ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Δεν μας φτάνει η χθεσινή τεσσάρα, έχουμε και την παπαρολογία περί Ριβάλντο και όλα τα ηρωικά που ακολουθούν σήμερα από τους «γνώστες».

Τι έκανε ο Ριβάλντο χθες που ήταν τόσο τρομερό που έμειναν όλοι με ανοιχτό το στόμα ;
Να σας πω εγώ ;
Έκανε τα προβλεπόμενα που θα έκανε ένας οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής στη θέση του στα χαφ, απέναντι σε μια παντελώς ανύπαρκτη ομάδα.
Είδε κανένας, κανέναν Ολυμπιακό στο γήπεδο ;
Εγώ δεν είδα…
Θα τον παραδεχόμουν, όπως και τα δημοσιεύματα, αν ο Ολυμπιακός έπαιζε μπάλα και ο Ριβάλντο διακρινόνταν. Εκεί μάλιστα.
Αλλά τώρα ;
Εδώ διακρίθηκε ο Γεωργέας που είχε να παίξει μπάλα ένα χρόνο και !!!
Ό Ζήκος που είχαμε ξεχάσει ότι υπάρχει σαν ποδοσφαιριστής !!!
Εδώ έκανε κούρσα όλο το γήπεδο περνόντας όλον τον κόσμο ο Παπασταθόπουλος !!!
Έβαλε γκολ από τα 30 μέτρα ο κραγμένος όλο το χρόνο Λυμπερόπουλος !!!
Θα τρελαθούμε τελείως ;

Όλη η ΑΕΚ χθες φάνταζε διαστημική απέναντι σε αυτόν τον ανύπαρκτο και για λύπηση Ολυμπιακό.

Τι ήταν αυτό λοιπόν που τους μάγεψε όλους από το Ριβάλντο ;
Η πολύ καλή πάσα στο δεύτερο γκολ ; αυτό ;
Ή ότι φαινόταν ότι έτρεχε μπροστά στα σταματημένα και ανύπαρκτα χαφ του Ολυμπιακού ;

Αν θέλουν κάποιοι να μας πικάρουν, ας βρούνε κάτι άλλο καλύτερα γιατί δεν τρώμε όλοι αυτά που μας ταΐζουν.

Άκου εκεί η εκδίκηση του Ριβάλντο και μαλακίες...

ΥΓ. μακάρι για μας, μετά την μεγαλειώδη χθεσινή εμφάνιση του Ριβάλντο, να οριστικοποιηθεί η παραμονή του και του χρόνου στην ΑΕΚ.

Συγχαρητήρια !!!

Ζήσαμε μεγάλες και ιστορικές στιγμές !!!

Ευχαριστούμε !!!

Η ομάδα ήταν εμφανές ότι ήθελε το παιχνίδι πολύ περισσότερο από την ΑΕΚ. Μπήκε πολύ δυνατά στο παιχνίδι, δείχνοντας από την αρχή ποιος είναι το αφεντικό. Η πολύ καλή ψυχολογία που είχε η ομάδα, σίγουρα οφείλονταν στην πολύ καλή προετοιμασία που προηγήθηκε όλη την εβδομάδα και τους χαμηλούς τόνους που κράτησαν, με ευθύνη της ΠΑΕ, οι εφημερίδες.

Όλη αυτή η τέλεια προετοιμασία αυτού του τόσο σημαντικού ντέρμπι, δε μπορεί παρά να είναι έργο προπονητή. Ενός προπονητή που έχει φάει με το κουτάλι τέτοια ντέρμπι ελληνικού πρωταθλήματος, ξέροντας πολύ καλά την ψυχολογία τους, αφού έχει κερδίσει ουκ ολίγα απ’ αυτά με αντιπάλους την ΑΕΚ και τον ΠΑΟ και με πολλά γκολ διαφορά μάλιστα, γράφοντας το όνομα του δίπλα στους ιστορικούς θριάμβους της ομάδας. Το στήσιμο της ομάδας ήταν καταπληκτικό.
Οι δε αλλαγές από το ’66 και μετά, ήταν καθαρά για την αποθέωση των πρωταγωνιστών αφού η ομάδα μέχρι εκείνο το λεπτό λειτουργούσε τέλεια που δε σου έκανε η καρδιά να πειράξεις τίποτα.

Ο θρίαμβος αυτός αποκτά μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστούμε ότι επιτεύχθηκε από μια ΝΕΑ ομάδα που δεν ξέρει ακόμα πως να κερδίζει τέτοιου είδους ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος. Με εξαίρεση τον Άτζα, τον Στολτίδη και τον Τζόλε, οι υπόλοιποι παίχτες είναι ακόμη πολύ «νέοι» για το πνεύμα τέτοιων παιχνιδιών.
Πολλά μπράβο στον προπονητή που κατάφερε να τους βάλει σ’ αυτό το πνεύμα !!! μπράβο !!!

Πολλά εύσημα πρέπει να δώσουμε και στον πρόεδρο της ομάδας, το μεγάλο αφεντικό του συλλόγου, που στήριξε καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς αυτό τον προπονητή, αναγνωρίζοντας το έργο του και τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει, για να έρθει αυτή η στιγμή και να απολαύσει κι αυτός μαζί μας, αυτόν τον ιστορικό θρίαμβο απέναντι στην πανίσχυρη φέτος ΑΕΚ.

