ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Λοιπόν εγώ αυτή την παρωδία που ονομάζεται Super Cup την περιμένω με ενδιαφέρον.

Από την μια γιατί είναι ένας τίτλος που πρέπει να κερδίσουμε οπωσδήποτε, όσο και αν η εποχή που γίνεται ο τελικός είναι ακατάλληλη και οι ομάδες τον θεωρούν αγγαρεία και από την άλλη, για να δω τους «άλλους».

Συνήθως τα παιχνίδια που δίνονται ευκαιρίες να παίξουν οι αναπληρωματικοί και αυτοί που δεν έχουν πολύ χρόνο συμμετοχής, είναι κάτι φιλικά της πλάκας που όχι μόνο μπάλα δεν σου κάνει όρεξη να παίξεις, αλλά ξαφνικά βρίσκεσαι να πρέπει να αποδείξεις ότι δικαιούσαι κάτι παραπάνω από τον προπονητή σου, σε ένα ξενέρωτο ματς με συμπαίχτες που δεν έχεις παίξει μαζί τους στην ίδια ενδεκάδα ούτε στην προπόνηση.
Συν ότι όλοι όσοι δεν είναι βασικοί προσπαθούν να φανούν περισσότερο ατομικά παρά ομαδικά και οι βασικοί που παίζουν βαριούνται τη ζωή τους και καταριόνται την τύχη τους.

Το σημερινό όμως παιχνίδι είναι διαφορετικό για τους παγκίτες γιατί κρίνεται ένας τίτλος και δεν θα υπάρχουν ελαφρυντικά για μια πιθανή κακή απόδοση.
Επίσης είναι μια καλή ευκαιρία η συγκεκριμένη χρονική στιγμή, για να αποδείξουν ότι μπορεί να τους υπολογίζει ο προπονητής τους τώρα που η ομάδα φαίνεται να τους έχει ανάγκη, περισσότερο από κάθε άλλη φορά φέτος.

Αφού λοιπόν το παιχνίδι είναι σημαντικό και όχι ένα φιλικό αγγαρείας… ιδού η ρόδος κύριοι, ιδού και το πήδημα.

Τρεις συνταξιούχοι στο καφενείο…
-Θανάσης :
Αφήστε ρε παιδιά δεν περίμενα ότι θα καταντήσω έτσι. Προχθές μου ζήτησε η εγγονή μου να την διαβάσω και δεν έβλεπα τα γράμματα. Ποιος εγώ που χτύπαγα πουλί στα διακόσια μέτρα.
-Κώστας :
Που να δείτε τι έπαθα εγώ. Πήγα να δω ένα φίλο, τον Μήτσο που μένει στον πρώτο όροφο, μόνο δεκαεπτά σκαλοπάτια και φούσκωσα. Ποιος εγώ που για προθέρμανση έτρεχα μαραθώνιο.
-Πάνος :
Και που να σας πω τι έχω πάθει εγώ. Προχθές ήρθε η Φελίτσια να μου καθαρίσει το σπίτι. Ανέβηκε στην σκάλα , εγώ από κάτω κοίταζα. Έχει ένα κώλο, κάτι πόδια και γαμώ . Την κατέβασα από την σκάλα, το ένα έφερε το άλλο και την πήδηξα. Όταν τελειώσαμε γυρνάει θυμωμένη και μου λέει. Αμάν κύριε Πάνος τρίτη φορά σήμερα , τι έχετε πάθει!
Είδατε ρε παιδιά, ΞΕΧΝΑΩ, ΞΕΧΝΑΩ.

Από τη συνέντευξη που έδωσε ο Δέλλας στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ» :

- Τι θαυμάζεις στον Ρεχάγκελ ;

Και βέβαια θαυμάζεις τη δικαιοσύνη του Ρεχάγκελ, πως θα γινόταν να μην τη θαυμάζεις ;
Θα έπρεπε όμως να ρωτήσεις και άλλους Έλληνες συναδέλφους σου ποδοσφαιριστές αν έχουν την ίδια αντίληψη περί δικαιοσύνης με σένα, όταν έβλεπαν τους εαυτούς τους να είναι σε φουλ αγωνιστική φόρμα με πολλά παιχνίδια στα πόδια τους και ενώ περίμεναν μια ευκαιρία για να δείξουν ότι αξίζουν να παίζουν στην εθνική, έβλεπαν να παίζουν σ’ αυτή παίχτες με μηδέν συμμετοχές στις ομάδες τους και τραυματισμένοι.
Καθώς επίσης και παίχτες που ναι μεν καλούνταν στην εθνική συνεχώς, είχαν όμως τα ίδια λεπτά συμμετοχής με μένα, εξαργυρώνοντας κι αυτοί τη δικαιοσύνη του Ρεχάγκελ. Για παράδειγμα ο Παντελής Καφές και όχι μόνο.

Και γαμώ τη δικαιοσύνη… ο ορισμός της θα έλεγα…

Μια δικαιοσύνη, που αποδεδειγμένα μας στέρησε την πρόκριση στο Μουντιαλ της Γερμανίας χάριν αυτών των δίκαιων επιλογών.
Ευτυχώς που στην πορεία αποφάσισε να γίνει πιο άδικος ο Ρεχάγκελ και πάμε σχετικά άνετα στο Πανευρωπαϊκό το καλοκαίρι.

Ακούω από προχθές να γίνεται λόγος για τον πάγκο του Ολυμπιακού και θα ήθελα να πω τη γνώμη μου.
Πρώτων θα πρέπει να λάβουμε υπ’ όψην μας ότι μιλάμε για Ελληνική ομάδα και όχι για τη Μπάρτσα, τη Ρεάλ, τη Μίλαν, τη Τσέλσι και γενικά τις ομάδες αυτής της δυναμικής.
Και δεύτερον ότι όσο πιο ποιοτική είναι η βασική ενδεκάδα μιας Ελληνική ομάδας τόσο πιο δύσκολο είναι να ακολουθήσει σε ποιότητα ο πάγκος της.
Υπάρχει περίπτωση να φέρεις παίχτη ξένο στη θέση του Τζόλε και του Γκαλέτι, να τον έχεις πληρώσει 1,5 ή 2 εκ. ευρώ και ο οποίος θα έρθει στην Ελλάδα για να είναι αναπληρωματικός ;
Είναι δηλαδή σαν τότε που είχαμε τον Γιαννακόπουλο, να δίναμε 2 εκ. για το back up του.

Και όχι μόνο αυτό, αλλά αυτό το back up να δεχόταν να έρθει κιόλας. Όταν μιλάμε για έναν παίχτη αυτού του κόστους, μιλάμε για κάποιον που παίζει βασικός σε οποιαδήποτε Ελληνική ομάδα και δεν έρχεται για να ζεσταίνει τον πάγκο αλλά για να πουλήσει εισιτήρια και φανέλες.
Τώρα οτιδήποτε πιο βατό, αναλόγως την περίπτωση, κρίνεται ή επαρκής ή ανεπαρκής.
Για παράδειγμα ο Καφές και ο Παπάς πέρσι ήταν ανεπαρκείς λύσεις για τις απαιτήσεις του Ολυμπιακού, αλλά επαρκείς λύσεις για την φετινή ΑΕΚ. Όπως επίσης κρίνεται καλή λύση ο Λαγός που δεν έχει παίξει σχεδόν καθόλου στην ΑΕΚ, αλλά πολύ λίγος ο Μάρκο Νε, που επίσης δεν έχει παίξει καθόλου.
Δύο «ισάξιες» ενδεκάδες στην Ελλάδα μπορείς να έχεις, μόνο αν η ομάδα σου είναι μέτρια και αποτελείτε από μέτριους παίχτες.
Ο Ολυμπιακός τώρα, είναι σίγουρο ότι έχει ελλείψεις όπως θα έχει και πάντα, μιας και οι οπαδοί του δεν ικανοποιούνται με τίποτα. Το θέμα είναι να δούμε πόσες είναι αυτές οι ελλείψεις γιατί λέγοντας «δεν έχει πάγκο» τα απαξιώνουμε όλα.

Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά :

Τερματοφύλακες :
Νικοπολίδης, Μπούτινα, Σηφάκης, Παναγόπουλος
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε κάτι.
Πλάγιοι Αμυντικοί :
Τοροσίδης *, Ζεβλάκοφ, Πάντος (δεξιά), Μπράβο, Ντομί (αριστερά)
Και εδώ νομίζω ότι είμαστε μια χαρά.
Κεντρικοί Αμυντικοί :
Σέζαρ, Ατζας, Παπαδόπουλος
Εδώ σίγουρα χρειαζόμαστε ενίσχυση με τουλάχιστον δύο παίχτες γιατί από τη μια ο Παπαδόπουλος είναι πολύ μικρός και άπειρος ακόμα και από την άλλη θα πρέπει να αποφύγουμε τις συνεχόμενες λύσεις ανάγκης με τους πλάγιους (Ζεβλάκοφ και Μπράβο) που μπορούν και παίξουν και στο κέντρο της άμυνας.
Πλάγιοι Μέσοι :
Γκαλέτι, Μενδρινός (δεξιά), Τζόρτζεβιτς, Αρτσούμπι (αριστερά)
Και εδώ πάσχουμε σε λύσεις αφού το back up στο Τζόλε είναι ακόμη ανέτοιμος συν το ότι δεν τον έχουμε δει μέχρι στιγμής για να ξέρουμε αν κάνει ή όχι. Τώρα για το back up του Γκαλέτι τι να πούμε… είναι η μέρα με τη νύχτα και τα σχόλια είναι περιττά.
Κεντρικοί Μέσοι :
Λεντέσμα, Στολτίδης, Πατσατζόγλου*, Νε, Φακίνος
Εδώ πιστεύω ότι θα χρειαζόταν ένας ακόμα μέσος με περισσότερες επιθετικές από ανασταλτικές δυνατότητες αφού τον Νε δε μπορούμε να τον εμπιστευτούμε.
Επιθετικοί :
Λούα Λούα, Κοβάσεβιτς, Κωνσταντίνου, Νούνιες, Μήτρογλου, Ματσούκας
Εδώ αντικειμενικά δεν νομίζω να υπάρχει ομάδα στην Ελλάδα με τέτοιο αριθμό ποιοτικών επιθετικών.

Αυτό λοιπόν είναι όλο το ρόστερ του Ολυμπιακού αποτελούμενο από 27 παίχτες.

Με (*) έβαλα τον Πατζατζόγλου και τον Τοροσίδη γιατί είναι και οι δυο πολυσύνθετοι παίχτες που μπορούν να παίξουν σε διαφορετικές θέσεις και γραμμές του γηπέδου όχι σαν λύσεις ανάγκης.

Ανακεφαλαιώνοντας η ομάδα θέλει πρωτίστως ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας και οπωσδήποτε στη θέση του δεξιού χαφ όπου δεν υπάρχει κανένας. Από ‘κει πρέπει να ξεκινήσουμε και μετά με τον καιρό και χωρίς επιπόλαιες κινήσεις βλέπουμε.
Επίσης θεωρώ ότι κανένας από τους ανταγωνιστές μας δεν έχει πάγκο στο σύνολο του, καλύτερο από το δικό μας.
Σε μια μεμονωμένη θέση μπορεί στο σύνολο όμως όχι.

Εδώ τα πράγματα είναι πιο ευχάριστα.

Αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σαιζόν, δεν προσφέρονται για ασφαλή συμπεράσματα αλλά οι βαθμοί τους μετράνε το ίδιο. Χθες πήραμε τη νίκη σε μια έδρα που πέρσι είχαμε χάσει και αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Αν αναλογιστούμε ότι αυτή η νίκη ήταν επί του Άρη, ο οποίος πριν λίγες μέρες κέρδιζε εκεί μέσα τη Μάλαγα τότε τα πολλά λόγια είναι φτώχια.
Η πολύ σημαντική αυτή νίκη, δίνει την δυνατότητα στην ομάδα να κερδίσει σε αυτοπεποίθηση και να λιγοστέψει και τα «επικίνδυνα» παιχνίδια της στο κυνήγι της πρώτης θέσης.

