ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Από το ρεπορτάζ της ΑΕΚ :

«Όπως έγινε γνωστό χθες, ο πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ έπειτα από συζήτηση με τους βασικούς μετόχους της ομάδας έχει επιλέξει από τον περασμένο Νοέμβριο (!) τον αντικαταστάτη του Λορένσο Σέρα Φερέρ, όταν δηλαδή η ΑΕΚ ήταν μέσα σε όλους τους στόχους της και πρώτη στο πρωτάθλημα.»

Ρε συ αυτοί είναι πολύ μπροστά !!!!!!!

Δηλαδή το περασμένο καλοκαίρι «ξεβρακώθηκαν» για να ανανεώσουν για «έναν αιώνα» το συμβόλαιο του Φερέρ, για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των υπολοίπων και να μην τους πάρουν τον «καινούργιο».

Μμμμ, το κατάλαβα το κόλπο…

Πάντως η αβάντα στον «καινούργιο» έχει αρχίσει πριν ακόμα έρθει.

Για να δούμε, αυτή πόσο θα στοιχίσει…

Δεν με χαλάει που δεν θα παίξει ο Αντώνης το Σάββατο.
Αν το δούμε κι αλλιώς είναι μια καλή ευκαιρία να πάρει και κανά παιχνίδι ο Σηφάκης.
Αλλα το κωμικό, είναι η απόφαση της τιμωρίας του (πιθανόν και του Κονσεισάο).
Αν δε το έχουν καταλάβει μιλάμε για ποδόσφαιρο και όχι για καλλιτεχνικό πατινάζ.

Τι έκαναν λοιπόν οι παίχτες ;
Είχαν μια αψιμαχία ή καλύτερα έναν «τσαμπουκά» μεταξύ τους στη φυσούνα, χωρίς καν να έρθουν σε επαφή.

ΤΡΟΜΕΡΟ !!! ΑΙΣΧΟΣ !!! ΝΤΡΟΠΗ !!! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ !!! ΠΡΟΣΒΟΛΗ !!! ΚΡΕΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ !!! ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΤΗ ΜΠΑΛΑ !!!

Το καραγκιοζιλίκι αυτής της επιτροπής, είναι no limit.
Η ευαίσθητη ποδοσφαιρική ηθική τους, δέχθηκε ένα τρομερό σοκ.

Εγώ όμως θέλω να ρωτήσω κάτι άλλο…
Στον «τσαμπουκά» που έγινε στο ματς του Ηρακλή με την ΑΕΚ, όταν ο διαιτητής δεν έδωσε πέναλτι στο κατς του Δέλλα και στον οποίο τσαμπουκά, πέσαν και μερικές ψιλές εντός αγωνιστικού χώρου, με αποκορύφωμα την συγκινητική «παράσταση» του ποδοσφαιριστή Μπουρμπου, γιατί δε κλήθηκε κανείς ;

Δε ξεχνάω και ένα άλλο περιστατικό φέτος, στη φυσούσα της Λεωφόρου. Αλλά λέω να κάνω το χαζό…

Χθες ειλικρινά το ευχαριστήθηκα.

Ωραίο παιχνίδι, γρήγορο, με πολλές καλές φάσεις για γκολ, με ωραίες αλλαγές παιχνιδιού, με πάσες με τη μία χωρίς πολλές περιττές ενέργειες και χαζά λάθη.
Είδα μια ομάδα νέα, με παίχτες που είχαν όρεξη να τρέξουν, να προσφέρουν και να παίξουν ποδόσφαιρο.
Η χθεσινή εμφάνιση των αναπληρωματικών και των πιτσιρικάδων, ήταν μια κλάση τουλάχιστον καλύτερη, απ’ τις περισσότερες εμφανίσεις τις πρώτης ομάδας στο πρωτάθλημα.

Για να μην κρυβόμαστε όμως και πίσω απ’ το δάχτυλο μας, σε αυτό συνέβαλε πάρα πολύ το ότι είχαμε την τύχη να προηγηθούμε πολύ νωρίς στο σκορ, με δύο πανέμορφα γκολ καρμπόν από τον Μενδρινό. Ένα με το αριστερό κι ένα με το δεξί !!! έτσι η ομάδα απελευθερώθηκε από πολύ νωρίς, απ’ το πιθανόν άγχος που μπορεί να είχε.

Στην ουσία τώρα…
Η ομάδα πήρε ένα σκορ ασφαλείας που της δίνει σχεδόν την πρόκριση στην επόμενη φάση, οι βασικοί ξεκουράστηκαν ενόψει των δύσκολων παιχνιδιών που ακολουθούν, πήραν χρόνο συμμετοχής παγκίτες και πιτσιρικάδες και παίχτηκε ωραίο κι ανοιχτό ποδόσφαιρο.

Αν απ’ το χθεσινό παιχνίδι έλειπε και το τελευταίο πεντάλεπτο συν τις καθυστερήσεις, που λίγο ήθελε να πάθουμε τη ζημιά, θα ήταν όλα τέλεια.

ΥΓ. είδαμε και λίγο Σίσιτς.

Μας βγήκε η ψυχή αλλά τα καταφέραμε.

Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ’ το ν’ ακούς ραδιοφωνικά και χωρίς εικόνα, έναν αγώνα σαν και τον χθεσινό, που κρίνεται στον πόντο. Ευτυχώς που μας έδωσε μια τζούρα εικόνας το supersport 1 και είδαμε 2-3 προσπάθειες στο τέλος της παράτασης. Με κορυφαία, το λάθος του Βασιλόπουλου 12 δευτερόλεπτα πριν το τέλος που έδωσε 2 βολές στη Ζαλγκίρις. Αφού δε χάσαμε σε αυτή τη φάση το παιχνίδι, μην το πούμε ούτε του παπά, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Λιθουανοί είχαν χάσει και άλλη μια βολή λίγα δευτερόλεπτα πριν.

Θεωρώ ότι το χθεσινό παιχνίδι και ο τρόπος που ήρθε αυτή η νίκη, τονώνει τη ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ομάδας για τη συνέχεια. Όχι τόσο της euroleague, όσο των play off του πρωταθλήματος.
Η πρόκριση στην οχτάδα της euroleague είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, αφού έχουμε κάνει εντός έδρας ήττα απ’ τη Μακάμπι και οι τυχόν μελλοντικές ισοβαθμίες, πολύ δύσκολα θα μας ευνοήσουν.

Αυτό που πρέπει να κάνει η ομάδα κατά τη γνώμη μου, είναι να παίξει χωρίς άγχος τα επόμενα 3 παιχνίδια μιας και δεν πήγαν τα πράγματα όπως τα περιμέναμε και ότι βγει. Παράλληλα να προετοιμαστεί και μέσο αυτών των παιχνιδιών όσο καλύτερα μπορεί για το πρωτάθλημα.

Το πρωτάθλημα πρέπει να είναι ο στόχος μας και όπως είναι φέτος ο Παναθηναϊκός (δε θεωρώ δείγμα την ήττα μας με 18 πόντους) είναι ευκαιρία.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 20-22, 39-38, 55-56, 72-72, 86-84.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 5 (1), Γουντς 18, Σεϊμπούτις, Τσακαλίδης 4, Γκριρ 22 (2), Μαυροκεφαλίδης 1, Βασιλόπουλος 9 (2), Βασιλειάδης, Πρίντεζης 4, Τεόντοσιτς 2, Τζάκσον 21.

Ζαλγκίρις (Ριμάντας Γκρίγκας) : Γιούρακ, Μπράουν 16 (3), Μασιούλις 12 (4), Σαλένγκα 2, Ζουκάουσκας, Γιανκούνας 2, Μάρκοτα 5 (1), Πόποβιτς 14 (3), Ντζάι 14, Κόλινς 19 (1).

Από το Forum 'Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ :

70 άτομα του "Σύλλογου Πολεοδομικής Αναβάθμισης Μελισσίων" αποφασισαν να αποτελειωσουν την Πεντελη !

Στο ΣτΕ προσέφυγε ο Σύλλογος Πολεοδομικής Αναβάθμισης Μελισσίων και 70 κάτοικοι της περιοχής ζητώντας να κριθεί αντισυνταγματική και παράνομη η απόφαση ΓΓ περιφέρειας Αττικής που κήρυξε αναδασωτέα έκταση 9.408 στρεμμάτων στη θέση Αγιος Σύλλας, Αγιος Παντελεήμων, Κοκκιναράς και Λάκκα Ρήγα στην Πεντέλη.

