ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Ότι και να πεις για τον Τζόλε είναι λίγο…

Για μένα ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει ποτέ την φανέλα του Ολυμπιακού.
Σε προσφορά, σε διάρκεια και σε τίτλους.
Το βαρόμετρο της ομάδας για 13 χρόνια.
Νιώθω πολύ τυχερός που τον έζησα και τον είδα ζωντανά να παίζει.

Είναι σίγουρο ότι θα λείψει απ' όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο και η αξία του θα αναγνωριστεί ακόμη περισσότερο με το πέρασμα των χρόνων.

Ένας πραγματικός θρύλος για το Θρύλο...

Το χρέος μας το κάναμε και μαζί κάναμε και το 2-0.
Δύσκολα μεν αλλά όχι αγχωτικά. Στην παρούσα φάση αυτό που μετράει είναι οι νίκες γιατί το επίπεδο είναι πολύ υψηλό, οι διαφορές παίρνονται και χάνονται για πλάκα και τα λάθη δεν συγχωρούνται.
Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι τράβηξαν και πάλι οι ίδιοι τρεις παίχτες, μαζί με τον Πρίντεζη αυτή τη φορά, ο οποίος έκανε καταπληκτικό παιχνίδι. Βέβαια σε αυτά τα παιχνίδια περιμένεις από τους έμπειρους να κάνουν τη δουλεία και τους υπόλοιπους να τους στηρίξουν όπως μπορούν. Εμείς αυτό κάναμε στα δύο παιχνίδια, με σοβαρότητα ψυχραιμία και υπομονή, γι’ αυτό και καρπωθήκαμε αυτό το 2-0. Η ομάδα είναι εμφανές ότι αποκτά σιγά σιγά αυτό που χρειάζεται για την κορυφή, αρκεί να τη στιρήξουμε και όταν θα έρθουν και οι ήττες, γιατί είτε το θέλουμε είτε όχι θα έρθουν.
Αυτό όμως που πρέπει να προσέξουμε όμως, είναι αυτές οι ριμάδες οι βολές. Δεν γίνεται στην έδρα σου να χάνει τόσες πολλές. Δεν είναι μόνο το σύνολο των πόντων που χάνεις, αλλά και η ψυχολογία την δεδομένη στιγμή είτε μπουν είτε όχι. Αν μπουν παίρνει το πάνω χέρι εσύ, αν όχι δίνεις το δικαίωμα στον αντίπαλο να ελπίζει.

Τώρα πάμε για μια νίκη σε τρία παιχνίδια… στο χέρι μας είναι…

Τα δεκάλεπτα: 18-15, 38-36, 59-49, 79-73.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 12 (2), Τσίλντρες 2, Βουίσιτς 14, Μπουρούσης 9 (1), Χαλπερίν, Γκριρ 21 (3), Βασιλόπουλος 3 (1), Πρίντεζης 18, Ερτσεγκ, Πάργκο.

Ρεάλ (Πλάθα): Ουίνστον 2, Ρέγες 23, Βαν ντε Σπίγκελ 1, Μουμπρού 4, Ερβέλ 6, Μάσεϊ 4, Μπούλοκ 22 (3), Γιουλ 5 (1), Λόπεθ 4, Τόμας 2.

Βιαστήκαμε να νικήσουμε…
Η πιο σωστή ατάκα που ακούστηκε χθες.
Προπονητές και παίχτες «ξεχάστηκαν» και το +18 στα μέσα του 2ου δεκαλέπτου, έγινε -8 στα μέσα του 3ου.
Ευτυχώς εκεί δεν χάσαμε την ψυχραιμία μας και το γυρίσαμε γρήγορα το παιχνίδι, με μπροστάρηδες τον Παπαλουκά, τον Γκριρ αλλά και με τον εξαιρετικό απ’ το πρώτο ημίχρονο Βούισιτς.
Το παιχνίδι όμως για μένα το καθάρισε ο Βασιλόπουλος. Αυτός ήταν ο καθοριστικός παίχτης στο κρίσιμο σημείο όταν η μπάλα έκαιγε. Ο άνθρωπος έβαλε δυο τρίποντα έκανε δύο τάπες, ένα κλέψιμο και ένα επιθετικό ριμπάουντ και όλα αυτά στα τελευταία λεπτά. Τι άλλο να ζητήσει κανείς ;

