ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Ότι και να έκαναν οι ποδοσφαιρικά τριτοκοσμικοί δεν κατάφεραν τίποτα.
Παίζαμε στην κυριολεξία με τα δεύτερα, παίξαμε για μισή ώρα με παίχτη λιγότερο και χάναμε εμείς τις ευκαιρίες, μια με το δοκάρι του Παπαδόπουλου και μια με το τετ α τετ του Μήτρογλου, έναντι μιας ευκαιρίας του Χούτου. Ότι τραμπουκισμούς και να έκαναν τα Ζαγοράκια δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα.
Οπλίζουν τα χέρια των τριτοκοσμικών εδώ και 2-3 μέρες, καλλιεργούν το ανάλογο κλίμα και μετά βγάζουν ανακοινώσεις για ηρεμία και ψυχραιμία. Πραγματικά για γέλια.
Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές ήταν μάπα, αλλά αν ξέφευγε από το Χ, πιθανότερο ήταν να πήγαινε το 2, πάρα στον 1. Πήραμε ένα πάρα πολύ χαλαρό Χ από μια ομάδα που έκανε τα πάντα, εκτός από το να παίξει μπάλα. Ήθελε νίκη για να μειώσει τη διαφορά από εμάς και να την διατηρήσει από τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ. Παρόλα αυτά δεν μας ακούμπησαν καν. Κατά τα’ άλλα τους φταίει η διαιτησία.

Στα δικά μας τώρα, πολύ μου άρεσε ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος, που δεν μάσησε καθόλου και λυπήθηκα που δεν τον έχω δει περισσότερο. Ο Όσκαρ ήταν καλός κι ας τον κράζουμε συνέχεια, προσπάθησε αρκετά ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και έτρεξε αρκετά. Γενικότερα όλοι προσπάθησαν εκτός από τον Λεονάρντο που όποτε έπιανε την μπάλα, αν την έπιανε, έκανε λάθος στο καπάκι. Μου έκανε τα νεύρα κορδόνια…

Σήμερα αποδείξαμε ότι από τραμπουκισμό θα και μαγκιές δεν μασάμε. Αν θέλουν να μας ρίξουν από την κορυφή θα πρέπει να αποφασίσουν να παίξουν μπάλα καλύτερη από εμάς κι όχι να τα ρίχνουν στις διαιτησίες και στις ψευτομαγκιές.

Άντε και του χρόνου πάλι…