Άντε το ίδιο τώρα και στο ΟΑΚΑ.

Για την ιστορία :

ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ : 23-21, 38-44, 55-63, 75-82

ΑΡΗΣ (Γκόρντον Χέρμπερτ) : Καστλ 10 (2), Τσαλδάρης 13 (3), Σεραπίνας 1, Ράιτ 14 (2), Καλαϊτζίδης 5 (1), Ηλιάδης 5 (1), Μότολα 8, Μάσεϊ 19 (2), Αγαδάκος

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Πίνι Γκέρσον) : Μπλάκνεϊ 5 (1), Παπαμακάριος, Γουντς 11 (1), Ματσιγιάουσκας 12 (2), Πρίντεζης 10, Μπουρούσης 4, Τσακαλίδης 10, Γκριρ 22 (2), Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης 6 (2), Τεοντόσιτς 2

3-3 και καλά να πάθουμε…
Όταν τα λάθη δεν γίνονται μάθημα, είσαι άξιος της μοίρας σου.

Δεν περίμενα να παίξουμε καμιά μπαλάρα γιατί ήταν λογικό να βγει η κούραση από την υπερπροσπάθεια των 10 παιχτών στη Μαδρίτη, συν και το ταξίδι στη Κρήτη. Αυτό που περίμενα ήταν να καθαρίσουμε το παιχνίδι διακριτικά.
Επαγγελματικά που λένε και στην ΑΕΚ, η οποία πάλι χωρίς να παίξει, πήρε ένα πολύ δύσκολο διπλό εκτός έδρας και έβαλε αλλά τρία ποντάκια στο σακούλι της, απ’ αυτά που εμείς χαρίζουμε φέτος όταν παίζουμε εκτός έδρας.
Αν δεν το έχετε προσέξει, έχουμε τρία στα τρία Χ εκτός έδρας και αναμένουμε ακόμα το διπλό.

Η ομάδα αυτοκτόνησε και πάλι αφού μετά το 2–3 ήταν αλλού. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθαν και ενώ έβλεπαν τον Εργοτέλη (όπως είχε γίνει και τον ΑΡΗ), να ανεβαίνει, να κερδίσει μέτρα προς την περιοχή μας και να γίνεται όλο και πιο απειλητικός, δεν αντέδρασαν καθόλου κοντρολάροντας λίγο το παιχνίδι και προσπαθώντας πιο ορθόδοξα να πετύχουν ένα γκολ ακόμη, μιας και το 2–3 δεν μας εξασφάλιζε τίποτα.

Αυτού του είδους τα παιχνίδια που ακολουθούν αυτά του C.L., μπαίνεις σοβαρός και τα καθαρίζεις στο πρώτο ημίχρονο που έχεις δυνάμεις. Μετά απλά κάνεις σωστή διαχείριση και συντήρηση δυνάμεων ξεκουράζοντας κάποιους παίχτες και δίνοντας χρόνο σε κάποιούς άλλους. Δυστυχώς εμείς αν και κάναμε γρήγορα την ισοφάριση και προηγηθήκαμε νωρίς στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου στην πορεία χάσαμε το δρόμο και δεν κάναμε τίποτα από τα παραπάνω.

Τα πράγματα τώρα δυσκολεύουν πολύ, αλλά ακόμα περισσότερο δυσκολεύουν στον ψυχολογικό τομέα, μιας και η ΑΕΚ έχει ξεφύγει 6 βαθμούς και δυστυχώς για εμάς την πάει ζουμί.
Θα πρέπει λοιπόν τώρα να δείξουμε μεγάλη σοβαρότητα και προσπάθεια στη συνέχεια, για να μπορέσουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση. Είναι πολύ νωρίς ακόμη, αλλά έχουμε χάσει πολλούς βαθμούς που δε θα έπρεπε και τους οποίους θα πρέπει να βρούμε από άλλα παιχνίδια που ίσως να είχαμε το περιθώριο κάποιας απώλειας.

Δεν ξενερώνουμε και συνεχίζουμε θέλω να πιστεύω πιο σοφοί αυτή τη φορά απ’ τα παθήματα μας.

* δηλαδή για να καταλάβω τώρα…
Ο Βασσάρας εχθές μετέτρεψε ένα επιθετικό φάουλ σε πέναλτι υπέρ του Εργοτέλη, δεν έδωσε στο καπάκι ένα πέναλτι υπέρ του Κοβάσεβιτς, και έκοψε με ανύπαρκτο οφ σάιτ τον Νούνιες όταν το σκορ ήταν 2-3 και δεν έδωσε επιθετικό στον Λούα Λούα στο δεύτερο γκολ του Ολυμπιακού.
Απ’ αυτές λοιπόν τις φάσεις προκύπτει, ότι σε μια κακή διαιτησία ευνοημένος βγήκε ο Ολυμπιακός.

Ρε πάτε καλά ;;;;

Δεν βγήκε κανείς από εμάς να πει κουβέντα (και καλά έκανε) για τη διαιτησία και βγαίνουν οι ευνοημένοι να διαμαρτυρηθούν… θα τρελαθούμε τελείως με αυτά που ακούμε…
Ο πρόεδρος του Εργοτέλη που δεν μιλάει ποτέ για τη διαιτησία, έσπασε την σιωπή του χθες και ο Καραγεωργίου συμπέρανε ότι αν δεν μετρούσε το γκολ του Κοβάσεβιτς θα κέρδιζε η ομάδα του 3-2. Ωραίος...
Κύριοι δεν αξίζετε την συμπάθεια μας. Την είχατε γιατί δείχνατε κάτι διαφορετικό από τη μιζέρια που δείχνουν άλλες ομάδες του βεληνεκούς σας, αλλά από εμένα προσωπικά την χάσατε.

Επειδή πέρα των άλλων, δεν πρέπει να ξεχνάμε…
Αξίζει να ρίξετε μια ματιά, σ’ ένα μικρό αφιέρωμα που έχει κάνει ένας φίλος στο blog του, για αυτή την ιστορική μας επέτειο.

Αφιέρωμα στην 28η Οκτωβρίου

Ειλικρινά δε θα το μετανιώσετε.

Φίλε Γιάννη σ' ευχαριστούμε πολύ...

Για τέταρτη συνεχόμενη φορά που χάνουμε στην έδρα μας και όπως βλέπουμε τους δυσκολέψαμε πολύ.

Τι γίνεται ρε παιδιά ; το έχουμε κλείσει το μαγαζί ;

Στην Ευρώπη δεν έχουμε κάνει ακόμα σεφτέ, στην Ελλάδα δύο σοβαρές ομάδες πέρασαν από του Ρέντη (Ηρακλής και Παναθηναϊκός) και πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες.

Γιατί έτσι ; γιατί τόση απαξίωση σε ένα άθλημα, που ακόμα και τώρα που ο θρύλος δε βλέπεται, παραμένει αυτοκράτορας ; γιατί τέτοια κατάντια για μια ομάδα που έχει σηκώσει 2 κύπελλα Ευρώπης ; γιατί τέτοια κατάντια για μια ομάδα που τα final four του πρωταθλητριών τα είχε ρουτίνα ;

Πολλές ερωτήσεις και πολλά γιατί.

Κρίμα…

Εκδότης : ΠΑΤΑΚΗΣ
Αριθμός σελίδων : 549

Περιγραφή :
Επτά ημέρες πολέμου και ζωής.
Σε ένα στενό πέρασμα του όρους Καλλιδρομίου με τη θάλασσα που λέγεται Θερμοπύλες, μακριά από τη γενέτειρα τους το 480 π.χ. τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες πολεμιστές απωθούν τους χιλιάδες πολεμιστές του Πέρση εισβολέα και έδωσαν με γενναιότητα τη ζωή τους, υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τη δημοκρατία και την ελευθερία. Μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι.
Οι Πύλες της Φωτιάς, όπου ο αφηγητής είναι ο μόνος επιζών της επικής εκείνης μάχης, ένας βοηθητικός του σπαρτιατικού πεζικού που βρέθηκε ημιμαθής κάτω από ένα άρμα και πιάστηκε αιχμάλωτος, είναι μια εξαίσια περιγραφή της μύησης ενός ανθρώπου στο σπαρτιατικό τρόπο ζωής και θανάτου και των μυθικών αντρών και γυναικών που χάρισαν στο πολιτισμό αυτό την αθανασία.

Παναθηναϊκός - Αμπερντίν 3-0
Το άκουσα από το ραδιόφωνο και από αυτά που κατάλαβα κι από τα ρεπορτάζ της ομάδας, είναι πως ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε κάτι πιο εντυπωσιακό απ’ ότι έχει παίξει μέχρι τώρα στα προηγούμενα παιχνίδια του, με τη διαφορά όμως ότι χθες ξεχώρισε πολύ ο Ίβανσιτς που δεν είχε αγωνιστεί πολύ μέχρι τώρα.
Θεωρώ ότι δε θα αργήσει πολύ να αρχίσει η μουρμούρα για τον Καραγκούνη και να απολαύσουμε θεαματικές κωλοτούμπες.
Ο Παναθηναϊκός σε ότι κατάσταση και να είναι, στραβά, κουτσά, ανάποδα, αυτού του είδους τα παιχνίδια ξέρει να τα παίρνει. Χθες έκανε το αναμενόμενο.

Χέλσινγκμποργκ - Πανιώνιος 1-1
Ούτε αυτό το είδα, αλλά απ’ ότι κατάλαβα πρέπει να ήταν δίκαιο το αποτέλεσμα και απλά να μένει στον Πανιώνιο η πίκρα του ότι έφτασε πολύ κοντά στο 2 και ότι έχασε την πολύ μεγάλη ευκαιρία στο τέλος μετά την ισοφάριση, για να πάρει την νίκη.
Ο Πανιώνιος πήρε ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που του δίνει σίγουρα ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι της Χέλσινγκμποργκ.
Μένει ακόμη μια ομάδα να περάσει...

Ελφσμποργκ - ΑΕΚ 1-1
Μια μόνο πρόταση που πάει με όλες τις εμφανίσεις της ΑΕΚ (κάτι σαν την Coca Cola).
«Το πλήρης από παίχτες συγκρότημα, του δασκάλου Φερέρ, έκανε άλλη μια επαγγελματική εμφάνιση»
Το πώς κατάφερε να σταθεί η ομάδα, μέσα στο κολαστήριο του Σουηδικού κολοσσού, έφερε δάκρυα χαράς στους απανταχού ΑΕΚτζήδες και όχι μόνο.
Θέλεις να κερδίσεις την ΑΕΚ ;
-Πλαστικό χλοοτάπητα.
Πανόπουλε ακουυύς ; προλαβαίνεις…

Εβερτον - Λάρισα 3-1
Ότι και να πεις για τη Λάρισα είναι λίγο. Αξίζει πολλά συγχαρητήρια για τον τρόπο που αγωνίστηκε και διεκδίκησε μέχρι τέλους το πολύ δύσκολο παιχνίδι που είχε. Με τέτοιες εμφανίσεις κερδίζει πολλούς φίλους σε όλη την Ελλάδα. Αν μπορούσε να αφήσει και τη μιζέρια που “φοράει” όταν γυρίζει στην Ελλάδα, θα κέρδιζε ακόμη περισσότερους.
Εύχομαι να συνεχίσει έτσι και στα επόμενα παιχνίδια της.
Το ισόπαλο αποτέλεσμα (1-1) της Ζενίτ με την Άλκμααρ, θεωρώ ότι την βολεύει μιας και την επόμενη αγωνιστική υποδέχεται στην έδρα της την Ζενίτ.

