ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Ο Ολυμπιακός χθες ήταν πολύ κακός.

Ήταν πιο κακός κι απ’ ότι με το παιχνίδι με τον ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Χθες η τύχη μας χαμογελούσε κι εμείς τις γυρίζαμε την πλάτη. Καταφέραμε και προηγηθήκαμε στην πρώτη και μοναδική φάση που κάναμε στο πρώτο ημίχρονο (όχι ότι ο Άρης είχε παραπάνω) και δεν το εκμεταλλευτήκαμε αφού στο δεύτερο ημίχρονο αντί να πάρουμε το πάνω χέρι στο παιχνίδι, καθόμασταν και κοιτούσαμε τον Άρη να προσπαθεί να κάνει φάσεις, γιατί κι αυτός μόνο κατοχή μπάλας είχε χωρίς ουσία και έτσι φτάσαμε στην τιμωρία μας με την ισοφάριση από μια στημένη φάση στις καθυστερήσεις.

Δεν περίμενα να παίξουμε καμιά μπαλάρα, αλλά περίμενα να διαχειριστούμε καλύτερα και πιο έξυπνα το 0 – 1 και γι’ αυτό ξενέρωσα. Πιστεύω ότι οι παίχτες υποτίμησαν αυτούς του Άρη και θεώρησαν ότι αφού δεν απειλεί επιθετικά ο Άρης, θα τελειώσει έτσι το ματς και θα πάνε σπίτια τους. Αλλά δυστυχώς γι’ αυτούς δεν…

Οι αλλαγές του Λεμονή δεν νομίζω ότι ήταν λάθος. Ο άνθρωπος έκανε κάτι λογικό, έβγαλε τον Λεντέσμα για να τον ξεκουράσει και ενόψει Βέρντερ και έβαλε τον ξεκούραστο Στολτίδη για να μπορέσει να τρέξει και περισσότερο στο κέντρο. Παράλληλα έβγαλε και το Κοβάσεβιτς, που μαζί με τον Λούα Λούα δεν κατάφεραν να απειλήσουν ούτε μια φορά τον Χαλκιά στα 63’ λεπτά που έπαιξαν μαζί και έβαλε τον Μαρκο Νε (που με απογοήτευσε γιατί βλέπω να μην παίρνει τις ευκαιρίες που του δίνει ο Λεμονής) για να γεμίσει το κέντρο να κρατήσει λίγο παραπάνω την μπάλα και να βγάλει και καμία μπαλιά στην κόντρα στους γρήγορους Γκαλέτι και Λούα Λούα, αφού ο Άρης πίσω είχε κενά στην προσπάθεια του να ισοφαρίσει. Η Τρίτη αλλαγή του Μήτρογλου δεν κρίνεται.

Το θέμα είναι ότι ο Ολυμπιακός χθες ήταν κακός. Δεν ξεχώρισε κανένας παίχτης ούτε καν ο σκόρερ Γκαλέτι. Ας μου βρει κάποιος έναν διακριθέντα του Ολυμπιακού μέχρι το 90’. Τι να έκανε δηλαδή ο Λεμονής σε μια ομάδα η οποία είναι όλη σε κακή μέρα ;

Αλλά ρε Τάκη αυτό με το χορτάρι τι το ήθελες ; γιατί δίνεις αφορμές για θάψιμο ;

Ας ελπίσουμε το χθεσινό ξενέρωμα να τους ταρακουνήσει λίγο όλους γιατί αλλιώς την Τετάρτη μας περιμένει κουλούρι στη Γερμανία.

Το σημερινό παιχνίδι με τον ΑΡΗ είναι πολύ δύσκολο και πολύ σημαντικό.

Προσωπικά πάνω από οποιαδήποτε καλή εμφάνιση θέλω την νίκη έστω και με μισό μηδέν.
Έτσι θα παραμείνουμε δυο βαθμούς πίσω από την κορυφή, έχοντας δώσει δύο δύσκολα ντέρμπι εκτός έδρας σε αντίθεση με την ΑΕΚ, που τα παιχνίδια της ήταν και είναι, με το σημερινό στη Λειβαδιά, πιο βατά.
Περιμένω μια εμφάνιση καλύτερη απ’ αυτή με τον ΠΑΟ και σε καμία περίπτωση αντίστοιχη του ΟΦΗ. Μέσα στο Καραϊσκάκη ναι, αλλά εκτός έδρας είναι και δύσκολο με τέτοιους αντιπάλους και πολύ νωρίς για τέτοιες προσδοκίες από αυτή την ομάδα.

Αυτό που δε θέλω να δω, είναι να φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη.

Από κει και πέρα μια νίκη θα έχει σημαντικό αντίκτυπο και στην ψυχολογία της ομάδας ενόψει Βέρντερ την Τετάρτη. Επίσης η ομάδα θα αποφύγει και τις παραδοσιακές μουρμούρες αν κάτι στραβώσει και θα πάει πιο συγκεντρωμένη.

Και κάτι ακόμα… πριν εορτής…

Με βρίσκει σύμφωνο η επιλογή του Λεμονή να ξεκουράσει τον Τοροσίδη και τον Στολτίδη. Αν θέλεις να έχεις ένα καλό σύνολο, θα πρέπει να εμπιστεύεσαι όλους σου τους παίχτες για να είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι και να νοιώθουν το ίδιο χρήσιμοι, είτε είναι βασικοί είτε όχι και όχι παρακατιανοί ή λύσεις ανάγκης. Εύχομαι στα επόμενα παιχνίδια που ακολουθούν, να δούμε κι άλλες τέτοιες αλλαγές στα πλαίσια του rotation και να κάτσουν στον πάγκο όλοι μηδενός εξαιρουμένου. Έτσι δημιουργείς και κίνητρο οι μη βασικοί να γίνουν βασικοί μέσα από δύσκολα παιχνίδια και όχι από φιλικά κεκλεισμένων των θυρών στο Ρέντη.

Α ! και κάτι τελευταίο... το παιχνίδι είναι ΑΡΗΣ - Ολυμπιακός και όχι Μπάγιεβιτς - Ολυμπιακός όπως προσπαθούν να μας περάσουν κάποιοι.

Εκδότης : Νέα Σύνορα Α. Α. Λιβάνη
Αριθμός σελίδων : 767

Περιγραφή :
Ένα καθηλωτικό θρίλερ που διατρέχει την Ιστορία.
Ένα μυστήριο με ιστορία που υπερβαίνει τη χιλιετία. Ένας γρίφος που κέντρισε τα πιο λαμπρά πνεύματα που γνώρισε η ανθρωπότητα. Μια αρχαία φόρμουλα που χαρίζει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε έχει κυριεύσει την ψυχή όλων όσοι άκουσαν γι' αυτή.
Ένα μυθικό σκάκι λαξευμένο εξ ολοκλήρου σε ασήμι και χρυσό, στολισμένο με ρουμπίνια, ζαφείρια και σμαράγδια που προσφέρθηκε από οχτώ Μαυριτανούς στον αυτοκράτορα Καρλομάγνο: το θρυλικό Σκάκι του Μονγκλάν. Λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον άρχοντα της περιοχής του Μονγκλάν, στον οποίο δώρισε ο Καρλομάγνος το σκάκι. Εκείνος ανέθεσε τη φύλαξη του πολύτιμου θησαυρού στις μοναχές του Μονγκλάν. Η νεαρή ηρωίδα, ειδική στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, θα εμπλακεί στην αναζήτηση του σκακιού, συμμετέχοντας έτσι στο μεγαλύτερο κυνήγι θησαυρού όλων των εποχών.