Οι κάτοικοι των Μελισσίων υποστηρίζουν ότι αντισυνταγματικά και παράνομα οι περιοχές αυτές κηρύχθηκαν αναδασωτέες, καθώς δεν είχαν ποτέ δασικό χαρακτήρα.

Ποιος θα σταματήσει επιτέλους αυτή την ξεφτίλα;
70 άτομα του "Σύλλογου Πολεοδομικής Αναβάθμισης Μελισσίων"...

70 άτομα θέλουν να καταπατήσουν το βουνό που κατακάηκε το καλοκαίρι.
Ποιος ειναι αυτός ο σύλλογος;
Ποιοι ειναι απο πίσω;

Αν κάποιοι απο εμάς νοιάζονται πραγματικά, παρακαλώ διαδώστε το με όποιο τρόπο μπορείτε - mail ή σε φιλικά blogs.

Ας γίνει μια προσπάθεια να σταματήσει πια αυτό το αίσχος.
Οχι άλλο τσιμέντο.
Οχι άλλο κάρβουνο !!

Βοηθήστε το βουνό !!
Φτάνει πια...
δολοφόνοι...

70 ΜΑΥΡΟΨΥΧΟΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΝΤΕΛΗ.
ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ?

Ο Παναθηναϊκός φέτος είναι καλύτερη και πιο σοβαρή ομάδα από εμάς και γι’ αυτό και μας κέρδισε χθες.
Και θα μας κερδίσει και αύριο και μεθαύριο αν χρειαστεί.

Αυτό που δε μπορώ να καταλάβω ή που δε γνωρίζω τέλος πάντων, είναι τι έχει γίνει τα τελευταία χρόνια και από πρωταγωνιστές γίναμε κομπάρσοι ;
Και δε μπορώ να δεχθώ ότι δυνάμωσαν τόσο πολύ οι άλλοι (Παναθηναϊκός και Ηρακλής), γιατί η ομάδα έχει πέσει πάρα πολύ και στην Ευρώπη, που αν μη τι άλλο είναι αξιόπιστο μέτρο σύγκρισης.

Τι γίνεται λοιπόν στο βόλεϊ ;

Τα σετ : 24-26, 25-20, 25-23, 25-22

Μην έχοντας καθόλου εικόνα του παιχνιδιού, για λόγους αρχείου αντιγράφω από το contra.gr :

Γιατρικό
Έπειτα από τρεις συνεχόμενες ήττες σε Ελλάδα και Ευρώπη ο Ολυμπιακός ήθελε να...σηκώσει κεφάλι. Με πρωταγωνιστή τον Βασιλειάδη τα κατάφερε, κερδίζοντας με 66-75 στην έδρα του Αμαρουσίου. Οι άμυνες ήταν αυτές που έκριναν τον αγώνα, πριν την έναρξη του οποίου τιμήθηκαν οι Γιαννάκης, Μπλάκνεϊ και Σεϊμπούτις Με κινητήριο μοχλό τον Κώστα Βασιλειάδη ο Ολυμπιακός επέβαλε το ρυθμό του από την αρχή της αναμέτρησης. Με το σκορ στο 8-10 ο φόργουορντ των φιλοξενούμενων μετρούσε ήδη επτά πόντους, ενώ έκλεισε την πρώτη με 12 πόντους, επιτρέποντας στην ομάδα του να ξεφύγει με 10 πόντους (7-17), με το πρώτο δεκάλεπτο να κλείνει με σκορ 13-23.
Στη δεύτερη περίοδο οι γηπεδούχοι βρήκαν επιθετικές λύσεις στο πρόσωπο του Στίβενσον. Ο Αμερικανός μείωσε στους επτά με τρίποντο (26-33), τον μιμήθηκε ο Μπουντούρης και ο αγώνας έγινε ντέρμπι, από τη στιγμή που οι παίκτες του Γιαννάκη έχασαν την αρχική τους επαφή με το καλάθι. Με δύο βολές του Γλυνιαδάκη οι γηπεδούχοι πλησίασαν στο καλάθι (34-36), με τον Ολυμπιακό να φεύγει για τα αποδυτήρια έχοντας ένα υπέρ του +4 (34-38).
Η άμυνα ήταν αυτή που κυριάρχησε στην 3η περίοδο της αναμέτρησης. Το Μαρούσι είναι μία από τις ομάδες που γνωρίζουν τη σχετική φιλοσοφία, ο Ολυμπιακός αρχίζει να…μπαίνει στο νόημα, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα κλειστό σκορ. Λύσεις στους γηπεδούχους προσέφεραν οι Μιλισάβλιεβιτς, Γλυνιαδάκης, ενώ στον αντίποδα ο Τζάκσον συνέχισε να επιβεβαιώνει την κυριαρχία του κάτω από τα δύο καλάθια. Το δεκάλεπτο έκλεισε με τον Ολυμπιακό να βρίσκεται προηγούμενος με 44-48.
Στο κλείσιμο του αγώνα οι Πειραιώτες διαχειρίστηκαν σωστά την υπέρ τους διαφορά και κράτησαν το ροζ φύλλο αγώνα. Όσες φορές και αν πλησίασε το Μαρούσι βρήκαν τη λύση και «κλείδωσαν» τη νίκη, με το τελικό 66-75.

Σταρ
Ο Κώστας Βασιλειάδης ήταν ο παίκτης που «διέλυσε» τα αμυντικά πλάνα του Σούλη Μαρκόπουλου. Ο τεχνικός των γηπεδούχων μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σταμάτησε τη δράση του Γκριρ, ωστόσο ο Έλληνας φόργουορντ «φόρτωσε» το καλάθι της ομάδας του με 18 πόντους, αντικαθιστώντας επάξια τον Αμερικανό στον τομέα του σκοραρίσματος.

Σχόλιο
Ο Ολυμπιακός συνεχίζει να βρίσκεται σε διαδικασία εκμάθησης άμυνας και κόντρα σε ομάδες όπως το Μαρούσι μπορεί να υπερηφανεύεται ότι τα πλάνα του Γιαννάκη έχουν επιτυχία. Η Ζαλγκίρις (κατ’ αρχήν) και οι άλλες ομάδες του ομίλου του στην Ευρωλίγκα σίγουρα έχουν περισσότερες λύσεις από το σύνολο του Μαρκόπουλου και μετά την ήττα στη Μαδρίτη ο αμυντικός σχεδιασμός θα πρέπει να μπει σε πλήρη σχεδιασμό για να πραγματοποιηθεί το ντεμαράζ. Σε ατομικό τομέα ο Βασιλειάδης απέδειξε και πάλι ότι μπορεί να προσφέρει εύκολους πόντους με την ευχέρεια στο σουτ.

Για την ιστορία :

Tα δεκάλεπτα : 13-23, 34-38, 48-54, 66-75

Mαρούσι (Σούλης Μαρκόπουλος) : Στίβενσον 19(3), Νοέας, Χαραλαμπίδης 7(1), Μπουντούρης 3(1), Τζάζβιν, Μπράιαντ 8, Μαυροειδής, Κογιαντίνοβιτς, Μιλισάβλιεβιτς 16(2), Γλυνιαδάκης 7, Καϊμακόγλου 6.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκη) : Μπλάκνεϊ 5, Πρίντεζης 8(1), Καυκής 5(1), Τεόντοσιτς 6(1), Τζάκσον 16(1), Τσακαλίδης 2, Γκριρ 7, Μαυροκεφαλίδης 2, Βασιλόπουλος 6(2), Βασιλειάδης 18(4).

Αυτή η ομάδα πρέπει να λειτουργεί με διακόπτη, δεν εξηγείτε αλλιώς.

Αντιλαμβάνομαι την κούραση απ’ την μεγάλη προσπάθεια των παιχτών την Τρίτη με την Τσέλσι, τις πολύ σημαντικές απουσίες των Τοροσίδη, Λεντέσμα, Λούα Λούα και Γκαλέτι και και τις κατ’ επέκταση λιγότερες λύσεις στον πάγκο, την δυσκολία της Τούμπας σαν έδρα και όλα αυτά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σαν ελαφρυντικά, βάσιμα ή μη.
Αλλά με τα παραπάνω, δεν μπορώ να δικαιολογήσω τα πολλά λάθη απ’ την αρχή του παιχνιδιού, σε πάσες των δύο μέτρων. Να παίξεις σχετικά καλά μέχρι το ’60 -’70 και μετά να «κρεμάσεις» το καταλαβαίνω, αλλά απ’ την αρχή ;

Και μην μου πει κανένας ότι αυτό που είδαμε χθες ήταν ποδόσφαιρο.

