ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Αν τελικά πάνε όλα καλά και καταλήξει όπως φαίνεται ο Παναγιώτης Γιαννάκης στον πάγκο του Ολυμπιακού, θεωρώ ότι θα είναι η καλύτερη δυνατή λύση. Όχι μόνο για αυτή τη στιγμή αλλά και για το μέλλον.

Οι λόγοι κατ’ εμέ είναι οι εξής :

-Είναι προπονητής και όχι διαχειριστής.
-Είναι σίγουρο ότι η ομάδα θα παίξει μπάσκετ και όχι κάτι που μοιάζει με μπάσκετ, ασχέτως αποτελεσμάτων.
-Σαν Έλληνας θα έχει επίγνωση των ευθυνών και των απαιτήσεων του πάγκου που θα κάθεται.
-Έχει δείξει δείγματα της προπονητικής του αξίας και με το Μαρούσι και με την εθνική, σημειώνοντας επιτυχίες μεγαλύτερες του αναμενομένου.
-Είναι ιδανικός στο να δουλεύει με νέους παίχτες και ο Ολυμπιακός έχει αρκετούς, και κυρίως Έλληνες.
-Είναι πολύ πιθανό να βελτιώσει αγωνιστικά πολλούς απ’ αυτούς.
-Είναι ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας. Τι μεγαλύτερο κίνητρο λοιπόν, για τους Έλληνες παίχτες, απ’ το να αποδείξουν άμεσα στο Γιαννάκη ότι αξίζουν μια θέση στην εθνική αφού θα δουλεύουν κάθε μέρα μαζί του.
-Είναι πολύ πιθανόν να δούμε επιτέλους να αξιοποιείται ο Μασιγιάουσκας.
-Είναι σίγουρο ότι θα δούμε την ομάδα να παίζει άμυνα.
-Είναι σίγουρο ότι θα αισθανθούμε ότι υπάρχει προπονητής στον πάγκο.
-Από τη συνεργασία που είχε με το Σχορτσιανίτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πριν δυόμιση χρόνια, φαινόταν ότι είχε βρει το κουμπί του.
-Θα έχει κι εκείνος κίνητρο να πετύχει σε Ελλάδα και Ευρώπη, μιας και δυνατότητες που του δίνει ο Ολυμπιακός και η οικονομική ευχέρεια των Αγγελοπουλέων, δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με τις δυνατότητες και τις προοπτικές που είχε στο Μαρούσι.

Δεν είμαι κανένας μεγάλος fan του Γιαννάκη.
Δεν ξέρω… ίσως να φταίει το πέρασμα του από τον ΠΑΟ, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να παραβλέψω την προπονητική του αξία, την εργατικότητα του, τις γνώσεις του για το μπάσκετ, την σοβαρότητα του, την διεθνή αναγνώριση του και το ήθος του.

Για όλα αυτά λοιπόν, δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ ικανοποιημένος από την συγκεκριμένη επιλογή και τις νέες προσδοκίες που αυτή δημιουργεί.