Το Οχτώ είναι ένα εξαιρετικά άρτιο μυθιστόρημα, τόσο λεπτοδουλεμένο όσο και τα περίτεχνα διακοσμημένα κομμάτια του σκακιού, γεμάτο γρίφους, αντιθέσεις και περιπέτεια. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα πιο συναρπαστικά, ατμοσφαιρικά και πρωτότυπα μυθιστορήματα που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια.

Αυτό είπε χθες ο φοβερός και τρομερός Γκέρσον.


Και για να τα λέμε κι όλα, το είπε στην πατρίδα του κι όχι εδώ. Έχει διαφορά…

Μακάρι πάντως αυτή τη σιγουριά, την αυτοπεποίθηση και το θράσος του, να μπορέσει να τα μεταδώσει και στους παίχτες του και να δούμε έναν καλύτερο Ολυμπιακό από πέρσι.

Η ομάδα του μπάσκετ είναι κι αυτή μια νέα ομάδα και σε ηλικία και σε πρόσωπα, γι’ αυτό θεωρώ ότι χρειάζεται έναν προπονητή “χτίστη” και όχι “διαχειριστή”.
Αυτή είναι κι αμφιβολία μου όσο αφορά τον Γκέρσον, δηλαδή κατά πόσο αυτούς τους νέους παίχτες, θα μπορέσει να τους κάνει ομάδα και να τους δώσει ένα συγκεκριμένο ρόλο στο γήπεδο, βελτιώνοντας ταυτόχρονα και τα ατομικά τους χαρακτηριστικά.

Εύχομαι σε αυτόν το κομμάτι, να φανεί πιο αξιόπιστος φέτος.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο ΠΑΟ έκανε πολύ εντυπωσιακή κίνηση. Η αξία του Λιθουανού είναι δεδομένη και πρόκειται και για την καλύτερη μεταγραφή φέτος στην Ευρώπη. Αναμφισβήτητα μαζί με την ΤΣ.Σ.ΚΑ. είναι οι πιο δυνατές, έμπειρες και ενισχυμένες ομάδες στην Ευρώπη και φαβορί για την επόμενη Euroleague. Για μένα όμως το καλύτερο χαρτί και φέτος του ΠΑΟ θα είναι για ακόμη μια φορά ο Ομπράντοβιτς. Όποιος και να ‘ρθει όποιος και να φύγει ο Σέρβος είναι όλα τα λεφτά και η καλύτερη μεταγραφή που έχει κάνει ποτέ ο ΠΑΟ.

Προσωπικά δεν χαλάστηκα που πήγε στον ΠΑΟ ο Γιασκεβίτσιους, γιατί είχα κάποιες ψιλό ενστάσεις όταν συζητιόνταν για την ομάδα μου.
Οι ενστάσεις μου δεν είχαν να κάνουν με την αξία του, αλλά με το ότι το κούραζε πολύ το θέμα της μεταγραφής του.
Δεν θέλω να φύγω από το ΝΒΑ, αγαπώ την Μακάμπι, η καρδιά μου είναι στη Βαρκελώνη κι άλλα τέτοια χαζά.
Για μένα ή θες ή δε θες, όλα τ' άλλα είναι παπαριές. Αν θέλεις να πας σε μια ομάδα βρίσκεται πάντα η λύση. Δεν είμαι υπέρ καμιάς μεταγραφής που γίνεται σήριαλ με τον παίχτη. Το τονίζω γιατί οι διαπραγματεύσεις με την ομάδα του είναι άλλο θέμα και όντως μπορεί να γίνει σήριαλ.
Το θέμα με τον Γιασκεβίτσιους είχε κουράσει πολύ. Πως μετά να εμπιστευτείς έναν παίχτη, όταν στα έχει κάνει τσουρέκια για να έρθει στην ομάδα σου και όταν ο λόγος που ήρθε είναι μόνο τα λεφτά.
Επίσης έχω αμφιβολίες και για την ετοιμότητα του όταν δυο χρόνια στο ΝΒΑ, έπαιζε δεν έπαιζε. Στον ΠΑΟ πάει σε μια έτοιμη ομάδα και είναι πολύ πιο εύκολο να ενσωματωθεί, στον Ολυμπιακό θα ερχόταν για να είναι το πρώτο βιολί κάτι που είναι εντελώς διαφορετικό. Σε αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και τα προβλήματα τραυματισμού.

Ασχέτως πάντως το πώς είδα εγώ την μη μεταγραφή του Λιθουανού στον Ολυμπιακό, δε παύει να είναι μια μεγάλη επικοινωνιακή ήττα της ομάδα μου, όταν για δυο περίπου μήνες ήταν πρώτο θέμα κάθε μέρα στο ρεπορτάζ του μπάσκετ.

Ένα θετικό πάντως είναι, ότι επειδή δυσκολεύει πολύ περισσότερο το έργο μας όσο αφορά την αποκαθήλωση του ΠΑΟ, δίνεται η δυνατότητα στην ομάδα να αφήσει τις πολλές φαμφάρες και τα λόγια, να σκύψει το κεφάλι και να στρωθεί σε ακόμα σκληρότερη δουλειά για χτυπήσει την ομοιογένεια, την εμπειρία, το πλήρες ρόστερ και τον προπονητή του Παναθηναϊκού, γιατί τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα από πέρσι και οι απαιτήσεις μας λίγο μεγαλύτερες.

Χθες ξέχασα να αναφερθώ στο πρωτοσέλιδο του «Πρωταθλητή» το οποίο είδα αργότερα και ήταν αυτό :

Δεν ξέρω για τους υπόλοιπους γαύρους, αλλά εμένα προσωπικά τέτοιου είδους πρωτοσέλιδα με προσβάλουν, πρώτα απ’ όλα σαν άνθρωπο και μετά σαν οπαδό. Δεν ξέρω ποιους ανθρώπους αντιπροσωπεύουν, εμένα πάντως όχι και εύχομαι και πολλούς από εσάς.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, τα οπαδικά έντυπα των ομάδων έμμεσα εκπροσωπούν και τους οπαδούς των ομάδων αυτών. Δεν θα κρίνω αν αυτό είναι σωστό ή όχι, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει.
Επειδή δεν θα ήθελα να χαρακτηρίζομαι σαν οπαδός από ενέργειες για τις οποίες υπεύθυνοι είναι άλλοι, γράφω την ένσταση μου για να διαχωρίζω τη θέση μου από κάθε είδους πρωτοσέλιδο, απ’ όπου και αν προέρχεται και προσβάλει την αισθητική μου.

Ευτυχώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν έχουμε και την ίδια ποιότητα.

ΥΓ. αν όντως επενέβη εισαγγελέας όπως γράφει σήμερα ο «Πρωταθλητής» με έκπληξη κιόλας (!!!!), θα ήταν ευχής έργο να γίνει μια αρχή επιτέλους και να σταματήσουν αυτού του είδους τα προσβλητικά πρωτοσέλιδα, που το μόνο κάνουν είναι να μας δείχνουν το επίπεδο μας (κοινωνικό και ποδοσφαιρικό γιατί είναι αλληλένδετα) και να φανατίζουν τους ανεγκέφαλους και ανασφαλείς οπαδούς.

6 – 2 και λίγα ήταν…

Το παιχνίδι πήγε κατ’ ευχήν. Βάλαμε 6 γκολ, χάσαμε 4-5 πολύ καλές ευκαιρίες, δεν μας δόθηκαν 2 πεντακάθαρα πέναλντι (συν ότι πριν το γκολ του Τζόλε, προηγήθηκε άλλο ένα στον Κωνσταντίνου) και παίξαμε ωραίο, επιθετικό και χορταστικό ποδόσφαιρο που παρακαλούσες να μην τελειώσει.