Σε κακή κατάσταση ο Πάτσα, που ήθελε αλλά δε μπορούσε και μηδέν προσφορά από τους Σίσιτς και Νούνιες. Αν και ο τελευταίος όταν μπήκε μέσα οι άλλοι δε μπορούσαν ήδη να πάρουν τα πόδια τους. Αν αυτοί οι παίχτες με το λίγο χρόνο συμμετοχής, δεν βοηθήσουν την ομάδα σε τέτοια παιχνίδια που τους χρειάζεται η ομάδα για να δώσουν κάποιες λύσεις και κάποια τρεξίματα παραπάνω, πότε θα το κάνουν ;
Ο Νούνιες έπαιξε για 15 λεπτά και αν τον έβλεπες νόμιζες ότι είχε βαρίδια στα πόδια ή ότι έπαιζε μπάλα δύο μέρες σερί.

Ευτυχώς που μπόρεσε να πάρει και κάποιες ανάσες αυτό το παλικάρι ο Ζεβλάκοφ χωρίς να φανεί το κενό του. Μαζί με τον απίστευτο Νικοπολίδη, πρέπει να ανάψουμε και σ’ αυτόν μια λαμπάδα. Ο άνθρωπος παίζει παντού και πάντα αδιαμαρτύρητα και πάρα πολύ καλά μάλιστα. Θεωρώ ότι είναι ο παίχτης με τη μικρότερη αναγνώριση, με βάση την πολύ μεγάλη προσφορά του στην ομάδα.

Αν τώρα κάτι ξεχώρισε απ’ τον χθεσινό Ολυμπιακό, είναι ο Λεονάρντο. Ο πιο σοβαρός απ’ όλους. Έκανε δηλαδή ότι δεν έκαναν ο Σίσιτς και ο Νούνιες, γι’ αυτό και πολύ σύντομα θα ξεκινάει βασικός ενώ οι άλλοι θα ζεσταίνουν τον πάγκο.

ΥΓ. μόνο εγώ δεν είδα πέναλτι ;

Update 25/02
Βλέποντας ξανά τη φάση χθες το βράδυ σε περισσότερα replay, έχω κάνει λάθος στην εκτίμηση μου και είναι όντως πέναλτι. Του κώλου πέναλτι, αλλά πέναλτι.

Με απόφαση της πειθαρχικής επιτροπής της ΕΠΟ του Κόκκαλη, η ποινή του Γεωργιάδη «έπεσε» και έτσι μπορεί να αγωνιστεί κανονικά σήμερα.

Ο παίχτης θα τιμηθεί πριν έναρξη του αγώνα από την ΕΠΟ για την ενέργεια του αυτή, σε μια προσπάθεια της ΕΠΟ να καλοπιάσει τον ποδοσφαιριστή για τη δυσφήμιση και το ψυχολογικό πρόβλημα που του προκάλεσε, με την πέραν κάθε λογικής τιμωρία του.

Όσο αφορά τον παίχτη του Άρη, η ΕΠΟ έπειτα από πιέσεις του «αδικημένου ΠΑΟΚ» σκέφτεται την πιθανότητα τιμωρίας του για δόλο, στη φάση του σοβαρού τραυματισμού του.

Οι ποδοσφαιράνθωποι του ΠΑΟΚ ισχυρίζονται, ότι ο παίχτης του Άρη εσκεμμένα έβαλε το καλάμι του ποδιού του κάτω από τις τάπες του Γεωργιάδη, για να σπιλώσει και ν’ αμαυρώσει (τώρα στο τέλος), την ένδοξη καριέρα του ΠΑΟΚτζή ποδοσφαιριστή.

Από ανεπίσημους κύκλους γύρο απ’ τον ΠΑΟΚ διαρρέεται, ότι ο παίχτης του Άρη μικρός ήταν Ολυμπιακός και ότι η ενέργεια του αυτή αποσκοπούσε στο να στερήσει από τον παίχτη ΠΑΟΚ τη συμμετοχή του στο σημερινό ντέρμπι, με αντάλλαγμα κάποια άγνωστη μέχρι στιγμής υπόσχεση του Κόκκαλη.

Την υπόθεση, για χάρη του ΠΑΟΚ, έπειτα από έντονες πολιτικές πιέσεις, ερευνά η Κ.Υ.Π..

Στον αντίλογο από άλλους κύκλους (πιθανών αγρογλυφικούς) ακούγεται ότι ο Κόκκαλης εκτός από διπλός πράκτορας της Στάζι, είναι και διπλός οπαδός του ΠΑΟΚ.

ΥΓ. όταν γινόταν λόγος για την κατάθεση ένστασης του Ολυμπιακού για τον αγώνα με την Καλαμαριά, είχα γράψει στο θέμα “ Ένσταση” στις 05/02/08 :

«Η χθεσινή κατάθεση ένστασης από τον Ολυμπιακό, με βρίσκει τελείως αντίθετο.

Όχι για λόγους ηθικής ως προς τους αντιπάλους μας, ποιους αντιπάλους έτσι κι αλλιώς ; τους "άγιους" ; αλλά ως προς τους ίδιους μας τους εαυτούς.»

Και ξαναρωτώ ποιους αντιπάλους ;
Όταν τα κάνουν αυτά άνθρωποι, που ακόμα κάτω από το κοστούμι έχουν ακόμα τη ποδοσφαιρική φανέλα ιδρωμένη, τι να περιμένεις απ’ τους υπόλοιπους ;
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση Γεωργιάδη, αλλά γενικότερα με τελευταίο παράδειγμα τις ανακοινώσεις του ΠΑΟΚ πριν το παιχνίδι του με τον Άρη.

Όποιος μπορεί τα κάνει...
Αυτό κάνουν όλοι, γι’ αυτό και η κλάψα διαφόρων παραγόντων για αδικίες, μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει.

Να υποδεχθείς…

-το κατεστημένο της Αθήνας
-τους τσάτσους του Κόκκαλη
-τους εχθρούς του ποδοσφαίρου
-το κράτος του Κόκκαλη
-το μεγάλο εχθρός σας
-τους συνομοσιολόγους
-τους υπεύθυνους για το χάλι σας
-τους μασόνους
-τα παιδιά της ΕΠΟ
-τους illuminati
-τους υπεύθυνους όλων των δινών σας
-τους σιωνιστές
-τους φίλους των διαιτητών
-τους φίλους των Γερμανών
-τη λέσχη Μπίλντεμπεργκ
-την παράγκα
-τον αντίχριστο με τα κόκκινα
-το θείο
-τον κόκκινο Αι Βασίλη

μπλα μπλα μπλα… … … …

Γι’ αυτό λοιπόν…
Στ’ άρματα στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα...

Η οποιαδήποτε νίκη με λιγότερα από τρία γκολ διαφορά, αποτελεί προσβολή για τους όλους τους Θεσσαλονικείς και την πόλη τους, καθώς επίσης και για όλους τους Έλληνες που κατοικούν από τη Λάρισα και πάνω.
Θεωρείται δε μέγιστη ύβρη προς την ιστορική και ξακουστή Μακεδονία.
Στην περίπτωση δε ισοπαλίας ή ακόμα χειρότερα ήττας, ο ΠΑΟΚ ουδεμία ευθύνη φέρει, τους λόγους αναζητήστε τους στα παραπάνω…

Μια δυο κακίες μόνο…

--->Για την ΑΕΚ ήταν αναμενόμενος ο αποκλεισμός από το UEFA. Ή για να το πω καλύτερα, ήταν σχεδόν προδιαγεγραμμένος απ’ τον Αύγουστο ακόμη.
Η Ευρώπη δεν ήταν δυνατόν να αντέξει τόσο μεγάλη ποιότητα παιχτών, τόσο πλήρης ρόστερ και με τόσο μεγάλο βάθος πάγκου σε μια μόνο ομάδα. Θα ήταν unfair για τους υπόλοιπους.

