ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Λοιπόν βρήκαμε το αποτέλεσμα ( Χ ), πετύχαμε και χαλαρά το Under.
Από ‘κει και πέρα σε γενικές γραμμές και τηρουμένων των αναλογιών, το παιχνίδι ήταν καλύτερο απ’ αυτό που περίμενα και ίσως να περιμέναμε και οι περισσότεροι.

Σε αυτά που εγώ πίστευα έπεσα μέσα πάντως, λέγοντας χθες ότι :

«…πιστεύω ότι μπορούμε να φύγουμε με το 2, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να χάσουμε απ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό όσο ασύνδετη και νέα σαν ομάδα να είμαστε.»

Και αυτό είδα.

Ποιον Παναθηναϊκό ; αυτόν που θα μας έβαζε τρία γκολ ; αυτόν που μας είχαν ζαλίσει ότι είναι καλύτερος, ότι έχει τον πρώτο λόγο κι όλα τα σχετικά ; αυτόν που δεν έκανε ούτε μια φάση μέσα στη Λεωφόρο ;

Από την άλλη είδα και την προβληματική άμυνα του Ολυμπιακού που δεν έχει παίχτες, να μην δέχεται ούτε μια φάση. Και να μην ξεχάσω και την επίθεση όπου ο βαρύς, αργός, και βετεράνος Κοβάσεβιτς δεν έχασε μονομαχία από τους κέρβερους Γκούμα και Εναρκαρίρε.

Αν μια ομάδα έπρεπε να κερδίσει αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Είχε τις ευκαιρίες αλλά δε στάθηκε τυχερός και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε ο Λεμονής και κλείδωσε στο τέλος το παιχνίδι, γιατί με την δεδομένη κωλοφαρδία του ακατονόμαστου κανείς δε ξέρει. Φτάνει μόνο να θυμηθούμε το περσινό παιχνίδι όπου αντί να φύγουν από το Καραϊσκάκη στην καλύτερη με 2-0, έφυγαν με 0-1.

Από την άλλη στα μαλακά πέφτει ο “είμαι σίγουρος για την νίκη” Πεσέιρο, για το αποτέλεσμα, για τους χαμένους βαθμούς, για την εκθαμβωτική εμφάνιση, και για τη μη χρησιμοποίηση του Εντιογέ και του Νίνη.
(Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν τις επόμενες μέρες μάθουμε ότι ήταν και ψιλοτραυματίας ο μαυρούλης αλλά δεν το λέγανε για την προστασία της ομάδας.)

Εμείς κλασσικά έχουμε την παραδοσιακή μουρμούρα για τον Λεμονή που δεν πήρε το 2 καθαρά από ατυχία ο άνθρωπος.

Αυτό που με ικανοποίησε από την ομάδα είναι ότι έπαιξαν καλά και ήταν και οι καλύτεροι κιόλας, όλοι οι καινούργοι. Ο Άτζας ο καλύτερος στην άμυνα, στο κέντρο κορυφαίος ο Λεντέσμα με τον Γκαλέτι και στην επίθεση ο Κοβάσεβιτς με τον Λούα Λούα.

Στα αρνητικά, η όχι καλή εμφάνιση του Τοροσίδη, του Στολτίδη, και του Πάτσα.

Ακόμα ο Άτζας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει με ποιο από τα πέντε δάχτυλα του χεριού του, θα ξύσει το κεφάλι του, αντίθετα “οι άλλοι” δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βρίζουν αυτόν και την οικογένεια του.

Και κάτι τελευταίο…

Που πας ρε Λεοντίου ; που πας ρε Καραμήτρο ; χαστούκι (άνευ κίτρινης) στον Γκαλέτι; αντί να πας να του ζητήσεις αυτόγραφο στο τέλος, του τσαμπουκαλεύεσαι κιόλας ; και σε μια φάση που δεν εμπλεκόσουν κίολας ;

Την πλήρωσες όμως την ιεροσυλία σου… θεία δίκη.

Δεν άντεξα την είπα την κακία μου