσει την έδρα του αντιπάλου της, αυτό μπορεί να γίνει στο πρώτο παιχνίδι που ακόμα οι ομάδες δεν «γνωρίζονται» καλά.
Είμαστε καλύτερη ομάδα από την Ρεάλ και δεν νομίζω ότι θα την πατήσουμε

Τα δεκάλεπτα: 28-18, 46-41, 63-64, 88-79

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13, Τσίλντρες 8, Βούισιτς 19, Μπουρούσης 5, Χαλπερίν 5, Γκριρ 19, Βασιλόπουλος 8, Πρίντεζης 7, Έρτσεγκ 2, Πάργκο 2.

Ρεάλ Μαδρίτης (Πλάθα): Σάντσεθ 4, Ουίνστον 9, Ρέγιες 10, Βαν Ντεν Σπίγκελ 9, Μουμπρού 4, Ερβέλ 9, Μάσεϊ 6, Μπούλοκ 13, Γιουλ, Λόπεζ 11.

Χθες μπορεί να είχε ήλιο, αλλά τη δροσούλα του την είχε.
Η μέρα μας ξεκίνησε πηγαίνοντας σε ένα παιδότοπο όπου η κουμπάροι μας έκαναν τα γενέθλια της κόρης τους. Ήπιαμε το καφεδάκι μας, είπαμε καμιά βλακεία για να γελάσουμε, έπαιξαν τα παιδιά των υπολοίπων γιατί εμάς είναι μωρό ακόμα, πέρασαν κανά δυο τρεις ώρες και γυρίσαμε σπίτι μας.
Το μεσημεράκι αράξαμε σπίτι μας, εγώ στο κομπιούτερ και η σύζυγος με τη μικρή για ξάπλες.
Το απόγευμα είχαμε άλλη μια κοινωνική συναναστροφή με τους άλλους μας κουμπάρους. Πήγαμε μια βόλτα απ’ το σπίτι τους, τα είπαμε και με αυτούς, φάγαμε όλοι μαζί, «χαζέψαμε» λίγο με τον βάζελο κουμπάρο τα παιχνίδια, συζητήσαμε τα περί του γάμου τους και το βραδάκι επιστέψαμε στη βάση μας.
Ήταν μια γεμάτη και ωραία μέρα η οποία ξεκίνησε με ήλιο και τελείωσε με βροχή.

Α να μην το ξεχάσω, πήραμε και φέτος το πρωτάθλημα…
Αυτή τη φορά με κρύο και βροχές, ελπίζοντας του χρόνου να προλάβουμε τα χιόνια.

Προπόνηση…

Δεκάλεπτα: 24-19, 55-29, 76-46, 100-62

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Πελεκάνος 4, Τσίλντρες 10, Βούισιτς 6, Μιλόσεβιτς 7, Μπουρούσης 11, Χαλπερίν, Γκριρ 13, Βασιλόπουλος 8, Βουγιούκας 5, Πρίντεζης 14, Έρτσεγκ 12, Τεόντοσιτς 10.

ΑΕΛ (Αλεξανδρής): Ζάρας 6, Αλιέβας 5, Αποστολίδης 4, Παπανικολάου 4, Λαμπρόπουλος 13, Τσαϊρέλης 9, Λάππας 10, Μπρόζος 7, Παπακώστας 4.

Καλό παιχνίδι, καλό αποτέλεσμα.
Πρώτο ημίχρονο μέτρια εμφάνιση, με σαφώς πιο απειλητικό τον Αστέρα και δίκαια δεχθήκαμε δυο γκολ, ασχέτως που το δεύτερο ήταν και «λίγο» οφσάιντ. Το ότι καταφέραμε στο τέλος του ημιχρόνου να μειώσουμε, ήταν πολύ σημαντικό για την συνέχεια, αφού μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι για τα επόμενα 45' λεπτά.
Δεύτερο ημίχρονο πολύ καλύτερη εμφάνιση και θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει και την νίκη.
Γενικότερα ένα όμορφο παιχνίδι, ανοιχτό και ευχάριστο και γι’ αυτούς που το βλέπουν από το γήπεδο, αλλά και γι’ αυτούς που το βλέπουν από την τηλεόραση. Τώρα εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα περιμένουμε την ΑΕΚ στον τελικό.

Μακάρι να έπαιζαν όλες οι ομάδες έτσι ανοιχτά, προσπαθώντας να παίξουν μπάλα και όχι να καταστρέψουν.

Άσχετο, αλλά περιμένω την αντίδραση της διοίκησης σε αυτά τα «έξυπνα» του Ζαγοράκη.

Ωραίο παιχνίδι…
Και ακόμα ομορφότερο στο δεύτερο ημίχρονο που βάλαμε κι όλα τα γκολ.
Χθες πραγματικά η ομάδα ήταν εντυπωσιακή. Χαιρόσουν να τη βλέπεις, ειδικά η φάση του δεύτερου γκολ από το τακουνάκι του Μπελούτσι, ήταν το κάτι άλλο. Όχι βέβαια ότι τα γκολ που ακολούθησαν υστέρησαν, αλλά αυτό ήταν το σημείο αναφοράς μιας εξαιρετικής εμφάνισης.

Από την άλλη δεν μπορώ να παραβλέψω ότι ήταν κι ένα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο άγχος για εμάς, απέναντι σε μια ομάδα που δεν ξέρει να κλείνεται και παίζει ανοιχτό ποδόσφαιρο, δίνοντας την ευκαιρία με τον τρόπο που παίζει, σε έναν αντίπαλο όπως ο Ολυμπιακός που έχει πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, να βρούνε χώρους και να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

Μακάρι να ακολουθήσουν και στη συνέχεια αντίστοιχες εμφανίσεις, αν και όταν έπρεπε να τις κάνουμε δεν τις κάναμε.

ΔΕΝ ΠΗΓΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟ !

Πραγματικά πολύ μεγάλη και σημαντική νίκη. Τέτοιε νίκες είναι αυτές που σε καταξιώνουν σαν μια από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη, μέσα στο γήπεδο κι όχι στα χαρτιά ή στα λογιστήρια. Χθες μέσα στο γήπεδο δείξαμε με έργα και όχι με λόγια, ότι είμαστε «εδώ» και πολύ πιθανό αν προσέξουμε και δε μας κυριεύσει η έπαρση, που δεν το νομίζω λόγω Γιαννάκη, να είμαστε και στο Βερολίνο.

Η χθεσινή νίκη ήταν μια από αυτές που εμείς οι γαύροι πιστεύουμε μέσα μας ότι μπορούμε να την πετύχουμε ενάντια στα δεδομένα της στιγμής, αλλά για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν το λέμε και παραέξω. Την αισιοδοξία μας την κρατάμε για την πάρτη μας.

Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι μια μικρή δικαίωση της λογικής Γιαννάκη για υπομονή και τον Αγγελοπουλέων που πληρώνουν αδρά, στηρίζουν τον προπονητή και κάνουν υπομονή. Είναι το «ξεβράκωμα» των ηλιθίων που πριν λίγο καιρό πετούσαν καρέκλες στον προπονητή και τους παίχτες επειδή έχασαν τον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Είναι μια μικρή απόδειξη ότι οι καλές ομάδες κτίζονται με δουλειά και υπομονή και δεν αγοράζονται. Η ομάδα που πριν λίγες εβδομάδες έτρωγε καρέκλες, έχει πάρει μέσα σε δεκαπέντε μέρες το πλεονέκτημα έδρας στο ελληνικό πρωτάθλημα και την euroleague.