Χαλαρά…
Η ομάδα δεν αντιμετώπισε το παραμικρό πρόβλημα απέναντι στην ΑΕΚ.
Γενικότερα κάναμε μια πολύ καλή προπόνηση ενόψει του πολύ δύσκολου παιχνιδιού στη Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ.

Σειρά παίρνει σήμερα το ποδόσφαιρο…

Για την ιστορία :

Tα δεκάλεπτα () : 25-16, 44-24, 59-44, 82-53.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 5 (1), Παπαμακάριος, Γουντς 16 (2), Πρίντεζης, Καυκής, Μπουρούσης 9, Τσακαλίδης 11, Γκριρ 11, Μαυροκεφαλίδης 2, Βασιλόπουλος 6, Βασιλειάδης 15 (1), Τεόντοσιτς 7 (1).

ΑΕΚ (Βαγγέλης Αγγέλου) : Σι 7, Παπανικολάου 3 (1), Ταπούτος 2, Κυρίτσης 14, Χατζής 7 (1), Μπάρλος 7, Εϊβερι 2, Σίμτσακ 9, Βασίλιεβιτς, Σιούτης 2.

Καλά τα πήγαμε…
Τελικά τους Πορτογάλους τους έχουμε βρει εύκολους.
Δεν παίξαμε καμιά μπάλαρα τρομερή, όπως συνήθως, αλλά ήμασταν σοβαροί σε όλο το παιχνίδι στο οποίο είχαμε και τα πάνω μας και τα κάτω μας.
Ο αχώνευτος κατ’ εμέ Καραγκούνης, ήταν πάρα πολύ καλός και πέτυχε και δυο πανέμορφα γκολ, από ισάριθμα φάουλ λίγο έξω από την περιοχή των Πορτογάλων. Στην ίδια απόδοση κινήθηκαν και ο Μπασινάς με τον Κυριάκο και τον Κατσουράνη.
Κατά τα’ άλλα δεν απειλήσαμε σοβαρά, αλλά και ούτε απειληθήκαμε και για φιλικό παιχνίδι είμασταν πάρα πολύ συγκενρωμένοι.

Αν μη τι άλλο, εν όψη Euro δείχνουμε ότι μόνο εύκολος αντίπαλος δεν θα είμαστε και αν δούμε και τους υπόλοιπους, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην αισιοδοξούμε για κάτι καλό. Δηλαδή μια πρόκριση στους 8 και βλέπουμε.

Και κάτι τελευταίο…
Καλό θα είναι ο κύριος Ρεχάγκελ να μην μας πρήζει και πολύ τα αρχίδια… αν είναι να μείνει ας μας το πει, αν όχι, στο καλό και ευχαριστούμε…
Άντε, γιατί το πολύ το κυρ’ ελέησον το βαριέται κι παπάς.

Δεν πειράζει, συνεχίζουμε… ή όπως λέμε και στα “βαρβαρικά”, Keep Walking…

Όταν ένας τελικός κρίνεται σε μια βολή στα τελευταία δευτερόλεπτα, το πλεονέκτημα το έχει ο πιο τυχερός ή αλλιώς ο πιο κωλόφαρδος, που στην προκειμένη περίπτωση είναι αυτός που του έχει βγει και το όνομα. Δηλαδή ο «βάζελος».

Για δεύτερο συνεχόμενο μεταξύ μας παιχνίδι, ξεσκίστηκαν στα τρίποντα και δεν είναι τόσο το ποσοστό ευστοχίας, όσο ο αριθμός τους (16). Βέβαια σε αυτό βάλαμε κι εμείς το χεράκι μας, αφού τους δώσαμε πολλά ελεύθερα σουτ.

Από ‘κει και πέρα χάρη στην ευστοχία τους στα τρίποντα, βρεθήκαμε να τους κυνηγάμε στο σκορ σε όλο το παιχνίδι και όταν τελικά καταφέραμε στα τελευταία δευτερόλεπτα να τους πιάσουμε στο 78-78, προδοθήκαμε από μια ελεύθερη βολή. Τι να κάνεις έτσι είναι αυτά…

Η ομάδα αξίζει συγχαρητήρια για την προσπάθεια της και ειδικά στο 4^ο δεκάλεπτο που στο ξεκίνημα του μας βρήκε πίσω στο σκορ με 13 πόντους (50-63).
Αυτό πάντως που δε μου άρεσε, είναι ότι στο δεύτερο ημίχρονο υπήρχε μόνο ο Γκριρ, να παίζει μόνος του όλον τον Παναθηναϊκό. Και όταν στο τέλος του 3^ου δεκαλέπτου αντικαταστάθηκε για να πάρει ανάσες δεν υπήρχε παίχτης να σκοράρει, με αποτέλεσμα να κλείσει το δεκάλεπτο με 10 πόντους διαφορά.

Ειδική μνεία για μένα αξίζει και ο Βασιλόπουλος, ο οποίος έπαιξε εξαιρετική άμυνα σε όλο το παιχνίδι. Ήταν μια άμυνα μόνος του.

Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι σε τέτοια παιχνίδια μας λείπει ο Γούντς που μπορεί να προσφέρει κάποιες λύσεις.

Επίσης κάποιος πρέπει να πει στο Τεόντοσιτς να αλλάξει αυτό το «πυροβολημένο» στυλ παιχνιδιού που έχει ,γιατί δεν προσφέρει τίποτα και πολλές φορές μπορεί να στοιχίσει στην ομάδα όπως έγινε χθες με την άδικη τεχνική ποινή που δέχθηκε αφού ο ίδιος την προκάλεσε.

Και κλείνοντας όπως αναμενόταν και όπως συμβαίνει πάντα, τα κουκούτσια τα πήρε ο «γνωστός»…

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 12-12, 30-34, 50-60, 79-81

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 2, Πρίντεζης, Μασιγιάουσκας 8 (2), Τεόντοσιτς 8 (2), Μπουρούσης 11 (12ρ), Τσακαλίδης, Γκριρ 28 (4) (9 κερδισμένα φάουλ), Βασιλόπουλος 15 (2), Βασιλειάδης, Τζάκσον 10.

Παναθηναϊκός (Ζέλικο Ομπράντοβιτς) : Περπέρογλου 8 (2), Σπανούλης 20 (4/8 τρίποντα), Πρκάτσιν, Μπατίστ 5, Χατζηβρέττας 6 (2), Ντικούδης, Τσαρτσαρής 14 (4/6 τρίποντα), Διαμαντίδης 9 (1), Ουίνστον 11 (2), Γιασικεβίτσιους 8 (1).

Ένας παππούς 97 ετών πάει σε έναν ασφαλιστή...

- Γεια σας, θέλω να κάνω μια ασφάλεια ζωής.
- Τι λες ρε παππού, ασφάλεια ζωής, τρελάθηκες, πόσο χρονών είσαι?
- 97 ετών, λέει ο παππούς.

Τρελαίνεται ο ασφαλιστής.

- Μιλάς σοβαρά τώρα ? Τι να την κάνεις ?
- Να, θέλω να πάω με τον πατέρα μου ένα ταξίδι στο εξωτερικό και καλό είναι να είμαστε ασφαλισμένοι.

Ο ασφαλιστής έχει τρελαθεί...

- Με τον πατέρα σου? Πόσο χρονών είναι εκείνος ?
- Ε, 125 τον άλλο μήνα !
- Και τι θα κάνετε στο εξωτερικό ?
- Να μωρέ, πηγαίνουμε να επισκεφτούμε τον παππού μου...

Ο ασφαλιστής χτυπάει το κεφάλι του στο γραφείο...

- Τι λες ρε μπάρμπα, με κοροϊδεύεις? Πόσο χρονών είναι ο παππού σου ?
- Κλείνει τα 142 σε μια βδομάδα.
- Και τι θα κάνετε εκεί ?
- Παντρεύεται και πάμε στο γάμο !

Ο ασφαλιστής έχει σκαρφαλώσει στο παράθυρο και είναι έτοιμος να φουντάρει...

- Και... γιατί παντρεύεται ?
- Βλακείες μωρέ, τον πιέζουν οι γονείς του...!

Η ομάδα δείχνει να είναι σε πολύ καλή κατάσταση ενόψει του τελικού της Τετάρτης, αρκεί να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα από τελευταίες καλές μας εμφανίσεις, σε σύγκριση με τις κακές του Παναθηναϊκού.

Όσο αφορά και το χθεσινό παιχνίδι, τα λέει όλα το σχόλιο που διάβασα στο contra.gr…
«Χάρμα οφθαλμών ο Ολυμπιακός, πρόσφερε θέαμα, τελειώνοντας το ματς με αξιοπρόσεκτα στατιστικά: 16/17 βολές, 33/43 δίποντα, 7/16 τρίποντα, 31 ριμπάουντ, 26 ασίστ, 7 κλεψίματα και 3 μπλοκ ενώ έκανε και 12 λάθη.»

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 12-20, 27-48, 47-80, 66-103.

Ολυμπιάδα (Δημήτρης Ράπτης) : Πέττας 14(4), Δορκοφίκης 17(3), Οσμόρκοβιτς 15(2), Πετρόπουλος 10(3), Λάππας 8(1), Καράβολας, Βαβάτσικος, Ιωακειμίδης 2.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 7(1), Γκριρ 6, Τσακαλίδης 11, Βασιλόπουλος 5(1), Πρίντεζης 12, Ματσιγιάουσκας 8(2), Τζάκσον 16, Βασιλειάδης 9(1), Τεόντοσιτς 4, Μαυροκεφαλίδης 2, Μπουρούσης 18, Παπαμακάριος 5(1).