Η ομάδα ξέσπασε.

Πιστεύω ότι θα δούμε κι άλλα τέτοια παιχνίδια στο Καραϊσκάκη. Η φετινή ομάδα είναι πολύ πιο ποιοτική και γρήγορη απ’ ότι ήταν πέρσι που υπήρχε μόνο ο Καστίγιο να τρέχει. Το είχα πει το καλοκαίρι και το ξαναλέω και τώρα, είναι ευεργετικό για την ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της, ότι έφυγε ο Ριβάλντο. Τα 2-3 μαγικά που έκανε ο Ρίμπο σε κάποια παιχνίδια τα βλέπουμε και τώρα σε πιο γρήγορη μάλιστα ταχύτητα από τους παιχταράδες Γκαλέτι και Λούα Λούα. Η ομάδα φέτος δείχνει 2 ταχύτητες πιο γρήγορη απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια, τουλάχιστον όσο αφορά την κόντρα.

Όταν αυτοί οι παίχτες δέσουν σαν ομάδα και μάθει ο ένας το παιχνίδι του άλλου, είμαι σίγουρος ότι θα μας χαρίσουν πολλές όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές.

Η ομάδα χθες κέρδισε μια εβδομάδα ησυχίας με την επιβλητική της εμφάνιση και αυτό είναι το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή, για να μπορέσει να συγκεντρωθεί και δουλέψει για το επόμενο κρίσιμο και δύσκολο παιχνίδι με τον ΑΡΗ στη Θεσσαλονίκη.
Παιχνίδι που προσφέρεται βέβαια για ψάξιμο γωνίας στο δεκάρικο από τους αγαπητούς μας "φίλους".

Σήμερα έχουμε ματσάκι με τον ΟΦΗ και είναι μια καλή ευκαιρία για ένα καλό παιχνίδι, με μια άνετη και καθαρή νίκη.

Όπως έχουν έρθει τα πράγματα την έχουμε ανάγκη αυτή τη νίκη για να σταματήσει η μουρμούρα για τον Λεμονή και να πάρει ο άνθρωπος άλλη μια μικρή παράταση κάποιον ημερών για μπορέσει να δουλέψει με την ομάδα ήσυχα, χωρίς τους κάθε λογής καλοθελητές πάνω από το κεφάλι του.

Έχω την αίσθηση ότι έτσι θα πηγαίνουμε από παιχνίδι σε παιχνίδι, μέχρι τελικά να καταφέρουν να τον “φάνε” τον άνθρωπο. Όταν η ομάδα θα πηγαίνει καλά αγωνιστικά, θα ανακαλύπτουμε προβλήματα με τους παίχτες που δε παίζουν, όταν θα χάνει από τη Ρεάλ θα είναι ανεπαρκής για την μεγάλη ευρωπαϊκή πορεία που όλοι ονειρεύονται, όταν θα κάνει γκέλα θα φταίει εκείνος αφού η διοίκηση του πήρε παιχταράδες και δεν επιτρέπεται να τερματίσουμε με λιγότερο από 28 νίκες τη σαιζόν. Αυτά και πολλά άλλα πιστεύω ότι θα δούμε κι εύχομαι να βγω λάθος.

Πέρα όμως από την λατρεία των μέσων για τον Λεμονή, έχει κι ίδια η ομάδα ανάγκη για μια τέτοια νίκη για να λυθούν τα πόδια τον παιχτών και να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στο παιχνίδι τους προσφέροντας και λίγο θέαμα ευχαριστώντας τον κόσμο.

Ο ΟΦΗ προσφέρεται για μια τέτοια νίκη. Η παράδοση είναι υπέρ μας και το μόνο που μένει είναι να το δούμε στο γήπεδο.

Victoria Hislop

Εκδότης : ΔΙΟΠΤΡΑ
Αριθμός σελίδων : 501

Περιγραφή :
Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ' ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν η Αλέξις αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ' αυτήν θα μάθει την αλήθεια.
Έκπληκτη η Αλέξις, ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλελειμμένο νησί της Σπιναλόγκας - την πρώην αποικία των λεπρών. Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη...

Ποιος θα μας το ‘λεγε ότι θα κάναμε πέντε νίκες και θα τον πιστεύαμε…
Τα χθεσινά μηνύματα που πήραμε, μόνο αισιοδοξία μπορούν να μας φέρουν μπας και δούμε καλύτερο πρωτάθλημα φέτος. Με δύο λόγια…

Λάρισα – Μπάκμπερν 2- 0
Η ΑΕΛ έκανε το θαύμα της. Πάτησε τους Άγγλους και μάλιστα την αδικεί και το σκορ αφού ένα γκολ ακόμα το είχε. Ήταν καλύτερη απ’ ότι θα περίμενε κι ο ποιο αισιόδοξος. Στη ρεβάνς αν δε φοβηθεί και ψαρώσει, πιστεύω ότι έχει τύχη αρκεί ν’ αντέξει το ρυθμό των Άγγλων.

Σοσό – Πανιώνιος 0 - 2
Πίστευα σε ένα θετικό αποτέλεσμα πρόκρισης του Πανιωνίου γιατί και αυτός είναι καλός αλλά και οι Γάλλοι χάλια. Δεν πίστευα όμως με τίποτα σε ένα 0 – 2. Στη ρεβάνς ο Πανιώνιος απλά θα πρέπει μόνο να κατέβει γήπεδο. Αν πάρει και τη νίκη, που μπορεί χαλαρά, ακόμα καλύτερα.

ΑΕΚ – Σάλτσμπουργκ 3 - 0
Χαλαρά η ΑΕΚ, μια ομάδα που απογοήτευσε. Περίμενα να δυσκολευτεί περισσότερο από τη διαφημισμένη ομάδα του Τραπατόνι. Διαδικαστικού χαρακτήρα η ρεβάνς και αν δεν βαρεθούνε, μπορούνε και το διπλό έτσι όπως είδα τους Αυστριακούς.

Αρντμέντια – Παναθηναϊκός 1 – 2
Σαφώς καλύτερος ο Παναθηναϊκός από μια ομάδα ανύπαρκτη, αλλά και με πρόβλημα στο γκολ αφού έπρεπε να το καθαρίσει, βάση απόδοσης, πολύ πιο νωρίς το παιχνίδι. Η ρεβάνς τυπική διαδικασία…

ΑΡΗΣ – Σαραγόσα 1 - 0
Ο ΑΡΗΣ πήρε μια πολύτιμη και καθαρή νίκη απέναντι σε μια πολύ καλή Ισπανική ομάδα. Και ισοπαλία να ερχότανε το ματς κανένας μας δε θα μπορούσε να τους πει τίποτα. Στη ρεβάνς βέβαια έχει πολύ δύσκολο έργο, αλλά λογο συμπάθειας πιστεύω ότι ο Ντούσκο θα την στήσει καλά την ομάδα και θα παλέψει όσο μπορεί απέναντι στο θηρίο.

Εν κατακλείδι…
Περνάνε οι Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Πανιώνιος.
Το παλεύει η Λάρισα με αρκετές ελπίδες.
Και πάει για το θαύμα ο ΑΡΗΣ.

Και τρεις ομάδες να βάλουμε στους ομίλους θεωρώ ότι είναι μεγάλη επιτυχία. Για τέσσερις δεν το συζητώ καν…

Ας αφήσουν επιτέλους ήσυχο τον άνθρωπο να δουλέψει και να τον κρίνουμε όλοι για το έργο του, στο τέλος της χρονιάς.

