ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Μια εμφάνιση για κλάματα και ταυτόχρονα και κωμική.
Δεν ήξερες τι να κάνεις, να κλάψεις ή να γελάσεις ;
Οι Γάλλοι έτρεχαν, πίεζαν, μάρκαραν, έβγαιναν πρώτη στη μπάλα, την έδιναν με τη μια, έκλεβαν και εμείς απλά παρακολουθούσαμε, ανήμποροι να αντιδράσουμε. Ήταν σαν να έπαιζαν η Τρίτη λυκείου με την Τρίτη δημοτικού.

Εδώ κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το μυαλό μας ήταν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, για τον απλό λόγο ότι σε αυτή την ομάδα δεν υπάρχει μυαλό για να μπορέσει να είναι κάπου αλλού.
Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έχει τσακωθεί εδώ και πολλά χρόνια με την ποδοσφαιρική λογική και τον εγωισμό μας αυτόν, να μην της ζητάμε συγνώμη, τον πληρώνουμε στην Ευρώπη σχεδόν κάθε χρόνο.

Η Ευρώπη για να σε σεβαστεί πρέπει πρώτα να τη σέβεσαι εσύ.
Εμείς δυστυχώς όχι μόνο δεν τη σεβόμαστε αλλά δε δείχνουμε ούτε τους στοιχειώδεις τρόπους απέναντι της.

Με το μυαλό στο Κυριακάτικο ντέρμπι, εύκολα…

Τα δεκάλεπτα: 23-21, 43-42, 70-55, 84-71

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13 (6 ασίστ), Πελεκάνος 2, Βούιτσιτς 20 (6 ριμπ.), Μπουρούσης 13 (11 ριμπ.), Χαλπερίν 8, Γκριρ, Βασιλόπουλος 3, Πρίντεζης 14, Έρτσεγκ, Τεόντοσιτς 3, Σχορτσανίτης, Πάργκο 8 (3 ασίστ).

Πρόκομ (Πατσέσας): Μπράζελτον, Ντίλεβιτς 6, Λόγκαν 24, Ζαμοΐσκι 2, Ζότκα, Γουντς 12 (6 κλεψίματα, 5 λάθη), Μπαρέλ 9, Μπερκ 4 (7 ριμπ.), Γιούιν 12, Χρίτσανιουκ 2.

Κι έτσι έλαβε τέλος μια εξαιρετική βδομάδα, η οποία ξεκίνησε με δύσκολη νίκη, αλλά πολύ μουρμούρα για την ομάδα στο παιχνίδι με τον Άρη. Ακολούθησε η ήττα εντός έδρας από την Σεντ Ετιέν, η νίκη αλλά ο αποκλεισμός από τον Παναθηναϊκό στο βόλεϊ, η χθεσινή ήττα από τον Εργοτέλη στην Κρήτη και έκλεισε με άλλη μια ήττα στον τελικό του μπάσκετ.

Ενώ για 36’ λεπτά το παιχνίδι ήταν στον πόντο, ξαφνικά μόλις άρχισαν να ευστοχούν οι βάζελοι στα τρίποντα, κλείσαμε το γενικό. Το καταλαβαίνω ότι σου κόβονται τα πόδια να βλέπεις το Διαμαντίδη να ευστοχεί από τα 7 μέτρα σαν να εκτελεί βολές, αλλά αυτή δεν είναι αντίδραση ομάδας που θέλει να λέγεται μεγάλη. Τα τελευταία 4’ λεπτά χάλασαν όλη την προσπάθεια και τις εντυπώσεις των προηγούμενων 36’.