Τον πετύχαμε χθες τον σκοπό μας και ξεκινήσαμε με το δεξί.

Στη φάση που βρίσκεται αυτή, η για άλλη μια φορά νέα ομάδα, είναι πολύ σημαντικό να μην έχει βαθμολογικές απώλειες. Ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούμε να βγάλουμε γιατί είναι μόλις το δεύτερο επίσημο παιχνίδι, μετά από αυτό με τον ΠΑΟΚ.

Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου ήταν πάρα πολύ καλός και ουσιαστικός. Εκεί νόμιζα ότι τελείωσε το παιχνίδι. Το κακό βέβαια είναι ότι αυτό νόμιζαν και οι παίχτες της ομάδας μας, με αποτέλεσμα στο δεύτερο ημίχρονο να μας φύγει η ψυχή, γιατί δεν ήταν μόνο το ότι χάθηκε η διαφορά των 18 πόντων και πηγαίναμε πλέον πόντο πόντο, αλλά και η όλη αντίδραση της ομάδας, που θύμιζε πάρα πολύ τα περσινά «ένδοξα» παιχνίδια μας, όπου πηγαίναμε από το ζενίθ στο ναδίρ σε χρόνο dt.

Χωρίς να έχει η γνώμη μου την παραμικρή βαρύτητα, θα ήθελα να δω να αγωνίζονται λίγο περισσότερο ο Βασιλειάδης και ο Παπαμακάριος και έστω και για λίγο οι Μαυροκεφαλίδης και Μπλάκνεϊ.

Αυτό που με εντυπωσίασε είναι ότι είχαμε τέσσερεις παίχτες σε σχεδόν 20 πόντους ο καθένας.
(Μασιγιάουσκας 21, Τζάκσον 21, Γκριρ 20, Γουντς 19)
Αν μη τι άλλο είναι αξιοσημείωτο.
Όπως με εντυπωσίασε και ο Τζάκσον, ο οποίος έπαιξε με τις βαλίτσες στο χέρι και έβαλε 21 πόντους. Δηλαδή όταν τις αφήσει και ελευθερωθούν τα χέρια του τι θα κάνει ;
Πολύ καλή κι παρουσία του Πρίντεζη. Έδωσε ενέργεια σε αυτό το λίγο χρόνο που έπαιξε και βοήθησε πολύ, ελείψη και του Βασιλόπουλου.

Αυτό που δεν μου άρεσε, ήταν στο τέλος όταν ο Μπουρούσης πήρε δύο συνεχόμενες άστοχες προσπάθειες τριών πόντων, μετά το κάρφωμα που είχε κάνει λίγο πριν στον αιφνιδιασμό και ενώ το παιχνίδι ήταν σε κρίσιμο σημείο. Μου δείχνει αγωνιστική απειθαρχία.

Και με αυτή την ομάδα, θα πρέπει να κάνουμε πολύ υπομονή και να ελπίζουμε ότι θα φανούμε καλύτεροι και πιο αξιόπιστοι από πέρσι.

Για την ιστορία :

ΔΕΚΑΛΕΠΤΑ : 26-20, 55-37, 70-65, 95-90

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Πίνι Γκέρσον) : Γουντς 19, Μασιγιάουσκας 21, Μπουρούσης 10, Γκριρ 20, Πρίντεζης 2, Τεόντοσιτς 2, Τζάκσον 21, Μπλάκνεϊ, Παπαμακάριος, Μαυροκεφαλίδης, Βασιλειάδης

ΤΑΟΥΓΚΡΕΣ (Νέβεν Σπάχια) : Πριτζιόνι 8, Πλάνινιτς 19, Τελέτοβιτς 19, Σπλίτερ 11, Μάικλ 9, ΜακΝτόναλντ 9, Βιντάλ 5, Γκαρσία, Φερνάντεθ

Ο Ολυμπιακός χθες ήταν καταπληκτικός !!!

Δυστυχώς όμως, αλλά χωρίς να στεναχωρεί πραγματικά κανέναν, έχασε με 4-2.Δεν μπορεί να υπάρχει γαύρος, που να είναι στεναχωρημένος σήμερα από αυτή την ήττα. Δεν γίνεται να είσαι στεναχωρημένος από αυτή την ποδοσφαιρική πανδαισία που μας προσέφεραν οι δύο ομάδες. Ότι και να γράψεις για αυτό το παιχνίδι, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το αδικήσεις. Απλά τα είχε όλα και σε αυτό η ομάδα μας πρόσφερε να μέγιστα με την παρουσία της στο Μπερναμπέου.

Το μόνο ίσως που θα πρέπει να μας στεναχωρεί, αν δούμε το παιχνίδι ψυχρά στα πλαίσια αυτής της διοργάνωσης, είναι η χαμένη ευκαιρία για ένα καλό αποτέλεσμα που θα μας έδινε τουλάχιστον ένα βαθμό.

Ήταν ο Ολυμπιακός που όλοι εμείς οι γαύροι θέλουμε να βλέπουμε στο γήπεδο.
Ήταν μια ομάδα που μπήκε με τσαμπουκά στο γήπεδο για να παίξει μπάλα, που δε φοβήθηκε, που κοίταξε στα μάτια την αντίπαλο του, που αν και αδικούνταν διακριτικά από το διαιτητή δεν το έβαζε κάτω, που πάλεψε για τι νίκη μέχρι τις καθυστερήσεις του παιχνιδιού και που έκανε τους οπαδούς της Ρεάλ στο τέλος να αποθεώνουν τον τερματοφύλακα τους.
Και όλα αυτά… ; παίζοντας με 10 παίχτες από το 12’ !!!

Ο Ολυμπιακός χθες δεν πήγε να κλέψει το ματς, πήγε να το παίξει και το έπαιξε όσο μπορούσε και άντεχε μέχρι τέλους. Μετά το 83’ όπου έγινε το 3-2 και παίζοντας μέχρι εκείνο το σημείο για 71 λεπτά με παίχτη λιγότερο, βρήκε τη δύναμη και το κουράγιο και βγήκε μπροστά χάνοντας δυο πολύ καλές ευκαιρίες για να ισοφαρίσει το παιχνίδι και αν δεν υπήρχε ο Κασίγιας θα το είχε πετύχει.
Κομβικό σημείο η απόκρουση του Κασίγιας μετά το 2-2 στην ευκαιρία του Τζόλε, αν εκεί…

Υπάρχουν μερικές ήττες που μένουν στη ιστορία περισσότερο από πολλές νίκες για τον ηρωικό τρόπο που αυτές ήρθαν. Μια τέτοια ήττα είναι για μας τους Έλληνες η ήττα στις Θερμοπύλες την οποία την μνημονεύουμε πολύ περισσότερο από τις νικηφόρες μάχες του Μαραθώνα και των Πλαταιών ή τη ναυμαχία της Σαλαμίνας που έγιναν την ίδια εποχή.
Κάπως έτσι παραλληλίζω την χθεσινή ήττα του Ολυμπιακού. Μπορεί να φαίνεται σε κάποιους γελοίος ή γραφικός αυτός ο παραλληλισμός, αλλά για μένα έτσι είναι.
Ο Ολυμπιακός χθες κέρδισε πολλά περισσότερα από τον έναν ίσως βαθμό που έχασε. Είναι μια ήττα που δε θα ντρέπεσαι να θυμάσαι.

Είναι από τα παιχνίδια που «γράφουν» στην ευρωπαϊκή ιστορία κάθε ομάδας.

Όλοι τώρα στον Ολυμπιακό θα πρέπει να χτίσουν πάνω σε αυτές τις δύο καλές ευρωπαϊκές εμφανίσεις, για να μπορέσει να υπάρξει και συνέχεια. Η ομάδα για δεύτερο συνεχές παιχνίδι εκτός έδρας, δείχνει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο και ευχή όλων είναι να συνεχίσει έτσι.
Η ομάδα φαίνεται ότι έχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο και πλάνο που σιγά σιγά βρίσκει εφαρμογή μέσα στο γήπεδο.
Το επόμενο τεστ είναι να δούμε, αν αυτό μπορεί να το εφαρμοστεί και στα εντός έδρας παιχνίδια. Αν το καταφέρει κι αυτό, θα μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι θα δούμε μεγάλα πράγματα στην Ευρώπη από την ομάδα.

Δεν ξέρω αν θα κερδίσει ο Ολυμπιακός τη Ρεαλ στο Καραϊσκάκη, μετά και τη χθεσινή του απόδοση, αλλά για αυτό που είμαι σίγουρος, είναι ότι θα μπει για παίξει μπάλα και να τα δώσει όλα και γι’ αυτό κιόλας θα αποθεωθεί και δεν θα πέφτει καρφίτσα στο γήπεδο.
Και δεν θα πρέπει να ξεχνάει κανένας μας, ότι όπως έχουν έρθει τα πράγματα το επόμενο παιχνίδι με την Ρεάλ, είναι πολύ πιο δύσκολο για μας από το χθεσινό.

ΥΓ 1. το διακριτικό σπρώξιμο στη Ρεαλ, για το οποίο αναφέρθηκα παραπάνω, δεν είχε να κάνει κατά τη γνώμη μου με κραυγαλέα σφυρίγματα, αλλά με μικρά “ακίνδυνα” μη σφυριγματάκια που επέτρεπαν στη Ρεάλ να μην χάνει ρυθμό και μερικά πάλι “ακίνδυνα” σφυριγματάκια, που την έφερναν πιο κοντά στην περιοχή μας. Τηρουμένων όμως των αναλογιών η διαιτησία ήταν “καλή”.

ΥΓ 2. το να παίζεις με 10 παίχτες για 80 λεπτά, δεν έχει συνέπειες μόνο αμυντικά όπως σκέφτονται οι περισσότεροι, αλλά πολύ περισσότερο επιθετικά. Αυτό χθες η ομάδα μου δεν το έκανε να φανεί στο γήπεδο και γι’ αυτό είναι και άξια πολλών συγχαρητηρίων για την απόδοση και εμφάνιση της.

ΥΓ 3. και όπως συμβαίνει πάντα στο άλλο παιχνίδι του ομίλου μας, δε ήρθε το επιθυμητό αποτέλεσμα που για μας που ήταν το Χ, αλλά από την άλλη βέβαια δεν ήρθε και το χειρότερο που ήταν το 2.
Συνεπώς ακόμα ελπίζουμε.

Αυτό χρειάζεται η ομάδα.

Δεν γίναμε ξαφνικά καμιά ευρωπαϊκή υπερδύναμη επειδή κερδίσαμε στη Βρέμη. Για να κερδίσεις το σεβασμό των «καλών» αντιπάλων σου, πρέπει να έχεις μια συνέχεια στα καλά αποτελέσματα και στις καλές εμφανίσεις. Εμείς είμαστε ακόμα στην αρχή και όλοι ευχόμαστε να συνεχίσουμε έτσι.
Σήμερα υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες για να μπορούμε να ονειρευόμαστε κάτι καλό. Αυτό το καλό μπορεί να είναι μια πολύ καλή εμφάνιση και αν έχουμε και τύχη, ακόμα και ένα καλό αποτέλεσμα.
Το πιθανότερο αποτέλεσμα το βράδυ είναι η ήττα και απλά εμείς πρέπει να προσπαθήσουμε να μειώσουμε αυτές τις πιθανότητες.

Τα θετικά για μας το βράδυ είναι ότι δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα αφού στα χαρτιά είναι ένα από τα παιχνίδια που δεν υπολογίζεις βαθμούς, ότι πάμε με καλή ψυχολογία από τις τελευταίες καλές εμφανίσεις και ότι η Ρεάλ είναι κι αυτή στο ψάξιμο (όπως κι εμείς βέβαια).
Στα αρνητικά είναι η υπεραισιοδοξία που περνάει προς τα έξω. Αν απλά μόνο περνάει για να περνάει, είμαστε εντάξει, αν όμως όντως υπάρχει σε τέτοιο βαθμό είναι μάλλον επικίνδυνο. Δεν θέλει πολύ να σε πάρει η κάτω βόλτα εκεί μέσα και ν’ αρχίσεις να μετράς.

