ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Αν κερδίζαμε, θα μιλάγαμε για την διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες και για τις «ρεζέρβες», που κακώς ο Βαλβέρδε δε χρησιμοποιούσε τόσο καιρό.

Αν χάναμε, θα είχαμε την καθιερωμένη απαξίωση που ακολουθεί μετά από κάθε γκέλα.
Θα μιλούσαμε για το λάθος του Βαλβέρδε να παίξει με τόσες αλλαγές στην βασική ενδεκάδα και τις μηδαμινές λύσεις που θα είχε έτσι στον πάγκο. Και την έλλειψη γενικότερα αξιόπιστων λύσεων πέρα των 13-14άρων παιχτών.

Στην περίπτωση της ισοπαλίας, όλα θα ήταν καλά. Το ιδανικό σενάριο. Η ομάδα θα είχε πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα εκτός έδρας αφού υπάρχει κι ο επαναληπτικός, οι βασικοί παίχτες θα είχαν πάρει τις ανάσες τους και οι αναπληρωματικοί το χρόνο συμμετοχής που τους έλειπε.

Αυτά ήταν τα τρία σενάρια πριν το ματς για το κυρίως θέμα της επόμενης ημέρας, δηλαδή της σημερινής. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει ανάλογα τα γούστα του.

Η δικιά μου θέση είναι ένα μείγμα και των τριών, γιατί και οι τρεις περιπτώσεις εμπεριέχουν αλήθειες.
Οι βασικοί πήραν ανάσες, το σκορ δεν είναι απαγορευτικό για τη ρεβάνς, το αντίθετο μάλιστα, πήραν χρόνο συμμετοχής κι άλλοι παίχτες και η έλλειψη παιχτών και λύσεων στη θέση του αμυντικού χαφ και του σέντερ φορ φώναζαν για άλλη μια φορά.

Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά όπως αναμενόταν, πίεσε, πρέσαρε, έπαιξε σκληρά και κάποια στιγμή από το πουθενά, εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος της άμυνας μας και 1-0. Εκεί τελείωσε και το παιχνίδι για το ΠΑΟΚ. Σχεδόν 0 φάσεις σε 90’ λεπτά, σε μια φλεγόμενη Τούμπα.
Από την άλλη εμείς δεν απειληθήκαμε αλλά και ούτε μπορέσαμε να απειλήσουμε εκτός από το πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου. Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε. Έκανε και κατά τη γνώμη μου και λάθος ο Βαλβέρδε με τις αλλαγές και το αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο.

Η πρόκριση τώρα εξαρτάτε αποκλειστικά από εμάς τώρα.