Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός 1-1

Εδώ τα έχουμε ξαναπεί… δεν βλεπόμαστε.
Πριν λίγο καιρό κάναμε φάσεις και δεν βάζαμε γκολ, τώρα ούτε φάση δεν κάνουμε. Είναι φορές χθες που νόμιζα ότι οι παίχτες μας θα πατούσαν τη μπάλα. Έχουμε πλέον ξεφύγει από τα στάδιο της τσατίλας και έχουμε περάσει στο στάδιο της λύπησης.
Επίσης ενδεικτικό της κατάστασης μας είναι ότι από τη στιγμή που οι άλλοι έμειναν με 10 παίχτες φαινόμασταν λιγότεροι στο γήπεδο και απειληθήκαμε περισσότερο. Το καταφέραμε κι αυτό.

Πλέον έχω αρχίσει να έχω κι εγώ κάποιες ενστάσεις για τον Βαλβέρδε.
Έχει χίλια δίκια όσο αφορά το έμψυχο δυναμικό, αλλά θα περίμενα καλύτερη διαχείριση του ήδη υπάρχον. Και στο κάτω κάτω άλλαξε ρε αδερφέ και κάτι τακτικά, να δούμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω τι, αλλά κάνε κάτι αφού βλέπεις ότι η ομάδα σέρνεται και η κατάσταση χειροτερεύει. Κουραστήκαμε να βλέπουμε να κάνει το παιχνίδι ο Αβραάμ και ο Άτζας με μπαλιές πίσω από το κέντρο κυνηγώντας τον «πεθαμένο» Ντίογκο.

 

blogger templates | Make Money Online