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι παίζουμε με την Ρεάλ στην Ισπανία όπου…

ΚΑΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΣΕ ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΡΕΑΛ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΩΡΗΘΕΙ ΦΑΒΟΡΙ ΓΙΑ ΝΙΚΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΑΔΡΙΤΗ.

Πόσο μάλλον ο Ολυμπιακός, που δεν είναι ούτε Μπαρτσελόνα ούτε Μίλαν.

Εγώ είχα ξαναγράψει και πριν λίγο καιρό ότι προτιμώ μια νίκη στα μεταξύ μας παιχνίδια, παρά δύο ισοπαλίες.
Γιατί το να πούμε ότι θα κερδίσουμε δύο φορές σερί τη Ρεαλ, μάλλον επιστημονική φαντασία είναι. Αν μπορούσα να διαλέξω, θα διάλεγα μια ήττα εκεί και μια νίκη εδώ.
Στο C.L. οι βαθμοί είναι αυτοί που σου δίνουν την πρόκριση.

Το βράδυ θα τα μάθουμε όλα…

Σε αυτή τη νέα κατηγορία θα βρίσκετε συλλεκτικά πρωτοσέλιδα πανέξυπνης έμπνευσης, για λίγους και εκλεκτούς.

Είναι από τα πρωτοσέλιδα που όταν αγοράσεις την εφημερίδα, την διπλώνεις στο καπάκι για να μην εκτεθείς.

Πρόκειται για αληθινό περιστατικό.

Μια κοπέλα πηγαίνει σε ένα κατάστημα με ρούχα, για να αγοράσει ένα μπλουζάκι με το σηματάκι (στόχος) κατά του καρκίνου του μαστού.
Αφού επιλέγει το χρώμα με την πωλήτρια, στο τέλος της λέει :

-αλήθεια... πες μου ρε κοπελιά… κάνει τίποτα ;

Ναι κι όμως…

Τις προηγούμενες μέρες που μας πέρασαν είχα πάει στα Χανιά για το γάμο ενός φίλου.
Ήταν η δεύτερη φορά που πήγαινα μετά το περσινό καλοκαίρι όπου έκανα και το ντεμπουτό μου στο νησί, αλλά δυστυχώς η πολλοστή φορά που αναρωτήθηκα τι στο καλό κάνουμε εμείς στην Αθήνα.

Κάθε φορά που φεύγω για κάποιο λόγο από την Αθήνα, σκέφτομαι πόσο τυχεροί είναι αυτοί οι άνθρωποι που ζουν στην επαρχία. Δεν βρίσκω κάτι που να υστερούν ή κάτι πολύ σημαντικό που να τους λείπει σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να τους αναγκάσει να θυσιάσουν τα ανεκτίμητα θετικά που τους προσφέρει ο τόπος τους, για έρθουν στην Αθήνα.

Κάθε φορά εύχομαι να υπήρχαν οι συνθήκες και να μπορούσα να έφευγα.
Και δεν εννοώ ότι θα έφευγα για να πάω να ζήσω σ’ ένα χωριό χιλίων κατοίκων, γιατί για μένα που έχω μεγαλώσει και έχω ζήσει τόσα χρόνια μαζί με 4 εκατομμύρια ανθρώπους είναι πολύ δύσκολο και δεν θα μπορούσα. Αυτή μάλλον θα ήταν πιο πολύ μια σκέψη ενθουσιασμού, πάρα μια ρεαλιστική κίνηση.
Σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη όμως, όπως τα Γιάννενα ή τα Χανιά θα πήγαινα τρέχοντας. Αναφέρω αυτές τις δύο πόλεις γιατί τις γνωρίζω και γιατί δεν έχουν και κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους για να πεις ότι με τράβηξε κάτι συγκεκριμένο, όπως η θάλασσα για παράδειγμα.

Αυτό που ζηλεύω είναι ο τρόπος που ζει ο κόσμος εκεί. Δεν έχουν αυτό το άγχος και αυτή την πίεση που έχουμε εμείς από το πρωί που ξυπνάμε μέχρι και το βράδυ που κοιμόμαστε και το βασικότερο είναι δύο βήματα από τη φύση. Καβαλάνε το αυτοκίνητο τους και σε μισή ώρα βρίσκονται σε έναν άλλο κόσμο. Εμείς εδώ στην καλύτερη των περιπτώσεων, σε μισή ώρα είμαστε από το Περιστέρι στο Δαφνί.
Αυτή η ποιότητα ζωής που έχουν αυτοί οι άνθρωποι, παρ’ όλες τις δυσκολίες που σίγουρα κι αυτοί θα αντιμετωπίζουν (γιατί δεν γίνεται να είναι κι εκεί όλα τέλεια), δεν συγκρίνεται με κανένα χαϊλίκι που μπορεί να σου προσφέρει η Αθήνα. Γιατί πέρα από το επαγγελματικό που είναι μια μεγάλη κουβέντα, δε βλέπω κάτι άλλο σημαντικό που δε θα το βρεις στην επαρχεία.
Και μη μου κανείς τις μεγάλες πίστες, γιατί θα φάω το πληκτρολόγιο.

Κλείνοντας με τον καημό μου, θέλω να πω ότι θεωρώ μέγιστη βλακεία να φύγει κάποιος από την επαρχία, για να έρθει να ζήσει και να εργαστεί στην Αθήνα αν δεν υπάρχει πάρα πάρα πάρα πολύ σοβαρός λόγος.

Το είδα στο Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ, το blog ενός φίλου και φρίκαρα και επειδή δεν ξέρω να ανεβάζω βιντεάκια, σας αντιγράφω το link για να δείτε πόσο μυαλό μπορεί να κουβαλάει κάποιος.

"ΜΑΓΚΑΣ" ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΣΚΥΛΟ

Ποια λέξη θα μπορούσε να χαρακτηρίσει το λεβέντη αυτόν και να μην είναι «λίγη» ;

Η επαφή μου με τα αθλητικά δρώμενα αυτό τριήμερο, λόγο και πάλι ενός γάμου, είναι επιεικώς ανύπαρκτη.

Άκουσα χθες κάποια στιγμή ότι η ΑΕΚ κέρδισε το Σάββατο 1-0 τη Λάρισα.
Προηγήθηκε πολύ νωρίς στο σκορ και λίγο αργότερα έμεινε και με δέκα παίχτες για 80 λεπτά περίπου, μετά την αποβολή του Μάχο. Αυτό όμως που δεν είχα ακούσει και άκουσα σήμερα το πρωί, είναι ότι υπήρξε ένα πέναλτι και ίσως και αποβολή στην ίδια φάση, υπέρ της Λάρισας. Δε ξέρω σε πιο λεπτό.
Μέχρι εδώ εντάξει… δεν μου έκανε κάποια εντύπωση το γεγονός γιατί αυτά συμβαίνουν. Και υπέρ των «μεγάλων» συμβαίνουν συχνότερα.

Αυτό όμως που με παραξένεψε πολύ ήταν οι δηλώσεις του Δώνη, ο οποίος είπε ότι η διαιτησία δεν επηρέασε το αποτέλεσμα και κοινώς ότι δεν τρέχει και τίποτα !!! Ανωτερότητα από τον προπονητή της Λάρισας. Ο οποίος πριν δυο εβδομάδες, μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, νόμιζες ότι τον σφάζανε και δήλωνε ότι ντρέπεται που εργάζεται στην Ελλάδα. Δεν άντεξε την αδικία…

Στο Περιστέρι η Λάρισα έχανε ήδη 1-0 όταν συνέβη το απίστευτο 2-0 με το Λουτσιάνο. Η φάση αυτή ήταν η αφορμή για ολόκληρη επανάσταση στη Λάρισα και στη superleague, με αποκορύφωμα την παραίτηση Πηλαδάκη. Φτάσανε στο σημείο να ζητάνε από τον Ατρόμητο να βγει και να ζητήσει συγνώμη από τη Λάρισα για το λάθος του διαιτητή που στο φινάλε δεν αλλοίωσε και κανά αποτέλεσμα.

Εγώ τώρα σαν αφελής ρωτάω… αν δεν σου δίνεται ένα πέναλτι και μια αποβολή σε μια φάση στην οποία μπορείς να ισοφαρίσεις και να «κλειδώσεις» το παιχνίδι στο Χ, αφού ο αντίπαλος σου θα αγωνίζεται πλέον με 9 παίχτες, (άντε λέω εγώ έστω και με 10) τότε κύριε Δώνη ποια είναι αλλοίωση ;

Και μη μου κανείς ότι η Λάρισα δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο για να δικαιούται το Χ, γιατί ξέρουμε πολύ καλά ότι μια φάση αρκεί στο ποδόσφαιρο για να κάνεις τη ζημιά. Η εθνική μας πήρε ολόκληρο Euro με μια φάση σε κάθε παιχνίδι.

Αν το ίδιο είχε συμβεί σε παιχνίδι με την Καλαμαριά θα είχανε την ίδια αντίδραση ;

Δεν ξέρω αλλά πολύ επιλεκτική μου φαίνεται η αντίδραση τους, εκτός και αν αντιδρούν εκεί που τους παίρνει για δικούς τους λόγους

Για μένα το σημερινό παιχνίδι είναι μια καλή ευκαιρία για την εθνική να αποδείξει ότι όντως ήταν η καλύτερη ομάδα στον όμιλο μας.
Όχι μόνο σε ολοκληρη τη σειρά των αγώνων των προκριματικών, αλλά και καλύτερη από τις δυο βασικές της αντιπάλους, δηλαδή την Τουρκία και τη Νορβηγία.
Ίσως είναι και το μοναδικό που της έχει απομείνει να αποδείξει, μιας και η υπόθεση πρόκριση για την εθνική μας ομάδα, έχει εκτός συγκλονιστικού απροόπτου τελειώσει.

Με την Νορβηγία το αποδείξαμε κερδίζοντας τη στο Καραϊσκάκη και παίρνοντας ένα πανάξιο Χ στη Νορβηγία κάτω από αντίξοες διαιτητικές συνθήκες. Δεν υπάρχει φαντάζομαι ούτε ένας που να πιστεύει ότι οι Νορβηγοί ήταν καλύτεροι απ’ εμάς, είτε στο σύνολο των αγώνων είτε στα μεταξύ μας παιχνίδια.
Με αυτούς καθαρίσαμε... είμαστε κομπλέ.

Με την Τουρκία όμως έχουμε μια εκκρεμότητα. Το βαρύ 1-4 στο Καραϊσκάκη. Δεν μ’ αρέσουν οι εθνικιστικές φαμφάρες στον αθλητισμό γι’ αυτό η μόνη εκδίκηση που μπορεί να πάρει η εθνική μας το βράδυ, είναι η αγωνιστική εκδίκηση εντός του γηπέδου. Μια εκδίκηση που θα συνεπάγεται με μια καλή εμφάνιση και ένα καλό αποτέλεσμα που μπορεί να είναι και το Χ.
Μια απόδειξη ότι το 1-4 ήταν ένα τυχαίο (που για μένα σ’ ένα μεγάλο βαθμό ήταν) αποτέλεσμα, απ’ αυτά που συμβαίνουν πολλές φορές στο ποδόσφαιρο και που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την ποιότητα και την αξία των δύο ομάδων.
Οι συνθήκες θεωρητικά ευνοούν την ομάδα μας, μιας και δεν έχει το άγχος και τα προβλήματα, αγωνιστικά και έξω αγωνιστικά που έχουν οι Τούρκοι. Είναι μια ευκαιρία να παίξουν για την πάρτη τους και τον προπονητή τους και να αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι και από τους Τούρκους και ότι η πρωτιά στον όμιλο δεν κρίθηκε από την τύχη που εμείς είχαμε ενώ αυτοί όχι.