Η υπομονή από εμάς θα πρέπει να συνεχιστεί γιατί έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας, η ομάδα να δουλέψει για να γίνει ακόμη καλύτερη και όλα θα έρθουν με την ώρα τους.

Αν τελικά καταφέρουμε, γιατί η Ρεάλ δεν είναι καμιά ομαδούλα, να προκριθούμε στο Final Four, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι θα πάμε σαν τέταρτο φαβορί. Το λέω αυτό γιατί από σήμερα θα ακούμε για κούπες και τα λοιπά. Ας φτάσουμε λοιπόν πρώτα εκεί και βλέπουμε…

Τα δεκάλεπτα: 23-28, 37-51, 62-70, 80-88

Τάου (Ιβάνοβιτς): Πριγκιόνι 12, Ιλιέφσκι 2, Ρακότσεβιτς 6, Βιδάλ 14, Τελέτοβιτς 16, Σπλίτερ 15, Μάικλ 13, ΜακΝτόναλντ 2, Σαν Εμετέριο, Μπάρατς.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (5 ριμπ., 5 κλεψ., 4 ασίστ), Τσίλντρες 7, Βούιτσιτς 17 (7 ριμπ.), Μπουρούσης 11, Χαλπερίν 16 (4/5 τριπ.), Γκριρ 3, Βασιλόπουλος 9, Βουγιούκας 4, Πάργκο 11, Έρτσεγκ 3.

Η ασοβαρότητα της διοίκησης, φαίνεται για ακόμη μια φορά, από την στάση της στην παραπάνω κόντρα.
Το να παίρνεις το μέρος ενός παίχτη ΔΑΝΙΚΟΥ, ο οποίος σου δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στα αποδυτήρια και δίχως να ξέρεις αν θα μπορέσεις να τον κρατήσεις και του χρόνου, εις βάρος του μέχρι πρότινος καλύτερου προπονητή (σύμφωνα με την διοίκηση πάντα) που έχει περάσει ποτέ από την ομάδα, μόνο ηλιθιότητα μπορεί να επιδείξει.
Μια ηλιθιότητα στην οποία έχουμε κάνει master τα τελευταία δέκα χρόνια.

Ασχέτως όμως αν η συγκεκριμένη ηλιθιότητα είναι «φαινομενική», για να διώξουμε τον Βαλβέρδε, ή όχι, η ηλιθιότητα στη διοίκηση της ομάδας μας, ζει και βασιλεύει.

Για άλλη μια φορά η διοίκηση, ασχέτως το τι θα κάνει με τον Βαλβέρδε, δείχνει ότι θεωρεί τον προπονητή άλλο ένα αναγκαίο κακό για την ομάδα. Ο προπονητής είναι για τους διοικούντες άλλη μια θέση που είναι υποχρεωμένοι να καλύψουν.
Τα πρωταθλήματα όπως είναι γνωστό τα παίρνει ο πρόεδρος, οι επιλογές του και οι πρωινές του καύλες.

Δυστυχώς αν και Μάρτης ακόμα, πάμε για μια απ’ τα ίδια και του χρόνου...
Ότι μεταγραφές και να κάνουμε, όποτε και να τις κάνουμε, όποιος και να είναι προπονητής, δεν αλλάζει τίποτα...
Όπως με πορδές δεν βάφεις αβγά, έτσι και με αυτή τη διοίκηση δεν μπορείς να ξεφύγεις από το μικρόκοσμο που ζει και να κάνεις ένα βήμα παραπάτω.

Ότι και να έκαναν οι ποδοσφαιρικά τριτοκοσμικοί δεν κατάφεραν τίποτα.
Παίζαμε στην κυριολεξία με τα δεύτερα, παίξαμε για μισή ώρα με παίχτη λιγότερο και χάναμε εμείς τις ευκαιρίες, μια με το δοκάρι του Παπαδόπουλου και μια με το τετ α τετ του Μήτρογλου, έναντι μιας ευκαιρίας του Χούτου. Ότι τραμπουκισμούς και να έκαναν τα Ζαγοράκια δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα.
Οπλίζουν τα χέρια των τριτοκοσμικών εδώ και 2-3 μέρες, καλλιεργούν το ανάλογο κλίμα και μετά βγάζουν ανακοινώσεις για ηρεμία και ψυχραιμία. Πραγματικά για γέλια.
Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές ήταν μάπα, αλλά αν ξέφευγε από το Χ, πιθανότερο ήταν να πήγαινε το 2, πάρα στον 1. Πήραμε ένα πάρα πολύ χαλαρό Χ από μια ομάδα που έκανε τα πάντα, εκτός από το να παίξει μπάλα. Ήθελε νίκη για να μειώσει τη διαφορά από εμάς και να την διατηρήσει από τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ. Παρόλα αυτά δεν μας ακούμπησαν καν. Κατά τα’ άλλα τους φταίει η διαιτησία.

Στα δικά μας τώρα, πολύ μου άρεσε ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος, που δεν μάσησε καθόλου και λυπήθηκα που δεν τον έχω δει περισσότερο. Ο Όσκαρ ήταν καλός κι ας τον κράζουμε συνέχεια, προσπάθησε αρκετά ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και έτρεξε αρκετά. Γενικότερα όλοι προσπάθησαν εκτός από τον Λεονάρντο που όποτε έπιανε την μπάλα, αν την έπιανε, έκανε λάθος στο καπάκι. Μου έκανε τα νεύρα κορδόνια…

Σήμερα αποδείξαμε ότι από τραμπουκισμό θα και μαγκιές δεν μασάμε. Αν θέλουν να μας ρίξουν από την κορυφή θα πρέπει να αποφασίσουν να παίξουν μπάλα καλύτερη από εμάς κι όχι να τα ρίχνουν στις διαιτησίες και στις ψευτομαγκιές.

Άντε και του χρόνου πάλι…

Ας ελπίσουμε ότι ήταν ένα σύντομο "ξεφούσκωμα", μετά από ένα σερί δύσκολων αγώνων, και πριν το καθοριστικό παιχνίδι με την Ταου.

Τα δεκάλεπτα: 25-15, 39-36, 53-54, 73-79

Κολοσσός (Σφαιρόπουλος): Χάρις 14, Παπανικολόπουλος 9, Βασίλιεβιτς 5, Ασημακόπουλος 16, Σμιθ 13, Χαρίσης 6, Τσάμης 2, Τσέρανιτς 4, Παντελιάδης 4, Σταυρόπουλος, Τζόγκο, Λεριας.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Έρτσεγκ 17, Βούιτσιτς 8, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 9, Πάργκο 2, Βασιλόπουλος 8, Τεόντοσιτς 23 (6/7 τρίποντα), Παπαλουκάς 6, Πελεκάνος, Γκριρ.

Πίστευα ότι θα ήταν σχετικά ένα εύκολο παιχνίδι, το οποίο θα κρινόταν στους 6 με 8 πόντους διαφορά, χωρίς να ξεφύγει το σκορ, κυρίως λόγω του «ξεφουσκώματος» της ομάδας μετά το ντέρμπι κι επειδή είμαστε σαφώς καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα. Μια κυριλέ αγγαρεία δηλαδή ή οποία ήταν απαραίτητη για να πάρουμε την πρόκριση και να τα παίξουμε όλα για όλα στη Βιτόρια για την πρώτη θέση.
Το κακό όμως είναι ότι το ίδιο πίστευαν κι οι παίχτες…

Αν θέλουμε πάντως να προχωρήσουμε στην Ευρώπη και να πάρουμε πρωτάθλημα στην Ελλάδα, πρέπει να βελτιωθούμε σημαντικά στις ελ. βολές και τα τρίποντα. Με αυτά τα ποσοστά δεν πας πουθενά.