Όμορφα και χαλαρά…

Αν και ξεκινήσαμε λίγο υποτονικά θεωρώντας ότι θα περάσουμε εύκολα από τη Λιβαδειά ήρθε το δοκάρι, το γκολ και 1-2 καλά σουτ από τον Λεβαδειακό, για να μας ξυπνήσουν και να αρχίσουμε να παίζουμε λίγο μπάλα.
Ευτυχώς η ισοφάριση ήρθε γρήγορα και μόλις κάναμε με το πολύ όμορφο γκολ του Μπελούτσι το 1-2, η ομάδα “λύθηκε”, ο Λεβαδειακός “ξενέρωσε” και θα μπορούσαμε να είχα κλείσει το ημίχρονο με 4-5 γκολ αν ήμασταν λίγο πιο προσεκτικοί και συγκεντρωμένοι.
Στο δεύτερο ημίχρονο μπήκαμε γιατί απλά έπρεπε να μπούμε για να τελειώσει το παιχνίδι.

Τέσσερεις βαθμούς μπροστά από τον Παναθηναϊκό, τέσσερεις αγωνιστικές πριν το τέλος και βλέπουμε…

Αύριο βέβαια θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε, ότι ο Λεβαδειακός έδωσε το παιχνίδι και άλλα τέτοια όμορφα, ξεχνώντας ότι από το ίδιο γήπεδο πέρασαν ο δεύτερος κι τρίτος βάζοντας από τέσσερα γκολ. Αρά για να βάζει ο πρώτος τρία κάτι τρέχει.
Το ίδιο ακούμε τα τελευταία χρόνια και για το διπλό που είχαμε κάνει στην Ξάνθη και πήραμε το πρωτάθλημα, όταν εκείνη την χρονιά είχε κάνει διπλό στο Πηγάδια όλη η Πρώτη Εθνική.

Δεν βαριέσαι όμως, καλό μας κάνει η στραβομάρα τους…

Πολύ μεγάλη πρόκριση !!!

Αν αναλογιστούμε ότι ξεκινήσαμε με δυο ήττες (με την πρώτη εντός έδρας) και ότι αφήσαμε εκτός οχτάδας τη πολυδιαφημισμένη και ως συνήθως «σπρωγμένη» Ρεάλ που ήταν και η διοργανώτρια του Final Four, καταλαβαίνει κανείς τη σπουδαιότητα της χθεσινής νίκης-πρόκρισης.

Για το παιχνίδι τώρα, όλα πήγαν όπως τα περιμέναμε.
Η ομάδα έπαιξε σκληρή άμυνα, έλεγξε το ρυθμό του αγώνα σε όλη σχεδόν τη διάρκεια του και ο κόσμος ήταν εκεί δίπλα της θυμίζοντας άλλες εποχές.

Τα αναμενόμενα σφυρίγματα και τα «πούστικα» κόλπα της Ρεάλ δεν έπιασαν τόπο έτσι η ικανοποιήση μας είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Από παίχτες δε θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί όλοι έπαιξαν με πολύ πάθος και τα έδωσαν όλα στο παρκέ.

Πάρα πολλά εύσημα βέβαια αξίζουν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και όλο το προπονητικό team, για την μεταμόρφωση της ομάδας μας, από καφενείο σε «Ομάδα».

Και τώρα έχουμε μπροστά μας τη ΤΣΣΚΑ με μειονέκτημα έδρας.
Το έργο μας είναι πάρα πολύ δύσκολο και τον πρώτο λόγο τον έχει η ΤΣΣΚΑ, αλλά αυτή η ομάδα που δημιουργείται τώρα, σου δίνει το δικαίωμα να ελπίζεις για το καλύτερο.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 19-18, 33-29, 49-47, 72-63.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 4, Γουντς 9 (1), Μασιγιάουσκας 4, Μπουρούσης 8 (2), Τσακαλίδης 2, Γκριρ 9 (1), Βασιλόπουλος 14 (2), Βασιλειάδης, Πρίντεζης 3, Καυκής, Τεόντοσιτς 12 (2), Τζάκσον 7 (1).

Ρεάλ (Χοάν Πλάθα) : Πελεκάνος 2, Σμιθ 2, Σέκουλιτς 4, Ρέγιες 5, Παπαδόπουλος 7, Μουμπρού 5 (1), Ερβέλ 12, Τουνσερί, Μπούλοκ 10 (2), Λόπεθ 16 (3).

Η αποτυχημένη χρονιά συνεχίζεται…

Πήγαμε και στα ημιτελικά του κυπέλλου…

Όταν σε διπλά παιχνίδια κυπέλλου, είσαι καλύτερη ομάδα, έχεις κερδίσει το πρώτο ματς με 2-0 και βρίσκεσαι στο δεύτερο παιχνίδι να προηγείσαι με 0-2 στο 25’, δεν υπάρχει παιχνίδι.

Θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει κι άλλα γκολ αλλά δεν τα βάλαμε…

Εκδότης : Νέα Σύνορα Α. Α. Λιβάνη
Αριθμός σελίδων : 518

Περιγραφή :
Ένα μυστηριώδες κωδικοποιημένο χειρόγραφο, ένας φόνος στους κόλπους της φοιτητικής Λέσχης Άιβι και τα μυστικά ενός πρίγκιπα της Αναγέννησης συγκρούονται σ’ ένα λαβύρινθο προδοσίας, παράνοιας και μεγαλοφυΐας στις σελίδες του Κανόνα των Τεσσάρων.