Είναι μια καλή ευκαιρία, να εξαφανίσουν και την παραμικρή αμφιβολία που μπορεί ίσως να υπάρξει εντός κι εκτός Ελλάδος, για την δίκαιη πρωτιά μας στον όμιλο.

Εκδότης : ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Αριθμός σελίδων : 270

Περιγραφή :
Από την ευχή που προφέρει ο Ντόριαν Γκρέη καθώς κοιτάζει το πορτρέτο του, ξεκινά η συγκλονιστική ιστορία του ηδονοθήρα που, σαν άλλος Φάουστ, είναι πρόθυμος να πουλήσει την ψυχή του για να διατηρήσει αιώνια το κάλλος του.

Διάβασα και άκουσα σήμερα το πρωί, ότι οι εργομετρικές εξετάζεις στις οποίες υποβλήθηκε χθες το πρωί ο Σόφο, δεν είχαν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το αντίθετο μάλιστα, με αποτέλεσμα η διοίκηση της ομάδας να σκέφτεται ακόμα και τη διακοπή του συμβολαίου του, μέχρι να φτάσει σε σημείο να μην κινδυνεύει η υγεία του και να μπορεί να χαρακτηριστεί αθλητής.

Σύμφωνα με δική του δήλωση, ζυγίζει 182 κιλά !!!
Μα τι στα κομμάτια έκανε τόσους μήνες ;

Δεν ξέρω τι γίνεται με το Σόφο και αν φταίνε και “άλλοι” για την κατάσταση που έχει βρεθεί, όσο αφορά το βάρος του, αλλά για μένα μοναδικός υπεύθυνος για αυτό το πρόβλημα, είναι μονάχα ο ίδιος.
Τα αγωνιστικά θέματα είναι κάτι διαφορετικό.
Εδώ όμως μιλάμε για την υγεία του, είναι ασύλληπτο αυτό που συμβαίνει… είναι δυνατόν να μην μπορεί να ελέγξει το βάρος του ; να θέτει σε κίνδυνο τον εαυτό του ;
Εκτός και αν το παλικάρι έχει κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας, που δεν του επιτρέπει να έχει τον πλήρη έλεγχο του βάρους του. Αν ισχύει κάτι τέτοιο τότε αλλάζει το πράγμα. Αλλά ισχύει ;

Είναι κρίμα να βλέπεις έναν ταλαντούχο αθλητή που η ζωή, στο αθλητικό της κομμάτι, του τα έχει φέρει όλα δεξιά και του έχει δώσει τόσες πολλές ευκαιρίες, να τις κλωτσάει όλες.
Και από την άλλη να βλέπεις πολλούς ταλαντούχους αθλητές, να χύνουν ποτάμια ιδρώτα και προσπάθειας στις προπονήσεις, να στερούνται πολλά απλά πράγματα, να ζούνε και ν’ αναπνέουν γι’ αυτό που κάνουν και να παρακαλάνε για μια και μόνο ευκαιρία.
Μια ευκαιρία που θα τους βοηθήσει να κάνουν ένα βήμα παραπάνω και θα τους δώσει το δικαίωμα να ελπίζουν σε μια καριέρα.

Είναι πραγματική ειρωνεία… κρίμα !

3ος Όμιλος

1. Ελλάδα.......... 22 - (σε 9 αγώνες)
2. Τουρκία........ 18 - (σε 9 αγώνες)
3. Νορβηγία...... 17 - (σε 9 αγώνες)
4. Βοσνία.......... 13 - (σε 10 αγώνες)
5. Ουγγαρία...... 12 - (σε 10 αγώνες)
6. Μολδαβία....... 6 - (σε 10 αγώνες)
7. Μάλτα............ 5 - (σε 9 αγώνες)

Το καθαρίσαμε λοιπόν κι αυτό το ματσάκι με 3-2 και το καλοκαίρι θα είμαστε στο Euro. Ωραία…

Το παιχνίδι δεν μπόρεσα να το δω μιας και έπρεπε να τιμήσω με την παρουσία μου το γάμο ενός φίλου. Η μόνη εικόνα που έχω από το παιχνίδι, είναι οι καλύτερες φάσεις και ότι διάβασα στα αθλητικά site σήμερα το πρωί. Απ’ ότι κατάλαβα δεν πρέπει να μαγέψαμε πάλι με την απόδοση μας αλλά παίξαμε τόσο όσο χρειαζόταν για να κερδίσουμε ειδικά μετά την αποβολή των Βόσνιων. Τουλάχιστον μπήκαν αρκετά γκολ και ο κόσμος θα πρέπει να το ευχαριστήθηκε.

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια παρατήρηση.
Είμαι από αυτούς που κράζω τον Ρεχάγκελ για το ποδόσφαιρο και το θέαμα που προσφέρει η εθνική στα παιχνίδια της. Και δεν αναφέρομαι στα δύσκολα παιχνίδια αλλά σε αυτά με κατώτερους από εμάς αντιπάλους. Τα καλά παιχνίδια της εθνικής έχουν γίνει συλλεκτικά και αρκούμαστε σε καλά ημίχρονα ή εικοσάλεπτα καλής μπάλας. Αν δούμε όμως πόσες παραδοσιακά δυνατές εθνικές ομάδες παλεύουν ακόμα για την πρόκριση τους, εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό που έχει πετύχει η εθνική μας.

Το μόνο όμως κακό σε αυτή την πορεία είναι ότι βασιζόμαστε και πολύ στην τύχη και όχι σε ποδοσφαιρικές αρετές (τεχνικές και αγωνιστικές). Με εξαίρεση το παιχνίδι με την Τουρκία στο Καραϊσκάκη όπου τίποτα δεν μας πήγαινε καλά, στα υπόλοιπα παιχνίδια όλα μας έχουν πάει κατά παραγγελία. Όχι μόνο στα δικά μας παιχνίδια αλλά και των αντιπάλων μας. Δείτε πάλι χθες τη νέα γκέλα της Τουρκίας.

Μακάρι αυτή η ρέντα του Ρεχάγκελ να κρατήσει για κανα χρόνο ακόμη... ζητάω πολλά ;

Για το σημερινό παιχνίδι με τη Βοσνία, δεν νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα άλλο εκτός από τη νίκη.

Ο αντίπαλος προσφέρεται για μια όχι αγχώδη νίκη, ασχέτως με τις μέχρι τώρα ζημιές που έχει προκαλέσει στους συνδιεκδικητές της πρόκρισης (Νορβηγία και Τουρκία). Το όνομα του δεν τρομάζει και το βασικότερο δεν έχει κάποιο ρεαλιστικό κίνητρο νίκης, όπως είχε όταν έκανε και τις ζημιές αυτές, παρά μόνο το κίνητρο της καλής εμφάνισης απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Οι τρεις βαθμοί είναι επιτακτική ανάγκη για να μην μπλέξουμε σε περιπέτειες από το πουθενά, μιας και ακολουθεί το πολύ δύσκολο παιχνίδι στην Τουρκία. Επίσης θα σιγουρέψουν την πρόκριση μας και το μόνο που θα απομένει θα είναι η μαθηματική της επιβεβαίωση.

Ας ελπίσουμε σε ένα καλό παιχνίδι και στη μη ανάσταση νεκρών…

«Με κόσμο στις εξέδρες του ΟΑΚΑ θα αντιμετωπίσει τελικά ο Παναθηναϊκός τον Ολυμπιακό την τρίτη αγωνιστική. Η ποινή των πρωταθλητών για τα επεισόδια στον τελευταίο, περσινό τελικό μειώθηκε και έπεσε από τρεις στη μία αγωνιστική».

Αυτή είναι η ασήμαντη για τα ΜΜΕ απόφαση του ΑΣΕΑΔ, την οποία πρέπει να διαβάζεις «Φως» ή «Πρωταθλητή» για να μάθεις την ύπαρξη της ή να μυρίσεις τα νύχια σου και να γίνεις Ιντιάνα Τζόουνς για τη βρεις στο internet.
Ποιο εύκολα μπορεί να βρεις το Άγιο Δισκοπότηρο παρά την απόφαση σκάνδαλο.

Άξιο πάντως προσοχής είναι και αυτό :

«Είναι χαρακτηριστικό, ότι η απόφαση της ποινής για τις τρεις αγωνιστικές είχε επιβληθεί στο τέλος Μαΐου και η έφεση υποβλήθηκε τον Σεπτέμβριο. Όταν δηλαδή ο Παναθηναϊκός διαπίστωσε ότι στη διάρκεια της ποινής του υπάρχει και το ντέρμπι, εναντίον του Ολυμπιακού.»

Συγχαρητήρια κύριοι !!!!!!!!!!!!

Συγχαρητήρια σε αυτούς που πήραν την απόφαση και συγχαρητήρια και στους δημοσιογράφους μας… ναι αυτούς, τους τιμητές της ηθικής… αυτούς που αγωνίζονται μόνοι τους για το καλό του αθλητισμού και του φίλαθλου κόσμου… αυτούς που δυστυχώς δεν πήραν μυρωδιά τίποτα.

Συγχαρητήρια και στους αγαθούς αδερφούς Γιαννακόπουλους για το μπασκετικό τους ήθος, είτε εντός γηπέδου (ναι έχουν ενεργό ρόλο και στο παρκέ) είτε εκτός.

Μιλάμε για μια ποινή που δεν αφορούσε κάποιο μπουκάλι ή κάποιο κέρμα για να κάνεις το μαλάκα, αλλά για επίθεση με αυτά τα “πιστολάκια” στον πάγκο του Ολυμπιακού που είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό του Μπάρλου (αυτός είναι παίχτης !!!) και του Ελληνιάδη !!!
Εδώ να θυμίσω, αν και δεν έχει τώρα σχέση, ότι την ίδια ποινή της μιας αγωνιστικής, την έχουμε “φάει” εμείς αμέτρητες φορές, για υβρίστηκα συνθήματα !

Δηλαδή να υποθέσω ότι με τρεις ατόφιες αγωνιστικές, θα τιμωρείται ο ΦΟΝΟΣ εντός γηπέδου ;

Να σας πω και κάτι ; μαλακία κάνατε... ναι μαλακία...
Έπρεπε να τους εγκρίνεται ένα bonus ευστοχίας και να τους επιδοτήσετε και για την αγορά καραμπίνας.

Αν θρηνήσουμε πάλι κάποιον νεκρό, θα ψάχνετε μετά να βρείτε τους ενόχους και τους ηθικούς αυτουργούς.

Μπροστά σας είναι δεν τους βλέπετε ;;; εσείς είσαστε ρεεε

Προκαλείται κύριοι και το κακό είναι ότι προκαλείτε ανεγκέφαλους οπαδούς.

Εις ανώτερα σε όλους σας

Με αφορμή δυστυχώς τα προβλήματα υγείας του Αρχιεπισκόπου που βρίσκονται και πάλι στην επικαιρότητα, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες αφελείς απορίες και σκέψεις που μου έχουν δημιουργηθεί.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω πρώτα απ’ όλα ότι εύχομαι, αν και πολύ δύσκολο απ’ ότι ακούω, να βρει την δύναμη ο άνθρωπος να ξεπεράσει αυτή του την περιπέτεια και να βγει νικητής απ’ αυτή την μάχη.

Όταν λοιπόν η “η κακία αρρώστια” και όχι μόνο, χτυπήσει κάποιον από τους “Ταπεινούς και καταφρονημένους” αυτής της ζωής, η εκκλησία από τα χείλη των εκπροσώπων της (και όχι μόνο) μας λέει ότι « ήταν θέλημα Θεού » ή ότι « ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μας ».