Τα δεκάλεπτα: 24-20, 39-39, 59-59, 84-81

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7, Πελεκάνος, Τσίλντρες 1, Βούιτσιτς 27, Μπουρούσης 20 (14ρ.), Χαλπερίν 10 (2), Γκριρ 7 (1), Βασιλόπουλος 2, Βουγιούκας, Ερτσεγκ 7, Τεόντοσιτς, Πάργκο 3 (1).

Αρμάνι Μιλάνο (Μπούκι): Χολ 27 (4), Σόου 3, Μορντέντε 5 (1), Βιτάλι 9 (1), Τόμας, Ρόκα, Πράις 9 (2), Κατελίνας, Τέιλορ 7, Χόκινς 21 (2).

Και σιγά μην δεν έφταιγε η διαιτησία…
Ο ΠΑΟΚ είδε το χρώμα της φανέλας του Νικοπολίδη, κατά λάθος στο πρώτο ημίχρονο, από ένα στημένο και μια απόπειρα ευκαιρίας με τον Ίβιτς και από ‘κει και πέρα στη λήξη πάλι με τις χαιρετούρες. Είχε καλύτερο παίχτη τον Χαλκιά και δέχθηκε 30 προσπάθειες για γκολ. Τον κρέμασαν οι δικοί του παίχτες με τις χωρίς λόγο ψευτομαγκιές και τους φταίει ο διαιτητής.
Τους φταίει για μια φάση στη παράταση. Άντε και να το έδινε το φάουλ, άντε και να απέβαλλε τον Άβραάμ (αν και είχε παίχτη δίπλα του και δεν ήταν τελευταίος), τι θα γινόταν δηλαδή ; θα έκανε ο ΠΑΟΚ ότι δεν έκανε 90 λεπτά ;
Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε να παίξει ταμπούρι και να κάνει τσαμπουκάδες μήπως και κρατήσει το αποτέλεσμα και παράλληλα θα διαμαρτυρόταν ,όπως είναι το έθιμο, για τη διαιτησία για να δημιουργήσει το «κατάλληλο» κλίμα για το ντέρμπι της Κυριακής στην Τούμπα.
Όλοι όσοι παίζουν με τον Ολυμπιακό, είναι αδικημένοι. Δεν φταίει κανείς παρά μόνο ο Ολυμπιακός.

Από την άλλη εμείς έπρεπε να καθαρίσουμε το παιχνίδι στο 90λεπτο. Στο τελευταίο τέταρτο που παίζαμε εναντίον 9 διέκρινα μια επιπολαιότητα και μια σιγουριά, ότι όπως και να έχει τώρα, θα το βάλουμε το γκολ. Δεν το βάλαμε όμως και τα «Ζαγοράκια» μιλάνε.
Έκπληξη μου προκάλεσε πάντως. η εμφάνιση της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο, που όντως θύμισε Ολυμπιακό προ Χριστουγέννων.
Θα χαιρόμουν πάντως περισσότερο αν είχαμε προκριθεί χωρίς παράταση και παίζοντας εναντίον 11, γιατί τους είχαμε εύκολα.

Είναι η ιδέα μου ή άρχισαν τα παπαγαλάκια να ροκανίζουν την καρέκλα του μέχρι πρότινος προπονηταρά Βαλβέρδε ;
Εγώ δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τον άνθρωπο, κι αν θέλει να μείνει στην ομάδα, καλώς να μείνει, αλλά αν φύγει, θα μας έχει φτύσει αυτός με τα καραγκιοζιλίκια που κάνουμε και όχι εμείς έτσι όπως θα θελήσουν να μας περάσουν.

Επιτέλους να φύγει και το ψυχολογικό βάρος που έχει η ομάδα.
Κάναμε ένα σημαντικό βήμα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Τώρα θέλει προσοχή και σοβαρότητα για να μην έχουμε προβλήματα στην πορεία.
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και το πλεονέκτημα έδρας να πάρουμε. Είδαμε και χθες πως ο Παναθηναϊκός γύρισε ένα παιχνίδι 10 πόντων στο τέταρτο δεκάλεπτο, στον πόντο. Είναι έμπειρη ομάδα και χτισμένη μέσα από τέτοια παιχνίδια. Χθες όμως ήμασταν καλύτεροι και δεν γινόταν να χάσουμε. Τα παιδιά έπαιξαν με ψυχή και στο τέλος ανταμείφθηκαν.
Και έλεος με τον Βασιλόπουλο. Το παιδί περνάει μια δύσκολη φάση και η αμφισβήτηση μόνο κακό μπορεί να του κάνει. Έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ελλάδα και είναι κρίμα να το χαντακώσουμε μόνοι μας. Θα τον βρει τον εαυτό του αρκεί να τον στηρίξουμε.

Ελπίζω αυτή η νίκη να βοηθήσει την ομάδα να ελευθερωθεί και να διώξει το βάρος και το άγχος που κουβαλάει και να παίξει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και εντός και εκτός Ελλάδας..

Τα δεκάλεπτα: 22-25, 45-43, 59-54, 77-75

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9 (1), Πελεκάνος 2, Έρτσεγκ 1, Βούιτσιτς 14, Μπουρούσης 18, Χαλπερίν 11 (2), Γκριρ 13 (2), Πάργκο 6, Βασιλόπουλος 3, Σχορτσιανίτης

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 15 (2), Σπανούλης 19 (2), Περπέρογλου 9 (1), Μπατίστ 19, Φώτσης 5 (1), Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 3, Πέκοβιτς 5.

Εδώ τα έχουμε ξαναπεί… δεν βλεπόμαστε.
Πριν λίγο καιρό κάναμε φάσεις και δεν βάζαμε γκολ, τώρα ούτε φάση δεν κάνουμε. Είναι φορές χθες που νόμιζα ότι οι παίχτες μας θα πατούσαν τη μπάλα. Έχουμε πλέον ξεφύγει από τα στάδιο της τσατίλας και έχουμε περάσει στο στάδιο της λύπησης.
Επίσης ενδεικτικό της κατάστασης μας είναι ότι από τη στιγμή που οι άλλοι έμειναν με 10 παίχτες φαινόμασταν λιγότεροι στο γήπεδο και απειληθήκαμε περισσότερο. Το καταφέραμε κι αυτό.

Πλέον έχω αρχίσει να έχω κι εγώ κάποιες ενστάσεις για τον Βαλβέρδε.
Έχει χίλια δίκια όσο αφορά το έμψυχο δυναμικό, αλλά θα περίμενα καλύτερη διαχείριση του ήδη υπάρχον. Και στο κάτω κάτω άλλαξε ρε αδερφέ και κάτι τακτικά, να δούμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω τι, αλλά κάνε κάτι αφού βλέπεις ότι η ομάδα σέρνεται και η κατάσταση χειροτερεύει. Κουραστήκαμε να βλέπουμε να κάνει το παιχνίδι ο Αβραάμ και ο Άτζας με μπαλιές πίσω από το κέντρο κυνηγώντας τον «πεθαμένο» Ντίογκο.

Σαν τίτλος εντάξει...
Σαν φωτογραφία όμως, δεν βρίσκω κάτι το "αστείο" ή το έξυπνο για πρωτοσέλιδο εφημερίδας.