Οι Ίαν Κάλντγουελ και Nτάστιν Τόμασον κάνουν το συγγραφικό τους ντεμπούτο συνθέτοντας ένα μυθιστόρημα που η ανάγνωσή του κόβει την ανάσα, χρησιμοποιώντας στην πλοκή ένα υπαρκτό έργο του 15ου αιώνα που συνέγραψε ο Φραντσέσκο Κολόνα.

Δύο φοιτητές στο Πρίνστον, μελετώντας ένα χειρόγραφο της Αναγέννησης, την Υπνερωτομαχία Πολύφιλου, ένα κείμενο που για αιώνες αποτελεί άλυτο μυστήριο, θα έρθουν αντιμέτωποι με αμείλικτα ερωτήματα. Διαβόητη για την υπνωτιστική της επίδραση σε όλους τους μελετητές της, η πεντακοσίων χρόνων Υπνερωτομαχία φαίνεται ότι θα αποκαλύψει το μυστικό της στους νεαρούς φοιτητές: το ακατανόητο κείμενο είναι στην πραγματικότητα ένας κωδικοποιημένος οδηγός για την τοποθεσία μιας κρύπτης. Έτσι ανοίγει ένας κύκλος θανάτων και αποκαλύψεων, ρίχνοντας τους δύο φοιτητές σ’ ένα παθιασμένο δράμα που έχει τις ρίζες του σ’ ένα βιβλίο του οποίου η δύναμη και το νόημα παρερμηνεύονταν επί αιώνες.

Ένα πολύ καλό τεστ, απέναντι σε μια πάρα πολύ καλή και ανταγωνιστική ομάδα, ενόψει του πολύ δύσκολου παιχνιδιού με τη Ρεάλ την Πέμπτη.

Κάποια στιγμή, λογικό ήταν να χαλαρώσει η ομάδα και να πέσει η απόδοση της. Το καλό είναι ότι μοιράστηκαν το χρόνο συμμετοχής όλοι σχεδόν οι παίχτες με εξαίρεση το Μαυροκεφαλίδη (;).

Εντύπωση πάντως μου κάνει και ο λίγος χρόνος που παίρνει γενικότερα ο Παπαμακάριος…
Πάντως κάτι περισσότερο πρέπει να ξέρει ο Γιαννάκης.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 25-9, 50-31, 60-39, 76-63

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ, Παπαμακάριος 3 (1), Μπουρούσης 4, Τσακαλίδης 8, Γκριρ 8 (1), Βασιλόπουλος 4, Βασιλειάδης 13 (3), Πρίντεζης 19 (2), Καυκής, Τεόντοσιτς 6 (2), Τζάκσον 11.

Αιγάλεω (Θανάσης Σκουρτόπουλος) : Γκόλντγουαϊρ 12 (1), Νικολαϊδης 19 (4), Σακελλαρίου, Λόλας, Χόχλερ 4, Μαγκουνής 4, Μπρέισι, Καλλινικίδης 5, Γεωργακίου, Πάτερσον 2, Μαριάνοβιτς 17 (2) .

Όλα καλά…

Η ομάδα έπαιξε μπαλάρα χωρίς το Λεμονή, χάρισε πλούσιο θέαμα στον κόσμο, ο οποίος παραληρούσε από ενθουσιασμό στις κερκίδες και αποθέωνε τον πρόεδρο για την κίνηση ματ που έκανε και μεταμόρφωσε την ομάδα προς το καλύτερο.

Ο Σίσιτς του Λεμονή χθες ήταν καλός ;

Αν η ομάδα δεν αλλάξει πρόσωπο θα φταίει ο προηγούμενος προπονητής, αν αλλάξει, θα έχουμε τη δικαίωση του προέδρου.

Απλά πράγματα…

Μεγάλη και δύσκολη νίκη σε ένα παιχνίδι κακό όπου κυριάρχησαν τα λάθη, η αστοχία, η επιπολαιότητα και οι άμυνες.

Μετά το παιχνίδι στο ΣΕΦ με την Ζαλκγίρις, αυτό με τη Μακάμπι στο Ισραήλ, είναι το τρίτο σερί νικηφόρο παιχνίδι που κρίνεται στο τελευταίο λεπτό. Πιστεύω ότι με τον Γκέρσον στον πάγκο, θα τα είχαμε χάσει και τα τρία. Η ομάδα πλέον σιγά σιγά βρίσκει το δρόμο της και αρχίζει να δείχνει χαρακτήρα στα δύσκολα.

Το κλέψιμο του Γκριρ και το τρίποντο (!!!) του Μπλάκνει, ήταν ουσιαστικά όλο το παιχνίδι.

Τώρα πάμε για την νίκη με τη Ρεάλ στο ΣΕΦ (η οποία ηττήθηκε εντός έδρας χθες απ’ τη Μακάμπι και μας στέρησε τις πιθανότητες μας να διεκδικήσουμε την πρωτιά στον όμιλο), σε ένα παιχνίδι τελικό για την δεύτερη θέση.

