ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Όπως είχα πει και την περασμένη βδομάδα, μετά από την ήττα στην Πολωνία, ο δρόμος για την 4^η ή και την 5^η θέση είχε ανοίξει. Χθες φροντίσαμε να τον διαβούμε…

Όταν έχεις χάσει από τον καφενέ της Πρόκομ και σου έχει φύγει η ψυχή για να κερδίσεις το Ρέθυμνο, πως μπορείς να κερδίσεις την Ζαλγκίρις στην έδρα της ;

Μπαίνουμε στον Φλεβάρη… ο πρώτος γύρος του πρωταθλήματος έχει τελειώσει, τελειώνει και η πρώτη φάση της Euroleague και δεν έχουμε δει σε κανένα σημείο μέχρι τώρα, την ομάδα να θυμίζει «ομάδα» και να παίζει και σαν ομάδα. Να φαίνεται ότι γίνεται μια δουλεία ρε αδερφέ, να φαίνεται ότι υπάρχει ένα πλάνο, ένα σχέδιο.

Τίποτα…

Αν κάποιοι παίχτες βρεθούν σε καλή μέρα κερδίζουμε αν όχι χάνουμε.
Και δεν είναι η ήττα καθ’ αυτή που με ενοχλεί, είναι ότι βλέπω ότι στην ομάδα, δεν υπάρχει όρεξη, δεν υπάρχει θέληση, δεν υπάρχει πάθος για την νίκη.
Αν μας κάτσει, έκατσε… αν όχι, δεν θα σκοτωθούμε κιόλας…

Αυτό είναι που μου κάνει τα νεύρα κορδόνια.

Η ομάδα μου δίνει την εντύπωση ότι αποτελείται από παίχτες, όχι σαν ποιότητα για να μην μπερδεύουμε τα πράγματα, που απλά μαζεύονται κάποια μέρα για να παίξουν στοίχημα τους καφέδες και να κάνουν χαβαλέ.

Δεν μπορεί να έχεις ένα απ’ τα μεγαλύτερα budget της Ευρώπης και να παρουσιάζεις αυτή την εικόνα της παιδικής χαράς. Και επαναλαμβάνω δεν έχει να κάνει με την ήττα ή την κάθε ήττα, αλλά με την γενικότερη εικόνα της ομάδας στην οποία οφείλετε η ήττα.
Πέφτουν πολλά λεφτά στην ομάδα και αντί να κάνουμε βήματα μπροστά κάνουμε βήματα προς τα πίσω.
Πριν δυο χρόνια με τον Καζλάουσκας χωρίς καμιά ιδιαίτερη ποιότητα στο ρόστερ αποκλειστήκαμε από το Final Four από την Μακάμπι στον πόντο. Πέρσι με καλύτερους παίχτες, αποκλειστήκαμε με κάτω τα χέρια από την Ταού. Φέτος παίζεται αν θα προκριθούμε στου «οχτώ».

Δεν προδικάζω τίποτα… η ομάδα έχει την ποιότητα να φτάσει άνετα στη Μαδρίτη χωρίς να προκαλέσει καμιά μεγάλη έκπληξη, αλλά θα είναι ένα τυχαίο γεγονός που απλά έκατσε και όχι ένα αποτέλεσμα σωστής και ορθολογικής δουλειάς.

Για αυτή την εικόνα υπεύθυνος μπορεί να είναι μόνο ο προπονητής. Κανένας άλλος…
Αυτή δεν είναι μια κρίση εν θερμό, αλλά η εκτίμηση του έργου του μετά από ενάμιση χρόνο.

Έχω την εντύπωση ότι οι Αγγελόπουλοι πρέπει να κόβουν την «πίτα» δυο φορές την εβδομάδα, πας και δούμε λίγο φως...

Παρόλα αυτά όπως έχω ξαναπεί ανεξαρτήτως του τι μπορεί να γίνει στην Ευρώπη, φέτος είναι η μεγάλη μας ευκαιρία για το πρωτάθλημα.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 21-14, 42-32, 67-54, 88-75

Ζαλγκίρις (Ριμάντας Γκρίγκας) : Γιούρακ 13(8ρ, 4κλ), Μπράουν 14(4/10τρ), Μασιούλις 14(1τρ, 4κλ), Καλνιέτις, Σαλένγκα 4, Ζουκάουσκας 4(4λ), Γιανκούνας 17(2), Ντίλις, Πόποβιτς 9(1τρ, 4ασ), Κόλινς 13(3τρ, 7ασ)

Ολυμπιακός (Πίνι Γκέρσον) : Μπλάκνεϊ 2, Γουντς 9(4λ), Μπουρούσης 5(1), Γκριρ 29(3), Μαυροκεφαλίδης 10, Βασιλόπουλος 1, Πρίντεζης, Τεόντοσιτς 9(8ρ), Τζάκσον 10(6ρ)