Είναι η πολλοστή φορά που χάνουμε από τον βάζελο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τα τρίποντα. Δεν μας έγινε μάθημα και το πληρώσαμε.
Αν τώρα μου έλεγες ότι θα έπρεπε να διαλέξω μια νίκη στα δυο παιχνίδια που έχουμε με τον Παναθηναϊκό σε μια βδομάδα, θα διάλεγα αυτή της επόμενης Κυριακής που δίνει το πλεονέκτημα έδρας στο πρωτάθλημα. Η πίκρα μας είναι μεγάλη, αλλά δεν συγκρίνονται το πρωτάθλημα με το κύπελλο. Αυτή θέλω και αυτή θα με χαλάσει περισσότερο αν δεν επιτευχθεί. Και φαντάζομαι όχι μόνο εμένα…

Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε, πέραν των προσδοκιών μας, ότι παίζουμε με μια μεγάλη ομάδα, δεμένη εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πιο έμπειρη από εμάς και με τον καλύτερο προπονητή στην Ευρώπη. Έτσι λοιπόν αν το παιχνίδι πάει στον πόντο αυτή η ομάδα έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να το κερδίσει. Εκεί που η μπάλα «καίει» έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα.

Οι αντιδράσεις του κόσμου στο τέλος κατά των παιχτών και του προπονητή μας, απλά αχαρακτήριστες…

Τα δεκάλεπτα: 13-16, 30-32, 53-53, 70-80

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 13 (1), Πελεκάνος, Πρίντεζης 9, Βούιτσιτς 4, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 10, Χαλπερίν 3 (1), Γκριρ 11 (1), Πάργκο 7 (1), Βασιλόπουλος 8 (2), Ερτσεγκ 2, Σχορτσιανίτης 3.

Παναθηναϊκός (Ομπράντοβιτς): Γιασικεβίτσιους 10 (1), Σπανούλης 9, Περπέρογλου 9 (2), Μπατίστ 12, Φώτσης 13(2), Χατζηβρέττας, Νίκολας 6 (2), Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 16 (3), Πέκοβιτς 5.

Από άποψη εμφάνισης, μια απ’ τα ίδια.
Πρώτο ημίχρονο τίποτα. Παράλληλες πάσες ή πάσες πίσω και τίποτα από ευκαιρίες. Στατικό ποδόσφαιρο χωρίς ταχύτητα, περιμένοντας το γκολ να μπει μόνο του.
Στο δεύτερο υπήρχε διάθεση αλλά μέχρι εκεί. Χαθήκαν κάποιες ευκαιρίες αλλά γκολ δε μπήκε.

Γενικότερα η ομάδα δείχνει να μην τραβάει.
Καμία έκπληξη ή ήττα.

Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει καμιά καλή εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Φάνηκε καλύτερη απ’ αυτή του πρώτου, γιατί μας το επέτρεψαν τα Γαλλάκια. Απόδειξη ότι μετά το γκολ με το μαϊμού πέναλτι, ξαναείδαμε τη Γαλλική περιοχή μετά από 20’ λεπτά. Μετά το γκολ αντί να ανέβουμε εμείς, ανέβηκαν οι Γάλλοι.

Του χρόνου τώρα πάλι, όπως λέμε και κάθε χρόνο, χρόνια τώρα…
Άντε να παίξουμε στο Champions League που το ξέρουμε και έχουμε τη διάκριση στάνταρ. Το κωλοUEFA θα το κερδίσουμε άλλη φορά γιατί σήμερα δεν είχαμε όρεξη. Ήμασταν και κουρασμένοι από το παιχνίδι με το Άρη… ήταν και νωρίς το παιχνίδι… ξημερώνει και τσικνοπέμπτη… δεν βαριέσαι… άλλη φορά…

Το παιχνίδι ήταν η απόλυτη προσωποποίηση των φιλοδοξιών της διοίκησης. Είδαμε μια ομάδα που δεν είχε δυνάμεις να πάρει τα πόδια της, απέναντι σε μια ομάδα φρέσκια, που όργωνε όλο το γήπεδο. Με το πρωτάθλημα να έχει σχεδόν κριθεί από το Δεκέμβρη, η διοίκηση έκρινε ότι η ομάδα δεν χρειάζεται ενίσχυση για να παλέψει τις πιθανότητες της για διάκριση στο UEFA. Αυτοί οι ίδιοι 13 "καμένοι" παίχτες, προφανώς φτάνουν για τη διοίκηση, για να πανηγυρίζει επικές νίκες στην εξωτική Θράκη και τις γραφικές Σέρρες.