Το καλό από αυτή την εξέλιξη, είναι ότι στο δεύτερο παιχνίδι αύριο, θα είμαστε πιο σοβαροί γιατί είδαμε τι μπορεί να κάνει η Ρεάλ και θα περιμένουμε και περισσότερα πράγματα από Μπουρούση, Χαλπερίν, Πάργκο και Πρίντεζη που δεν ήταν και τόσο καλοί χθες. Δεν γίνεται να κάνουν ίδια εμφάνιση.

Θεωρώ ότι θα το κάνουμε το 2-0 αύριο, γιατί σε αυτές τις σειρές των αγώνων, με τη σειρά (2-2-1) που πάνε τα παιχνίδια, αν μια ομάδα έχει περισσότερες πιθανότητες να σπάσει την έδρα του αντιπάλου της, αυτό μπορεί να γίνει στο πρώτο παιχνίδι που ακόμα οι ομάδες δεν «γνωρίζονται» καλά.
Είμαστε καλύτερη ομάδα από την Ρεάλ και δεν νομίζω ότι θα την πατήσουμε

Τα δεκάλεπτα: 28-18, 46-41, 63-64, 88-79

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13, Τσίλντρες 8, Βούισιτς 19, Μπουρούσης 5, Χαλπερίν 5, Γκριρ 19, Βασιλόπουλος 8, Πρίντεζης 7, Έρτσεγκ 2, Πάργκο 2.

Ρεάλ Μαδρίτης (Πλάθα): Σάντσεθ 4, Ουίνστον 9, Ρέγιες 10, Βαν Ντεν Σπίγκελ 9, Μουμπρού 4, Ερβέλ 9, Μάσεϊ 6, Μπούλοκ 13, Γιουλ, Λόπεζ 11.

Χθες μπορεί να είχε ήλιο, αλλά τη δροσούλα του την είχε.
Η μέρα μας ξεκίνησε πηγαίνοντας σε ένα παιδότοπο όπου η κουμπάροι μας έκαναν τα γενέθλια της κόρης τους. Ήπιαμε το καφεδάκι μας, είπαμε καμιά βλακεία για να γελάσουμε, έπαιξαν τα παιδιά των υπολοίπων γιατί εμάς είναι μωρό ακόμα, πέρασαν κανά δυο τρεις ώρες και γυρίσαμε σπίτι μας.
Το μεσημεράκι αράξαμε σπίτι μας, εγώ στο κομπιούτερ και η σύζυγος με τη μικρή για ξάπλες.
Το απόγευμα είχαμε άλλη μια κοινωνική συναναστροφή με τους άλλους μας κουμπάρους. Πήγαμε μια βόλτα απ’ το σπίτι τους, τα είπαμε και με αυτούς, φάγαμε όλοι μαζί, «χαζέψαμε» λίγο με τον βάζελο κουμπάρο τα παιχνίδια, συζητήσαμε τα περί του γάμου τους και το βραδάκι επιστέψαμε στη βάση μας.
Ήταν μια γεμάτη και ωραία μέρα η οποία ξεκίνησε με ήλιο και τελείωσε με βροχή.

Α να μην το ξεχάσω, πήραμε και φέτος το πρωτάθλημα…
Αυτή τη φορά με κρύο και βροχές, ελπίζοντας του χρόνου να προλάβουμε τα χιόνια.

Προπόνηση…

Δεκάλεπτα: 24-19, 55-29, 76-46, 100-62

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Πελεκάνος 4, Τσίλντρες 10, Βούισιτς 6, Μιλόσεβιτς 7, Μπουρούσης 11, Χαλπερίν, Γκριρ 13, Βασιλόπουλος 8, Βουγιούκας 5, Πρίντεζης 14, Έρτσεγκ 12, Τεόντοσιτς 10.

