ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Είπαμε της γριάς να πάει να χέσει κι αυτή…

Το παρακάναμε μου φαίνεται.
Καταλαβαίνω τις «ιδιαίτερες συνθήκες» του αγώνα,
Καταλαβαίνω ότι είχαν το μυαλό στην Τσέλσι,
Καταλαβαίνω το να μην είναι συγκεντρωμένοι,
Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως να κράταγαν δυνάμεις,
Καταλαβαίνω τους λόγους να φυλάν τα πόδια τους,
Καταλαβαίνω να μην παίζουν δυνατά και με πάθος,
Καταλαβαίνω αυτά και πολλά άλλα…

Αλλά όχι κι έτσι ρε παιδιά… ήμαρτον… λίγη αξιοπρέπεια ρε γαμώτο.

Δεν είναι δυνατόν να τρέμει η ψυχή μας μέσα στο Καραϊσκάκη από τον Εργοτέλη. Ποιόν τον Εργοτέλη. Τον ουραγό. Και να δίνουμε και με την εμφάνιση μας (τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί δεν εμφανιστήκαμε πουθενά χθες), το δικαίωμα στον Καραγεωργίου μετά από 21 αγωνιστικές, να θυμηθεί να διαμαρτυρηθεί σε αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για τη διαιτησία όλης της χρονιάς.

Λόγω Τσέλσι δεν περίμενα καμιά εμφάνιση τρομερή, αλλά όχι και αυτό το πράγμα ρε γαμώτο.

Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα να διαχειριστεί τέτοιου είδους παιχνίδια.
Προηγείται στο σκορ και μετά την πιάνει η θάλασσα. Αντί να ελέγξει αυτή το ρυθμό του παιχνιδιού με κοντρόλ ποδόσφαιρο μην δίνοντας την ευκαιρία στον αντίπαλο να πλησιάσει στη περιοχή της και προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τα λάθη του για να πετύχει ακόμη ένα γκολ, αυτή κάνει το εντελώς αντίθετο παίζοντας ποδόσφαιρο αλάνας με όσα πάνε κι όσα έρθουν. Πράγμα βέβαια που ευνοεί τον αντίπαλο.

Αυτό για μένα είναι θέμα αγωνιστικής πειθαρχίας, γιατί ο Λεμονής μπορεί να φωνάζει, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν τον ακούνε και αυτό είναι πολύ σοβαρό και θα πρέπει να το δούνε στην ομάδα.

Την Τρίτη βέβαια είμαι σίγουρος ότι θα δούμε έναν άλλο Ολυμπιακό....