ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει καμιά καλή εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Φάνηκε καλύτερη απ’ αυτή του πρώτου, γιατί μας το επέτρεψαν τα Γαλλάκια. Απόδειξη ότι μετά το γκολ με το μαϊμού πέναλτι, ξαναείδαμε τη Γαλλική περιοχή μετά από 20’ λεπτά. Μετά το γκολ αντί να ανέβουμε εμείς, ανέβηκαν οι Γάλλοι.

Του χρόνου τώρα πάλι, όπως λέμε και κάθε χρόνο, χρόνια τώρα…
Άντε να παίξουμε στο Champions League που το ξέρουμε και έχουμε τη διάκριση στάνταρ. Το κωλοUEFA θα το κερδίσουμε άλλη φορά γιατί σήμερα δεν είχαμε όρεξη. Ήμασταν και κουρασμένοι από το παιχνίδι με το Άρη… ήταν και νωρίς το παιχνίδι… ξημερώνει και τσικνοπέμπτη… δεν βαριέσαι… άλλη φορά…

Το παιχνίδι ήταν η απόλυτη προσωποποίηση των φιλοδοξιών της διοίκησης. Είδαμε μια ομάδα που δεν είχε δυνάμεις να πάρει τα πόδια της, απέναντι σε μια ομάδα φρέσκια, που όργωνε όλο το γήπεδο. Με το πρωτάθλημα να έχει σχεδόν κριθεί από το Δεκέμβρη, η διοίκηση έκρινε ότι η ομάδα δεν χρειάζεται ενίσχυση για να παλέψει τις πιθανότητες της για διάκριση στο UEFA. Αυτοί οι ίδιοι 13 "καμένοι" παίχτες, προφανώς φτάνουν για τη διοίκηση, για να πανηγυρίζει επικές νίκες στην εξωτική Θράκη και τις γραφικές Σέρρες.

Χάσαμε κατά 99%, την καλύτερη ευκαιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια για μια ευρωπαϊκή διάκριση. Βάση πάντα τις συνθήκες που μας δημιουργήθηκαν, έχοντας καθαρίσει το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς.

Αποδείξαμε για άλλη μια φορά, ότι δεν μαθαίνουμε με τίποτα απ’ τα λάθη μας. Την πατήσαμε σχεδόν, όπως την πατήσαμε κι απ’ την Ανόρθωση, αφού μας έφαγε η σιγουριά και η αλαζονεία. Αλήθεια τώρα με ποιον θα παίξουμε ; με την Μίλαν ή με τη Βέρντερ ;

Και τέλος καταφέραμε να δικαιώσουμε κι όλους αυτούς που μας αμφισβητούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και να παράγγελλαν τη ξεφτίλα μας, τέτοια φαντασία δεν θα είχαν. Τρία γκολ εντός έδρας φάγαμε και το ένα που βάλαμε, ήταν με πέναλτι μαϊμού.

Άντε τώρα γερά για διπλό στον Εργοτέλη... να κρατήσουμε και τη διαφορά.