Είναι τόσο δύσκολο να καταλάβουμε ότι έτσι ο άνθρωπος, κάτω από τέτοια πίεση δεν μπορεί να λειτουργήσει και να δουλέψει. Αυτοί όλοι που κράζουν από τόσο νωρίς, κάνουν κακό στην ομάδα και δεν πρέπει να παίζουμε το παιχνίδι τους. Ο Τάκης είναι τώρα προπονητής και αυτόν πρέπει να στηρίξουμε για το καλό της ομάδας. Αν τώρα αποδείξει, χωρίς όμως πισώπλατα μαχαιρώματα, ότι δεν μπορεί… καλώς… και πάμε γι’ άλλα.

Ότι και να κάνει ένας προπονητής, πάντα θα υπάρχει κάτι για να του την πούνε.

Δεν υπάρχει τέλειος προπονητής.

Πέρσι πήγαν να βγάλουν παλτό τον Λίνεν γιατί ο Πανιώνιος στον πρώτο γύρο πήγαινε για φούντο. Μετά με εντυπωσιακή κωλοτούμπα, τον έβγαλαν τον καλύτερο προπονητή στην κατηγορία. Βέβαια ο μάγκας της υπόθεσης ήταν ο Τσακίρης που τους έγραψε στα ....@.... του και τον κράτησε γιατί τον πίστευε.

Αν αυτός λοιπόν ο πολύ καλός ομολογουμένος ΤΩΡΑ προπονητής, ήταν στον Ολυμπιακό, πόσες ώρες θα έμενε ;

Τον άνθρωπο τον έχουν φάει πριν καλά καλά ξεκινήσει η προετοιμασία.

Ήμαρτον επιτέλους με το Λεμονή.

Από σήμερα είναι ελεύθερος και ο Μουρίνιο.
Να τον πάρουμε ή μήπως είναι πολύ αμυντικογενής για το φαντεζί και επιθετικό ποδόσφαιρο που θέλουμε εμείς οι γαύροι ;
Μπα… ας το καλύτερα, αν ήταν καλός δεν τον έδιωχνε η Τσέλσι.

Εκτός αυτού για την Ευρώπη δεν κάνει, αφού μόνο μέχρι τους 4 κατάφερε να πάει την ομάδα, δλδ ένα γύρο παραπάνω από τον Ολυμπιακό του κακομοίρη και ανεπαρκή Μπάγεβιτς.

Α πα πα που να μπλέκεις τώρα…

Τώρα τι να πεις ;
Από τη μια κατανοώ τις δυσκολίες του παιχνιδιού και συμφωνώ με όλες τις δικαιολογίες, ότι ήταν δλδ το 2^ο μόλις επίσημο παιχνίδι, ότι ήταν άδειο το γήπεδο, ότι ο Γκαλέτι ερχόταν από τραυματισμό, ότι ο Τζόλε δεν είχε ξαναπαίξει κι αυτός λόγο τραυματισμού και ότι η ομάδα είναι νέα και ακόμη στην αρχή τις δημιουργίας της.

Από την άλλη όμως ξενέρωσα από την αντίδραση μας μετά το γκολ. Ποια αντίδραση δλδ ;
Έγραψα χθες :

«…μια ομάδα που θα παλέψει όσο μπορεί το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, που δεν θα τα παρατήσει αν κάτι στην πορεία στραβώσει, που δε θα δείχνει αδιάφορη και που θα “φωνάζει” ότι θέλει να κερδίσει.»

Το παιχνίδι το πάλεψε μέχρι το 65 – 70, το παράτησε όταν στράβωσε μετά το 1-1, αδιαφορία δεν μπορώ να πω ότι είδα, αλλά έλλειψη δυνάμεων και φυσικής κατάστασης είδα και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ομάδα να “φωνάζει” … Χ και όχι 1.
Αυτό εμένα δεν μου άρεσε, δεν είδα την παραμικρή αντίδραση, μια γιόμα ρε παιδί μου, μια καμινάδα, κάτι τέλος πάντων. Το ίδιο και από τον πάγκο που θα μπορούσε να φρεσκάρει λίγο την ομάδα, αφού χρόνος υπήρχε.

Το κακό είναι ότι σου μένει η τελευταία εικόνα.

Συμπερασματικά πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός την φοβήθηκε περισσότερο απ’ ότι έπρεπε τη Λάτσιο και στο τέλος την πλήρωσε. Σε αυτό βέβαια βοήθησε όσο μπορούσε και ο διαιτητής, που ίσως από την έλλειψη του κόσμου στις κερκίδες, νόμιζε ότι έπαιζε στην Ιταλία. Ο Ολυμπιακός αυτή την ομάδα που είδα χθες μπορεί να την χτυπήσει και στην Ιταλία, υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Πάντως ας δείξουμε λίγο ψυχραιμία και υπομονή και βλέπουμε…

Η μεγάλη μέρα έφτασε.

Πρόβλεψη για το παιχνίδι δεν θέλω να κάνω, απλά εύχομαι να παρουσιαστεί η ομάδα αντάξια των προσδοκιών μας.

Οι προσδοκίες αυτές βέβαια, από οπαδό σε οπαδό αλλάζουν. Οι δικές μου έχουν να κάνουν με μια ομάδα που θα παλέψει όσο μπορεί το παιχνίδι από την αρχή μέχρι το τέλος, που δεν θα τα παρατήσει αν κάτι στην πορεία στραβώσει, που δε θα δείχνει αδιάφορη και που θα “φωνάζει” ότι θέλει να κερδίσει. Το θέαμα στην προκειμένη περίπτωση δε με ενδιαφέρει καθόλου.

Αυτά και ίδωμεν…

Πάει κι αυτό…

Σαν μια γενική αποτίμηση θα έλεγα ότι έμεινα ικανοποιημένος από την παρουσία της εθνικής μας στο τουρνουά. Ίσως σε αυτό να συμβάλει και το ηρωικό φινάλε.

Η εθνική μας δεν ήταν καλή και αυτό ήταν εμφανές. Δεν παύει όμως να είναι μια πολύ καλή ομάδα με πολύ καλούς παίχτες. Στα παιχνίδια με τη Σλοβενία και την Ισπανία έδειξε τον τσαμπουκά και τον εγωισμό της.
Με την πρώτη έκανε το απίστευτο. Αυτό που δεν φανταζόταν κανένας, παρά μόνο οι ίδιοι. Αυτό που δεν θα μπορούσε να κάνει καμία άλλη ομάδα στον κόσμο. Γι’ αυτό και δεν ξενερώνουμε μαζί της.
Με την δεύτερη έδειξε ότι παρόλα τα προβλήματα που είχε, είχε ψυχή και καρδιά. Και το βασικότερο, ότι ενώ έπαιζε με καλύτερη ομάδα και μέσα στην έδρα της, δεν έγινε καραγκιόζης στα μάτια του θεατή για να πάρει ένα σφύριγμα. Αδικούνταν και είχε το κεφάλι ψηλά, δεν μάσαγε.
Αυτό είναι που κρατάω και από το Eurobasket, αυτό είναι που μου μένει. Η περηφάνια που μπήκε και βγήκε από τον ημιτελικό.

Το κρίμα γι’ αυτά τα παιδιά, είναι ότι δεν κατάφεραν να πάρουν κατευθείαν την πρόκριση για το Πεκίνο. Αλλά δεν ξέρεις, μπορεί να μας βγει και σε καλό αυτή η ταλαιπωρία. Ας ελπίσουμε τα παιδιά να είναι σε καλύτερη κατάσταση του χρόνου για να μας κάνουν και πάλι περήφανους.

Όχι τόσο με τις νίκες τους, όσο με τη στάση και το ήθος τους.

Το μόνο που μπορώ να τους πω, είναι ένα ευχαριστώ γιατί πολύ απλά με “γέμισαν” σαν Έλληνα.