--->Για τον Παναθηναϊκό τι να πω ;
Αφού κατάφερε να φάει γκολ και να αποκλειστεί από τη χθεσινή Ρέϊντζερς είναι άξιος της μοίρας του.
Τη χθεσινή Ρέϊντζερς αν τη χαρακτήριζες «καφενείο», θα πρόσβαλες τους θαμώνες των καφενείων. Η ομάδα αυτή πολύ απλά δε βλεπότανε, δεν είχε αρχή και τέλος, δεν έκανε τρεις-τέσσερεις σερί πάσες σε όλο το παιχνίδι, μιλάμε για ένα συνονθύλευμα παιχτών που προσπαθούσαν να παίξουν κάτι σαν ποδόσφαιρο.

Ελλάς - Ευρώπη - Παναθηναϊκός - @#$%^& - Το λιμάνι και ο Ολυμπιακός.

Μέχρι εκείνο το σημείο που ακούστηκε το παραπάνω, έβλεπα το ματς αδιάφορα, δεν με ένοιαζε γιατί και να περνούσε ο Παναθηναϊκός θα έπαιζε με τη Βέρντερ και θα ήθελα να τον δω απέναντι της. Από το σημείο όμως αυτό και μετά… απλά πραγματοποιήθηκε η ευχή μου.

Και αν μπορεί ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί άξιζε να περάσει ο Παναθηναϊκός και όχι η Ρέϊντζερς ;

Στο πρώτο παιχνίδι, ο ήρωας του αγώνα ήταν ο Γκαλίνοβιτς με 4-5 σωτήριες επεμβάσεις και αν κάποιος έπρεπε να κερδίσει αυτή θα ήταν η Ρέϊντζερς.
Στο δεύτερο παιχνίδι, το χθεσινό, δεν θυμάμαι να ακούμπησε μπάλα ο τερματοφύλακας της Ρέϊντζερς. Ένα σουτ έκανε όλο κι όλο ο Γκούμας και μπήκε γκολ και μια γκέλα η άμυνα του Παναθηναϊκού και ισοφάρισε η Ρέϊντζερς.

Από πού προκύπτει ότι άξιζε να περάσει ο Παναθηναϊκός για να καταλάβω ;

--->Και η 13^η θέση στην κατάταξη της UEFA δε χάθηκε χθες, αλλά τότε που έχασε εντός έδρας ο Πανιώνιος απ’ τη Σοσό και αποκλείστηκε απ’ τους 32.

Μια ήττα από την Ρεάλ στην έδρα της (με όλα τα «παρελκόμενα») θεωρητικά είναι στο πρόγραμμα. Αλλά…
Είναι κρίμα για την προσπάθεια που καταβάλει γενικότερα αυτό τον καιρό όλη η ομάδα, να ξεκινάμε τόσο άσχημα τα παιχνίδια και βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να κυνηγάμε από την αρχή το σκορ, απέναντι σε πάρα πολύ καλές ομάδες και να κάνουμε το ήδη δύσκολο έργο μας ακόμα δυσκολότερο.

Χθες στο πρώτο ημίχρονο είχαμε ένα remake του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό.
Ξεκινήσαμε πάρα πολύ άσχημα το παιχνίδι δεχόμενοι τα τρίποντα βροχή και μη μπορώντας να σταυρώσουμε καλάθι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βρεθούμε από το πρώτο δεκάλεπτο πίσω με 13 πόντους και να κυνηγάμε τη Ρεάλ σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο ισορροπήσαμε το παιχνίδι, αλλά όποτε μειώναμε ερχόταν ένα τρίποντο και φτου κι απ’ την αρχή. Εννοείτε ότι από το φινάλε του ημιχρόνου, δε θα μπορούσε να λείψει το τρίποντο της τελευταίας επίθεσης, όπως αυτό του Διαμαντίδη την Κυριακή, για να μας στείλει με τον καλύτερο τρόπο στα αποδυτήρια.
Στο δεύτερο ημίχρονο το παλέψαμε, αλλά μια τα τρίποντα της Ρεάλ, μια τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ, μια οι λάθος επιλογές στην επίθεση και μια βέβαια, τα «πήγαινε Final Four» σφυρίγματα των διαιτητών δεν μας επέτρεψαν να μπούμε πραγματικά στο παιχνίδι.

Στα θετικά το ότι δεν παρατήσαμε το ματς και το κυνηγήσαμε μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο παρά τις αναποδιές.

Τώρα θα πρέπει να κερδίσουμε και με διαφορά την Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ για να διατηρήσουμε τις ελπίδες μας για πρόκριση.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 27-14, 45-35, 62-53, 80-70

Ρεάλ (Χοάν Πλάθα) : Σέκουλιτς 6, Μουμπρού 16(2), Τουντσερί 9(3), Μπούλοκ 14(3), Ερβέλ, Ρέγιες 8, Σμιθ 13(3), Λόπεθ 4(1), Ιτούρμπε 3(1), Πελεκάνος 7, Γκιουλ .

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Γουντς 11(1), Γκριρ 15(1), Βασιλόπουλος 10(1), Τεόντοσιτς 5(1), Τζάκσον 9, Πρίντεζης, Τσακαλίδης 8, Μπλάκνεϊ 3, Μαυροκεφαλίδης 9, Σεϊμπούτις.

Το χθεσινό αποτέλεσμα μας δίνει το δικαίωμα να διατηρήσουμε και ίσως να αυξήσουμε, έστω και λίγο, τις ήδη περιορισμένες πιθανότητες πρόκρισης που είχαμε πριν το παιχνίδι.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι δε δεχθήκαμε γκολ και ακόμη σημαντικότερο, ότι αυτό έγινε χωρίς ουσιαστικά να απειληθούμε από την Τσέλσι. Το λέω αυτό, γιατί 0-0 είχαμε φέρει και με τη Ρεάλ, αλλά το γήπεδο εκείνο το βράδυ έγερνε, πράγμα που δεν έγινε χθες, γιατί το στήσιμο του Λεμονή και πολύ καλή βραδιά που βρέθηκαν όλοι οι παίχτες τις ομάδας, απλά δεν το επέτρεψαν.
Θεωρώ ότι για ‘70 λεπτά είχαμε το έλεγχο του παιχνιδιού. Από αυτό το σημείο και μετά, η ομάδα «κρέμασε» από τη κούραση (ενώ οι βάρβαροι δεν είχαν πάρει χαμπάρι) και δυστυχώς οι σωστές αλλαγές του Λεμονή δεν τη βοήθησαν. Ο Μπελούτσι είναι εμφανές ότι θέλει ακόμη χρόνο για να προσαρμοστεί και να ενταχθεί στο πνεύμα της ομάδας.

Από όσους έπαιξαν χθες δεν υστέρησε κανένας κατά τη γνώμη μου. Όλοι δώσαν ότι είχαν και δεν είχαν. Η μεταμόρφωση της ομάδας από Ελλάδα σε Ευρώπη στέφθηκε με επιτυχία. Το μισό από χθες να έπαιζαν οι παίχτες στο πρωτάθλημα, θα το είχαμε σχεδόν καθαρίσει.

Τώρα σε δεκαπέντε μέρες με βάση τις πολύ καλές φετινές μας εκτός έδρας εμφανίσεις (των 7 γκολ) θα πάμε στο Λονδίνο να τα δώσουμε κι εκεί όλα και ότι βγει. Αν καταφέρουμε να μην δεχθούμε γκολ στο πρώτο ημίχρονο, όλα γίνονται…
Και μακάρι να βρούμε έναν διαιτητή όπως και το χθεσινό. Ο άνθρωπος έδωσε ρεσιτάλ.