Ίσως είναι και από τα λίγα “κακά” που ο Θεός έχει συμμετοχή, γιατί συνήθως όλα τα κακά είναι έργο του σατανά και όλα τα καλά έργο του Θεού. Άσχετο αυτό.

Αλήθεια, γιατί η περίπτωση του Αρχιεπισκόπου να μην είναι και αυτή «θέλημα Θεού» ή «δοκιμασία» ;
Γιατί αντιστέκεται με νύχια και με δόντια στο θέλημα Του, δεν μπορώ να το καταλάβω…
Δεν θα έπρεπε σας αρχηγός της εκκλησίας να εκμεταλλευτεί τη στιγμή και την “ευκαιρία” και να δείξει στο ποίμνιο του ότι πιστεύει αυτά που λέει και να γίνει το ζωντανό παράδειγμα ταπεινής αποδοχής του θελήματος Του ;

Άντε, ας δεχθώ λοιπόν ότι είναι άνθρωπος κι αυτός με αδυναμίες.
Αν και δεν θα έπρεπε, γιατί εδώ δεν μιλάμε για έναν απλό άνθρωπο αλλά για έναν από τους υψηλότερους σε θέση εκπροσώπους του Θεού στη γη. Έναν άνθρωπο που έχει εντρυφήσει στο Λόγο Του και αποστολή του είναι να Τον διαδώσει στο ποίμνιο του για τη σωτηρία του.
(Από τι τώρα, είναι κι αυτό μια καλή ερώτηση)
Σ’ αυτό το σημείο δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι χάρη σ’ αυτή τη μελέτη, “έχασε” δυστυχώς σημαντικά γεγονότα που διαδραματίζονταν στη χώρα μας πριν από μερικά χρόνια, τέλος πάντων…

Δεν θα έπρεπε λοιπόν σαν χριστιανός, αυτή την αγάπη που δείχνει για τον εαυτό του, να τη δείξει και στον πλησίον του ;
Δεν θα έπρεπε να είναι αυτός που θα κάνει πραγματικότητα το κήρυγμα των “δύο χιτώνων” ;

Εννοώ δηλαδή ότι από αυτό το μικρό υστέρημα της εκκλησίας, θα μπορούσε να δώσει όχι το μισό, αλλά το 1/10 για να βοηθήσει μικρά παιδάκια και νέους ανθρώπους που έχουν όλοι τη ζωή μπροστά τους και δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για μια τέτοια πολυέξοδη θεραπεία και που πεθαίνουν παρακαλώντας να τους δώσουν λίγο σημασία στα νοσοκομεία αφού τους έχουν αδειάσει προηγουμένως τις τσέπες χριστιανοί ιατροί τηρώντας τον όρκο του Ιπποκράτη.
Όχι τους μισούς χιτώνες… αλλά έναν μόνο απ' τους πολλούς.
Βέβαια για την κατάσταση αυτή δε φταίει καθόλου ο Αρχιεπίσκοπος, αλλά θα μπορούσε να συμβάλει πάρα πολύ να έχουν κι αυτοί οι άτυχοι, όχι την ίδια με εκείνον, αλλά μια πιο αξιοπρεπή αντιμετώπιση.

Κάνε εσύ λοιπόν αυτό και εγώ μετά θα κατανοήσω και την αδυναμία σου να δεχθείς το θέλημα Του.

Και μην μου πει κανείς ότι η εκκλησιά βοηθάει αλλά δεν θέλει να “καρφώνεται”, γιατί δεν θα σας πιστέψω. Δεν τους έχω για τέτοιους τους εκπροσώπους της και δεν μας έχουν δείξει τέτοια και δείγματα μετριοπάθειας και ταπεινοφροσύνης μέσα απ’ τα κότερα, τα πολυτελή ξενοδοχεία στο Παρίσι και τις βίλες “της σύνταξης”.

Άκου σύνταξη… δεν είναι περίεργο… εκπροσώπηση του Θεού με ημερομηνία λήξης και επιδόματα.

Δεν εννοώ βέβαια τον απλό παπά του χωριού ή κάποιας ενορίας, αλλά τα ηγετικά στελέχη της επιχείρησης, εεε συγνώμη… της εκκλησίας ήθελα να πω, που είναι και πιο κοντά στο Θεό.

Μετά σκεφτόμουνα… είδες τι είναι να είσαι άνθρωπος του Θεού ; είδες τύχη ; ειδές για πότε βρέθηκε το μόσχευμα ; άσχετα που δεν έγινε δουλειά, τουλάχιστον βρέθηκε. Φαντάσου ότι άλλοι περιμένουν , και περιμένουν, και περιμένουν, και δεν… δεν ανεβαίνουν τη λίστα ούτε με γερανό. Τι να πει κανείς…

Ξέρετε που κατέληξα για το όλο θέμα ;

Λέω δεν μπορεί ρε φίλε να σε καλεί ο Θεός κοντά Του και να το ξέρεις ότι σε καλεί αφού είσαι μέσα στα πράγματα, και συ να λες ΟΧΙ.
Κάτι άλλο πρέπει να παίζει λέω… και σκέφτομαι και πάλι (μου έχει γίνει συνήθειο το ρημάδι)… αν με καλούσε το αφεντικό μου μια μέρα στο γραφείο του, στο ξεκάρφωτο και για πολύ σοβαρό λόγο, για δύο λόγους θα μπορούσε να είναι αυτή η πρόσκληση… ή για προαγωγή ή για τον πούλο.
Και στις δύο περιπτώσεις ένα προαίσθημα το έχεις ρε αδερφέ… ξέρεις πάνω κάτω τι σε περιμένει, εκτός κι αν είσαι στόκος.

Κι επειδή τον Αρχιεπίσκοπο δεν τον κόβω για στόκο, ξέρει πολύ καλά γιατί τον καλεί ο Θεός κοντά Του και για να μην θέλει να πάει να τον αντικρίσει από κοντά, κάποιον πολύ σοβαρό λόγο θα έχει.
Αυτός σίγουρα θα ξέρει κάτι παραπάνω από εμάς για να φοβάται.

Και μεταξύ μας… και καλά κάνει.

Να το ξαναπώ και πάλι, ότι ασχέτως των παραπάνω σχολίων, εύχομαι πραγματικά ότι καλύτερο, όχι στον Αρχιεπίσκοπο, αλλά στον άνθρωπο Χριστόδουλο.

A’ γκρουπ:

Αλκμάαρ, Ζενίτ, Eβερτον, Νυρεμβέργη, Λάρισα

(25/10) Εβερτον - Λάρισα
(08/11) Λάρισα - Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης
(29/11) Αλμαααρ - Λάρισα
(20/12) Λάρισα - Νυρεμβέργη

Αρκετά δύσκολη κλήρωση. Αν καταφέρει να είναι μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης μέχρι την τελευταία αγωνιστική, κάτι μπορεί να γίνει. Πολύ φοβάμαι όμως ότι δεν θα μπορέσει η ομάδα να ανταπεξέλθει και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και η εξασφάλιση της παραμονής είναι σημαντικότερη από μια πρόκριση στους 32 του θεσμού. Μακάρι να τα καταφέρει

(25/10) Παναθηναϊκός - Αμπερντίν
(08/11) Κοπεγχάγη - Παναθηναϊκός
(05/12) Παναθηναϊκός - Λοκομοτίβ Μόσχας
(19/12) Ατλέτικο Μαδρίτης - Παναθηναϊκός

Και μόνο να το συζητήσουμε είναι κωμικό… απ’ όλες τις πλευρές.

Γ’ γκρουπ:

Βιγιαρεάλ, ΑΕΚ, Φιορεντίνα, Μλάντα Μπόλεσλαβ, Ελφσμποργκ

(25/10) Ελφσμποργκ - ΑΕΚ
(29/11) ΑΕΚ - Φιορεντίνα
(05/12) Μλάντα Μπόλεσλαβ - ΑΕΚ
(20/12) ΑΕΚ - Βιγιαρεάλ

Αν καταφέρει να μείνει έξω, θα μιλάμε πραγματικά για επίτευγμα. Δεν έχει εύκολα παιχνίδια εντός, αλλά έχει παιχνίδια εσόδων με τον τελευταίο αγώνα της σειράς μέσα, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

ΣΤ’ γκρουπ:

Μπάγερν Μονάχου, Μπόλτον, Μπράγκα, Ερυθρός Αστέρας, Αρης

(08/11) Αρης - Ερυθρός Αστέρας
(29/11) Μπόλτον - Αρης
(06/12) Αρης - Μπράγκα
(19/12) Μπάγερν Μονάχου - Αρης

Ο Άρης πιστεύω ότι μπορεί την Τρίτη θέση. Στα παιχνίδια στην έδρα του μπορεί να κάνει δύο νίκες γιατί έχει και την ποιότητα και έμπειρο προπονητή για να τα διαχειριστεί. Κρίμα για τους Αριανούς να μην έχουν την τελευταία αγωνιστική την Μπάγερν μέσα.

Η’ γκρουπ:

Μπορντό, Αούστρια Βιέννης, Γαλατασαράι, Πανιώνιος, Χέλσινμποργκ

(25/10) Χέλσινμποργκ - Πανιώνιος
(29/11) Πανιώνιος - Γαλατασαράι
(06/12) Αούστρια Βιέννης - Πανιώνιος
(19/12) Πανιώνιος - Μπορντό

Δεν ξέρω αλλά τον Πανιώνιο τον πιστεύω. Τα εκτός έδρας του δίνουν το δικαίωμα να πάρει τους βαθμούς που μπορεί να χάσει εντός. Το ερωτηματικό είναι θα αντέξει ; αν αντέξει πιστεύω ότι θα περάσει.

Ανακεφαλαιώνοντας… περνάνε Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, πιθανών μένει έξω η Λάρισα, και έχουν πολύ καλές πιθανότητες υπέρ τους ο Άρης και ο Πανιώνιος.
Και τρεις ομάδες μας να περάσουν στην επόμενη φάση, θεωρώ ότι θα είναι επιτυχία.

Με αφορμή το σημερινό διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ και το ενδεχόμενο συζήτησης και μεταγραφικών θεμάτων, είναι πολύ πιθανό τα πέσει στο τραπέζι και το όνομα του Σωτήρη Κυριάκου.

Η θέση μου πάντα είναι, ότι οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής εγνωσμένης αξίας, επιθυμεί και θέλει να έρθει στον Ολυμπιακό για να προσφέρει, με το καλό να έρθει.

Δεν με νοιάζει τι ομάδα μπορεί να είναι και που έπαιζε μπάλα προηγουμένως, εμένα με νοιάζει να είναι καλός ποδοσφαιριστής.
Δηλαδή θα μας κακόπεφτε ; υπάρχουν πολύ κεντρικοί αμυντικοί στην Ευρώπη σαν κι αυτόν ;
Τουλάχιστον τον Κυριάκο τον έχουμε δει δεκάδες φορές και ξέρουμε τι μπορεί να προσφέρει, αν και ο ίδιος θελήσει να έρθει.

Το ότι θα βοηθήσει και θα δώσει πολλές λύσεις στην ομάδα, το θεωρώ σχεδόν σίγουρο. Από ‘κει και πέρα είναι καθαρά θέμα του Λεμονή και του Ίβιτς, που είναι και οι αρμόδιοι, να αποφασίσουν. Αν αυτοί κρίνουν ότι ο ποδοσφαιριστής αυτός είναι απαραίτητος στην ομάδα για να υλοποιήσει τα σχέδια της, πρέπει να αποκτηθεί.