Αν δε μας σφάξουν πιστεύω ότι τους έχουμε…

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 9-13, 28-27, 43-39, 52-61

Ζαλγκίρις (Ριμάντας Γκρίγκας) : Μπράουν 9 (2), Κόλινς 9, Μασιούλις 10, Ζουκάουσκας, Γιανκούνας 8, Ντζάι 8, Πόποβιτς 5 (1), Γιούρακ 3 (1), Σαλένγκα, Μάρκοτα

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 8 (1), Γουντς 3, Μπουρούσης 9 (1), Γκριρ 12 (1), Βασιλόπουλος 3, Πρίντεζης 4, Τζάκσον 11, Βασιλειάδης 3 (1), Σεϊμπούτις, Τεόντοσιτς 6 (1)

Η ΠΑΕ λοιπόν, έβγαλε χθες ανακοίνωση και μας έλεγε :

"Συνεδρίασε σήμερα 11-3-2008 το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ υπό την Προεδρία του κ. Σωκράτη Κόκκαλη.

Κατά τη συνεδρίαση το Διοικητικό Συμβούλιο με γνώμονα την άμεση εγρήγορση του ποδοσφαιρικού τμήματος για την επίτευξη των αγνωστικών στόχων της ομάδας την τρέχουσα περίοδο :

· Ενέκρινε τη συναινετική λύση της συνεργασίας με τον Προπονητή κ. Λεμονή, τον οποίο ευχαριστεί για τη μέχρι σήμερα προσφορά του.

· Αποφάσισε την ανάθεση καθηκόντων προπονητή στον κ. Σεγκούρα"

Η μαλακία του Λεμονή τελικά ήταν ότι δεν έδωσε μια ίδια συναινετική λύση μετά το διπλό στη Βρέμη.
Εκτός των άλλων, η ανακοίνωση της ΠΑΕ έχει και επιμορφωτικό χαρακτήρα, αφού μας δίνει μια άλλη ερμηνεία της λέξεως «Συναίνεση».

Από την άλλη στο πλαίσιο του «εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν», ο πρόεδρος της ομάδας μας έκανε δήθεν επίθεση στο Τζίγγερ, προσπαθώντας να μας αποπροσανατολίσει από την αψυχολόγητη ενέργεια απόλυσης του Λεμονή, δείχνοντας μας πόσο μαλάκες μας θεωρεί.

Η δήλωση του προέδρου καταλήγει :

"Από 'δω και πέρα, αν ο κύριος Γιάννης Βαρδινογιάννης δεν καταλάβει πως δε λειτουργεί ως πρόεδρος του Παναθηναϊκού, αλλά ως πρόεδρος της Σούπερ Λίγκα, τότε ο Ολυμπιακός θα ζητήσει την αλλαγή του".

Είναι φανερό ότι του έκανε τα μούτρα κρέας…
Προτείνω να ξεκινήσουν τις ενέργειες αντικατάστασης του Γιάννη Βαρδινογιάννη, τον Αύγουστο που είναι και παχιές οι μύγες.

Και ας εξηγήσει κάποιος από τους "αυλικούς" στον πρόεδρο, ότι με τις χθεσινές του δηλώσεις, το μόνο που κατάφερε είναι να γίνει περισσότερο ρόμπα στη συνείδηση των φιλάθλων.

Και αναφέρομαι σχετικά με την υπόθεση της ένστασης και περί αγώνων που κερδίζονται στο γήπεδο.

Άντε και σ' ανώτερα...

Ένα καταπληκτικό κείμενο από το :

ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΙ

Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.

Θέλω να ευχηθώ καλή σαρακοστή σε όσους και μόνον σ΄αυτούς, γνωρίζουν τι θα πει η λέξη "κάθαρση". Πέρα από τυπολατρείες. Η πορεία προς τον όποιο προσωπικό γολγοθα και η ανάσταση δεν είναι τυπολατρεία.

Η σαρακοστή θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου. Δε σημαίνει σίγουρα τα παρακάτω.
Αντικαθιστώ το κατσικοπόδαρο που συνιθίζω να ξεκοκαλίζω με το ποδαράκι μιας γαρίδας, ενώ συνεχίζω να στιγμώνομαι στο καλογιαλισμένο αμάξι μου αγχωμένος βρίζοντας από το πρωί ως το βράδυ, ξυπνάω και κοιμάμαι με τη σκέψη σ΄ενα πακέτο ευρώπουλα, καπνίζω, πίνω, συνεχίζω να είμαι δηλαδή ένα είμαι ένα τρελαμένο πλάσμα διψασμένο συνεχώς από το βουητό της ζωής, ανικανοποοίητο, αχόρταγο, φοβιτσιάρικο ζωντανό και νεκρό μαζί.

Κάθαρση σημαίνει πρωτ΄απ' όλα. Φρενάρω. Σταματώ.
Επιθυμώ να πλησιάσω μ΄ενα διαφορετικό τρόπο εμένα, τους άλλους, τη ζωή, το θάνατο.
Αρα παίρνω το σταυρό στους ώμους και εν μέσω χλευασμών του πλήθους, αρχίζω και συνειδητοποιώ τι ήμουν μέχρι τώρα και τι θα μπορούσα να γίνω.
Αποφασίζω να κοιτάξω το "λόφο" για πρώτη φορά και να παραδώσω το κρέας μου στους χλευαυστές και τη ψυχή μου σε μένα...