Μια εμφάνιση για κλάματα και ταυτόχρονα και κωμική.
Δεν ήξερες τι να κάνεις, να κλάψεις ή να γελάσεις ;
Οι Γάλλοι έτρεχαν, πίεζαν, μάρκαραν, έβγαιναν πρώτη στη μπάλα, την έδιναν με τη μια, έκλεβαν και εμείς απλά παρακολουθούσαμε, ανήμποροι να αντιδράσουμε. Ήταν σαν να έπαιζαν η Τρίτη λυκείου με την Τρίτη δημοτικού.

Εδώ κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το μυαλό μας ήταν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, για τον απλό λόγο ότι σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει μυαλό για να μπορέσει να είναι κάπου αλλού.
Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έχει τσακωθεί εδώ και πολλά χρόνια με την ποδοσφαιρική λογική και τον εγωισμό μας αυτόν, να μην της ζητάμε συγνώμη, τον πληρώνουμε στην Ευρώπη σχεδόν κάθε χρόνο.

Η Ευρώπη για να σε σεβαστεί πρέπει πρώτα να τη σέβεσαι εσύ.
Εμείς δυστυχώς όχι μόνο δεν τη σεβόμαστε αλλά δε δείχνουμε ούτε τους στοιχειώδεις τρόπους απέναντι της.

Με το μυαλό στο Κυριακάτικο ντέρμπι, εύκολα…

Τα δεκάλεπτα: 23-21, 43-42, 70-55, 84-71

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13 (6 ασίστ), Πελεκάνος 2, Βούιτσιτς 20 (6 ριμπ.), Μπουρούσης 13 (11 ριμπ.), Χαλπερίν 8, Γκριρ, Βασιλόπουλος 3, Πρίντεζης 14, Έρτσεγκ, Τεόντοσιτς 3, Σχορτσανίτης, Πάργκο 8 (3 ασίστ).

Πρόκομ (Πατσέσας): Μπράζελτον, Ντίλεβιτς 6, Λόγκαν 24, Ζαμοΐσκι 2, Ζότκα, Γουντς 12 (6 κλεψίματα, 5 λάθη), Μπαρέλ 9, Μπερκ 4 (7 ριμπ.), Γιούιν 12, Χρίτσανιουκ 2.

Κι έτσι έλαβε τέλος μια εξαιρετική βδομάδα, η οποία ξεκίνησε με δύσκολη νίκη, αλλά πολύ μουρμούρα για την ομάδα στο παιχνίδι με τον Άρη. Ακολούθησε η ήττα εντός έδρας από την Σεντ Ετιέν, η νίκη αλλά ο αποκλεισμός από τον Παναθηναϊκό στο βόλεϊ, η χθεσινή ήττα από τον Εργοτέλη στην Κρήτη και έκλεισε με άλλη μια ήττα στον τελικό του μπάσκετ.

Ενώ για 36’ λεπτά το παιχνίδι ήταν στον πόντο, ξαφνικά μόλις άρχισαν να ευστοχούν οι βάζελοι στα τρίποντα, κλείσαμε το γενικό. Το καταλαβαίνω ότι σου κόβονται τα πόδια να βλέπεις το Διαμαντίδη να ευστοχεί από τα 7 μέτρα σαν να εκτελεί βολές, αλλά αυτή δεν είναι αντίδραση ομάδας που θέλει να λέγεται μεγάλη. Τα τελευταία 4’ λεπτά χάλασαν όλη την προσπάθεια και τις εντυπώσεις των προηγούμενων 36’.

Είναι η πολλοστή φορά που χάνουμε από τον βάζελο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τα τρίποντα. Δεν μας έγινε μάθημα και το πληρώσαμε.
Αν τώρα μου έλεγες ότι θα έπρεπε να διαλέξω μια νίκη στα δυο παιχνίδια που έχουμε με τον Παναθηναϊκό σε μια βδομάδα, θα διάλεγα αυτή της επόμενης Κυριακής που δίνει το πλεονέκτημα έδρας στο πρωτάθλημα. Η πίκρα μας είναι μεγάλη, αλλά δεν συγκρίνονται το πρωτάθλημα με το κύπελλο. Αυτή θέλω και αυτή θα με χαλάσει περισσότερο αν δεν επιτευχθεί. Και φαντάζομαι όχι μόνο εμένα…

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε, πέραν των προσδοκιών μας, ότι παίζουμε με μια μεγάλη ομάδα, δεμένη εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πιο έμπειρη από εμάς και με τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη. Έτσι λοιπόν αν το παιχνίδι πάει στον πόντο αυτή η ομάδα έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να το κερδίσει. Εκεί που η μπάλα «καίει» έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα.

Οι αντιδράσεις του κόσμου στο τέλος κατά των παιχτών και του προπονητή μας, απλά αχαρακτήριστες…

Τα δεκάλεπτα: 13-16, 30-32, 53-53, 70-80

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13 (1), Πελεκάνος, Πρίντεζης 9, Βούιτσιτς 4, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 10, Χαλπερίν 3 (1), Γκριρ 11 (1), Πάργκο 7 (1), Βασιλόπουλος 8 (2), Ερτσεγκ 2, Σχορτσιανίτης 3.

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 10 (1), Σπανούλης 9, Περπέρογλου 9 (2), Μπατίστ 12, Φώτσης 13(2), Χατζηβρέττας, Νίκολας 6 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (3), Πέκοβιτς 5.

Από άποψη εμφάνισης, μια απ’ τα ίδια.
Πρώτο ημίχρονο τίποτα. Παράλληλες πάσες ή πάσες πίσω και τίποτα από ευκαιρίες. Στατικό ποδόσφαιρο χωρίς ταχύτητα, περιμένοντας το γκολ να μπει μόνο του.
Στο δεύτερο υπήρχε διάθεση αλλά μέχρι εκεί. Χαθήκαν κάποιες ευκαιρίες αλλά γκολ δε μπήκε.

Γενικότερα η ομάδα δείχνει να μην τραβάει.
Καμία έκπληξη ή ήττα.

Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει καμιά καλή εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Φάνηκε καλύτερη απ’ αυτή του πρώτου, γιατί μας το επέτρεψαν τα Γαλλάκια. Απόδειξη ότι μετά το γκολ με το μαϊμού πέναλτι, ξαναείδαμε τη Γαλλική περιοχή μετά από 20’ λεπτά. Μετά το γκολ αντί να ανέβουμε εμείς, ανέβηκαν οι Γάλλοι.

Του χρόνου τώρα πάλι, όπως λέμε και κάθε χρόνο, χρόνια τώρα…
Άντε να παίξουμε στο Champions League που το ξέρουμε και έχουμε τη διάκριση στάνταρ. Το κωλοUEFA θα το κερδίσουμε άλλη φορά γιατί σήμερα δεν είχαμε όρεξη. Ήμασταν και κουρασμένοι από το παιχνίδι με το Άρη… ήταν και νωρίς το παιχνίδι… ξημερώνει και τσικνοπέμπτη… δεν βαριέσαι… άλλη φορά…

Το παιχνίδι ήταν η απόλυτη προσωποποίηση των φιλοδοξιών της διοίκησης. Είδαμε μια ομάδα που δεν είχε δυνάμεις να πάρει τα πόδια της, απέναντι σε μια ομάδα φρέσκια, που όργωνε όλο το γήπεδο. Με το πρωτάθλημα να έχει σχεδόν κριθεί από το Δεκέμβρη, η διοίκηση έκρινε ότι η ομάδα δεν χρειάζεται ενίσχυση για να παλέψει τις πιθανότητες της για διάκριση στο UEFA. Αυτοί οι ίδιοι 13 "καμένοι" παίχτες, προφανώς φτάνουν για τη διοίκηση, για να πανηγυρίζει επικές νίκες στην εξωτική Θράκη και τις γραφικές Σέρρες.

