ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Όμορφα και χαλαρά…

Αν και ξεκινήσαμε λίγο υποτονικά θεωρώντας ότι θα περάσουμε εύκολα από τη Λιβαδειά ήρθε το δοκάρι, το γκολ και 1-2 καλά σουτ από τον Λεβαδειακό, για να μας ξυπνήσουν και να αρχίσουμε να παίζουμε λίγο μπάλα.
Ευτυχώς η ισοφάριση ήρθε γρήγορα και μόλις κάναμε με το πολύ όμορφο γκολ του Μπελούτσι το 1-2, η ομάδα “λύθηκε”, ο Λεβαδειακός “ξενέρωσε” και θα μπορούσαμε να είχα κλείσει το ημίχρονο με 4-5 γκολ αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι.
Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαμε γιατί απλά έπρεπε να μπούμε για να τελειώσει το παιχνίδι.

Τέσσερεις βαθμούς μπροστά από τον Παναθηναϊκό, τέσσερεις αγωνιστικές πριν το τέλος και βλέπουμε…

Αύριο βέβαια θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε, ότι ο Λεβαδειακός έδωσε το παιχνίδι και άλλα τέτοια όμορφα, ξεχνώντας ότι από το ίδιο γήπεδο πέρασαν ο δεύτερος κι τρίτος βάζοντας από τέσσερα γκολ. Αρά για να βάζει ο πρώτος τρία κάτι τρέχει.
Το ίδιο ακούμε τα τελευταία χρόνια και για το διπλό που είχαμε κάνει στην Ξάνθη και πήραμε το πρωτάθλημα, όταν εκείνη την χρονιά είχε κάνει διπλό στο Πηγάδια όλη η Πρώτη Εθνική.

Δεν βαριέσαι όμως, καλό μας κάνει η στραβομάρα τους…