ΑΕΛ (Αλεξανδρής): Ζάρας 6, Αλιέβας 5, Αποστολίδης 4, Παπανικολάου 4, Λαμπρόπουλος 13, Τσαϊρέλης 9, Λάππας 10, Μπρόζος 7, Παπακώστας 4.

Καλό παιχνίδι, καλό αποτέλεσμα.
Πρώτο ημίχρονο μέτρια εμφάνιση, με σαφώς πιο απειλητικό τον Αστέρα και δίκαια δεχθήκαμε δυο γκολ, ασχέτως που το δεύτερο ήταν και «λίγο» οφσάιντ. Το ότι καταφέραμε στο τέλος του ημιχρόνου να μειώσουμε, ήταν πολύ σημαντικό για την συνέχεια, αφού μας ξαναέβαλε στο παιχνίδι για τα επόμενα 45' λεπτά.
Δεύτερο ημίχρονο πολύ καλύτερη εμφάνιση και θα μπορούσαμε να έχουμε πάρει και την νίκη.
Γενικότερα ένα όμορφο παιχνίδι, ανοιχτό και ευχάριστο και γι’ αυτούς που το βλέπουν από το γήπεδο, αλλά και γι’ αυτούς που το βλέπουν από την τηλεόραση. Τώρα εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα περιμένουμε την ΑΕΚ στον τελικό.

Μακάρι να έπαιζαν όλες οι ομάδες έτσι ανοιχτά, προσπαθώντας να παίξουν μπάλα και όχι να καταστρέψουν.

Άσχετο, αλλά περιμένω την αντίδραση της διοίκησης σε αυτά τα «έξυπνα» του Ζαγοράκη.

Ωραίο παιχνίδι…
Και ακόμα ομορφότερο στο δεύτερο ημίχρονο που βάλαμε κι όλα τα γκολ.
Χθες πραγματικά η ομάδα ήταν εντυπωσιακή. Χαιρόσουν να τη βλέπεις, ειδικά η φάση του δεύτερου γκολ από το τακουνάκι του Μπελούτσι, ήταν το κάτι άλλο. Όχι βέβαια ότι τα γκολ που ακολούθησαν υστέρησαν, αλλά αυτό ήταν το σημείο αναφοράς μιας εξαιρετικής εμφάνισης.

Από την άλλη δεν μπορώ να παραβλέψω ότι ήταν κι ένα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο άγχος για εμάς, απέναντι σε μια ομάδα που δεν ξέρει να κλείνεται και παίζει ανοιχτό ποδόσφαιρο, δίνοντας την ευκαιρία με τον τρόπο που παίζει, σε έναν αντίπαλο όπως ο Ολυμπιακός που έχει πολλούς ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, να βρούνε χώρους και να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

Μακάρι να ακολουθήσουν και στη συνέχεια αντίστοιχες εμφανίσεις, αν και όταν έπρεπε να τις κάνουμε δεν τις κάναμε.

ΔΕΝ ΠΗΓΑΜΕ ΑΚΟΜΗ ΒΕΡΟΛΙΝΟ !

Πραγματικά πολύ μεγάλη και σημαντική νίκη. Τέτοιε νίκες είναι αυτές που σε καταξιώνουν σαν μια από τις κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη, μέσα στο γήπεδο κι όχι στα χαρτιά ή στα λογιστήρια. Χθες μέσα στο γήπεδο δείξαμε με έργα και όχι με λόγια, ότι είμαστε «εδώ» και πολύ πιθανό αν προσέξουμε και δε μας κυριεύσει η έπαρση, που δεν το νομίζω λόγω Γιαννάκη, να είμαστε και στο Βερολίνο.

Η χθεσινή νίκη ήταν μια από αυτές που εμείς οι γαύροι πιστεύουμε μέσα μας ότι μπορούμε να την πετύχουμε ενάντια στα δεδομένα της στιγμής, αλλά για αυτόν ακριβώς το λόγο δεν το λέμε και παραέξω. Την αισιοδοξία μας την κρατάμε για την πάρτη μας.