Και τέλος... η ηδονή που ένοιωσα για το μανίκι που έφαγαν οι υπερόπτες, αλαζόνες και γελοίοι Ισπανοί, δεν περιγράφεται… η απόλυτη δικαίωση.

Οι προγονοί μας, που ήταν και οι εμπνευστές αυτού του πολιτεύματος, όταν ένας πολιτικός τους έκανε λαμογιές και πουστιές εις βάρος της πόλης τους και τον παίρνανε χαμπάρι, στην καλύτερη των περιπτώσεων τον εξόριζαν.

Οι σύγχρονοι Έλληνες 2.500 χρόνια μετά, τι κάνουν στις αντίστοιχες περιπτώσεις ;

Μα τους ξαναψηφίζουν βρε !!!

Όταν λοιπόν γι’ αυτούς, τους πολύεκλεγμένους και βετεράνους πολιτικούς, έρθει η στιγμή να κρεμάσουν τις πολιτικές τους μασέλες, οι σύγχρονοι γεμάτοι αμηχανία από το κακό που τους βρήκε Έλληνες, τι κάνουν ;

Ψηφίζουν τα παιδιά τους βρε κουτό…

Γελάτε ε ;

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ !!!

62 - 63

ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ !!!

(Νίκη, Ομάδα, Ανατροπή)

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ !!!

(Παίχτες, Προπονητές, Οπαδοί)

Τα καταφέραμε !

Πήραμε το 2-2 δίκαια και αν δεν αυτοκτονήσουμε είμαστε στο επόμενο Euro, αν δούμε κιόλας πόσες “μεγάλες” εθνικές ομάδες κινδυνεύουν με αποκλεισμό, αποτελεί πολύ μεγάλη επιτυχία της εθνικής μας, η σχεδόν σίγουρη πρόκριση της στα τελικά.

Τα θετικά της ομάδας :
-ότι σκόραρε σε εκτός έδρας παιχνίδι με δυνατό αντίπαλο δύο φορές.
-ότι δείξαμε αρκετά δυνατοί στα στημένα.
-ότι μπορεί να υπολογίζει και στους αμυντικούς όσο αφορά το σκοράρισμα.
-ότι με τόσο κωμική και προκλητική διαιτησία οι παίχτες δεν έχασαν την ψυχραιμία τους.
-ότι έδειξε χαρακτήρα σε μια αρκετά δύσκολη έδρα.
-ότι η ομάδα έδειξε πολύ δεμένη… μια γροθιά.
-ότι έχει το Σωτήρη Κυριάκο. (come to us Sotiris)
-ότι έχει περισσότερες λύσεις απ’ ότι αυτή του 2004.

Τα αρνητικά της ομάδας :
-ότι δυο φορές ισοφαριστήκαμε μέσα σ’ ένα δεκάλεπτο.
-ότι δύο φορές μας έπιασε πανικός με το που βάλαμε γκολ.
-ότι δεν κυκλοφορούσαμε σχεδόν καθόλου την μπάλα στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού.
-ότι η ομάδα δεν έχει κανέναν αυτοματισμό στη επίθεση.
-ο Τοροσίδης, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να παίξει αριστερό μπακ.
-ο Σαλπιγγίδης, αφού ο άνθρωπος δεν μπορεί να παίξει δεξί χαφ.
-ο Γιούρκας. Κάποιος πρέπει να πει σε αυτό το παιδί, ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το 2004 γιατί μάλλον έχει κολλήσει.
-η έλλειψη προς το παρόν ενός ηγέτη, που θα βάζει τις φωνές και θα ξυπνάει τους υπόλοιπους στα δύσκολα. Ίσως αυτός να είναι ο Κατσουράνης μετά από λίγο καιρό.

Ξεσπάθωσαν σήμερα οι ευαίσθητες σε θέματα ηθικής αθλητικές μας εφημερίδες για την μη τιμωρία, μιας κίνησης που δεν στοιχειοθετεί και δεν αποδεικνύει κανένα παράπτωμα νομικά.
Καμία βέβαια δεν έγραψε τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ξύσιμο του κεφαλιού του Άτζα και αν αυτό το κάτι, αποδεικνύεται.
Ας δούμε λοιπόν τι γράψανε σήμερα οι αγανακτισμένοι :

Ας δούμε τώρα λοιπόν, τι χώρο κατέλαβε στα πρωτοσέλιδα τους την επομένη του αγώνα, το βρίσιμο της γυναίκας και της οικογένειας του Άτζα, καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού στην “εκκλησία” της Λεωφόρου.
Να δούμε ρε παιδί μου, τι προκάλεσε αυτό το ξύσιμο και αν έχει άδικο το παιδί, να του το κόψουμε για να μην το ξαναχρησιμοποιήσει.
Γιατί όπως είπαμε το θέμα είναι ηθικό και όχι οπαδικό.

Και σκέφτεσαι…
Δεν μπορεί να τους ξέφυγε… θα το άκουσαν… δύο ώρες τον έβριζαν δεν μπορεί να μην το πήραν χαμπάρι…
Βέβαια για να είμαι ειλικρινής, από αυτά που έγραψαν στα πρωτοσέλιδα τους, παίζει και σοβαρά το ενδεχόμενο να μην ήταν τελικά καν στο γήπεδο και γι’ αυτό να μην άκουσαν τίποτα.
Μετά ξανασκέφτεσαι...
Μήπως το έγραψαν την επομένη ; δλδ την Τρίτη και τους χρεώνω τζάμπα ;
Για να δούμε...



Αν αυτοί οι κύριοι λοιπόν, που γράφουν σε αυτές τις εφημερίδες, επιτρέπουν στον κάθε τυχάρπαστο να τους βρίζει για δύο ώρες τη γυναίκα και το σπίτι χωρίς να αντιδρούν, τότε οι γυναίκες τους πρέπει να είναι πολύ περήφανες για το λεβέντη που παντρεύτηκαν.

Και μια απορία… σε ποιανής θρησκείας την εκκλησία, επιτρέπεται να βρίζεις την γυναίκα και το σπίτι του πρωταγωνιστή (ιερέα) ; έτσι από περιέργεια…

Προς αναμονή των παιχνιδιών των εθνικών μας ομάδων μπάσκετ και ποδοσφαίρου, καθώς και του αυριανού φιλικού με τον Ερυθρό Αστέρα, θέλω να κάνω μόνο μια ένσταση και μια πρόταση όσο αφορά το νέο τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων μας.

Η ένσταση μου έχει να κάνει με τον αριθμό των εισιτηρίων που θα έχει δικαίωμα να προπληρώσει και να κλείσει ο καθένας μας. Τα τρία εισιτήρια θεωρώ ότι είναι πολλά αν αναλογιστούμε το συνολικό αριθμό των εισιτηρίων που θα διατίθενται ηλεκτρονικά μέσο internet. Μακάρι το Καραϊσκάκη να είχε χωρητικότητα 50.000 θεατών και να κλείναμε από 4 εισιτήρια ο καθένας, αλλά δυστυχώς δεν έχει. Η ένσταση μου λοιπόν, γίνεται περισσότερο για πρακτικούς λόγους αφού αν αφαιρέσουμε τα διαρκείας, τις προσκλήσεις κτλ, μένουν λιγότερο από 15.000 εισιτήρια. Άρα μιλάμε για 5.000 περίπου τυχερούς σε κάθε αγωνιστική. Φανταστείτε μόνο τι θα γίνεται στα “καλά” παιχνίδια στο site… Με αυτόν τον τρόπο αυτοί που δεν θα έχουν κουνήσει το δαχτυλάκι τους για ένα εισιτήριο, θα είναι διπλάσιοι από αυτούς έκαναν όλη την δουλειά και πολύ πολλαπλάσιοι από αυτούς που προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν.