Χάσαμε κατά 99%, την καλύτερη ευκαιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια για μια ευρωπαϊκή διάκριση. Βάση πάντα τις συνθήκες που μας δημιουργήθηκαν, έχοντας καθαρίσει το πρωτάθλημα από πολύ νωρίς.

Αποδείξαμε για άλλη μια φορά, ότι δεν μαθαίνουμε με τίποτα απ’ τα λάθη μας. Την πατήσαμε σχεδόν, όπως την πατήσαμε κι απ’ την Ανόρθωση, αφού μας έφαγε η σιγουριά και η αλαζονεία. Αλήθεια τώρα με ποιον θα παίξουμε ; με την Μίλαν ή με τη Βέρντερ ;

Και τέλος καταφέραμε να δικαιώσουμε κι όλους αυτούς που μας αμφισβητούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και να παράγγελλαν τη ξεφτίλα μας, τέτοια φαντασία δεν θα είχαν. Τρία γκολ εντός έδρας φάγαμε και το ένα που βάλαμε, ήταν με πέναλτι μαϊμού.

Άντε τώρα γερά για διπλό στον Εργοτέλη... να κρατήσουμε και τη διαφορά.

Η απόλυτη ξεφτίλα...

Ευτυχώς που εμείς έχουμε καθαρίσει το πρωτάθλημα, ενώ αυτοί παίζουν ακόμη για τη σωτηρία τους.
Ευτυχώς που εμείς δίναμε βάση στο UEFA, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς παίξαμε με τους βασικούς μας, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς έχουμε ευρωπαϊκή εμπειρία, ενώ αυτοί όχι.
Ευτυχώς που εμείς έχουμε παίχτες με προσωπικότητα, ενώ αυτοί 22άχρονα παιδάκια.
Και τέλος, ευτυχώς που παίζαμε και στην απόρθητη έδρα μας.

Για φαντάσου να μην ίσχυαν και τα παραπάνω…

Στο πρώτο ημίχρονο δυσκολευτήκαμε… στο δεύτερο τα πράγματα πήραν το δρόμο τους…

Τα δεκάλεπτα: 20-23, 41-41, 54-70, 75-95.

ΑΕΚ (Φλεβαράκης): Κυριακόπουλος, Ταπούτος 3, Βασιλόπουλος, Παπανικολάου 13, Τόμπσον 13, Χατζής 20, Δορκοφίκης 7, Κίκερπιλ 5, Μπράιαντ 7, Άντερσεν 5, Νέμεθ 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 3, Πελεκάνος 5, Πρίντεζης 8, Βούιτσιτς 14, Μιλόσεβιτς 2, Μπουρούσης 25 (2/3 βολές, 7/9 δίποντα, 3/5 τρίποντα), Χαλπερίν 7, Γκριρ 7, Βασιλόπουλος 8, Τεόντοσιτς 10, Έρτσεγκ 6.

Με μια αρκετά μέτρια εμφάνιση, μπορούσαμε να έχουμε βάλει για πλάκα 4 γκολ. Αντί γι’ αυτό όμως βάλαμε μόνο 2, βάλαμε 1 αυτογκόλ και δώσαμε δικαίωμα στους ανύπαρκτους να διαμαρτύρονται.

Το παιχνίδι μπορούσαμε και έπρεπε να το καθαρίσουμε πιο νωρίς για να αποφύγουμε τη μουρμούρα που θα ακολουθήσει.