Το χθεσινό αποτέλεσμα είναι μια μικρή δικαίωση της λογικής Γιαννάκη για υπομονή και τον Αγγελοπουλέων που πληρώνουν αδρά, στηρίζουν τον προπονητή και κάνουν υπομονή. Είναι το «ξεβράκωμα» των ηλιθίων που πριν λίγο καιρό πετούσαν καρέκλες στον προπονητή και τους παίχτες επειδή έχασαν τον τελικό από τον Παναθηναϊκό. Είναι μια μικρή απόδειξη ότι οι καλές ομάδες κτίζονται με δουλειά και υπομονή και δεν αγοράζονται. Η ομάδα που πριν λίγες εβδομάδες έτρωγε καρέκλες, έχει πάρει μέσα σε δεκαπέντε μέρες το πλεονέκτημα έδρας στο ελληνικό πρωτάθλημα και την euroleague.

Η υπομονή από εμάς θα πρέπει να συνεχιστεί γιατί έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας, η ομάδα να δουλέψει για να γίνει ακόμη καλύτερη και όλα θα έρθουν με την ώρα τους.

Αν τελικά καταφέρουμε, γιατί η Ρεάλ δεν είναι καμιά ομαδούλα, να προκριθούμε στο Final Four, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι θα πάμε σαν τέταρτο φαβορί. Το λέω αυτό γιατί από σήμερα θα ακούμε για κούπες και τα λοιπά. Ας φτάσουμε λοιπόν πρώτα εκεί και βλέπουμε…

Τα δεκάλεπτα: 23-28, 37-51, 62-70, 80-88

Τάου (Ιβάνοβιτς): Πριγκιόνι 12, Ιλιέφσκι 2, Ρακότσεβιτς 6, Βιδάλ 14, Τελέτοβιτς 16, Σπλίτερ 15, Μάικλ 13, ΜακΝτόναλντ 2, Σαν Εμετέριο, Μπάρατς.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (5 ριμπ., 5 κλεψ., 4 ασίστ), Τσίλντρες 7, Βούιτσιτς 17 (7 ριμπ.), Μπουρούσης 11, Χαλπερίν 16 (4/5 τριπ.), Γκριρ 3, Βασιλόπουλος 9, Βουγιούκας 4, Πάργκο 11, Έρτσεγκ 3.

Η ασοβαρότητα της διοίκησης, φαίνεται για ακόμη μια φορά, από την στάση της στην παραπάνω κόντρα.
Το να παίρνεις το μέρος ενός παίχτη ΔΑΝΙΚΟΥ, ο οποίος σου δημιουργεί συνεχώς προβλήματα στα αποδυτήρια και δίχως να ξέρεις αν θα μπορέσεις να τον κρατήσεις και του χρόνου, εις βάρος του μέχρι πρότινος καλύτερου προπονητή (σύμφωνα με την διοίκηση πάντα) που έχει περάσει ποτέ από την ομάδα, μόνο ηλιθιότητα μπορεί να επιδείξει.
Μια ηλιθιότητα στην οποία έχουμε κάνει master τα τελευταία δέκα χρόνια.

Ασχέτως όμως αν η συγκεκριμένη ηλιθιότητα είναι «φαινομενική», για να διώξουμε τον Βαλβέρδε, ή όχι, η ηλιθιότητα στη διοίκηση της ομάδας μας, ζει και βασιλεύει.

Για άλλη μια φορά η διοίκηση, ασχέτως το τι θα κάνει με τον Βαλβέρδε, δείχνει ότι θεωρεί τον προπονητή άλλο ένα αναγκαίο κακό για την ομάδα. Ο προπονητής είναι για τους διοικούντες άλλη μια θέση που είναι υποχρεωμένοι να καλύψουν.
Τα πρωταθλήματα όπως είναι γνωστό τα παίρνει ο πρόεδρος, οι επιλογές του και οι πρωινές του καύλες.