Η οποιαδήποτε αναφορά στον κόσμο και στην ατμόσφαιρα που δημιούργησε καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, νομίζω ότι είναι περιττή.
Και αλήθεια… αυτό το Supersport ντρεπότανε να δείξει σε κάποιο πλάνο την εντυπωσιακή εικόνα ΟΛΟΥ του γηπέδου με τα χαρτονάκια, την ώρα που μπαίνανε οι ομάδες στο γήπεδο ; τι είναι αυτοί ρε…

Μεγάλο ξενέρωμα, αλλά τι να κάνουμε...
Χθες κέρδισε η πιο «ομάδα» και δυστυχώς δεν ήμασταν εμείς.
Πως θα μπορούσαμε άλλωστε ;
Εδώ δεν καταφέραμε να γίνουμε ομάδα ενάμιση χρόνο τώρα, θα γίνουμε σε δύο βδομάδες ;

Αν τώρα σε αυτό το ντεσαβαντάζ, προσθέσουμε και την απίστευτη ευστοχία του Παναθηναϊκού στα τρίποντα (16 σε εκτός έδρας παιχνίδι !!!) και ιδιαίτερα σε κρίσιμα σημεία του παιχνιδιού, όταν δηλαδή καταφέρναμε να μειώσουμε το σκορ και να πλησιάσουμε στους 5-7 πόντους, τότε...
Αποκορύφωμα δε, το «τούβλο» του Διαμαντίδη στο τέλος του ημιχρόνου.

Γενικότερα πάντως, δεν μπήκαμε στο ρυθμό του παιχνιδιού σε κανένα απ’ τα τρία δεκάλεπτα που παίχτηκε μπάσκετ. Κάπως το παλέψαμε στο δεύτερο, αλλά και δεν έφτασε και δεν έπεισε. Το τέταρτο δεκάλεπτο δε νομίζω ότι χρήζει κάποιου σχολίου.

Πάντως πιστεύω ότι τον Παναθηναϊκό «τον έχουμε». Χωρίς βασικές απουσίες από τραυματισμούς και με ένα μήνα παραπάνω προετοιμασία (γιατί εμείς δυστυχώς αυτό κάνουμε τώρα) θα είμαστε καλύτεροι στο επόμενο ραντεβού.

Υπομονή τι να κάνουμε…

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 16-26, 36-41, 44-59, 64-82

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 6, Παπαμακάριος 7, Πρίντεζης 7, Τεόντοσιτς 12(1), Μπουρούσης 8(1τρ, 11ρ), Γκριρ, Μαυροκεφαλίδης 6(5ρ), Βασιλόπουλος 7(1τρ, 4λ), Βασιλειάδης 6, Τζάκσον 5

Παναθηναϊκός (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς) : Αλβέρτης 1, Σπανούλης 14(2τρ, 6ας, 4λ), Μπετσίροβιτς, Μπατίστ 13(2τρ, 11ρ), Ζίζιτς 2, Χατζηβρέττας, Ντικούδης 9(2τρ, 6ρ), Πρκάτσιν 6, Διαμαντίδης 6(2τρ, 4ασ), Ουίνστον 26(7τρ, 9ρ), Γιασικεβίτσιους 5(1τρ, 5ρ)

Είπαμε της γριάς να πάει να χέσει κι αυτή…

Το παρακάναμε μου φαίνεται.
Καταλαβαίνω τις «ιδιαίτερες συνθήκες» του αγώνα,
Καταλαβαίνω ότι είχαν το μυαλό στην Τσέλσι,
Καταλαβαίνω το να μην είναι συγκεντρωμένοι,
Καταλαβαίνω ότι ενδεχομένως να κράταγαν δυνάμεις,
Καταλαβαίνω τους λόγους να φυλάν τα πόδια τους,
Καταλαβαίνω να μην παίζουν δυνατά και με πάθος,
Καταλαβαίνω αυτά και πολλά άλλα…

Αλλά όχι κι έτσι ρε παιδιά… ήμαρτον… λίγη αξιοπρέπεια ρε γαμώτο.

Δεν είναι δυνατόν να τρέμει η ψυχή μας μέσα στο Καραϊσκάκη από τον Εργοτέλη. Ποιόν τον Εργοτέλη. Τον ουραγό. Και να δίνουμε και με την εμφάνιση μας (τρόπος του λέγειν δηλαδή, γιατί δεν εμφανιστήκαμε πουθενά χθες), το δικαίωμα στον Καραγεωργίου μετά από 21 αγωνιστικές, να θυμηθεί να διαμαρτυρηθεί σε αυτό το συγκεκριμένο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό για τη διαιτησία όλης της χρονιάς.

Λόγω Τσέλσι δεν περίμενα καμιά εμφάνιση τρομερή, αλλά όχι και αυτό το πράγμα ρε γαμώτο.

Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι η ομάδα έχει μεγάλο πρόβλημα να διαχειριστεί τέτοιου είδους παιχνίδια.
Προηγείται στο σκορ και μετά την πιάνει η θάλασσα. Αντί να ελέγξει αυτή το ρυθμό του παιχνιδιού με κοντρόλ ποδόσφαιρο μην δίνοντας την ευκαιρία στον αντίπαλο να πλησιάσει στη περιοχή της και προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τα λάθη του για να πετύχει ακόμη ένα γκολ, αυτή κάνει το εντελώς αντίθετο παίζοντας ποδόσφαιρο αλάνας με όσα πάνε κι όσα έρθουν. Πράγμα βέβαια που ευνοεί τον αντίπαλο.

Αυτό για μένα είναι θέμα αγωνιστικής πειθαρχίας, γιατί ο Λεμονής μπορεί να φωνάζει, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν τον ακούνε και αυτό είναι πολύ σοβαρό και θα πρέπει να το δούνε στην ομάδα.

Την Τρίτη βέβαια είμαι σίγουρος ότι θα δούμε έναν άλλο Ολυμπιακό....

Από το blog :

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ

Η ΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ...

Είναι γύρω στα 48, καλοστεκούμενη, χωρισμένη, ένα παιδί, άνθρωπος που έχει ταξιδέψει αρκετά, ξύπνια, αρκετά διαβασμένη...

Μέχρι εκεί θα μπορούσε να έχει αρκετές προοπτικές σαν άνθρωπος έστω κι αν της έχουν τύχει διάφορες στραβές.
Κι όμως, δεν μπορεί, γιατί εκτός από τα παραπάνω που σας είπα σας έκρυψα το κύριο θλιβερό της μυστικό.

Δυστυχώς διευθύνει ένα τμήμα μάρκετινγκ σε μια μεγάλη πολυεθνική.....
Ναι τόσο άσχημα...
Έρχεται στο γραφείο γύρω στις 9.00 και φεύγει κατά τις 9.00 το βράδυ.
Τα σαββατοκύριακα, στις εκδρομές ή στις διακοπές παίρνει το λαπ τοπ στο σπίτι.
Ο ανταγωνισμός θηριώδης. Δεν έχει έλεος για κανέναν.

Πριν χρόνια όταν μπήκε σε αυτό το χώρο το ‘κανε γιατί ήθελε να κάνει μια δουλειά «δημιουργική, με φαντασία». Creative όπως συνηθίζεται να λένε στο χώρο...
Έπρεπε να μάθει τη τέχνη να προωθεί σωστά και επικερδώς προϊόντα στους καταναλωτές.

Να πλασάρει τη πραμάτεια της δηλαδή με έξυπνο τρόπο.

Μόνο που η πραμάτεια της δεν ήταν δική της. Ανήκε σε ένα κολοσσό που αγνοούσε την ύπαρξή της. Επικοινωνούσε μαζί της με αριθμούς και διαγράμματα.
Και το πλασάρισμα δεν είχε να κάνει με δημιουργικότητα είχε να κάνει με αυστηρές έρευνες αγοράς που γινόντουσαν από αυστηρούς αγέλαστους ανθρώπους.

Σιγά σιγά, έγινε ένα. όλη η νοοτροπία της, ο τρόπος να βλέπει τη ζωή και τους συνανθρώπους έγινε ένα «καλό πλασάρισμα».
Το ντύσιμο, ο τρόπος κίνησης, οι χειρονομίες, οι καλά επιλεγμένες κουβέντες, τα καλά επιλεγμένα εστιατόρια, το άψογο ντύσιμο, οι άψογοι προορισμοί για διακοπές, η άψογη αγωνία για το ποιο νέο ψάρι θα τη φάει ζωντανή μόλις στρίψει τη γωνία...

Κάτι παλιά λογοτεχνικά αναγνώσματα βρέθηκαν στριμωγμένα και σκονισμένα σ΄ ένα πατάρι, κάτι παλιοί φίλοι έγιναν σκόνη στο χρόνο, μια μέρα βρέθηκε χωρισμένη χωρίς να έχει καταλάβει το γιατί, με το παιδί της επικοινωνεί μέσω χρηματικών και κοινωνικών συνδιαλλαγών.