Ο Άρης, όπως οι περισσότερες ομάδες που έρχονται στο Καραϊσκάκη, έρχονται για να «αδικηθούνε». Όλοι, κουτσοί - στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα. Άλλοι θα έπαιρναν πρωτάθλημα αν δεν «αδικούνταν» στο Καραϊσκάκη, άλλοι θα έβγαιναν Champions League, άλλοι θα έβγαιναν UEFA, άλλοι θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να βγουν, άλλοι θα είχαν σωθεί πιο νωρίς και άλλοι θα είχαν σώσει την κατηγορία. Το Καραϊσκάκη και ο Ολυμπιακός, αποτελούν το τέλειο άλλοθι για όλους και σ’ αυτό βοηθάμε κι εμείς με τον τρόπο μας.

Ο Άρης χθες με την έναρξη του παιχνιδιού, στα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα, διαμαρτυρήθηκε για ένα πλάγιο αν δεν κάνω λάθος. Τι να περιμένεις λοιπόν για τα επόμενα 90’ λεπτά ;
Βγάλαμε τα γκολ του Ολυμπιακού οφ σάιτ κατόπιν εορτής, κι αφού ψειρίσαμε τη μαϊμού και αφού κανένας από τον Άρη δεν είχε πάρει χαμπάρι τίποτα με την ταχύτητα που έγιναν οι φάσεις. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε σε ένα δευτερόλεπτο τρεις κόντρες και στην άλλη σε ένα δευτερόλεπτο τρείς σουτ. Έγκλημα !!!
Ο Άρης των μηδέν φάσεων και του ήρωα Σηφάκη αδικήθηκε !!! θα μπορούσε μάλιστα να έχει βάλει ο Ολυμπιακός 2-3 αυτογκόλ ακόμη και να έφευγε και θριαμβευτής από το Φάληρο. Αφού όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο, έτσι δεν είναι ;

Αφού λοιπόν θέλετε να το παίζεται αδικημένοι, καλά να πάθετε όλοι σας !
Μόλις γίνετε κι εσείς «μεγάλοι», θα παίρνετε κι εσείς σφυρίγματα.
Μέχρι τότε όμως δεν σας «βλέπουμε» και δε σας ακούμε.
Περαστικά σας...

Δεν υπάρχει και τίποτα να πούμε...

Δεκάλεπτα: 24-20, 53-36, 66-56, 90-68

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Έρτσεγκ 11 (1), Πελεκάνος 4, Τεόντοσιτς 6 (1), Βούιτσιτς 9, Μιλόσεβιτς 9 (1), Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 13 (3), Γκριρ 13 (3), Σλούκας 4, Βασιλόπουλος 5 (1), Βουγιούκας 6, Σχορτσιανίτης 4.

Καβάλα (Πιλαφίδης): Τσιάκος 6, Ντάνιελς 11 (1), Αμαγκού 4, Κέκελης 6, Λόλας, Πενταζίδης, Γκαγκαλούδης, Αγγελακόπουλος 2, Καβαλιάουσκας 11 (1), Κούβελας 4, Μάρτιν 10 (2), Γκούστας 14 (2).

Τα προβλεπόμενα…
Χαμηλοί ρυθμοί, μέτρια διάθεση, μέτρια απόδοση, αναμενόμενο θέαμα, τίποτα διαφορετικό.
Ένα παιχνίδι που το δεις δε το δεις το ίδιο σου κάνει.
Κοινώς ένα αδιάφορο παιχνίδι, από μια αδιάφορη όπως έχει καταντήσει ομάδα.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τα θετικά σχόλια του «τύπου» για την εμφάνιση της εθνικής.
Δεν καταφέραμε να παίξουμε λίγο μπαλίτσα, αλλά ούτε να κερδίσουμε μια πολύ μέτρια (και δικαιολογημένα βέβαια) Δανία.
Δεν ξέρω ίσως να είμαι εγώ στραβός…

Α ! να μην το ξεχάσω…
Παρατήρησα ότι και πολύ δημοσιογράφοι που παρότρυναν τον πιο παλιά τον κόσμο να πάει στο γήπεδο ή σχολίαζαν αρνητικά το γεγονός της μικρής προσέλευσης, ούτε αυτοί πήγαν ή είδαν το παιχνίδι.