Δυστυχώς αν και Μάρτης ακόμα, πάμε για μια απ’ τα ίδια και του χρόνου...
Ότι μεταγραφές και να κάνουμε, όποτε και να τις κάνουμε, όποιος και να είναι προπονητής, δεν αλλάζει τίποτα...
Όπως με πορδές δεν βάφεις αβγά, έτσι και με αυτή τη διοίκηση δεν μπορείς να ξεφύγεις από το μικρόκοσμο που ζει και να κάνεις ένα βήμα παραπάτω.

Ότι και να έκαναν οι ποδοσφαιρικά τριτοκοσμικοί δεν κατάφεραν τίποτα.
Παίζαμε στην κυριολεξία με τα δεύτερα, παίξαμε για μισή ώρα με παίχτη λιγότερο και χάναμε εμείς τις ευκαιρίες, μια με το δοκάρι του Παπαδόπουλου και μια με το τετ α τετ του Μήτρογλου, έναντι μιας ευκαιρίας του Χούτου. Ότι τραμπουκισμούς και να έκαναν τα Ζαγοράκια δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα.
Οπλίζουν τα χέρια των τριτοκοσμικών εδώ και 2-3 μέρες, καλλιεργούν το ανάλογο κλίμα και μετά βγάζουν ανακοινώσεις για ηρεμία και ψυχραιμία. Πραγματικά για γέλια.
Το παιχνίδι σε γενικές γραμμές ήταν μάπα, αλλά αν ξέφευγε από το Χ, πιθανότερο ήταν να πήγαινε το 2, πάρα στον 1. Πήραμε ένα πάρα πολύ χαλαρό Χ από μια ομάδα που έκανε τα πάντα, εκτός από το να παίξει μπάλα. Ήθελε νίκη για να μειώσει τη διαφορά από εμάς και να την διατηρήσει από τον ΠΑΟ και την ΑΕΚ. Παρόλα αυτά δεν μας ακούμπησαν καν. Κατά τα’ άλλα τους φταίει η διαιτησία.

Στα δικά μας τώρα, πολύ μου άρεσε ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος, που δεν μάσησε καθόλου και λυπήθηκα που δεν τον έχω δει περισσότερο. Ο Όσκαρ ήταν καλός κι ας τον κράζουμε συνέχεια, προσπάθησε αρκετά ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και έτρεξε αρκετά. Γενικότερα όλοι προσπάθησαν εκτός από τον Λεονάρντο που όποτε έπιανε την μπάλα, αν την έπιανε, έκανε λάθος στο καπάκι. Μου έκανε τα νεύρα κορδόνια…

Σήμερα αποδείξαμε ότι από τραμπουκισμό θα και μαγκιές δεν μασάμε. Αν θέλουν να μας ρίξουν από την κορυφή θα πρέπει να αποφασίσουν να παίξουν μπάλα καλύτερη από εμάς κι όχι να τα ρίχνουν στις διαιτησίες και στις ψευτομαγκιές.

Άντε και του χρόνου πάλι…

Ας ελπίσουμε ότι ήταν ένα σύντομο "ξεφούσκωμα", μετά από ένα σερί δύσκολων αγώνων, και πριν το καθοριστικό παιχνίδι με την Ταου.

Τα δεκάλεπτα: 25-15, 39-36, 53-54, 73-79

Κολοσσός (Σφαιρόπουλος): Χάρις 14, Παπανικολόπουλος 9, Βασίλιεβιτς 5, Ασημακόπουλος 16, Σμιθ 13, Χαρίσης 6, Τσάμης 2, Τσέρανιτς 4, Παντελιάδης 4, Σταυρόπουλος, Τζόγκο, Λεριας.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Έρτσεγκ 17, Βούιτσιτς 8, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 9, Πάργκο 2, Βασιλόπουλος 8, Τεόντοσιτς 23 (6/7 τρίποντα), Παπαλουκάς 6, Πελεκάνος, Γκριρ.