Έγινε εκείνη που πρέπει να πλασάρει καλά, αλλιώς θα την σουτάρουν σε χρόνο μηδέν.
Και κάποτε δε τη φόβιζε αυτό.
Αλλά τώρα αν την σουτάρουν έξω από αυτό το κόσμο, δε θυμάται να υπάρχει τίποτα άλλο που να μπορεί να κάνει. Δεν θυμάται αν υπάρχει κάτι έξω από το πυρετό του ανταγωνισμού και του πλασαρίσματος.

Η ιδεολογία «του κέρδους» της «αγοράς» δεν έχει θρησκεία, πατρίδα, οικογένεια.
Δεν αναγνωρίζει καν εκείνον που κάθεται στο διπλανό γραφείο.

Εκείνοι οι καταναλωτές ποιοι είναι άραγε? Πως ζουν? Τι σκέφτονται εκτός προϊόντος?
Κι εκείνο το σινεμαδάκι στη γωνία υπάρχει ακόμα. Εκεί πρωτοπήγε σινεμά στο πρώτο ραντεβουδάκι...

Γερνάει, και γερνάει άσχημα...
Το απογευματάκι τη βλέπεις να παίζει αφηρημένα με ένα μολύβι στο γραφείο κοιτάζοντας μακριά τη βιβλιοθήκη τη γεμάτη με έρευνες αγοράς....
Της έτυχε κι εκείνο το δυσάρεστο στο σπίτι. Πρέπει να παίρνει συχνά άδεια γιατί η μάνα της πάει απ’ το κακό στο χειρότερο κι είναι στο νοσοκομείο.

Κι εκείνοι της είπαν...
Είναι μια δύσκολη εποχή που διανύουμε, ίσως είναι καλύτερα να λείπεις λιγότερο...
Δεν είναι εποχή για άδειες, έχουμε να ετοιμάσουμε τα πλάνα της επόμενης τριετίας κι αυτό είναι το μόνο που πρέπει να μας νοιάζει καλή μου..

Ε καλή μου ?

Θα γινόταν και αυτό...
Θα ήταν σχεδόν αδύνατον με ένα νέο προπονητή με νέα φιλοσοφία, με άλλο τρόπο παιχνιδιού και με μόλις δέκα μέρες στον πάγκο, να κερδίσουμε και τρίτο σερί δύσκολο παιχνίδι. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακολουθεί και τέταρτο με τον ΠΑΟ και πέμπτο με τη Ρεάλ.
Βέβαια εγώ πίστευα ότι θα κερδίζαμε χθες αλλά αυτό είναι άσχετο.

Χθες όλη η ομάδα ήταν σε άσχημη μέρα και επιθετικά και αμυντικά.
Επιθετικά δεν είχαμε λύσεις, ούτε από τα ομαδικά συστήματα που δεν μας έβγαιναν λόγω της καλής άμυνας της Μακάμπι, ούτε από τις ατομικές προσπάθειες, αφού δεν είχαμε κανέναν παίχτη σε καλή ημέρα με εξαίρεση τον Γκριρ. Εγώ δε χρωστάω καλή κουβέντα στον Αμερικάνο, αλλά για χθες του βγάζω καπέλο, πάλευε μόνος του. Μακάρι να συνεχίσει έτσι.
Αμυντικά τώρα, μπορεί με εξαίρεση την καταραμένη τρίτη περίοδο, να κρατήσαμε τη Μακάμπι σε χαμηλό σκορ, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι τους δώσαμε πάρα πολλά εύκολα καλάθια.

Εν κατακλείδι, μια γενικότερα άσχημη εμφάνιση και μια δίκαιη ήττα.

Δυστυχώς για εμάς, στη φάση που βρισκόμαστε και ενώ όλες οι άλλες ομάδες είναι σχεδόν έτοιμες αγωνιστικά, η δικιά μας βρίσκεται ξανά σε στάδιο προετοιμασίας και χτισίματος απ’ την αρχή.
Και δεν της φτάνει μόνο αυτό, αλλά έχει καρπωθεί και τις βαθμολογικές «αμαρτίες» των προηγούμενων μηνών που δυσχεραίνουν ακόμα περισσότερο το έργο της.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 17-16, 30-29, 46-58, 67-75

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ, Παπαμακάριος, Γουντς, Μπουρούσης 3 (1), Γκριρ 26 (3), Μαυροκεφαλίδης 5 (11ρ), Βασιλόπουλος 5 (1), Βασιλειάδης 8 (2), Πρίντεζης, Τεόντοσιτς 6 (1), Τζάκσον 14.

Μακάμπι (Σβι Σερφ) : Μπάινουμ 5 (1), Φάιζερ 2, Σαρπ, Μόρις 16 (2) (11ρ), Γκάσπι, Γκαρσία 9 (2), Μπλούθενταλ 6 (1), Κάμινγκς 12, Μπατίστα 12, Χαλπερίν 16 (2).

Για δες…
Ο δάσκαλος, ο καθηγητής, ο Barcelon-άτος, ο rotation-ίστας, ο Primera Divisi-όνας, ο «χτίστης», ο προπονητής μάνατζερ (αλά Βενγκέρ), ο στρατηγός, ο μαέστρος του πάγκου, ο προπονητής όραμα, ο τρισμέγιστος Δον…

Φεύγει night…

Απίστευτο κι όμως αληθινό…
Μα πως γίνεται αυτό το πράγμα ;
Τι έγινε ξαφνικά και ο παραπάνω προπονηταράς απολύθηκε σαν αποτυχημένος ;
Αυτός δεν ήταν που όλο το χρόνο πέρσι και τρεις μήνες φέτος, χαρακτηριζόταν έτσι απ’ τον οπαδικό και «αντικειμενικό» τύπο της χώρας ;
Φτάνουν οι τρεις τελευταίοι μήνες, να σβήσουν δεκαπέντε μήνες εξαιρετικής δουλειάς του Δον ;
Τι έγινε ξαφνικά ;
Ξέχασε αυτά που ήξερε ; άλλαξε χαρακτήρα ξαφνικά στα 55 του ;

Τι να πω… πέφτω απ’ τα σύννεφα.
Φαντάσου ότι πριν κάποιους μήνες, τον καβατζώσανε κιόλας για άλλα τέσσερα χρόνια, μην τους τον πάρουνε…

Για τη «σοφία» του Δον, δεν ήταν που πήρε πόδι πέρσι ο Ίβιτς ;
Καλά αυτοί, σαν διοίκηση, δεν είπαν ότι τον στηρίζουν πριν λίγες μέρες ;
Α ρε Κόκκαλη πρωτοπόρε… όταν τα έκανες εσύ αυτά…

Περίεργα πράγματα…
Έδιωξαν έναν από τους καλύτερους ξένους προπονητές που πάτησε ποτέ το πόδι του στην Ελλάδα.

Θα μας τρελάνουν αυτοί στην ΑΕΚ…
Κάτσε να δεις που σε λίγο θα μας πουν, ότι οι περισσότερες μεταγραφές που έγιναν πέρσι το καλοκαίρι, ήταν τελικά «παλτά», ότι το ατελείωτο «βάθος» στον πάγκο, τελικά φτάνει μέχρι τον αστράγαλο και ότι το ήδη ποιοτικότερο ρόστερ στην Ελλάδα, χρειάζεται κι άλλη ποιότητα…

Απ’ αυτούς όλα να τα περιμένει κανείς…

Από το Blog :

Πόσο μαλάκες είμαστε τελικά ?

Η Ικαρία εξακολουθεί να είναι θρύλος...

Οι υπάλληλοι του Δήμου Ραχών Ικαρίας αρνήθηκαν την αργία για το θάνατο του Χριστόδουλου. Με την παρακάτω λιτή αλλά περιεκτική ανακοίνωση οι υπάλληλοι του Δήμου Ραχών Ικαρίας αρνήθηκαν την αργία λόγω του θανάτου του αρχιεπισκόπου της ορθόδοξης εκκλησίας, Χριστόδουλου:

ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΑΧΩΝ ΙΚΑΡΙΑΣ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΥΠ' ΑΡ. 5811/29-1-08 ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. ΔΗΛΩΣΑΝ ΤΑ ΕΞΗΣ:

"ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΗΓΕΤΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΛΟΓΟ ΑΡΓΙΑΣ.
ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΡΑΧΩΝ ΟΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΤΙΣ 31-1-2008."