Επιτέλους μια καλή εμφάνιση και άνετη νίκη εκτός έδρας !
Δεν είναι όμως να παίρνουν και πολύ αέρα τα μυαλά μας γιατί η Πρόκομ δεν είναι και κανένας κολοσσός.
Περιμένουμε την ρεβάνς τώρα με τους Πολωνούς και συνεχίζουμε για τα δυσκολότερα…

Τα δεκάλεπτα: 19-23, 32-50, 54-71, 68-93.

Πρόκομ (Πατσέσας): Μπράζελτον 5, Άρτσιμπονγκ 4, Ντίλεβιτς 6, Λόγκαν 18, Ζαμοΐσκι 7, Γουντς 12, Μπαρέλ 10, Μπερκ 2, Γιούιν 4, Χρίτσανιουκ.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (6 ασίστ), Πελεκάνος 3, Βούισιτς 21 (8/10 δίποντα, 7 ριμπ., 4 ασίστ, 3 κλεψίματα), Μπουρούσης 12, Χαλπερίν 7, Γκριρ 10, Βασιλόπουλος 3, Πρίντεζης 12, Έρτσεγκ 4, Σχορτσιανίτης 7, Πάργκο 7.

Όταν γεννιούνται οι γυναίκες, νεογέννητα μωρά ακόμα,τους βάζουν στο μυαλό ένα τσιπάκι,που τις κάνει να έχουν αποκλειστικό σκοπό της ζωής τους το γάμο.

Κάποιες, καταφέρνουν και το βρίσκουν και στη συνέχεια το βγάζουν,με αποτέλεσμα χωρίς τσιπάκι να έχουν αποκλειστικό σκοπό της ζωής τους την απόλαυση του σεξ και του ανδρικού μορίου...

...αυτές είναι οι λεγόμενες "ξετσίπωτες".

Αυτό ήταν ένα από τα δύσκολα παιχνίδια εκτός έδρας που έπρεπε να πάρουμε για να διεκδικήσουμε ή να διατηρήσουμε, όπως είχε η βαθμολογία μέχρι σήμερα, την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο.
Την νίκη την πήραμε και αυτό είναι το πρώτο και το σημαντικότερο.
Εξακολουθούμε όμως να μην έχουμε καμία σταθερότητα και να μην εμπνέουμε απολύτως καμία εμπιστοσύνη. Τον ΠΑΟΚ το τωρινό έπρεπε να τον είχαμε καθαρίσει πολύ πιο εύκολα και πειστικά. Δεν το κάναμε και εξακολουθούμε να είμαστε σε μια διαρκείς αβεβαιότητα.

Τα δεκάλεπτα: 15-18, 30-34, 51-52, 66-74

ΠΑΟΚ (Καλαφατάκης): Τζόνσεν 1, Καυκής 8, Χαρίσης 2, Σίμτσακ, Κυρίτσης 2, Τσιάρας 4 (1), Ντιαρά 16, Γκρέγκορι 13 (1), Δεμερτζής 2, Τομάσεβιτς 16, Μαρμαρινός 2.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 6, Πελεκάνος, Πρίντεζης 8, Βούιτσιτς 23, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 8 (2), Γκριρ 16 (3), Πάργκο 2, Βασιλόπουλος 1, Έρτσεγκ 4, Σχορτσιανίτης.

Δεν μπόρεσα να το δω, αλλά όπως περίμενα δεν είχαμε και κάποιο πρόβλημα.
Παίξαμε λίγο και όσο χρειαζόταν για να κερδίσουμε μια ομάδα που και αυτή δεν πίστευε ότι μπορεί να κάνει κάτι καλό, αφού θα έπαιζε χωρίς αρκετούς βασικούς.
Αυτό που με χάλασε απ’ αυτά που διάβασα, είναι το περιστατικό με τη στιγμή της αλλαγής του Λέτο.

