ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Σε δύο παιχνίδια με τους Ισραηλινούς 4 βαθμοί… καλά είναι.
Πρώτη θέση μαζί με την Ελβετία και σχεδόν όλα θα κριθούν στο μεταξύ μας παιχνίδι στην έδρα τους. Αν δεν καταφέρουμε να πάρουμε έστω ένα Χ, τότε δεν θα δικαιούμαστε να μιλάμε για πρωτιά στον όμιλο.

Δεν ξέρω αλλά εμένα αυτή η ομάδα, δεν μου προκαλεί σχεδόν καμία συγκίνηση. Είναι βέβαια η εθνική μας ομάδα και θέλω να κερδίζει, αλλά…

Ένα φλατ πράγμα, που ξέρεις εκ των προτέρων τι θα δεις. Όποιος και να είναι ο αντίπαλος όποια κι αν είναι η σύνθεση μας.
Αυτή η ομάδα μου δημιουργεί την αίσθηση ότι βλέπω ακριβώς το ίδιο πράγμα 100 χρόνια. Το ίδιο και το ίδιο. Σαν να βλέπεις το ίδιο αγώνα σε βίντεο 100 χρόνια.
Αυτή η ομάδα με αυτόν τον προπονητή, έχει καταφέρει ενώ κάνουν αλλαγές σε πρόσωπα, να νομίζεις ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα από το 2004. Ότι παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Αλλαγές έχουν γίνει, αυτό όμως που δεν έχει αλλάξει καθόλου, είναι η μετριότατη εικόνα της ομάδας, που δεν σου δίνει την ελπίδα ότι θα δεις κάτι διαφορετικό προς το καλύτερο.
Ποιος πιστεύει ότι αν προκριθούμε στο μουντιάλ, δεν θα τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη ; ποιόν πείθει η εθνική ότι δεν θα συμβεί ότι και στο Euro ;

Τέλος πάντων…

Άσχετο, αλλά αυτό το χθεσινό 5-2-3 σαν σύστημα δεν υπάρχει πουθενά.