Η πρόταση μου λοιπόν είναι, ότι το 1+2 (3 σύνολο) θα μπορούσε να ισχύει μόνο σε περίπτωση μιας οικογένειας. Δηλαδή ενός πατέρα με τα δύο του παιδιά και αφού το ένα από τα δύο (ή και τα δυο) θα είναι ανήλικο. Το 1+1 (2 σύνολο) πιστεύω ότι είναι η καλύτερη και η πιο δίκαια λύση αφού δίνει το δικαίωμα σε περισσότερο κόσμο να κάνει μόνος του το κουμάντο του, χωρίς να εξαρτάται από την πιστωτική κάρτα του φίλου του. Εκτός του ότι θα είναι γνωστά τα στοιχεία του κάθε οπαδού σε περισσότερα εισιτήρια. Άρα και θεωρητικά πάντα λιγότερος κίνδυνος έκτροπων.

Αυτό που θα κρατήσω εγώ από το χθεσινό 81-78, δεν είναι το τρίποντο του Σπανούλη, ούτε τόσο η ανάσταση του Παπαδόπουλου και η επιθετική μας βελτίωση .

Σημαντικότερο όλων, θεωρώ ότι είναι η ψυχική δύναμη και η νοοτροπία νικητή που έδειξαν οι παίχτες μας στην 3^η περίοδο όταν και βρεθήκαμε πίσω με 13 πόντους.

Δεν είναι μόνο η ισοπεδωτική ανατροπή που στο τέλος της περιόδου μας βρήκε στο +4, αλλά το ότι αυτό συνέβη όταν φαινόταν ότι το παιχνίδι δε μας πάει.
Το παιχνίδι ξεκίνησε και η εθνική φαινόταν να τους έχει σχετικά εύκολα τους Κροάτες, αν ήταν λίγο προσεχτική και ότι ήταν ζήτημα χρόνου να κάνει ένα ξέσπασμα και να ξεφύγει στο σκορ. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ, με αποτέλεσμα στο τέλος του ημιχρόνου αντί να είμαστε μπροστά έστω και με μια μικρή διαφορά, να βρισκόμαστε από το πουθενά και χωρίς να το καταλάβουμε στο -7.
Αυτό το φινάλε δεν ήταν κι ότι καλύτερο για μια ομάδα που προσπαθούσε παράλληλα εκτός της νίκης, να βρει και τον καλό της εαυτό έπειτα από τέσσερεις πολύ κακές και προβληματικές εμφανίσεις. Σε αυτό λοιπόν το απροσδόκητο φινάλε, έρχεται και η αύξηση της διαφοράς για τους Κροάτες στους 13 πόντους και...
Δεν ξέρω πόσες ομάδες υπό αυτές τις συνθήκες, αγωνιστικές και ψυχολογικές, θα μπορούσαν να γυρίσουν αυτό το παιχνίδι.

Χθες πιστεύω ότι βρήκαμε τη χαμένη πιστή στις ικανότητες και δυνατότητες αυτής της ομάδας. Αυτό για μένα είναι και το μεγαλύτερο κέρδος της εθνικής μας από τη χθεσινή νίκη.

Αλήθεια πόσοι πίστευαν ότι στο δραματικό φινάλε η εθνική θα μπορούσε να χάσει ;

Μήπως… κανένας ;

Έχω την αίσθηση ότι η διεθνείς μας τελικά, δε θα προλάβουν να ψηφίσουν.

Η ήττα για μένα χθες ήταν αναμενόμενη, γιατί και καλύτερη ομάδα έχουν οι Ισπανοί και στην έδρα τους έπαιζαν.

Αυτό όμως που με προβληματίζει είναι ότι η εθνική δεν τραβάει και δεν πείθει μέχρι στιγμής ότι μπορει. Το μπάσκετ που παίζει είναι άθλιο, οι παίχτες δεν έχουν εμπιστοσύνη στα χέρια τους, δεν υπάρχει καθαρό μυαλό στην επίθεση, οι επιθέσεις μας πάντα καταλήγουν να γίνονται με βεβιασμένες ενέργειες του τελευταίου δευτερολέπτου αφού πριν, όταν υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις για σουτ, οι παίχτες μας διστάζουν και χάνεται πολύτιμος χρόνος.
Σου δημιουργείται η εντύπωση ότι η ομάδα παίζει χωρίς σύστημα στην επίθεση, αφού οι επιθέσεις μας είναι ένας συνδυασμός προσωπικών ενεργειών που προσπαθούν να γίνουν σύστημα και που καταλήγουν συνήθως σε σουτ από του διάολου τη μάνα και κάτω από τις χειρότερες προϋποθέσεις.

Ένα άλλο κακό είναι ότι με αυτές τις σερί κακές εμφανίσεις της, η ομάδα έχει χάσει το σεβασμό και το “φόβο” που προκαλούσε στους αντιπάλους της. Τώρα και Πορτογαλία να λέγεσαι, πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις την υπέρβαση και να κερδίσεις την πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Όπως είπα και προχθές, το Ευρωμπάσκετ για την εθνική είναι ένα παιχνίδι. Αυτό της φάσης των οχτώ. Με εξαίρεση την Λιθουανία, που και αυτή παίζεται, όλοι οι άλλοι είναι καθαρά στο χέρι το δικό μας.

Μακάρι η εθνική να βρει τη δύναμη και το κουράγιο να ανέβει ψυχολογικά για να παίξει και καλύτερο μπάσκετ.

Και κάτι τελευταίο… μπορεί να φανεί σαν δικαιολογία, αλλά πιστεύω ότι οι δύο μαζεμένες τεχνικές ποινές στην πρώτη περίοδο, όταν ακόμα δεν μας είχε πάρει η κάτω βόλτα, ήταν καθοριστικές για την ψυχολογία του παιχνιδιού αφού με αυτές οι καλύτεροι και γηπεδούχοι Ισπανοί έφυγαν με δέκα πόντους και βρεθήκαμε από το πουθενά να τους κυνηγάμε.

Ότι και να γίνει πάντως, αυτήν την ομάδα δεν μπορείς και δεν δικαιούσαι να την κράξεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να στεναχωριέσαι και να ελπίζεις…

Το μόνο σίγουρο είναι ότι γι’ αυτή την ομάδα δε μπορούμε να πούμε κακή κουβέντα. Χθες η εθνική έκανε ένα γενικά πολύ κακό παιχνίδι και δίκαια έχασε από τους Ρώσους.
Όμως παρόλα αυτά, με όλο το χάλι που είχε, το πάλεψε το παιχνίδι και κράτησε τους Ρώσους χαμηλά και με λίγο τύχη στο τέλος θα μπορούσε να κερδίσει κιόλας. Αυτό πιστεύω είναι και το μόνο θετικό από αυτήν την ήττα, κατά τ’ άλλα η εθνική προβλημάτισε και σε αυτό το παιχνίδι.
Ευελπιστώ ότι στη δεύτερη φάση η ομάδα θα βρει τον καλό εαυτό της και θα προχωρήσει. Ένα ακόμα θετικό είναι ότι από τον άλλο όμιλο που θα προέρθουν και τα σταυρώματα δεν υπάρχει κάποια ομάδα για να μας τρομάξει, αφού Γαλλία, Ιταλία, Λιθουανία, Σλοβενία, Γερμανία και Τουρκία, είναι ομάδες που "τις έχει" η εθνική.
Άρα δεν χρειάζεται μέρος μας πανικός και μουρμούρα αλλά λίγο υπομονή.
Προσωπικά και μετάλλιο να μην πάρουμε, από αυτή την ομάδα δεν μπορώ να έχω παράπονο.
Και μόνο να σκεφτούμε, ότι αυτά τα παιδία παίζουν σερί σε υψηλό επίπεδο χωρίς σταματημό για τρία περίπου χρόνια, φτάνει για να κατανοήσουμε και τις φυσικές και πνευματικές τους αντοχές.