Πρακτικά μιλώντας, αφήνω τσιγάρα, ποτά, παραγεμισμένα πιάτα σαρακοστιανά στην άκρη, το αυτοκίνητο κλειδωμένο σ΄ενα γκαράζ, κλείνω τη τηλεόραση τον κάθε είδους άχρηστο θόρυβο και σκέφτομαι.

Επιθυμώ να χρησιμοποιήσω τα πόδια μου και να περπατήσω, να φάω όσο χρειάζεται για να σταματήσω τη πραγματική μου πείνα και όχι τη λαιμαργία, να πιώ τόσο όσο χρειάζεται η αληθινή μου δίψα, να μιλήσω τόσο όσο χρειάζεται για ν΄ακούσω.

Να ανακαλύψω έστω και για λίγο πόσα πολλά σκουπίδια έχω πετάξει πάνω στη ζωή μου και την έχω σκεπάσει και πόσα πολλά δώραέχει αυτή η ζωή που από χρόνια έχω αγνοήσει και ξεχάσει.
Να ξεκινήσω το μονόλογό μου όπως έλεγε ο Ντοστογιέφσκι,"είμαι ένας κακός άνθρωπος ένας πολύ κακός άνθρωπος....", μπορώ να γίνω κάτι παραπάνω από αυτό?
Είμαι ικανός να σταματήσω να δικάζω όλους τους άλλους εκτός από μένα? Είμαι ικανός να αγαπήσω κάτι άλλο εκτός από μένα? Είμαι ικανός να σταματήσω να λέω ψέματα σε μένα, στους ανθρώπους και στο θεό μου?

Εγώ δεν νοιώθω ικανή ακόμα να κάνω κάτι τέτοιο. Οπότε σας ομολογώ ότι δεν κάνω σαρακοστή. Είναι το ίδιο όπως οι άλλες μέρες. Συνεχίζω να τρώω ότι έτρωγα, να πίνω, να καπνίζω, συνεχίζω να είμαι ένας καός άνθρωπος για τον ευαυτό μου και τους άλλους.
Κι όταν θάρθει η Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα το ίδιο θα είναι για μένα.
Θα νοιώθω όπως κάθε χρόνο ότι κάτι σπουδαίο σημαίνει, κάτι αλλοιώτικο κάποιιος προσπαθησε να πει, σε κάθε θρησκεία σε κάθε πίστη σ'αυτό το κόσμο κάτι αλλοιώτικο προσπάθησε να ειπωθεί, που όμως ούτε στο ελάχιστο δεν καταλάβαμε.....

Εδώ και χρόνια λοιπόν, προσπαθώ τουλάχιστον να μην κάνω κάτι. Να μην υποκρίνομαι. Να μην συμμετέχω σε μια ομαδική υποκρισία που οι άνθρωποι έχουν πείσει τον ευαυτό τος ότι έιναι αλήθεια για να πιστεύουν ότι καθαρίζονται αλλάζοντας το κατσικάκι σε θαλασσινό, κάνοντας τη τελευταία βδομάδα μια αυστηρή δίαιτα, εξομολογούμενοι τίποτα το ουσιαστικό σε ένα παπά που ψιλοβαιρέται να τους ακούει και μεταλαμβάνοντας απλά συγχώρεση από κάτι που δεν ξέρουν, για κάτι που δεν ξέρουν επίσης....

Ψάχνω να βρω τη πίστη μου ξανά. Αγνοώντας αυτούς που αφορίζουν όσους πιστεύουν κι εκείνους που αφορίζουν όσους δεν πιστεύουν. Εχω κουραστεί με όσους ψάχνουν μόνιμα ονοματεπώνυμα για το θεό τους προσπαθώντας να πείσουν τους υπόλοιπους, κι εκείνους που αισθάνονται μάγκες γιατί ανακάλυψαν ότι θεός δεν υπάρχει. Βαρέθηκα αυτό το συνεχές κρυφτό με το φόβο της ανθρώπινης ύπαρξης. Για κάτι παραπάνω είμαστε εδώ από το να προσπαθούμε να δικαιολογηθούμε συνεχώς για τις πράξεις μας. Δεν πιστεύω σε μια φύση που σπατάλησε τόσο κόπο για να κάνει ένα πλάσμα που ζει μονίμως με τα ψέματα του.

Σαρακοστή λοιπόν . Ορμήστε. Με το γνωστό τρόπο. Για το μαρτύριο και την ανάσταση γι΄αυτή τη ζωή είμαστε ήσυχοι.
Κάποιος άλλος θα τα κάνει για τη πάρτη μας......

Τρεις βαθμοί και τέλος…
Μέτριο παιχνίδι, παρόλο που θα μπορούσαμε να πετύχουμε κι άλλα γκολ σε κάποιες καλές ευκαιρίες που είχαμε. Στο τέλος βγήκε και η κούραση και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Όσο κάποιοι “πονηροί” μουρμουράνε για «θέμα Λεμονή», η ομάδα δεν πρόκειται να παίξει μπάλα, αφού από την αρχή της χρονιάς είναι κάτω από συνεχή αμφισβήτηση με την πρώτη αφορμή.