Χάσαμε κατά 99%, την καλύτερη ευκαιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια για μια ευρωπαϊκή διάκριση. Βάση πάντα τις συνθήκες που μας δημιουργήθηκαν, έχοντας καθαρίσει το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς.

Αποδείξαμε για άλλη μια φορά, ότι δεν μαθαίνουμε με τίποτα απ’ τα λάθη μας. Την πατήσαμε σχεδόν, όπως την πατήσαμε κι απ’ την Ανόρθωση, αφού μας έφαγε η σιγουριά και η αλαζονεία. Αλήθεια τώρα με ποιον θα παίξουμε ; με την Μίλαν ή με τη Βέρντερ ;

Και τέλος καταφέραμε να δικαιώσουμε κι όλους αυτούς που μας αμφισβητούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και να παράγγελλαν τη ξεφτίλα μας, τέτοια φαντασία δεν θα είχαν. Τρία γκολ εντός έδρας φάγαμε και το ένα που βάλαμε, ήταν με πέναλτι μαϊμού.

Άντε τώρα γερά για διπλό στον Εργοτέλη... να κρατήσουμε και τη διαφορά.

Η απόλυτη ξεφτίλα...

Ευτυχώς που εμείς έχουμε καθαρίσει το πρωτάθλημα, ενώ αυτοί παίζουν ακόμη για τη σωτηρία τους.
Ευτυχώς που εμείς δίναμε βάση στο UEFA, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς παίξαμε με τους βασικούς μας, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς έχουμε ευρωπαϊκή εμπειρία, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς έχουμε παίχτες με προσωπικότητα, ενώ αυτοί 22άχρονα παιδάκια.
Και τέλος, ευτυχώς που παίζαμε και στην απόρθητη έδρα μας.

Για φαντάσου να μην ίσχυαν και τα παραπάνω…

Στο πρώτο ημίχρονο δυσκολευτήκαμε… στο δεύτερο τα πράγματα πήραν το δρόμο τους…

Τα δεκάλεπτα: 20-23, 41-41, 54-70, 75-95.

ΑΕΚ (Φλεβαράκης): Κυριακόπουλος, Ταπούτος 3, Βασιλόπουλος, Παπανικολάου 13, Τόμπσον 13, Χατζής 20, Δορκοφίκης 7, Κίκερπιλ 5, Μπράιαντ 7, Άντερσεν 5, Νέμεθ 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 3, Πελεκάνος 5, Πρίντεζης 8, Βούιτσιτς 14, Μιλόσεβιτς 2, Μπουρούσης 25 (2/3 βολές, 7/9 δίποντα, 3/5 τρίποντα), Χαλπερίν 7, Γκριρ 7, Βασιλόπουλος 8, Τεόντοσιτς 10, Έρτσεγκ 6.

Με μια αρκετά μέτρια εμφάνιση, μπορούσαμε να έχουμε βάλει για πλάκα 4 γκολ. Αντί γι’ αυτό όμως βάλαμε μόνο 2, βάλαμε 1 αυτογκόλ και δώσαμε δικαίωμα στους ανύπαρκτους να διαμαρτύρονται.

Το παιχνίδι μπορούσαμε και έπρεπε να το καθαρίσουμε πιο νωρίς για να αποφύγουμε τη μουρμούρα που θα ακολουθήσει.

Ο Άρης, όπως οι περισσότερες ομάδες που έρχονται στο Καραϊσκάκη, έρχονται για να «αδικηθούνε». Όλοι, κουτσοί - στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Άλλοι θα έπαιρναν πρωτάθλημα αν δεν «αδικούνταν» στο Καραϊσκάκη, άλλοι θα έβγαιναν Champions League, άλλοι θα έβγαιναν UEFA, άλλοι θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να βγουν, άλλοι θα είχαν σωθεί πιο νωρίς και άλλοι θα είχαν σώσει την κατηγορία. Το Καραϊσκάκη και ο Ολυμπιακός, αποτελούν το τέλειο άλλοθι για όλους και σ’ αυτό βοηθάμε κι εμείς με τον τρόπο μας.

Ο Άρης χθες με την έναρξη του παιχνιδιού, στα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα, διαμαρτυρήθηκε για ένα πλάγιο αν δεν κάνω λάθος. Τι να περιμένεις λοιπόν για τα επόμενα 90’ λεπτά ;
Βγάλαμε τα γκολ του Ολυμπιακού οφ σάιτ κατόπιν εορτής, κι αφού ψειρίσαμε τη μαϊμού και αφού κανένας από τον Άρη δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα με την ταχύτητα που έγιναν οι φάσεις. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε σε ένα δευτερόλεπτο τρεις κόντρες και στην άλλη σε ένα δευτερόλεπτο τρείς σουτ. Έγκλημα !!!
Ο Άρης των μηδέν φάσεων και του ήρωα Σηφάκη αδικήθηκε !!! θα μπορούσε μάλιστα να έχει βάλει ο Ολυμπιακός 2-3 αυτογκόλ ακόμη και να έφευγε και θριαμβευτής από το Φάληρο. Αφού όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο, έτσι δεν είναι ;

Αφού λοιπόν θέλετε να το παίζεται αδικημένοι, καλά να πάθετε όλοι σας !
Μόλις γίνετε κι εσείς «μεγάλοι», θα παίρνετε κι εσείς σφυρίγματα.
Μέχρι τότε όμως δεν σας «βλέπουμε» και δε σας ακούμε.
Περαστικά σας...

Δεν υπάρχει και τίποτα να πούμε...

Δεκάλεπτα: 24-20, 53-36, 66-56, 90-68

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Έρτσεγκ 11 (1), Πελεκάνος 4, Τεόντοσιτς 6 (1), Βούιτσιτς 9, Μιλόσεβιτς 9 (1), Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 13 (3), Γκριρ 13 (3), Σλούκας 4, Βασιλόπουλος 5 (1), Βουγιούκας 6, Σχορτσιανίτης 4.

Καβάλα (Πιλαφίδης): Τσιάκος 6, Ντάνιελς 11 (1), Αμαγκού 4, Κέκελης 6, Λόλας, Πενταζίδης, Γκαγκαλούδης, Αγγελακόπουλος 2, Καβαλιάουσκας 11 (1), Κούβελας 4, Μάρτιν 10 (2), Γκούστας 14 (2).

Τα προβλεπόμενα…
Χαμηλοί ρυθμοί, μέτρια διάθεση, μέτρια απόδοση, αναμενόμενο θέαμα, τίποτα διαφορετικό.
Ένα παιχνίδι που το δεις δε το δεις το ίδιο σου κάνει.
Κοινώς ένα αδιάφορο παιχνίδι, από μια αδιάφορη όπως έχει καταντήσει ομάδα.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τα θετικά σχόλια του «τύπου» για την εμφάνιση της εθνικής.
Δεν καταφέραμε να παίξουμε λίγο μπαλίτσα, αλλά ούτε να κερδίσουμε μια πολύ μέτρια (και δικαιολογημένα βέβαια) Δανία.
Δεν ξέρω ίσως να είμαι εγώ στραβός…

Α ! να μην το ξεχάσω…
Παρατήρησα ότι και πολύ δημοσιογράφοι που παρότρυναν τον πιο παλιά τον κόσμο να πάει στο γήπεδο ή σχολίαζαν αρνητικά το γεγονός της μικρής προσέλευσης, ούτε αυτοί πήγαν ή είδαν το παιχνίδι.