Αυτόν τον Σέρβο, τον Μίλισιτς, τον εξόντωσε η FIBA. Πρέπει να του κόπηκαν τα γόνατα όταν του ανακοινώθηκε η ποινή του. Σίγουρα δε θα το ξανακάνει.

Ο Γιαννάκης μήπως έχει τίποτα προσωπικό με τον Μπουρούση ; αν δε παίξει όταν όλοι οι άλλοι είναι χάλια, πότε θα παίξει το παλικάρι ;

Μήπως έχει αρχίσει να μοιάζει λίγο η εθνική μπάσκετ, σε αυτή του ποδοσφαίρου και ο Γιαννάκης στο Ρεχάγκελ ;

Όταν μια ομάδα έχει ένα μεγάλο πρόεδρο, με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Όταν μια ομάδα έχει ένα διοικητικό συμβούλιο που μοναδικό στόχο έχει την ανάπτυξη της ομάδας.
Όταν μια ομάδα έχει ένα budget άκρως ανταγωνιστικό.
Όταν μια ομάδα είναι οικονομικά υγιής.
Όταν μια ομάδα έχει πλάνο αγωνιστικό και εμπορικό, τo οποίo τo εφαρμόζει.
Όταν μια ομάδα έχει σύγχρονο γήπεδο.
Όταν μια ομάδα έχει σύγχρονες προπονητικές εγκαταστάσεις.
Όταν μια ομάδα έχει σωστές ακαδημίες νέων.
Όταν μια ομάδα έχει καλούς Έλληνες ποδοσφαιριστές και ακόμα καλύτερους ξένους.
Όταν μια ομάδα έχει υγιής οπαδούς που τη στηρίζουν και την βοηθούν χωρίς να δημιουργούν προβλήματα.

Όταν μια ομάδα έχει όλα τα παραπάνω… δεν μπορεί παρά να λέγεται ΠΑΟΚ.

Και όταν έχεις λοιπόν σαν ομάδα όλα τα παραπάνω και η ομάδα δεν πάει καλά, ο μόνος που μπορεί να φταίει γι' αυτό είναι ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ.

Πιστεύω ότι όση απόσταση έχουν να διανύσουν οι ομάδες της Αθήνας, για να φτάσουν αυτές της δεύτερης ταχύτητας Ευρωπαϊκές, άλλη τόση έχουν να διανύσουν οι ομάδες της Θεσσαλονίκης για να φτάσουν αυτές της Αθήνας.

Τώρα δηλαδή θα πρέπει να πάμε να πανηγυρίσουμε στους Θρακομακεδόνες για το θέαμα που μας πρόσφερε χθες η ΑΕΚ ;
Τι επικοινωνιακή αβάντα είναι αυτή ;
Αυτό το πράγμα δεν έχει προηγούμενο. Φαντάζεστε να ήταν στη θέση της ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός ; το λιγότερο θα τους είχαν σταυρώσει.

-Δεν τρέχει τίποτα που η ομάδα αποκλείστηκε από το Champions League...
Εντάξει αυτό είναι και λογικό εδώ που τα λέμε με αντίπαλο τη Σεβίλλη, αλλά ο τρόπος που έγινε αυτό ;

-Δεν τρέχει τίποτα που με το σύστημα “όλοι μπροστά” του Φερέρ, η ΑΕΚ έχασε και τις ελάχιστες πιθανότητες που είχε να διεκδικήσει αξιοπρεπώς κάτι καλύτερο από το παιχνίδι...

-Δεν τρέχει τίποτα που έφαγε 4 γκολ από μια ομάδα που ήταν εμφανές ότι δεν ήρθε για να σκοτωθεί μέσα στο γήπεδο...

-Δεν τρέχει τίποτα που η ΑΕΚ ανοίχτηκε τόσο πολύ με το καλημέρα απέναντι στη Σεβίλλη, λες και έπαιζε με την Καλαμαριά για να την τρομάξει, με συνεπεία να διασυρθεί...

-Δεν τρέχει τίποτα που ο Ριβάλντο απουσίαζε απ’ όλο το παιχνίδι και όταν εμφανίζονταν περπατούσε...

-Δεν τρέχει τίποτα που ότι πήγαινε στο τέρμα, “έγραφε”...

-Δεν τρέχει τίποτα που η αμυντική λειτουργία ολόκληρης της ΑΕΚ, χαρακτηρίζεται από μια λέξη, δλδ “Παπασταθόπουλος”...

-Δεν τρέχει τίποτα που τα στημένα της Σεβίλλης θύμιζαν πέναλτι...

-Δεν τρέχει τίποτα που με Ρίμπο και Λύμπε η ομάδα είναι πιο αργή από την καθυστέρηση...

-Δεν τρέχει τίποτα που από τις νέες μεταγραφές δεν ξεχώρισε σχεδόν κανένας, με εξαίρεση λίγο τον Ενσαλίβα...

Τέλος πάντων όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία, γιατί πρόεδρος της ομάδας είναι ο πολυαγαπημένος των ΜΜΕ, Ντέμης και γιατί η εξέδρα τραγουδούσε σε όλο τον αγώνα.

Φανταστείτε ότι σήμερα τα κανάλια παραέξω από την Ελλάδα, στην αναφορά τους για το παιχνίδι δεν θα δείξουν στιγμιότυπα και τα γκολ από το πάρτι της Σεβίλλης, αλλά μόνο το σκόρ σε κιτρινόμαυρο φόντο υπό τον ήχο και τα τραγούδια της καταπληκτικής εξέδρας.

Είπαμε, ίδια μέτρα και ίδια σταθμά για όλους...

Λοιπόν βρήκαμε το αποτέλεσμα ( Χ ), πετύχαμε και χαλαρά το Under.
Από ‘κει και πέρα σε γενικές γραμμές και τηρουμένων των αναλογιών, το παιχνίδι ήταν καλύτερο απ’ αυτό που περίμενα και ίσως να περιμέναμε και οι περισσότεροι.

Σε αυτά που εγώ πίστευα έπεσα μέσα πάντως, λέγοντας χθες ότι :

«…πιστεύω ότι μπορούμε να φύγουμε με το 2, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να χάσουμε απ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό όσο ασύνδετη και νέα σαν ομάδα να είμαστε.»

Και αυτό είδα.

Ποιον Παναθηναϊκό ; αυτόν που θα μας έβαζε τρία γκολ ; αυτόν που μας είχαν ζαλίσει ότι είναι καλύτερος, ότι έχει τον πρώτο λόγο κι όλα τα σχετικά ; αυτόν που δεν έκανε ούτε μια φάση μέσα στη Λεωφόρο ;

Από την άλλη είδα και την προβληματική άμυνα του Ολυμπιακού που δεν έχει παίχτες, να μην δέχεται ούτε μια φάση. Και να μην ξεχάσω και την επίθεση όπου ο βαρύς, αργός, και βετεράνος Κοβάσεβιτς δεν έχασε μονομαχία από τους κέρβερους Γκούμα και Εναρκαρίρε.