Και όσο αφορά την αντιπάθεια που έχουν κάποιοι από εμάς στον Κυριάκο για την αγκωνιά στο Τζιοβάνι, εμένα δεν μου λέει απολύτως τίποτα γιατί έκανε ότι μπορούσε για να βοηθήσει την ομάδα του… και το κατάφερε.
Για μένα αντιθέτως, αυτός είναι και ένας από τους λόγους που τον θέλω. Δεν επικροτώ την ενέργεια, αλλά δυστυχώς το ποδόσφαιρο δεν είναι αγγελικά πλασμένο και πάρα πολλές φορές ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Μετά τον Βύρωνα Πολύδωρα και την «Ασύμμετρη απειλή», ένας νέος όρος μπαίνει στην ποδοσφαιρική μας ζωή και είναι η «Επαγγελματική νίκη».

Και βέβαια υπάρχει σαν έκφραση, αλλά για να περιγράψει κάτι διαφορετικό απ’ αυτή την ποδοσφαιρική πανδαισία που προσφέρει σε κάθε αγώνα, το γεμάτο αυτοματισμός συγκρότημα του Φερέρ.
Επίσης σήμερα διαβάζουμε ότι η ΑΕΚ «δεν ξέρει να χάνει».
Σωστό κι αυτό… αλλά εύκολα μπορεί να μάθει.

Η ΑΕΚ αυτή την στιγμή έπρεπε να παίζει και να αποδίδει πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο και από τις 16 ομάδες της Super League, για τον απλούστατο λόγο ότι ξεκίνησε πιο νωρίς απ’ όλους την προετοιμασία της, όχι για να παίξει στο Κύπελλο Ελλάδας με το Θρασύβουλο, αλλά για τα προκριματικά Champions League με κάποια πολύ δυνατή ομάδα, βρισκόμενη η ίδια στο group των αδυνάτων.
Συν το ότι έχει και το ίδιο προπονητή για δεύτερη συνεχή προετοιμασία.

Αντί αυτού, βλέπουμε την ΑΕΚ να παίζει κάτι σαν ποδόσφαιρο και να έχει μια τρομερή ρέντα. Βέβαια το χθεσινό «διπλό» με τον Πανιώνιο, είναι ένα πολύ καλό αποτέλεσμα που ίσως να μην μπορέσουν να το πάρουν ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός, αλλά αυτό δεν αλλάζει την εικόνα της ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ έχει δώσει 4 ευρωπαϊκά παιχνίδια και 4 πρωταθλήματος.
Στα 2 από τα 4 ευρωπαϊκά, έπαιξε και διασύρθηκε από την Σεβίλλη που όπως βλέπουμε φέτος δεν έχει καμία σχέση με την περσινή ομάδα που όλοι θυμόμαστε, αφού στην Ισπανία είναι 15^η με 2 νίκες και 4 ήττες (με την τελευταία της ήττα χθες εντός έδρας από τη Λα Κορούνια). Το θέμα είναι ότι όλοι κρίναμε τότε την ΑΕΚ, έχοντας σαν μέτρο σύγκρισης την περσινή Σεβίλλη και όχι την κακή φετινή. Σήμερα τα ελαφρυντικά θα ήταν τα ίδια ;
Πριν λίγες μέρες έδωσε αλλά δυο παιχνίδια με την Σάλτσμπουργκ. Στο δεύτερο απλά δεν βλεπότανε. Τα πούλμαν μπροστά στην εστία του Μάχο, τα βαφτίσαμε την επόμενη μέρα «Επαγγελματική πρόκριση».

Στο πρωτάθλημα από τα 4 παιχνίδια μόνο σε ένα έχει παίξει καλά και αυτό είναι με τον Λεβαδειακό. Στα άλλα τρία δεν βλεπότανε.

Τι διαφορά είχε το παιχνίδι της ΑΕΚ, από το αυτό της Καλαμαριάς το Σάββατο ;
Καμιά… απλά η Καλαμαριά έπαιζε “ταμπούρι” για 90 λεπτά και η ΑΕΚ 80.

Η ΑΕΚ έχει για δεύτερη χρονιά τον ίδιο προπονητή και ξέρει την ομάδα όπως ξέρουν και οι περισσότεροι παίχτες τον προπονητή, δικαιολογείται αυτό το θέαμα μετά από 8 επίσημα παιχνίδια ;

Αν λέω αν, συνεχίσει έτσι με αυτό το ποδόσφαιρο των “αυτοματισμών”, θα καλλιεργηθεί θέμα προπονητή όπως συμβαίνει σε άλλους συμπαθείς συλλόγους ;

Αφορμή για τα παραπάνω είναι ότι δεν μου κάθετε καλά στο κεφάλι, την «Επαγγελματική προστασία» να μου την μεταφέρουν σαν «Επαγγελματική νίκη» ή σαν «Επαγγελματική πρόκριση».

Εκδότης : ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Αριθμός σελίδων : 895

Περιγραφή :
Δύσκολο στον ορισμό του (γοτθική νουβέλα, μεσαιωνικό χρονικό, αστυνομικό μυθιστόρημα, ιδεολογικό αφήγημα, αλληγορία... ) αυτό το μυθιστόρημα (που η υπόθεσή του εμπλέκεται με την Ιστορία, γιατί ο συγγραφέας - ψευδόμενος πιθανόν - διαβεβαιώνει πως ούτε μια λέξη δεν είναι δική του), μπορεί ίσως να διαβαστεί από τρεις κατηγορίες αναγνωστών. Η πρώτη κατηγορία θα συναρπαστεί από τις συνωμοσίες και τις απρόβλεπτες εξελίξεις και θα αποδεχθεί ακόμη και τις μεγάλες λόγιες συζητήσεις και τους φιλοσοφικούς διαλόγους, καθώς θα προαισθάνεται ότι ακριβώς σ' εκείνες τις αόριστες σελίδες φωλιάζουν τα αποκαλυπτικά σημεία, ίχνη και αποτυπώματα. Η δεύτερη θα παθιαστεί με τη διαμάχη των ιδεών και θα αποτολμήσει συσχετισμούς (τους οποίους ο συγγραφέας αρνείται να επικυρώσει) με τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η τρίτη κατηγορία αναγνωστών θα εννοήσει ότι το κείμενο αυτό είναι μια συρραφή άλλων κειμένων, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με αναφορές, ένα βιβλίο φτιαγμένο από βιβλία.

Για το σημερινό παιχνίδι με την Καλαμαριά, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα.
Περιμένω τα αυτονόητα και αυτά βέβαια δεν είναι τα 5-6 γκολ.

Αν έρθουν, καλώς…

Τώρα όσο αφορά την πολύ μεγάλη νίκη της Τετάρτης, είμαι της γνώμης ότι θα πρέπει τώρα, αφού πέρασαν 2-3 μέρες και “κρύωσε” λίγο το πράγμα, να κρατήσουμε χαμηλούς τόνους γιατί πολύ απλά ακόμη δεν έχουμε καταφέρει τίποτα.

Την χρονιά του Μπάγιεβιτς, όταν και μαζέψαμε 10 πόντους, όλοι έλεγαν ότι είμαστε πολύ κοντά στην πρόκριση και σχεδόν πανηγύριζαν, εγώ όμως ήμουν αντίθετος γιατί έβλεπα να μην μας βγαίνουν οι ισοβαθμίες και τα αποτελέσματα των άλλων (θυμηθείτε την τσόντα στο Λα Κορούνια – Μονακό) και δυστυχώς δεν έπεσα έξω, αφού η πρόκριση παίχτηκε και χάθηκε στην ισοβαθμία, σε ένα ματς εκτός έδρας στο Λίβερπουλ, με τα γνωστά μετά αποτελέσματα.

Έτσι κι τώρα λοιπόν, θεωρώ ότι πολύ απλά ο Ολυμπιακός έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα για την πρόκριση του στο κύπελλο UEFA. Τα παιχνίδια που ακολουθούν είναι πολύ δύσκολα και πολλά θα κριθούνε στα αποτελέσματα που θα φέρουν μεταξύ τους η Λάτσιο με τη Βέρντερ, στα δυο παιχνίδια που ακολουθούν.
Το ιδανικό βέβαια για μας θα ήταν δυο Χ, αλλά με τις ευχές δεν κάνουμε τίποτα.

Επίσης πολύ σημαντικό, αν όχι το σημαντικότερο, θα είναι το παιχνίδι με την Ρεάλ στο Καραϊσκάκη. Εκεί πιστεύω ότι θα κριθούν όλα και πολύ ευχαρίστως θα άλλαζα μια αγχοτική νίκη με ένα 1-0 στην έδρα μας, με ένα άνετο 3-0 της Ρεάλ στο Μπερναμπέου (λέτε να βάλει το χεράκι του ο Ίβιτς ;).
Προτιμώ μια νίκη από δύο Χ.

Από ‘κει και πέρα για να είμαστε ρεαλιστές, δεν είναι και καθόλου δύσκολο να τερματίσουμε και τέταρτοι.
Στη Μαδρίτη δεν χρειάζεται να αιτιολογήσουμε γιατί χάνουμε, ούτε γιατί είναι δύσκολο να χάσουμε και εντός έδρας, μιας και η Ρεάλ σε αυτό το τέταρτο παιχνίδι θα θελήσει να εξασφαλίσει την πρόκριση για να αράξει στα δύο τελευταία. Κοινώς θα έχει κίνητρο και δεν θα έρθει με τα τρίτα όπως πρόπερσι, που και πάλι μας βγήκε η ψυχή για να την κερδίσουμε.
Μετά μας μένουν δύο παιχνίδια εκτός με την Λάτσιο και εντός με την Βέρντερ.
Ποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι θα πάρουμε αποτέλεσμα στη Ρώμη όταν με χίλια ζόρια πήρε Χ εκεί η Ρεαλ ; όπως επίσης πόσο εύκολο θα είναι να κερδίσουμε την Βέρντερ στο Καραϊσκάκη, αν αυτή είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης και θέλει αποτέλεσμα ;

Με όλα αυτά θέλω να πω ότι είναι πάρα πολύ νωρίς για πανηγύρια. Κάναμε μια μεγάλη νίκη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι άλλοι θα μας ανοίξουν τα πόδια για να συμμετάσχουν στη χαρά μας.

Έχουμε πολύ και δύσκολο δρόμο ακόμη μπροστά μας.

Μέσα του ο κάθε οπαδός μπορεί να πιστεύει, να ελπίζει, να φαντάζεται και να προσδοκά ότι γουστάρει για την ομάδα του, αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να έχει και ψυχρή αντίληψη και αντιμετώπιση της πραγματικότητας.

Ας ξεκινήσουμε με τα δικά μας.

--- Θα ήθελα πολύ εκείνο το βράδυ να έβλεπα τις φάτσες των “κυνηγών”, όταν είδαν το “θήραμα” τους να κάνει το μοιραίο κατά τη γνώμη τους λάθος. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, πριν προλάβουν να ξεγουρλώσουν τα μάτια τους και να τρέξουν τα σάλια τους στο χαρτί από την απίστευτή ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε… στο επόμενο λεπτό ισοφάρισε ο Στολτίδης.
Το “θήραμα” προς στιγμήν τη γλίτωσε…

--- Μέχρι την Τετάρτη το βράδυ η μισή Ελλάδα είχε κτίσει πολυκατοικίες δέκα χρόνια τώρα, χάρη στο σερί του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας. Ως δια μαγείας λοιπόν αυτή τη μέρα, όλοι έβλεπαν και έπαιξαν κιόλας τον Ολυμπιακό διπλό !!!
Σε καλή μεριά παιδιά και πάντα τέτοια !!!