Επιτέλους μια καλή εμφάνιση και άνετη νίκη εκτός έδρας !
Δεν είναι όμως να παίρνουν και πολύ αέρα τα μυαλά μας γιατί η Πρόκομ δεν είναι και κανένας κολοσσός.
Περιμένουμε την ρεβάνς τώρα με τους Πολωνούς και συνεχίζουμε για τα δυσκολότερα…

Τα δεκάλεπτα: 19-23, 32-50, 54-71, 68-93.

Πρόκομ (Πατσέσας): Μπράζελτον 5, Άρτσιμπονγκ 4, Ντίλεβιτς 6, Λόγκαν 18, Ζαμοΐσκι 7, Γουντς 12, Μπαρέλ 10, Μπερκ 2, Γιούιν 4, Χρίτσανιουκ.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (6 ασίστ), Πελεκάνος 3, Βούισιτς 21 (8/10 δίποντα, 7 ριμπ., 4 ασίστ, 3 κλεψίματα), Μπουρούσης 12, Χαλπερίν 7, Γκριρ 10, Βασιλόπουλος 3, Πρίντεζης 12, Έρτσεγκ 4, Σχορτσιανίτης 7, Πάργκο 7.

Όταν γεννιούνται οι γυναίκες, νεογέννητα μωρά ακόμα,τους βάζουν στο μυαλό ένα τσιπάκι,που τις κάνει να έχουν αποκλειστικό σκοπό της ζωής τους το γάμο.

Κάποιες, καταφέρνουν και το βρίσκουν και στη συνέχεια το βγάζουν,με αποτέλεσμα χωρίς τσιπάκι να έχουν αποκλειστικό σκοπό της ζωής τους την απόλαυση του σεξ και του ανδρικού μορίου...

...αυτές είναι οι λεγόμενες "ξετσίπωτες".

Αυτό ήταν ένα από τα δύσκολα παιχνίδια εκτός έδρας που έπρεπε να πάρουμε για να διεκδικήσουμε ή να διατηρήσουμε, όπως είχε η βαθμολογία μέχρι σήμερα, την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο.
Την νίκη την πήραμε και αυτό είναι το πρώτο και το σημαντικότερο.
Εξακολουθούμε όμως να μην έχουμε καμία σταθερότητα και να μην εμπνέουμε απολύτως καμία εμπιστοσύνη. Τον ΠΑΟΚ το τωρινό έπρεπε να τον είχαμε καθαρίσει πολύ πιο εύκολα και πειστικά. Δεν το κάναμε και εξακολουθούμε να είμαστε σε μια διαρκείς αβεβαιότητα.

Τα δεκάλεπτα: 15-18, 30-34, 51-52, 66-74

ΠΑΟΚ (Καλαφατάκης): Τζόνσεν 1, Καυκής 8, Χαρίσης 2, Σίμτσακ, Κυρίτσης 2, Τσιάρας 4 (1), Ντιαρά 16, Γκρέγκορι 13 (1), Δεμερτζής 2, Τομάσεβιτς 16, Μαρμαρινός 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 6, Πελεκάνος, Πρίντεζης 8, Βούιτσιτς 23, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 8 (2), Γκριρ 16 (3), Πάργκο 2, Βασιλόπουλος 1, Έρτσεγκ 4, Σχορτσιανίτης.

Δεν μπόρεσα να το δω, αλλά όπως περίμενα δεν είχαμε και κάποιο πρόβλημα.
Παίξαμε λίγο και όσο χρειαζόταν για να κερδίσουμε μια ομάδα που και αυτή δεν πίστευε ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό, αφού θα έπαιζε χωρίς αρκετούς βασικούς.
Αυτό που με χάλασε απ’ αυτά που διάβασα, είναι το περιστατικό με τη στιγμή της αλλαγής του Λέτο.

Σήμερα μπορεί να ξεφύγουμε ακόμη περισσότερο στη βαθμολογία.
Φαντάζεστε να έρθουν έτσι τα πράγματα και να παίξουμε με τον «Πολυπροεδρικό» την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος ; πλάκα θα είχε…

Ακούω σήμερα ότι μπορούμε την πρώτη θέση στον όμιλο. Η γνώμη μου είναι… χλωμό…

Θα πρέπει να κάνουμε 4 νίκες, συμπεριλαμβανομένου και του διπλού στη Βιτόρια ή να κάνει μια ήττα η Ταου αλλού και να χάσουμε εμείς στην Ισπανία μέχρι 2 πόντους. Ή να κερδίσουμε και πάλι.
Άρα και τα δύο σενάρια καταλήγουν σε νίκη μας εκεί.
Με το πρόσωπο που έχουμε δείξει σε όλα τα σοβαρά εκτός έδρας παιχνίδια…

Πάμε για τη γνωστή μας δεύτερη θέση και κάνουμε το σταυρό μας να τερματίσει πρώτη η Ρεάλ, μπας και της σπάσουμε την έδρα.
Αν από την άλλη τερματίσει πρώτη η Μπάρτσα… χαιρέτα τα μας τον πλάτανο… μάλλον θα πάμε για του χρόνου πάλι, εκτός και αν μεταμορφωθούν και οι δύο ομάδες, αυτοί προς το χειρότερο και εμείς προς το καλύτερο.

Όλα αυτά βέβαια προέκυψαν από τις δύο χαζές ήττες, που ήταν καθαρά στο χέρι μας να τις αποφύγουμε.
Η πρώτη, στην πρώτη φάση από την Τσιμπόνα, που ουσιαστικά μας στέρησε την πρώτη θέση στον όμιλο και η δεύτερη αυτή στο Μιλάνο από την Αρμάνι, που θα μας στερήσει το πιθανότερο την πρώτη θέση σε αυτόν το όμιλο.

Καταλήγουμε λοιπόν ότι μέχρι τώρα, μόνοι μας έχουμε φτιάξει τη μοίρα μας και θα είμαστε και άξιοι για αυτή, ότι και να συμβεί στην πορεία.Είτε θετικό είτε αρνητικό.

Μεγάλη και σημαντική νίκη κατά πρώτον και κατά δεύτερον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να χάνουμε 2-3 δεκάλεπτα σε κάθε παιχνίδι για να αρχίσουμε να παίζουμε μπάσκετ.

Στο πρώτο ημίχρονο και στις αρχές του δευτέρου μου θυμίσαμε τον ποδοσφαιρικό «πολυπροεδρικό». Δεν βλεπόμασταν. Έσπαγαν τα νεύρα μου με αυτό το χάλι που έβλεπα. Όταν μπαίνει ο Παπαλουκάς και κάνει τρία επανωτά λάθη, τι να περιμένεις από τους υπόλοιπους ;
Δεν παίζαμε άμυνα, κάναμε πολλά λάθη, πουλούσαμε εύκολα την μπάλα, χάναμε για πλάκα τα ριμπάουντ, είχαμε πρόβλημα στην επίθεση, δεν φαινόταν να παίζουμε οργανωμένα, γενικά ότι παραμπασκετικό υπάρχει το κάναμε.
Δεν μπορεί να παίζεις ένα πάρα πολύ κρίσιμο κρίσιμο παιχνίδι στην έδρα σου και να τρως 44 πόντους στο ημίχρονο, έχοντας εσύ βάλει 36. Δεν γίνεται.

Στο δεύτερο πάλι τα πράγματα άλλαξαν και αφού καλύψαμε και τις βλακίες του πρώτου, περάσαμε μπροστά και στο τέλος καταφέραμε να κρατήσουμε αυτό το μικρό προβάδισμα και πάρουμε το παιχνίδι.
Αλλά και πάλι οι επιλογές μας σε κρίσιμες φάσεις, ειδικά μετά το 66-60 ήταν για κλάματα. Θα μπορούσαμε να το έχουμε καθαρίσει πιο εύκολα αρκεί να μην ήμασταν τόσο επιπόλαιοι.