Αν μια ομάδα έπρεπε να κερδίσει αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Είχε τις ευκαιρίες αλλά δε στάθηκε τυχερός και κατά τη γνώμη μου καλά έκανε ο Λεμονής και κλείδωσε στο τέλος το παιχνίδι, γιατί με την δεδομένη κωλοφαρδία του ακατονόμαστου κανείς δε ξέρει. Φτάνει μόνο να θυμηθούμε το περσινό παιχνίδι όπου αντί να φύγουν από το Καραϊσκάκη στην καλύτερη με 2-0, έφυγαν με 0-1.

Από την άλλη στα μαλακά πέφτει ο “είμαι σίγουρος για την νίκη” Πεσέιρο, για το αποτέλεσμα, για τους χαμένους βαθμούς, για την εκθαμβωτική εμφάνιση, και για τη μη χρησιμοποίηση του Εντιογέ και του Νίνη.
(Δεν θα μου κάνει εντύπωση αν τις επόμενες μέρες μάθουμε ότι ήταν και ψιλοτραυματίας ο μαυρούλης αλλά δεν το λέγανε για την προστασία της ομάδας.)

Εμείς κλασσικά έχουμε την παραδοσιακή μουρμούρα για τον Λεμονή που δεν πήρε το 2 καθαρά από ατυχία ο άνθρωπος.

Αυτό που με ικανοποίησε από την ομάδα είναι ότι έπαιξαν καλά και ήταν και οι καλύτεροι κιόλας, όλοι οι καινούργοι. Ο Άτζας ο καλύτερος στην άμυνα, στο κέντρο κορυφαίος ο Λεντέσμα με τον Γκαλέτι και στην επίθεση ο Κοβάσεβιτς με τον Λούα Λούα.

Στα αρνητικά, η όχι καλή εμφάνιση του Τοροσίδη, του Στολτίδη, και του Πάτσα.

Ακόμα ο Άτζας έχει κάθε δικαίωμα να επιλέγει με ποιο από τα πέντε δάχτυλα του χεριού του, θα ξύσει το κεφάλι του, αντίθετα “οι άλλοι” δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βρίζουν αυτόν και την οικογένεια του.

Και κάτι τελευταίο…

Που πας ρε Λεοντίου ; που πας ρε Καραμήτρο ; χαστούκι (άνευ κίτρινης) στον Γκαλέτι; αντί να πας να του ζητήσεις αυτόγραφο στο τέλος, του τσαμπουκαλεύεσαι κιόλας ; και σε μια φάση που δεν εμπλεκόσουν κίολας ;

Την πλήρωσες όμως την ιεροσυλία σου… θεία δίκη.

Δεν άντεξα την είπα την κακία μου

Η λογική μου λέει ότι το ντέρμπι με το βάζελο είναι ένα ξερό Χ, αλλά και Under στη γλώσσα του στοιχήματος. Πιστεύω ότι οι δυο ομάδες έχουν περισσότερα να χάσουν, παρά να κερδίσουν από το συγκεκριμένο παιχνίδι έτσι θα είναι πολύ πιο προσεχτικές για να αποφύγουν τα δυσάρεστα.
Στο Παναθηναϊκό θα επανέλθουν οι μνήμες της ένδοξης τελευταίας δεκαετίας και στο Ολυμπιακό η κλασσική μουρμούρα για τον Λεμονή.
Είναι φορές που νομίζω ότι αυτή η μουρμούρα θα πρέπει να είχε πρωτοξεκινήσει πριν ακόμα γεννηθεί ο άνθρωπος αλλά τέλος πάντων…
Υπό αυτό το σκεπτικό ένα Χ τους βολεύει και τους δύο, ειδικά αν δε θα καταφέρει κάποιος να πάρει από την αρχή τον έλεγχο του παιχνιδιού και να “ψαρώσει” τον αντίπαλο.

Παρόλα αυτά πιστεύω ότι μπορούμε να φύγουμε με το 2, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να χάσουμε απ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό όσο ασύνδετη και νέα σαν ομάδα να είμαστε.

Ας ελπίσουμε, αν και πολύ χλομό, τουλάχιστον σε ένα καλό παιχνίδι.

Και κάτι τελευταίο… το πιτσιρικά του Μουνιόθ, το Νίνη… πάνε διακριτικά να τον περάσουν στην πίσω γραμμή ή είναι τόσο πολύ καλύτερος ο Δημούτσος του Βέλιτς ;

Ρεάλ - Βέρντερ - Λάτσιο - Ολυμπιακός

Όσο αφορά την κλήρωση, η λογική λέει ότι πάμε για 4η θέση.
Οι λόγοι είναι απλοί…

-είμαστε στο 4^ο group δυναμικότητας.
Αυτό από μόνο του, ως ένα μεγάλο βαθμό, αντικατοπτρίζει και την πραγματικότητα όσο αφορά την ποιότητα των ομάδων.

-παίζουμε το πρώτο παιχνίδι στην έδρα μας χωρίς κόσμο.
Για μια ομάδα η οποία παίζει με καλύτερους απ’ αυτήν αντιπάλους, η έδρα είναι ένα από τα βασικότερα όπλα για να χτυπήσει αυτά τα παιχνίδια.

-η πολύ άσχημη σειρά των αγώνων.
Στο 4^ο παιχνίδι, που θα είναι και το πρώτο εντός έδρας με κόσμο, θα παίξουμε με τη Ρεάλ που θα είναι αδύνατον μέχρι τότε να έχει καθαρίσει την πρόκριση. Έτσι θα έρθει για να την καθαρίσει στο Φάληρο, για να είναι και πιο χαλαρή στο δυο τελευταία ματς.
Να υπενθυμίσω ότι θα έχει προηγηθεί το κεκλεισμένων των θυρών με Λάτσιο και τα δυο εκτός με Βέρντερ και Ρεάλ και θα ακολουθεί και πάλι το εκτός με Λάτσιο. Φαντάζομαι ότι αντιλαμβανόμαστε όλοι τη δυσκολία.

-τέλος και πολύ βασικό, η καινούργια ομάδα που προσπαθεί να φτιάξει φέτος ο Ολυμπιακός.
Είναι πέραν λογικής, όλοι αυτοί οι νέοι και αξιόλογοι παίχτες, να συνθέσουν μια ομάδα με μεγάλες προσδοκίες, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και σε μια διοργάνωση πολύ υψηλού επιπέδου όπως το Champions League.

Το θετικό της κλήρωσης είναι ότι Βέρντερ και Λάτσιο, είναι ομάδες που σου “επιτρέπουν” να παίξεις και να σταθείς αξιοπρεπώς απέναντί τους, έχοντας σεβαστές πιθανότητες επιτυχίας.

Αυτό που περιμένω εγώ από τον Ολυμπιακό φέτος, είναι να τον δω να παλεύει όσο μπορεί όλα τα παιχνίδια, χωρίς να τα παρατάει όταν στραβώσουν και να προσπαθεί να “παίξει μπάλα” τηρουμένων πάντα των αναλογιών.

Θεωρώ ότι η κατάκτηση της 3^ης θέσης, θα είναι μια μεγάλη επιτυχία για το φετινό Ολυμπιακό.

Ελπίζω να επικρατήσει η λογική σε μας τους γαύρους και να μην αρχίσουμε τους αφορισμούς με το καλημέρα. Ο καθένας μας ατομικά, μπορεί να πιστεύει και να ελπίζει ότι θέλει, ακόμα και διπλό στο Μπερναμπέου, αλλά αυτή η πίστη και η ελπίδα δεν μπορεί να είναι και απαίτηση.

Τέλος θα ήθελα να ευχηθώ, να είμαστε πολύ προσεχτικοί και όσο το δυνατόν ανεπηρέαστοι, με το πιθανό κλίμα υπέρμετρης αισιοδοξίας που μπορεί να καλλιεργηθεί από τις εφημερίδες όσο πλησιάζουμε την πρεμιέρα.