Σήμερα μπορεί να ξεφύγουμε ακόμη περισσότερο στη βαθμολογία.
Φαντάζεστε να έρθουν έτσι τα πράγματα και να παίξουμε με τον «Πολυπροεδρικό» την μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος ; πλάκα θα είχε…

Ακούω σήμερα ότι μπορούμε την πρώτη θέση στον όμιλο. Η γνώμη μου είναι… χλωμό…

Θα πρέπει να κάνουμε 4 νίκες, συμπεριλαμβανομένου και του διπλού στη Βιτόρια ή να κάνει μια ήττα η Ταου αλλού και να χάσουμε εμείς στην Ισπανία μέχρι 2 πόντους. Ή να κερδίσουμε και πάλι.
Άρα και τα δύο σενάρια καταλήγουν σε νίκη μας εκεί.
Με το πρόσωπο που έχουμε δείξει σε όλα τα σοβαρά εκτός έδρας παιχνίδια…

Πάμε για τη γνωστή μας δεύτερη θέση και κάνουμε το σταυρό μας να τερματίσει πρώτη η Ρεάλ, μπας και της σπάσουμε την έδρα.
Αν από την άλλη τερματίσει πρώτη η Μπάρτσα… χαιρέτα τα μας τον πλάτανο… μάλλον θα πάμε για του χρόνου πάλι, εκτός και αν μεταμορφωθούν και οι δύο ομάδες, αυτοί προς το χειρότερο και εμείς προς το καλύτερο.

Όλα αυτά βέβαια προέκυψαν από τις δύο χαζές ήττες, που ήταν καθαρά στο χέρι μας να τις αποφύγουμε.
Η πρώτη, στην πρώτη φάση από την Τσιμπόνα, που ουσιαστικά μας στέρησε την πρώτη θέση στον όμιλο και η δεύτερη αυτή στο Μιλάνο από την Αρμάνι, που θα μας στερήσει το πιθανότερο την πρώτη θέση σε αυτόν το όμιλο.

Καταλήγουμε λοιπόν ότι μέχρι τώρα, μόνοι μας έχουμε φτιάξει τη μοίρα μας και θα είμαστε και άξιοι για αυτή, ότι και να συμβεί στην πορεία.Είτε θετικό είτε αρνητικό.

Μεγάλη και σημαντική νίκη κατά πρώτον και κατά δεύτερον, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να χάνουμε 2-3 δεκάλεπτα σε κάθε παιχνίδι για να αρχίσουμε να παίζουμε μπάσκετ.

Στο πρώτο ημίχρονο και στις αρχές του δευτέρου μου θυμίσαμε τον ποδοσφαιρικό «πολυπροεδρικό». Δεν βλεπόμασταν. Έσπαγαν τα νεύρα μου με αυτό το χάλι που έβλεπα. Όταν μπαίνει ο Παπαλουκάς και κάνει τρία επανωτά λάθη, τι να περιμένεις από τους υπόλοιπους ;
Δεν παίζαμε άμυνα, κάναμε πολλά λάθη, πουλούσαμε εύκολα την μπάλα, χάναμε για πλάκα τα ριμπάουντ, είχαμε πρόβλημα στην επίθεση, δεν φαινόταν να παίζουμε οργανωμένα, γενικά ότι παραμπασκετικό υπάρχει το κάναμε.
Δεν μπορεί να παίζεις ένα πάρα πολύ κρίσιμο κρίσιμο παιχνίδι στην έδρα σου και να τρως 44 πόντους στο ημίχρονο, έχοντας εσύ βάλει 36. Δεν γίνεται.