Από την ομάδα νομίζω ότι λείπει η αυτοπεποίθηση και ότι είναι φορτωμένη με πολύ άγχος για να αποδείξει πράγματα τα οποία όμως δεν τις βγαίνουν μέσα στο γήπεδο.
Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει άμεσα… τα δύσκολα έχουν αρχίσει ήδη.

Και τέλος σιγά μην ερχόταν ευνοϊκό αποτέλεσμα για εμάς στο άλλο παιχνίδι. Η Αρμάνι πήρε άλλο ένα παιχνίδι στον πόντο, αυτή τη φορά στην Πολωνία

Τα δεκάλεπτα: 18-26, 36-44, 56-58, 73-70

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 5(4λ, 5ασ), Πελεκάνος, Βούισιτς 9, Μπουρούσης 15(10ρ), Χαλπερίν 10(2), Γκριρ 21(2), Βασιλόπουλος, Πρίντεζης 7, Σχορτσανίτης 4, Πάργκο 2.

Τάου (Ιβάνοβιτς): Πριγκιόνι 3(0/5τρ), Ιλιέφσκι 7(1), Ρακόσεβιτς 23(4/6τρ), Βιδάλ, Τελέτοβιτς 14(4/12τρ, 4κλ), Σαν Εμετέριο, Μάικλ 11(7ρ), Μπάρατς 4(6ρ), ΜακΝτόναλντ 8.

Αν κερδίζαμε, θα μιλάγαμε για την διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες και για τις «ρεζέρβες», που κακώς ο Βαλβέρδε δε χρησιμοποιούσε τόσο καιρό.

Αν χάναμε, θα είχαμε την καθιερωμένη απαξίωση που ακολουθεί μετά από κάθε γκέλα.
Θα μιλούσαμε για το λάθος του Βαλβέρδε να παίξει με τόσες αλλαγές στην βασική ενδεκάδα και τις μηδαμινές λύσεις που θα είχε έτσι στον πάγκο. Και την έλλειψη γενικότερα αξιόπιστων λύσεων πέρα των 13-14άρων παιχτών.

Στην περίπτωση της ισοπαλίας, όλα θα ήταν καλά. Το ιδανικό σενάριο. Η ομάδα θα είχε πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα εκτός έδρας αφού υπάρχει κι ο επαναληπτικός, οι βασικοί παίχτες θα είχαν πάρει τις ανάσες τους και οι αναπληρωματικοί το χρόνο συμμετοχής που τους έλειπε.

Αυτά ήταν τα τρία σενάρια πριν το ματς για το κυρίως θέμα της επόμενης ημέρας, δηλαδή της σημερινής. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει ανάλογα τα γούστα του.

Η δικιά μου θέση είναι ένα μείγμα και των τριών, γιατί και οι τρεις περιπτώσεις εμπεριέχουν αλήθειες.
Οι βασικοί πήραν ανάσες, το σκορ δεν είναι απαγορευτικό για τη ρεβάνς, το αντίθετο μάλιστα, πήραν χρόνο συμμετοχής κι άλλοι παίχτες και η έλλειψη παιχτών και λύσεων στη θέση του αμυντικού χαφ και του σέντερ φορ φώναζαν για άλλη μια φορά.

Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά όπως αναμενόταν, πίεσε, πρέσαρε, έπαιξε σκληρά και κάποια στιγμή από το πουθενά, εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος της άμυνας μας και 1-0. Εκεί τελείωσε και το παιχνίδι για το ΠΑΟΚ. Σχεδόν 0 φάσεις σε 90’ λεπτά, σε μια φλεγόμενη Τούμπα.
Από την άλλη εμείς δεν απειληθήκαμε αλλά και ούτε μπορέσαμε να απειλήσουμε εκτός από το πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου. Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε. Έκανε και κατά τη γνώμη μου και λάθος ο Βαλβέρδε με τις αλλαγές και το αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο.

Η πρόκριση τώρα εξαρτάτε αποκλειστικά από εμάς τώρα.

Χρειαστήκαμε 20’ λεπτά καλού ποδοσφαίρου στην αρχή του πρώτου ημιχρόνου, με αμυντικά κενά όμως, για να καθαρίσουμε το ματς. Και στα τελευταία 15’, θα μπορούσαμε άνετα να διευρύνουμε και το σκορ, αφού είχαμε 3 τετ α τετ.
Εκεί που ήταν σαφώς καλύτερη η ΑΕΚ ήταν από το 20’ έως το 45’. Εκεί όντως έβλεπες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχαμε παραχωρήσει χώρο στην ΑΕΚ και από την άλλη δεν μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τα κενά που άφηνε πίσω, για να βγούμε στην αντεπίθεση δημιουργώντας της προβλήματα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε και δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα, παρόλο που δεν είχαμε την κατοχή της μπάλας. Από την άλλη δεν απειλήσαμε ούτε εμείς. Στο δεύτερο ημίχρονο η ταχύτητα έπεσε και αυξήθηκε η δύναμη.
Συνοψίζοντας κερδίσαμε το παιχνίδι γιατί έχουμε καλύτερη ποιότητα παιχτών και καλύτερη ομάδα αν και αποτελείται μόνο από 12-13 παίχτες.

Πάντως είναι τραγικό να βλέπεις την ΑΕΚ να κάνει αλλαγές και εμείς να μην έχουμε λύσεις από τον πάγκο.
Ο Ντουντού μου φαίνεται ότι θα είναι ο πρώτος που θα καταρρεύσει.

Μια άσπρο, μια μαύρο, μια πάνω, μια κάτω.
Το σίγουρο είναι ότι άκρη δεν βγάζεις με αυτή την ομάδα.
Εντάξει δεν ανησυχήσαμε, αλλά δεν μπορεί εντός έδρας να κάνεις 19 λάθη και να έχεις 5 λεπτά να βάλεις καλάθι στο 4ο δεκάλεπτο και σου κατεβάζει διαφορά 15 πόντων η Ολύμπια.

Το νου μας τώρα γιατί έρχεται η Ταού…

Τα δεκάλεπτα: 20-20, 47-40, 67-55, 78-73

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Σχορτσιανίτης 17 (7 ριμπ.), Χαλπερίν 9, Έρτσεγκ 7, Πελεκάνος 4, Βούιτσιτς 7, Μπουρούσης 14 (11 ριμπ.), Γκριρ 8, Πάργκο 11 (1/2 διπ., 3/6 τριπ.), Τεόντοσιτς, Βασιλόπουλος, Σλούκας.

Ολύμπια Λάρισας (Μπαρτζώκας): Καστλ 5, Κινγκ 18, Σούλτσε 18, Σιγκούνας 2, Μπέλσερ 12, Μπατής 3, Αριγκμπάμπου 2, Κολώκας 6, Παπαϊωακείμ 6, Γιαννουλάκος, Καραποστόλου.