Πίστευα ότι θα ήταν σχετικά ένα εύκολο παιχνίδι, το οποίο θα κρινόταν στους 6 με 8 πόντους διαφορά, χωρίς να ξεφύγει το σκορ, κυρίως λόγω του «ξεφουσκώματος» της ομάδας μετά το ντέρμπι κι επειδή είμαστε σαφώς καλύτερη και ποιοτικότερη ομάδα. Μια κυριλέ αγγαρεία δηλαδή ή οποία ήταν απαραίτητη για να πάρουμε την πρόκριση και να τα παίξουμε όλα για όλα στη Βιτόρια για την πρώτη θέση.
Το κακό όμως είναι ότι το ίδιο πίστευαν κι οι παίχτες…

Αν θέλουμε πάντως να προχωρήσουμε στην Ευρώπη και να πάρουμε πρωτάθλημα στην Ελλάδα, πρέπει να βελτιωθούμε σημαντικά στις ελ. βολές και τα τρίποντα. Με αυτά τα ποσοστά δεν πας πουθενά.

Τα δεκάλεπτα: 24-20, 39-39, 59-59, 84-81

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7, Πελεκάνος, Τσίλντρες 1, Βούιτσιτς 27, Μπουρούσης 20 (14ρ.), Χαλπερίν 10 (2), Γκριρ 7 (1), Βασιλόπουλος 2, Βουγιούκας, Ερτσεγκ 7, Τεόντοσιτς, Πάργκο 3 (1).

Αρμάνι Μιλάνο (Μπούκι): Χολ 27 (4), Σόου 3, Μορντέντε 5 (1), Βιτάλι 9 (1), Τόμας, Ρόκα, Πράις 9 (2), Κατελίνας, Τέιλορ 7, Χόκινς 21 (2).

Και σιγά μην δεν έφταιγε η διαιτησία…
Ο ΠΑΟΚ είδε το χρώμα της φανέλας του Νικοπολίδη, κατά λάθος στο πρώτο ημίχρονο, από ένα στημένο και μια απόπειρα ευκαιρίας με τον Ίβιτς και από ‘κει και πέρα στη λήξη πάλι με τις χαιρετούρες. Είχε καλύτερο παίχτη τον Χαλκιά και δέχθηκε 30 προσπάθειες για γκολ. Τον κρέμασαν οι δικοί του παίχτες με τις χωρίς λόγο ψευτομαγκιές και τους φταίει ο διαιτητής.
Τους φταίει για μια φάση στη παράταση. Άντε και να το έδινε το φάουλ, άντε και να απέβαλλε τον Άβραάμ (αν και είχε παίχτη δίπλα του και δεν ήταν τελευταίος), τι θα γινόταν δηλαδή ; θα έκανε ο ΠΑΟΚ ότι δεν έκανε 90 λεπτά ;
Ο ΠΑΟΚ κατέβηκε να παίξει ταμπούρι και να κάνει τσαμπουκάδες μήπως και κρατήσει το αποτέλεσμα και παράλληλα θα διαμαρτυρόταν ,όπως είναι το έθιμο, για τη διαιτησία για να δημιουργήσει το «κατάλληλο» κλίμα για το ντέρμπι της Κυριακής στην Τούμπα.
Όλοι όσοι παίζουν με τον Ολυμπιακό, είναι αδικημένοι. Δεν φταίει κανείς παρά μόνο ο Ολυμπιακός.

Από την άλλη εμείς έπρεπε να καθαρίσουμε το παιχνίδι στο 90λεπτο. Στο τελευταίο τέταρτο που παίζαμε εναντίον 9 διέκρινα μια επιπολαιότητα και μια σιγουριά, ότι όπως και να έχει τώρα, θα το βάλουμε το γκολ. Δεν το βάλαμε όμως και τα «Ζαγοράκια» μιλάνε.
Έκπληξη μου προκάλεσε πάντως. η εμφάνιση της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο, που όντως θύμισε Ολυμπιακό προ Χριστουγέννων.
Θα χαιρόμουν πάντως περισσότερο αν είχαμε προκριθεί χωρίς παράταση και παίζοντας εναντίον 11, γιατί τους είχαμε εύκολα.