Μια χαρά ! Μια άνετη και χαλαρή νίκη.
Από την στιγμή που προηγηθήκαμε τόσο νωρίς στο σκορ και με τον Πανιώνιο να παίζει όπως συνηθίζει ανοιχτό ποδόσφαιρο, τα πράγματα φαίνονταν απ’ την αρχή ότι θα κυλήσουν, εκτός απροόπτου, πολύ καλά και εύκολα για εμάς. Έτσι κι έγινε τελικά…
Ειδικά μετά το πέναλντι και την αποβολή, το μόνο που είχαμε να κάνουμε ήταν να περιμένουμε τα επόμενα γκολ στην κόντρα. Το τελικό 0-4, πιστεύω ότι αντικατοπτρίζει απόλυτα την εικόνα του παιχνιδιού.

Μπορεί να μην είχαμε την κατοχή της μπάλας αλλά σε κανένα σημείο δεν απειληθήκαμε σοβαρά. Αντίθετα εκτός των 4 γκολ, είχαμε και 2-3 καλές ευκαιρίες να πετύχουμε κι άλλα γκολ κι αυτά στην κόντρα, με αποκορύφωμα το τετ α τετ του Τοροσίδη. Απ’ την άλλη ο Πανιώνιος ο οποίος είχε την κατοχή και την πρωτοβουλία στο παιχνίδι, είχε μια μόνο φάση στο πρώτο ημίχρονο στο ’45 με τον Τσιμπούρ, και άλλες δυο στο δεύτερο. Το σουτ του Χούτου από το ύψος του πέναλντι, που έβγαλε ο Νικοπολίδης και άλλο ένα σουτ από πλάγια του Τσιμπουρ στο ’90.

Παρόλα αυτά, η εμφάνιση του Ολυμπιακού κρίθηκε απ’ τους ειδικούς μέτρια. Προφανώς για πούμε ότι Ολυμπιακός έπαιξε καλά σε κάποιο παιχνίδι, όχι μπαλάρα, απλά καλά, θα πρέπει να παίζει με τριγωνάκια και τακουνάκια, να βάζει 5-6 γκολ, να έχει 2-3 δοκάρια, 3-4 χαμένα τετ α τετ και κατοχή μπάλας περίπου 90-10. Αλλά και τότε η «καλή» εμφάνιση δε θα μετράει, επειδή ο αντίπαλος είναι πτώμα ή ανύπαρκτος.

Με μεγάλη μου έκπληξη άκουσα χθες στον sport-FM τον Νίκο Κατσαρό, ο οποίος «βλέπει» τουλάχιστον 45 χρόνια μπάλα, να βγάζει καλύτερο παίχτη του Ολυμπιακού τον Νικοπολίδη !!!!!!!
Τι να πεις ; ευτυχώς δεν έπαθαν ζημιά τα ηχεία…

Από την άλλη για ένα πεντακάθαρο πέναλντι, αντιλήφθηκα μια αγωνία να βρεθεί γωνία στο δεκάρικο, για να αμφισβητηθεί το πέναλντι και αποδειχθεί το κατεστημένο του Ολυμπιακού που σβάζει τους αντιπάλους του.

Μεγάλη μαλάκια του διαιτητή που δεν απέβαλε τον Λεντέσμα.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μας εκθέτουν έτσι. Με το σκορ 0-3 στο ’60, με την ομάδα να κάνει περίπατο και με επόμενο αντίπαλο τον Εργοτέλη μέσα στο Καραισκάκη, δεν μπορώ να βρω κάποιο κίνητρο για τη μαλακία, εκτός από ασχετοσύνη.
Αντίθετα έβγαλε δεύτερη κίτρινη στον Άτζα για ένα άγγιγμα στον Καπετάνο, ο οποίος θυμήθηκε να πέσει εκτός Αθηνών.
Για το δολοφονικό χτύπημα του Τσιμπούρ στον Νούνιες, τι να πεις ; εδώ ο άλλος δεν είδε τον Γεωργιάδη να κόβει την μπάλα στον Καράμπελα. Ο δικός μας τουλάχιστον σηκώθηκε…

Ο Ολυμπιακός χθες εμφάνισε τρία πρόσωπα.
Το πρώτο στο πρώτο ημίχρονο, όπου παίξαμε συνολικά πάρα πολύ καλά, με πολύ δυνατή άμυνα και καλές επιλογές στην επίθεση.
Το δεύτερο στο τρίτο δεκάλεπτο και στην αρχή του τέταρτου, όπου η ομάδα βραχυκύκλωσε κι έχασε το μεγάλο προβάδισμα που είχε, κυρίως λόγω κακών επιλογών στην επίθεση, αφού στην άμυνα δεν ήταν δυνατόν να πετύχει μόνο τρία καλάθια ο Άρης όπως έγινε στο πρώτο ημίχρονο.
Και το τρίτο στο τελευταίο επτάλεπτο, στο οποίο με ψυχραιμία, καλή άμυνα και σωστές επιθέσεις κάναμε το 55-55, τρία λεπτά πριν το τέλος 66-55. Μετά μέχρι τη λήξη δεν είχαμε μπάσκετ αλλά τεχνικές ποινές και ελεύθερες βολές.

Μέχρι στιγμής καλά πάμε…
Οι δύο νίκες επί του Άρη είναι πολύ σημαντικές στο ψυχολογικό τομέα, γιατί ο Άρης δεν είναι καμιά ομάδα της πλάκας, αντίθετα είναι πάρα πολύ καλή ομάδα. Οι νίκες αυτές ελπίζω να μας βοηθήσουν στα πολύ δύσκολα παιχνίδια που έχουμε μπροστά μας, αρχίζοντας την Πέμπτη με τη Μακάμπι.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 21-8, 42-23, 55-50, 81-61

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Παπαμακάριος 3(1), Πρίντεζης, Καυκής, Τεόντοσιτς 2(5ασ), Μπουρούσης 2(7ρ), Γκριρ 21(2), Μαυροκεφαλίδης 10, Βασιλόπουλος, Βασιλειάδης 20(3), Τζάκσον 23(6ρ)

Άρης (Γκόρντον Χέρμπερτ) : Παντελιάδης, Τσαλδάρης 10(6ρ), Ουάσινγκτον 4, Ράιτ 12(3), Καλαϊτζής, Ηλιάδης 5, Μπόισα 2, Μότολα 14(3τρ, 7ρ), Μάσεϊ 11(4κλ), Αγαδάκος 3(1)

Η ανακοίνωση της Σούπερ Λίγκας :

"Η Πειθαρχική Επιτροπή της Supeleague κατά τη σημερινή (08/02/2008) της συνεδρίαση αποφάσισε ότι «Δέχεται την ένσταση. Θεωρεί αντικανονική τη συμμετοχή του ποδοσφαιριστή Roman Wallner στον αγώνα ΠΑΕ Απόλλων Καλαμαριάς – ΠΑΕ Ολυμπιακός. Ακυρώνει το αποτέλεσμα του αγώνα. Διατάσσει την εκ νέου τέλεση του αγώνα σε χρόνο που θα ορισθεί αρμοδίως από τη διοργανώτρια αρχή σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 2 Κ.Α.Π."

Έμενα δε μου το βγάζεις απ’ το μυαλό, ότι αυτοί κάτι πίνουν…

Οπωσδήποτε μια μεγάλη και σημαντική νίκη, που μας δίνει μια πρόκριση σε τελικό, επί ενός πολύ καλού και δυνατού αντιπάλου όπως είναι ο Άρης.
Αγωνιστικά τώρα είναι πολύ πρόωρο να πούμε κάτι και να βγάλουμε συμπεράσματα.

Αυτό που ξέρω εγώ, είναι ότι το χθεσινό παιχνίδι με τον Γκέρσον στο πάγκο θα το είχαμε χάσει απ’ το ημίχρονο, όταν και βρεθήκαμε πίσω με 12 πόντους. Αλλά ακόμα και να γυρίζαμε το παιχνίδι και να το πηγαίναμε στον πόντο, όπως χθες, στο τέλος θα χάναμε, όπως δηλαδή έχει γίνει σε όλα τα παιχνίδια που κρίθηκαν στο τέλος απέναντι σε καλές ομάδες όπως ο Παναθηναικός, η ΤΣΣΚΑ, η Σιένα ή και λιγότερο καλές όπως είναι η Ολύμπια Λιουμπλιάνας, η Πρόκομ και ο ΠΑΟΚ.
Οριακά παιχνίδια, κερδίζαμε μόνο με αντιπάλους όπως το Ρέθυμνο και η Ολύμπια Λάρισας, με τις οποίες η διαφορά ποιότητας είναι τεράστια.