Ένα καθυστερημένο σχόλιο…

Το ότι προσθέσαμε άλλη μια εκτός έδρας μέτρια έως κακή εμφάνιση, το είδαμε όλοι.
Η γενικότερη παρουσία μας στα εκτός έδρας είναι προβληματική. Σε κανένα παιχνίδι δεν έχουμε πείσει. Σε δύσκολες έδρες, άντε να πεις εντάξει… αλλά προχθές ;
Με αυτή τη Μιλάνο που είδαμε προχθές, υπάρχει περίπτωση να χάσει η Ταού ;

Για τρία δεκάλεπτα ήμασταν τραγικοί…
Βελτιωνόμαστε λοιπόν στο 4ο, χάνουν και λίγο την ψυχραιμία τους οι Ιταλοί και φέρνουμε το παιχνίδι στον πόντο. Ε, εκεί λοιπόν δεν το χάνεις το παιχνίδι αν θες να λέγεσαι μεγάλη ομάδα.
Γυρίζεις μια διαφορά 16 πόντων και δεν μπορείς να κερδίσεις ;
Αυτό είναι που δεν δικαιολογώ. Δεν παίζαμε με την ΤΣΣΚΑ ή την Ταού ή Μακάμπι (λόγο φανέλας) με την Αρμάνι παίζαμε.

Τώρα περιμένουμε γκέλα της Ταού για να διεκδικήσουμε την πρώτη θέση.

Η πρώτη θέση, δεν σημαίνει σίγουρη πρόκριση στο final four στα νοκ άουτ παιχνίδια, αλλά απλά για εμάς όπως έχουμε δείξει μέχρι τώρα η δεύτερη σημαίνει αποκλεισμό.

Τα δεκάλεπτα: 23-20, 42-32, 62-53, 76-74

Αρμάνι Μιλάνο (Πιέρο Μπούκι): Πράις 5 (1), Χολ 13 (3), Σόου 9, Βιτάλι 15 (3), Τόμας 14 (3), Ρόκα 5, Κατελίνας, Σανγκαρέ, Χόκινς 15 (3).

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Πάργκο 5 (1), Παπαλουκάς 7, Πελεκάνος 5 (1), Βούισιτς 10, Μπουρούσης 4, Χαλπερίν 7, Γκριρ 6, Βασιλόπουλος 2, Πρίντεζης 22, Έρτσεγκ 2, Τεόντοσιτς, Σχορτσιανίτης 4.

Με λίγο άγχος ήρθε τελικά η νίκη.
Μας περίμενα λίγο καλύτερους αλλά τι να κάνουμε… ο Πανιώνιος είναι μια αξιόμαχη και αξιοπρεπέστατη ομάδα, που μόνο αντίπαλος για να του κάνεις πλάκα δεν είναι.

Τώρα τελικό με το ΠΑΟ.
Και αν κρίνω από τα σφυρίγματα του ημιτελικού με το Μαρούσι που ήταν να χάσει και χαλαρά μάλιστα, θα ζήσουμε και πάλι μεγάλες στιγμές…

Τα δεκάλεπτα: 25-23, 41-36, 60-59, 84-79

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 6 (2), Πελεκάνος 4, Τεόντοσιτς 10 (1), Βούιτσιτς 11, Μιλόσεβιτς, Έρτσεγκ 12, Χαλπερίν 7 (1), Γκριρ 18 (2), Πρίντεζης 6, Βασιλόπουλος 10 (2), Βουγιούκας, Σχορτσιανίτης.

Πανιώνιος (Μαρκόπουλος): Ξανθόπουλος 2, Τσβέτκοβιτς 5 (1), Ζορόσκι 16 (2), Γεωργαλής, Μπάξτερ 9, Καλαμπόκης 9 (1), Μάιλς 20, Ραίτσεβιτς 5, Ντικούδης 9, Κένταλ, Γιαννούλης 4.

Για άλλη μια φορά είδαμε σχεδόν το ίδιο έργο.

- Νίκη όπως και στα προηγούμενα παιχνίδια.
- Ένα γκολ διαφορά μόνο.
- Δυνατό ξεκίνημα στην αρχή, που σε προδιαθέτει για πολλά γκολ.
- Αρκετές καλές χαμένες ευκαιρίες.
- Γκολ να μην μπαίνει.
- Πτώση όσο περνά η ώρα της απόδοσης μας.
- Κίνδυνος να γίνει η στραβή από το πουθενά.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα αυτό το πράγμα δε μου αρέσει.
Ξεκινήσαμε μια χαρά το παιχνίδι, σε σημείο να λέω ότι 3 γκολ τα έχουμε για πλάκα. Αλλά έλα που δεν τα είχαμε τελικά.
Αυτό που δεν μ' αρέσει, είναι ότι εδώ και αρκετά παιχνίδια η ομάδα δείχνει να κρεμάει μετά το '60. Ότι κάνουμε μέχρι τότε... μετά δύσκολο.
Και ευτυχώς που χθες κάναμε το 2-1 στο καπάκι. Αυτό που κάνουμε μετά το '60 είναι κάποιες αλλαγές παιχτών, όπως του Μπελούτσι στην Κρήτη ή του Γκαλέτι χθες, που με την ποιότητα τους δίνουν μια ανάσα στην ομάδα, αλλά από προσωπικές ενέργειες και όχι τόσο από οργανωμένη δουλειά. Μετά το '60 μου δημιουργείται η αίσθηση ότι η ομάδα κάνει αγγαρεία ή ότι έχει απογοητευτεί από τις χαμένες ευκαιρίες και απλά διατηρεί τη διαφορά του ενός γκολ, περιμένοντας να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη.

Δεν με νοιάζει τι κάνουν οι αντίπαλοι μας, αλλά εγώ θέλω με τέτοια διαφορά που έχουμε αποκτήσει να παίζουμε πιο ελεύθερα, χωρίς άγχος και να προσφέρουμε και λίγο παραπάνω θέαμα. Δεν επιτρέπετε μέσα στο Καραϊσκάκη να κερδίζουμε με ένα μόνο γκολ διαφορά αντιπάλους όπως ο ΟΦΗ.

Αν ακούς το παιχνίδι απ’ το ραδιόφωνο μόνο στο περίπου μπορείς να καταλάβεις τι έγινε στο παιχνίδι.

Το σημαντικό είναι ότι πετύχαμε μια πάρα πολύ σημαντική νίκη για την εξέλιξη του πρωταθλήματος, που αν δεν αυτοκτονήσουμε μπορεί να μας δώσει και την πρώτη θέση.
Τα δύσκολα παιχνίδια, αν θυμάμαι καλά, στο δεύτερο γύρο ήταν τα εκτός έδρας με τον Άρη, τον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο. Το πιο δύσκολο απ’ τα τρία το περάσαμε και τώρα μένουν τα άλλα δύο. Στο χέρι μας είναι να εκμεταλλευτούμε τα δώρα που μας έχει κάνει ο ΠΑΟ και να τερματίσουμε πρώτοι.

Πάντως είναι κρίμα που ένα τόσο σημαντικό και τόσο ωραίο παιχνίδι όπως εξελίχθηκε, να παίζεται τόσο ακατάλληλη ώρα.

Τα δεκάλεπτα: 22-27, 46-39, 62-61, 73-77.

Άρης (Ματσόν): Κλαρκ 3, Μάρσαλ 20 (6/12 τρίποντα), Τσαλδάρης 4, Νέλσον 12, Σέκουλιτς 5, Αργυρόπουλος 5, Ηλιάδης 15, Σκορδίλης 2, Αγαδάκος 4, Μπάρλος 3, Γκαβέλ.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 3, Πρίντεζης 18, Βούιτσιτς 17 (5 ριμπ.), Μπουρούσης 2, Χαλπερίν 19 (4/4 βολές, 3/3 δίποντα, 3/3 τρίποντα), Γκριρ 10, Έρτσεγκ 6, Βασιλόπουλος 2, Τεόντοσιτς, Σχορτσιανίτης, Πελεκάνος.