Είναι η ιδέα μου ή άρχισαν τα παπαγαλάκια να ροκανίζουν την καρέκλα του μέχρι πρότινος προπονηταρά Βαλβέρδε ;
Εγώ δεν έχω κάποιο πρόβλημα με τον άνθρωπο, κι αν θέλει να μείνει στην ομάδα, καλώς να μείνει, αλλά αν φύγει, θα μας έχει φτύσει αυτός με τα καραγκιοζιλίκια που κάνουμε και όχι εμείς έτσι όπως θα θελήσουν να μας περάσουν.

Επιτέλους να φύγει και το ψυχολογικό βάρος που έχει η ομάδα.
Κάναμε ένα σημαντικό βήμα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης. Τώρα θέλει προσοχή και σοβαρότητα για να μην έχουμε προβλήματα στην πορεία.
Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα και το πλεονέκτημα έδρας να πάρουμε. Είδαμε και χθες πως ο Παναθηναϊκός γύρισε ένα παιχνίδι 10 πόντων στο τέταρτο δεκάλεπτο, στον πόντο. Είναι έμπειρη ομάδα και χτισμένη μέσα από τέτοια παιχνίδια. Χθες όμως ήμασταν καλύτεροι και δεν γινόταν να χάσουμε. Τα παιδιά έπαιξαν με ψυχή και στο τέλος ανταμείφθηκαν.
Και έλεος με τον Βασιλόπουλο. Το παιδί περνάει μια δύσκολη φάση και η αμφισβήτηση μόνο κακό μπορεί να του κάνει. Έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ελλάδα και είναι κρίμα να το χαντακώσουμε μόνοι μας. Θα τον βρει τον εαυτό του αρκεί να τον στηρίξουμε.

Ελπίζω αυτή η νίκη να βοηθήσει την ομάδα να ελευθερωθεί και να διώξει το βάρος και το άγχος που κουβαλάει και να παίξει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και εντός και εκτός Ελλάδας..

Τα δεκάλεπτα: 22-25, 45-43, 59-54, 77-75

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9 (1), Πελεκάνος 2, Έρτσεγκ 1, Βούιτσιτς 14, Μπουρούσης 18, Χαλπερίν 11 (2), Γκριρ 13 (2), Πάργκο 6, Βασιλόπουλος 3, Σχορτσιανίτης

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 15 (2), Σπανούλης 19 (2), Περπέρογλου 9 (1), Μπατίστ 19, Φώτσης 5 (1), Νίκολας, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 3, Πέκοβιτς 5.

Εδώ τα έχουμε ξαναπεί… δεν βλεπόμαστε.
Πριν λίγο καιρό κάναμε φάσεις και δεν βάζαμε γκολ, τώρα ούτε φάση δεν κάνουμε. Είναι φορές χθες που νόμιζα ότι οι παίχτες μας θα πατούσαν τη μπάλα. Έχουμε πλέον ξεφύγει από τα στάδιο της τσατίλας και έχουμε περάσει στο στάδιο της λύπησης.
Επίσης ενδεικτικό της κατάστασης μας είναι ότι από τη στιγμή που οι άλλοι έμειναν με 10 παίχτες φαινόμασταν λιγότεροι στο γήπεδο και απειληθήκαμε περισσότερο. Το καταφέραμε κι αυτό.

Πλέον έχω αρχίσει να έχω κι εγώ κάποιες ενστάσεις για τον Βαλβέρδε.
Έχει χίλια δίκια όσο αφορά το έμψυχο δυναμικό, αλλά θα περίμενα καλύτερη διαχείριση του ήδη υπάρχον. Και στο κάτω κάτω άλλαξε ρε αδερφέ και κάτι τακτικά, να δούμε κάτι διαφορετικό. Δεν ξέρω τι, αλλά κάνε κάτι αφού βλέπεις ότι η ομάδα σέρνεται και η κατάσταση χειροτερεύει. Κουραστήκαμε να βλέπουμε να κάνει το παιχνίδι ο Αβραάμ και ο Άτζας με μπαλιές πίσω από το κέντρο κυνηγώντας τον «πεθαμένο» Ντίογκο.

Σαν τίτλος εντάξει...
Σαν φωτογραφία όμως, δεν βρίσκω κάτι το "αστείο" ή το έξυπνο για πρωτοσέλιδο εφημερίδας.