--- Το αποτέλεσμα πρέπει να έπιασε αρκετά απροετοίμαστα τα “αφεντικά” κάτω στη πλατεία Δαβάκη. Ούτε μνημόσυνο να είχαν. Τα λόγια έβγαιναν με το ζόρι από τους λαλίστατους κατα τ' άλλα, σε μια μέρα χαράς. Ποιος ξέρει ίσως να χρειάστηκε να ξαναγράψουν την εφημερίδα…

--- Εκείνο το βράδυ μάθαμε από τον γνωστό «Μπάμπη», ότι το παιχνίδι στη Βρέμη το πήραν οι παίχτες μόνοι τους και ότι αυτό με τον Άρη το έχασε ο Λεμονής. Αν μη τι άλλο ενδιαφέρον τρόπος σκέψης κάτω από την πίεση του μη αναμενομένου.

--- Ευτυχώς μετά στο καπάκι βγήκε και ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, που παρόλο που ο άνθρωπος δεν είναι Ολυμπιακός, είπε το ποδοσφαιρικά αυτονόητο εξηγώντας το και μιλώντας για αυτό πέντε λεπτά, μπας και καταφέρει να καλύψει και τη χοντράδα που ακούστηκε νωρίτερα.

--- Δυστυχώς δημοσιογράφοι με την ποιότητα και το ήθος του Σωτηρακόπουλου οι οποίοι να σέβονται να αγαπάνε και να κατανοούν τη σπουδαιότητα αυτού που κάνουν είναι πολλοί λίγοι, μιας και ο χώρος τους έχει κατακλειστεί από “δημοσιογράφους” οπαδούς, μισθοφόρους, πωλητές, μάνατζερ, και πολλές άλλες ειδικότητες.

--- Γιατί είναι τόσο δύσκολο να καταλάβει κανείς, ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε ένα κακό πρώτο ημίχρονο και ένα καλό δεύτερο, αλλά ότι το πρώτο «κακό» ημίχρονο, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσει να υπάρξει το δεύτερο «καλό» ;
Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

--- Άκουσα χθες και τις δηλώσεις του κ. Σάββα Θεοδορίδη στην ΕΡΑ ΣΠΟΡ. Θέλω να πω ότι κατά τη γνώμη μου… “δεν το έσωσε”. Και θεωρώ ότι είναι καλύτερα για όλους μας, να τρενάρει για λίγο καιρό τις επόμενες του δηλώσεις του.

--- Πλάκα επίσης είχε, να ακούς δημοσιογράφους που έθαβαν τον Λεμονή, να λένε γι’ αυτούς που τον θάβουν άδικα. Πραγματικά απίστευτοι…

Όσο αφορά τώρα τα χθεσινά.

--- Συγχαρητήρια σε όλες τις ομάδες για την πρόκριση τους στους ομίλους. Αν μη τι άλλο θα έχουμε να βλέπουμε και να ασχολούμαστε με πολλά ματσάκια.

--- Κατώτεροι του αναμενομένου η ΑΕΚ και ο Πανιώνιος, απροσδόκητα πάρα πολύ καλοί ο Άρης και η Λάρισα.

--- Ο Άρης κατά πρώτο λόγο και μετά η Λάρισα, έκαναν πραγματικούς άθλους. Τεράστιες προκρίσεις απέναντι σε “θηρία”. Εύχομαι ακόμα καλύτερη συνέχεια και στους δυο.
Εντυπωσιακοί ήταν κι οπαδοί της Λάρισας.

--- Καλύτερη απάντηση από την πρόκριση, δεν μπορούσε να δώσει ο Μπάγιεβιτς στον αλαζόνα Βίκτορ Φερνάντεθ.
Μπράβο ρε Ντούσκο !

--- Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να προκριθεί η Λάρισα απέναντι σε μια καλή ομάδα της Premier League, έχοντας στο πάγκο της κάποιον Έλληνα προπονητή, που η μεγαλύτερη ομάδα που έχει προπονήσει είναι η Λάρισα ;
Θα υπήρχε ποτέ περίπτωση να προκριθεί ο Άρης απέναντι σε μια πανάκριβη και καλή ομάδα της Primera Division, έχοντας στον πάγκο του έναν προπονητή με καριέρα μόνο στην Ελλάδα και “αποδεδειγμένα” ακατάλληλο για την Ευρώπη, και το όνομα του να τελειώνει σε -ιτς ;
Και βέβαια όχι…
Φέρτε μας ξένους ρεεε...... φέρτε μας ξένους μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα...... φέρτε μας τον Μουρίνιο...... φέρτε μας τον Καπέλο...... φέρτε μας τον Ιρουρέτα...... φέρτε μας ξανά τον Σόλιντ......
και μόλις φέρεται αυτούς...... φέρτε μας και γήπεδα...... φέρτε μας και παράγοντες...... φέρτε μας και διαιτητές...... και στο τέλος μην ξεχάσετε να μας φέρετε και δημοσιογράφους.
Να τ' αλλάξουμε όλα τα στραβά.

--- Εντυπωσιακή χθες η ΑΕΚ των αυτοματισμών και του Φερέρ. Αλήθεια, υπήρχε πιο αργή ενδεκάδα απ’ αυτή που έπαιξε χθες ;

--- Αν δεν ήταν πλαστικό το χορτάρι όμως...

1 - 3

Μπράβο ρε μάγκες !!!

Πολλά συγχαρητήρια σε όλους !!!

Πήραμε μια τεράστια νίκη εκτός έδρας απέναστι σε μια ομάδα που "παίζει μπάλα", "παίζοντας μπάλα", βάζοντας της 3 γκολ και όχι κλέβοντας το παιχνίδι.
Μια παλικαρίσια και δίκαιη νίκη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.

Σήμερα είναι μέρα χαράς, γι' αυτό αφήνω τα σχόλια για αύριο.

Για μας τους άρρωστους με την μπάλα, η βραδιά του Champions League είναι η επιβράβευση της καψούρας μας. Αν τώρα τυγχάνει να παίζει κι ομάδα μας, το σκηνικό δε μπορεί παρά να είναι τέλειο.

Δεν έχεις να σκεφτείς τίποτα, γιατί ξέρεις ότι όλα θα είναι σχεδόν τέλεια εκείνο το βράδυ.
Και πως άλλωστε να μην είναι…
Παίζουν οι καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, οι καλύτεροι παίχτες, οι καλύτεροι προπονητές, στα καλύτερα γήπεδα. Ακόμα κι ώρα των παιχνιδιών, είναι η ιδανική. Τι άλλο μπορείς να ζητήσεις ;

Η μαγεία για μένα σε αυτή τη διοργάνωση, έχει να κάνει πιο πολύ με την προσμονή του παιχνιδιού και όσα προηγούνται αυτού. Με δεδομένο βέβαια ότι συμμετέχει κι η ομάδα σου, αυτή η αναμονή είναι όλα τα λεφτά. Ίσως να είναι και το πιο εθιστικό κομμάτι της υπόθεσης… δε ξέρω…

Περιμένεις πως και πως, πότε θα έρθει η μέρα και η ώρα του αγώνα, τις προηγούμενες μέρες έχεις διαβάσει όλα τα ρεπορτάζ της ομάδας σου, ξέρεις όλα τα πιθανά συστήματα και σχήματα που μπορεί να επιλέξει ο προπονητής, παρακαλάς να μην τραυματιστεί κανένας παίχτης για να κατέβει η ομάδα όσο το δυνατόν πιο πλήρης, μαθαίνεις όλα τα νέα του αντιπάλου, ακούς απόψεις - γνώμες και συζητάς για το πώς πρέπει να παίξει η ομάδα και τι μπορεί να γίνει, κάνεις προγνωστικά, ζεις για το παιχνίδι και ελπίζεις για το καλύτερο.

Αυτά είναι τα αγωνιστικά γιατί από κει και πέρα υπάρχουν και τα τηλεοπτικά.

Κανονίζεις να δεις το παιχνίδι με φίλους, οι οποίοι κατά προτίμηση είναι ίδια ομάδα με σένα, όχι βέβαια για “ρατσιστικούς” λόγους, αλλά απλά και μόνο για μεταφυσικούς. Επίσης έχεις εξαφανίσει τις γυναίκες από το σπίτι για ευνόητους λόγους που δεν θέλουν διευκρίνιση, αφού πριν τις έχεις απαλλάξει από το μαγείρεμα μια και σήμερα αποφασίσατε με τους φίλους σου να κάνετε τη θυσία και να φάτε τις βρομιές απ’ έξω που ακούνε στο όνομα “Πίτσα” και “Σουβλάκια”, συνοδευμένες με αυτό το κίτρινο ρόφημα που χαλάει την αναπνοή και ακούει στο όνομα “Μπίρα”. Και τέλος έχεις φροντίσει να υπάρχουν σε θέσεις μάχης στο τραπέζι, κομπολόγια και μπεγλέρια.

Όλα τα παραπάνω πιστεύω ότι ισχύουν σε ένα μεγάλο βαθμό, στους περισσοτέρους από εμάς. Εκεί που θεωρώ ότι διαφέρουμε λίγο εμείς οι ολυμπιακοί… είναι τη στιγμή που το ρολόι δείχνει 21:45 (που λέμε εμείς οι γραμματιζούμενοι) και ανάβει το πρώτο τσιγάρο του αγώνα. Από τη στιγμή αυτή και για δυο ώρες περίπου, ερχόμαστε σχεδόν πάντα ένα βήμα πιο κοντά στον καρκίνο που μας προσφέρει απλόχερα και γενναιόδωρα η ομάδα μας. Δεν έχει σημασία ποιο είναι το σκορ και αν κερδίζουμε ή αν χάνουμε, απλά γιατί με μας, δεν μπορείς να είσαι ποτέ χαλαρός και ήρεμος.

Αν κερδίζεις, πεθαίνεις από το άγχος για το πότε θα γίνει η καθιερωμένη μαλακία στην άμυνα και ισοφαριστείς.

(Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι η ομάδα μου στην Ευρώπη, την ίδια δουλεμένη μαλακία στην άμυνα την έχει κάνει θεσμό κάθε χρόνο και ευελπιστεί κάποια στιγμή στο μέλλον να πάρει και το όνομα της)

Αν είσαι ισόπαλος και όλα έχουν κυλήσει σχετικά καλά, που σημαίνει ότι έχεις φάει μόνο τα νύχια των χεριών σου, αρχίζει να σε πιάνει ρίγος και ταχυπαλμία όταν το χρονόμετρο δείξει ’80. Από το λεπτό αυτό και για το επόμενο δεκάλεπτο περίπου, περνάει μπροστά απ’ τα μάτια σου, μαζί με τον Τζόλε, όλη σου η ζωή, αφού δεν ξέρεις αν θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στις ανάγκες του αγώνα και να τα καταφέρεις μέχρι τέλους.

Αν τώρα χάνεις, εύχεσαι να ήσουν σαρανταποδαρούσα για να ‘χες νύχια να ‘τρωγες μέχρι να ‘ρθει η ισοφάριση, αφού πριν έχεις γλιτώσει 2-3 εμφράγματα και 2-3 εγκεφαλικά σε κάθε αντεπίθεση του αντιπάλου.
Στη περίπτωση της ήττας, ο πιο σίγουρος τρόπος να γλιτώσεις τα χειρότερα από άποψη υγειάς, είναι να έχεις φάει 2-3 τεμάχια μέχρι το ’60.
Αλλά και σε αυτή η περίπτωση δεν τη γλιτώνεις, αφού οι πύλες της κολάσεως θα έχουν πλέον ανοίξει διάπλατα για σένα, εξασφαλίζοντας σου προνομιακή θέση, μετά τα καντήλια (και όχι μόνο) που έχεις κατεβάσει το προηγούμενο δίωρο.

Από τα παραπάνω λοιπόν γίνεται εύκολα κατανοητό, γιατί εμείς οι γαύροι έχουμε τόσο αυξημένες αντοχές και γιατί το Champions League για μας, δεν είναι μια απλή ποδοσφαιρική διοργάνωση αλλά ένας αγώνας επιβίωσης.

Εις το επανιδείν...