ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Από το blog :

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ...

Είναι γύρω στα 48, καλοστεκούμενη, χωρισμένη, ένα παιδί, άνθρωπος που έχει ταξιδέψει αρκετά, ξύπνια, αρκετά διαβασμένη...

Μέχρι εκεί θα μπορούσε να έχει αρκετές προοπτικές σαν άνθρωπος έστω κι αν της έχουν τύχει διάφορες στραβές.
Κι όμως, δεν μπορεί, γιατί εκτός από τα παραπάνω που σας είπα σας έκρυψα το κύριο θλιβερό της μυστικό.

Δυστυχώς διευθύνει ένα τμήμα μάρκετινγκ σε μια μεγάλη πολυεθνική.....
Ναι τόσο άσχημα...
Έρχεται στο γραφείο γύρω στις 9.00 και φεύγει κατά τις 9.00 το βράδυ.
Τα σαββατοκύριακα, στις εκδρομές ή στις διακοπές παίρνει το λαπ τοπ στο σπίτι.
Ο ανταγωνισμός θηριώδης. Δεν έχει έλεος για κανέναν.

Πριν χρόνια όταν μπήκε σε αυτό το χώρο το ‘κανε γιατί ήθελε να κάνει μια δουλειά «δημιουργική, με φαντασία». Creative όπως συνηθίζεται να λένε στο χώρο...
Έπρεπε να μάθει τη τέχνη να προωθεί σωστά και επικερδώς προϊόντα στους καταναλωτές.

Να πλασάρει τη πραμάτεια της δηλαδή με έξυπνο τρόπο.

Μόνο που η πραμάτεια της δεν ήταν δική της. Ανήκε σε ένα κολοσσό που αγνοούσε την ύπαρξή της. Επικοινωνούσε μαζί της με αριθμούς και διαγράμματα.
Και το πλασάρισμα δεν είχε να κάνει με δημιουργικότητα είχε να κάνει με αυστηρές έρευνες αγοράς που γινόντουσαν από αυστηρούς αγέλαστους ανθρώπους.

Σιγά σιγά, έγινε ένα. όλη η νοοτροπία της, ο τρόπος να βλέπει τη ζωή και τους συνανθρώπους έγινε ένα «καλό πλασάρισμα».
Το ντύσιμο, ο τρόπος κίνησης, οι χειρονομίες, οι καλά επιλεγμένες κουβέντες, τα καλά επιλεγμένα εστιατόρια, το άψογο ντύσιμο, οι άψογοι προορισμοί για διακοπές, η άψογη αγωνία για το ποιο νέο ψάρι θα τη φάει ζωντανή μόλις στρίψει τη γωνία...

Κάτι παλιά λογοτεχνικά αναγνώσματα βρέθηκαν στριμωγμένα και σκονισμένα σ΄ ένα πατάρι, κάτι παλιοί φίλοι έγιναν σκόνη στο χρόνο, μια μέρα βρέθηκε χωρισμένη χωρίς να έχει καταλάβει το γιατί, με το παιδί της επικοινωνεί μέσω χρηματικών και κοινωνικών συνδιαλλαγών.

Έγινε εκείνη που πρέπει να πλασάρει καλά, αλλιώς θα την σουτάρουν σε χρόνο μηδέν.
Και κάποτε δε τη φόβιζε αυτό.
Αλλά τώρα αν την σουτάρουν έξω από αυτό το κόσμο, δε θυμάται να υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορεί να κάνει. Δεν θυμάται αν υπάρχει κάτι έξω από το πυρετό του ανταγωνισμού και του πλασαρίσματος.

Η ιδεολογία «του κέρδους» της «αγοράς» δεν έχει θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια.
Δεν αναγνωρίζει καν εκείνον που κάθεται στο διπλανό γραφείο.

Εκείνοι οι καταναλωτές ποιοι είναι άραγε? Πως ζουν? Τι σκέφτονται εκτός προϊόντος?
Κι εκείνο το σινεμαδάκι στη γωνία υπάρχει ακόμα. Εκεί πρωτοπήγε σινεμά στο πρώτο ραντεβουδάκι...

Γερνάει, και γερνάει άσχημα...
Το απογευματάκι τη βλέπεις να παίζει αφηρημένα με ένα μολύβι στο γραφείο κοιτάζοντας μακριά τη βιβλιοθήκη τη γεμάτη με έρευνες αγοράς....
Της έτυχε κι εκείνο το δυσάρεστο στο σπίτι. Πρέπει να παίρνει συχνά άδεια γιατί η μάνα της πάει απ’ το κακό στο χειρότερο κι είναι στο νοσοκομείο.

Κι εκείνοι της είπαν...
Είναι μια δύσκολη εποχή που διανύουμε, ίσως είναι καλύτερα να λείπεις λιγότερο...
Δεν είναι εποχή για άδειες, έχουμε να ετοιμάσουμε τα πλάνα της επόμενης τριετίας κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να μας νοιάζει καλή μου..

Ε καλή μου ?