Στο δεύτερο πάλι τα πράγματα άλλαξαν και αφού καλύψαμε και τις βλακίες του πρώτου, περάσαμε μπροστά και στο τέλος καταφέραμε να κρατήσουμε αυτό το μικρό προβάδισμα και πάρουμε το παιχνίδι.
Αλλά και πάλι οι επιλογές μας σε κρίσιμες φάσεις, ειδικά μετά το 66-60 ήταν για κλάματα. Θα μπορούσαμε να το έχουμε καθαρίσει πιο εύκολα αρκεί να μην ήμασταν τόσο επιπόλαιοι.

Από την ομάδα νομίζω ότι λείπει η αυτοπεποίθηση και ότι είναι φορτωμένη με πολύ άγχος για να αποδείξει πράγματα τα οποία όμως δεν τις βγαίνουν μέσα στο γήπεδο.
Αυτό όμως πρέπει να αλλάξει άμεσα… τα δύσκολα έχουν αρχίσει ήδη.

Και τέλος σιγά μην ερχόταν ευνοϊκό αποτέλεσμα για εμάς στο άλλο παιχνίδι. Η Αρμάνι πήρε άλλο ένα παιχνίδι στον πόντο, αυτή τη φορά στην Πολωνία

Τα δεκάλεπτα: 18-26, 36-44, 56-58, 73-70

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 5(4λ, 5ασ), Πελεκάνος, Βούισιτς 9, Μπουρούσης 15(10ρ), Χαλπερίν 10(2), Γκριρ 21(2), Βασιλόπουλος, Πρίντεζης 7, Σχορτσανίτης 4, Πάργκο 2.

Τάου (Ιβάνοβιτς): Πριγκιόνι 3(0/5τρ), Ιλιέφσκι 7(1), Ρακόσεβιτς 23(4/6τρ), Βιδάλ, Τελέτοβιτς 14(4/12τρ, 4κλ), Σαν Εμετέριο, Μάικλ 11(7ρ), Μπάρατς 4(6ρ), ΜακΝτόναλντ 8.

Αν κερδίζαμε, θα μιλάγαμε για την διαφορά του Ολυμπιακού από τις άλλες ομάδες και για τις «ρεζέρβες», που κακώς ο Βαλβέρδε δε χρησιμοποιούσε τόσο καιρό.

Αν χάναμε, θα είχαμε την καθιερωμένη απαξίωση που ακολουθεί μετά από κάθε γκέλα.
Θα μιλούσαμε για το λάθος του Βαλβέρδε να παίξει με τόσες αλλαγές στην βασική ενδεκάδα και τις μηδαμινές λύσεις που θα είχε έτσι στον πάγκο. Και την έλλειψη γενικότερα αξιόπιστων λύσεων πέρα των 13-14άρων παιχτών.

Στην περίπτωση της ισοπαλίας, όλα θα ήταν καλά. Το ιδανικό σενάριο. Η ομάδα θα είχε πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα εκτός έδρας αφού υπάρχει κι ο επαναληπτικός, οι βασικοί παίχτες θα είχαν πάρει τις ανάσες τους και οι αναπληρωματικοί το χρόνο συμμετοχής που τους έλειπε.

Αυτά ήταν τα τρία σενάρια πριν το ματς για το κυρίως θέμα της επόμενης ημέρας, δηλαδή της σημερινής. Ο καθένας διαλέγει και παίρνει ανάλογα τα γούστα του.

Η δικιά μου θέση είναι ένα μείγμα και των τριών, γιατί και οι τρεις περιπτώσεις εμπεριέχουν αλήθειες.
Οι βασικοί πήραν ανάσες, το σκορ δεν είναι απαγορευτικό για τη ρεβάνς, το αντίθετο μάλιστα, πήραν χρόνο συμμετοχής κι άλλοι παίχτες και η έλλειψη παιχτών και λύσεων στη θέση του αμυντικού χαφ και του σέντερ φορ φώναζαν για άλλη μια φορά.

