ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Αναμενόμενο…
Από τη στιγμή που χάσαμε με το καλημέρα το πλεονέκτημα έδρας, τέλειωσε και το πρωτάθλημα.
Η ομάδα ήταν για μένα φανερά ανέτοιμη στο ψυχολογικό τομέα και αυτό πλήρωσε πρωτίστως. Οι ελλείψεις που έχει το ρόστερ μας, θα μπορούσαν να ξεπεραστούν από το πλεονέκτημα έδρας και να πάρουμε ακόμη κι έτσι το πρωτάθλημα. Αλλά δυστυχώς εμφανιστήκαμε πολύ λίγοι στους τελικούς, με κακή ψυχολογία και τεράστιο κόμπλεξ κατωτερότητας.
Ακόμη και χθες στο ξεκίνημα του 2ου ημιχρόνου, μόλις κάναμε το 0-5 και περάσαμε μπροστά, χεστήκαμε πάνω μας και η μια βλακεία διαδέχονταν την άλλη. Ευτυχώς χθες που από θαύμα είχαμε καλά ποσοστά στις βολές, γιατί αλλιώς…

Τώρα δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει…
Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι χρειάζεται ψυχραιμία για να μην γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε και φέτος.

Ο Παναθηναϊκός έχει τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη, την καλύτερη φέτος ομάδα στην Ευρώπη και μια διαιτησία που τον πάει 60-40 ακόμη και όταν δεν τη χρειάζεται. Όταν τη χρειάζεται έχουμε δει και ζωγραφιές.
Αυτό λοιπόν σημαίνει ότι δεν γίνεται να ξυπνήσεις ένα πρωί και να τον ρίξεις από το θρόνο του.
Χρειάζεται πολύ υπομονή, πολύ δουλειά, σωστές επιλογές και στήριξη στην ομάδα.
Α, και να φύγουν και οι ηλίθιοι από το γήπεδο. Αλήθεια ξέρει κανείς τι θα γινόταν στο ΣΕΦ αν ο μαλάκας δεν έριχνε τη φωτοβολίδα ; μήπως μπορεί να κερδίζαμε και να άλλαζε και όλη η ψυχολογία μας για τη συνέχεια ; δεν θα το μάθουμε ποτέ…

Δεκάλεπτα: 28-24, 47-44, 67-62, 94-81

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Σπανούλης 17, Περπέρογλου, Μπατίστ 11, Φώτσης 13, Νίκολας 17, Τσαρτσαρής 9, Διαμαντίδης 10, Πέκοβιτς 8, Γιασικεβίτσιους 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς, Πελεκάνος, Τσίλντρες 10, Βούισιτς 4, Μπουρούσης 4, Χαλπερίν 8, Γκριρ 21, Σχορτσανίτης 4, Πρίντεζης 6, Έρτσεγκ 15, Τεόντοσιτς 7.