Από ‘κει και πέρα χθες είδα μια πολύ αγχωμένη ομάδα, που είχε όμως τη διάθεση να τρέξει, να παλέψει, να παίξει άμυνα και να ακολουθήσει τις οδηγίες του προπονητή της. Είδα παίχτες που φρέναραν τον μπασκετικό τους αυθορμητισμό, με τον οποίο είχαν συνηθίσει να παίζουν τόσους μήνες και να πειθαρχούν στις οδηγίες του πάγκου. Αυτό λογικά είχε σαν συνέπεια, κάπου να βραχυκυκλώνει η ομάδα επιθετικά και δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο στο τέλος να χάναμε και το παιχνίδι.
Γι’ αυτό θεωρώ ότι ήταν πολύ σημαντική η νίκη ιδιαίτερα στον ψυχολογικό τομέα.

Τέλος πολύ σημαντική ήταν και η παρουσία του κόσμου που βλέπει πλέον ότι υπάρχουν οι βάσεις για να χτιστεί κάτι καλό. Υπάρχει διοίκηση με αγάπη και όραμα για την ομάδα και πολύ χρήμα βεβαίως βεβαίως, υπάρχει καλός προπονητής, υπάρχουν καλοί παίχτες και το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 18-20, 31-43, 48-53, 72-70

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Παπαμακάριος 4 (1), Πρίντεζης 5 (1), Καυκής, Τεόντοσιτς 3, Μπουρούσης 2, Γκριρ 10, Μαυροκεφαλίδης 12, Βασιλόπουλος 11 (1), Βασιλειάδης 16 (4), Τζάκσον 9.

Άρης (Γκόρντον Χέρμπερτ) : Τσαλδάρης 9 (3), Ουάσινγκτον 12, Ράιτ 9 (2), Καλαϊτζής 5 (1), Ηλιάδης 7, Μπόισα 8 (2), Μότολα 10 (1), Μάσεϊ 10.

Κάθε φορά που τελειώνει ένας αγώνας πόλο με τον «αιώνιο», οι πολίστες μας πρέπει να πηγαίνουν κατ’ ευθείαν για εξομολόγηση…

Δεν σέβονται τίποτα…

Η φωτογραφία είναι κλεμένη από το blog… Ερυθρόλευκο Μετερίζι

Η χθεσινή κατάθεση ένστασης από τον Ολυμπιακό, με βρίσκει τελείως αντίθετο.

Όχι για λόγους ηθικής ως προς τους αντιπάλους μας, ποιους αντιπάλους έτσι κι αλλιώς ; τους "άγιους" ; αλλά ως προς τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Τα παιχνίδια πρέπει να κερδίζονται στο γήπεδο και η Καλαμαριά μας κέρδισε στα ίσα επειδή ήταν καλύτερη στο χορτάρι. Όλα τ’ άλλα είναι μαλακίες.

Ναι, μπορεί νομικά να κερδίσουμε την ένσταση και να πάρουμε τους τρεις βαθμούς που χάσαμε δίκαια στο γήπεδο και να βρεθούμε πρώτοι, ναι οι νόμοι πρέπει να τηρούνται, ναι οι ΠΑΕ είναι επιχειρήσεις και πρέπει να κοιτάνε τα συμφέροντα τους, ναι παίζονται πολλά λεφτά για τις δυο πρώτες θέσεις, ναι πρέπει να πάρουμε και αυτό το πρωτάθλημα για παίξουμε μόνο ένα προκριματικό γύρο στο Champions League, ναι καλά όλα αυτά, αλλά εγώ θα προτιμούσα να κάναμε τα στραβά μάτια, θα προτιμούσα να «παρανομήσουμε» παρά να κερδίσουμε την Καλαμαριά στα χαρτιά.

Επίσης θεωρώ ότι μια τέτοια γραφειοκρατική νίκη, μακροπρόθεσμα θα λειτουργούσε αρνητικά στο αγωνιστικό κομμάτι.

Και εκτός αυτού, παίζει πολύ και το ενδεχόμενο της επικοινωνιακής ήττας στην περίπτωση που δικαιωθεί η Καλαμαριά. Πράγμα που της το εύχομαι ολόψυχα…

ΧΑΛΙ ΜΑΥΡΟ

Ακόμα κι λέξη «χάλι» είναι λίγη για να περιγράψει αυτό το «πράγμα» που εμφάνισε η ομάδα στο γήπεδο και που ευτυχώς λόγω Καλαμαριάς, καταλάβαμε ότι λέγεται ποδόσφαιρο.

Πρέπει να συνέλθουμε γρήγορα. Να αφήσουν οι παίχτες τα φρου φρου, τα αρώματα και τις συνεντεύξεις και να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν.
Δεν εξαιρούνται και οι ευθύνες του Λεμονή για αυτή την εικόνα.

Μας περιμένουν πολύ δυσκολότερα εκτός παιχνίδια απ’ το χθεσινό και πρέπει να σοβαρευτούμε…

Αν τελικά πάνε όλα καλά και καταλήξει όπως φαίνεται ο Παναγιώτης Γιαννάκης στον πάγκο του Ολυμπιακού, θεωρώ ότι θα είναι η καλύτερη δυνατή λύση. Όχι μόνο για αυτή τη στιγμή αλλά και για το μέλλον.

Οι λόγοι κατ’ εμέ είναι οι εξής :

-Είναι προπονητής και όχι διαχειριστής.
-Είναι σίγουρο ότι η ομάδα θα παίξει μπάσκετ και όχι κάτι που μοιάζει με μπάσκετ, ασχέτως αποτελεσμάτων.
-Σαν Έλληνας θα έχει επίγνωση των ευθυνών και των απαιτήσεων του πάγκου που θα κάθεται.
-Έχει δείξει δείγματα της προπονητικής του αξίας και με το Μαρούσι και με την εθνική, σημειώνοντας επιτυχίες μεγαλύτερες του αναμενομένου.
-Είναι ιδανικός στο να δουλεύει με νέους παίχτες και ο Ολυμπιακός έχει αρκετούς, και κυρίως Έλληνες.
-Είναι πολύ πιθανό να βελτιώσει αγωνιστικά πολλούς απ’ αυτούς.
-Είναι ο προπονητής της εθνικής μας ομάδας. Τι μεγαλύτερο κίνητρο λοιπόν, για τους Έλληνες παίχτες, απ’ το να αποδείξουν άμεσα στο Γιαννάκη ότι αξίζουν μια θέση στην εθνική αφού θα δουλεύουν κάθε μέρα μαζί του.
-Είναι πολύ πιθανόν να δούμε επιτέλους να αξιοποιείται ο Μασιγιάουσκας.
-Είναι σίγουρο ότι θα δούμε την ομάδα να παίζει άμυνα.
-Είναι σίγουρο ότι θα αισθανθούμε ότι υπάρχει προπονητής στον πάγκο.
-Από τη συνεργασία που είχε με το Σχορτσιανίτη στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πριν δυόμιση χρόνια, φαινόταν ότι είχε βρει το κουμπί του.
-Θα έχει κι εκείνος κίνητρο να πετύχει σε Ελλάδα και Ευρώπη, μιας και δυνατότητες που του δίνει ο Ολυμπιακός και η οικονομική ευχέρεια των Αγγελοπουλέων, δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με τις δυνατότητες και τις προοπτικές που είχε στο Μαρούσι.

Δεν είμαι κανένας μεγάλος fan του Γιαννάκη.
Δεν ξέρω… ίσως να φταίει το πέρασμα του από τον ΠΑΟ, αλλά παρόλα αυτά δεν μπορώ να παραβλέψω την προπονητική του αξία, την εργατικότητα του, τις γνώσεις του για το μπάσκετ, την σοβαρότητα του, την διεθνή αναγνώριση του και το ήθος του.

Για όλα αυτά λοιπόν, δεν μπορώ παρά να είμαι πολύ ικανοποιημένος από την συγκεκριμένη επιλογή και τις νέες προσδοκίες που αυτή δημιουργεί.