Αγωνιστικά ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά όπως αναμενόταν, πίεσε, πρέσαρε, έπαιξε σκληρά και κάποια στιγμή από το πουθενά, εκμεταλλεύτηκε ένα λάθος της άμυνας μας και 1-0. Εκεί τελείωσε και το παιχνίδι για το ΠΑΟΚ. Σχεδόν 0 φάσεις σε 90’ λεπτά, σε μια φλεγόμενη Τούμπα.
Από την άλλη εμείς δεν απειληθήκαμε αλλά και ούτε μπορέσαμε να απειλήσουμε εκτός από το πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου. Θέλαμε αλλά δεν μπορούσαμε. Έκανε και κατά τη γνώμη μου και λάθος ο Βαλβέρδε με τις αλλαγές και το αποτέλεσμα κρίνεται δίκαιο.

Η πρόκριση τώρα εξαρτάτε αποκλειστικά από εμάς τώρα.

Χρειαστήκαμε 20’ λεπτά καλού ποδοσφαίρου στην αρχή του πρώτου ημιχρόνου, με αμυντικά κενά όμως, για να καθαρίσουμε το ματς. Και στα τελευταία 15’, θα μπορούσαμε άνετα να διευρύνουμε και το σκορ, αφού είχαμε 3 τετ α τετ.
Εκεί που ήταν σαφώς καλύτερη η ΑΕΚ ήταν από το 20’ έως το 45’. Εκεί όντως έβλεπες ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχαμε παραχωρήσει χώρο στην ΑΕΚ και από την άλλη δεν μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε τα κενά που άφηνε πίσω, για να βγούμε στην αντεπίθεση δημιουργώντας της προβλήματα.
Στο δεύτερο ημίχρονο ο ρυθμός έπεσε και δεν απειληθήκαμε ιδιαίτερα, παρόλο που δεν είχαμε την κατοχή της μπάλας. Από την άλλη δεν απειλήσαμε ούτε εμείς. Στο δεύτερο ημίχρονο η ταχύτητα έπεσε και αυξήθηκε η δύναμη.
Συνοψίζοντας κερδίσαμε το παιχνίδι γιατί έχουμε καλύτερη ποιότητα παιχτών και καλύτερη ομάδα αν και αποτελείται μόνο από 12-13 παίχτες.

Πάντως είναι τραγικό να βλέπεις την ΑΕΚ να κάνει αλλαγές και εμείς να μην έχουμε λύσεις από τον πάγκο.
Ο Ντουντού μου φαίνεται ότι θα είναι ο πρώτος που θα καταρρεύσει.

Μια άσπρο, μια μαύρο, μια πάνω, μια κάτω.
Το σίγουρο είναι ότι άκρη δεν βγάζεις με αυτή την ομάδα.
Εντάξει δεν ανησυχήσαμε, αλλά δεν μπορεί εντός έδρας να κάνεις 19 λάθη και να έχεις 5 λεπτά να βάλεις καλάθι στο 4ο δεκάλεπτο και σου κατεβάζει διαφορά 15 πόντων η Ολύμπια.

Το νου μας τώρα γιατί έρχεται η Ταού…

Τα δεκάλεπτα: 20-20, 47-40, 67-55, 78-73

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Σχορτσιανίτης 17 (7 ριμπ.), Χαλπερίν 9, Έρτσεγκ 7, Πελεκάνος 4, Βούιτσιτς 7, Μπουρούσης 14 (11 ριμπ.), Γκριρ 8, Πάργκο 11 (1/2 διπ., 3/6 τριπ.), Τεόντοσιτς, Βασιλόπουλος, Σλούκας.

Ολύμπια Λάρισας (Μπαρτζώκας): Καστλ 5, Κινγκ 18, Σούλτσε 18, Σιγκούνας 2, Μπέλσερ 12, Μπατής 3, Αριγκμπάμπου 2, Κολώκας 6, Παπαϊωακείμ 6, Γιαννουλάκος, Καραποστόλου.