Χαλαρά και άνετα...
Η ομάδα δείχνει σε καλή κατάσταση και φαίνετε σιγά σιγά να βγαίνει η δουλειά του Γιαννάκη, έτσι λοιπόν πάμε με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία για το διπλό στο Κάουνας.

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 18-20, 38-44, 51-72, 69-96

Κολοσσός Ρόδου (Βαγγέλης Αλεξανδρής) : Βουκσάνοβιτς 7, Ματαλόν, Πίνοκ 15, Γιοσίποβιτς 7 (1), Τέιλορ 8 (2), Παναγιωταράκος, Ασημακόπουλος 2, Κουνούνης 3, Τζιγκάνοβιτς 2, Σκορδάλης, Τόντιτς 9 (2), Διαμαντόπουλος 16 (1).

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 9 (2), Παπαμακάριος, Πρίντεζης 16 (1), Καυκής 5 (1), Τεόντοσιτς 7 (1), Μπουρούσης 23 (1), Τσακαλίδης 4, Γκριρ 12 (4), Μαυροκεφαλίδης 4, Βασιλόπουλος 7, Βασιλειάδης 9 (3).

Όταν τελείωσε το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Τσέλσι, στο τέλος που βγάζουν την κάρτα με τα στατιστικά του αγώνα, παρατήρησα τα χιλιόμετρα που έχουν διανύσει οι παίχτες κάθε ομάδας συνολικά.

Είχαμε λοιπόν την Τσέλσι να έχει διανύσει 112 χιλιόμετρα περίπου και τον Ολυμπιακό 110.

Την ίδια στιγμή τελείωνε το παιχνίδι της Ρεάλ με τη Ρόμα και παρατήρησα την ίδια κάρτα…
Και οι δύο ομάδες είχαν περίπου από 100 χιλιόμετρα, δηλαδή 10 λιγότερα από τον Ολυμπιακό. Δεν είναι μικρή η διαφορά σε αυτό το μέγεθος…

Αφού λοιπόν τρέχουμε το ίδιο και δεν υστερούμε σε φυσική κατάσταση, τι μας διαφοροποιεί από αυτές της ομάδες και φαίνεται ότι τρέχουν περισσότερο ;

Η απάντηση είναι απλή…

Η ταχύτητα και ο ρυθμός.
(και ίσως σε κάποιες λίγες περιπτώσεις και η τεχνική κατάρτιση)

Έβγαινε η Τσέλσι στην κόντρα και έβλεπες πέντε παίχτες της να φτάνουν σε χρόνο μηδέν στην περιοχή μας. Όταν για να δεις πέντε δικούς μας στην περιοχή της Τσέλσι (και κάθε Τσέλσι), έπρεπε να ανάψεις τσιγάρο και να περιμένεις, με αβέβαιο πάντα αποτέλεσμα.

Η ταχύτητα και ο ρυθμός αποκτιούνται στα παιχνίδια του πρωταθλήματος. Δηλαδή μέσα από τα συνεχή παιχνίδια.

Εδώ στη Ελλάδα όμως, είναι δύσκολο να επιτευχθεί αυτό, γιατί όταν οι μικρές ομάδες παίζουν σύστημα “ταμπούρι” και παιχνίδι καταστροφής και όχι δημιουργίας, με έντεκα παίχτες πίσω από τη σέντρα που να βρεις χώρους να τρέξεις ;
Και όταν έχεις διαιτητές που δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, με μηδέν φυσική κατάσταση και περιττά κιλά, που αναγκάζονται να σφυρίζουν κάθε λίγο και λιγάκι και να διακόπτουν συνεχώς το παιχνίδι για να μην τους φύγει καμιά φάση (λες και δε τους φεύγει) και για να μπορέσουν να το "παρακολουθήσουν", πώς να βρει ρυθμό μια ομάδα ;

Αν καταφέρουμε να αλλάξουμε αυτά τα δύο πραγματάκια στη Ελλάδα, θα έχουμε πολύ περισσότερες και πιο βάσιμες ελπίδες στο μέλλον, να διεκδικήσουμε κάποιο ποδοσφαιρικό θαύμα.

Αλλά δυστυχώς δε το βλέπω…

Συγχαρητήρια στην Εθνική ομάδα Πόλο που για 13^η φορά θα μας εκπροσωπήσει σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Οι προηγούμενες συμμετοχές μας είναι:

1920: Αμβέρσα (8η)
1924: Παρίσι (13η)
1948: Λονδίνο (15η)
1968: Μεξικό (15η)
1972: Μόναχο (14η)
1980: Μόσχα (10η)
1984: Λος Αντζελες (8η)
1988: Σεούλ (9η)
1992: Βαρκελώνη (10η)
1996: Ατλάντα (6η)
2000: Σίντνεϊ (10η)
2004: Αθήνα (4η)
2008: Πεκίνο

Πολύ μεγάλη και σημαντική νίκη για την προσπάθεια πρόκρισης μας στους 8, αλλά και για την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση της ομάδας για την συνέχεια της χρονιάς.

Είχαμε πολύ καιρό να κάνουμε τέτοιο σημαντικό διπλό, σε τόσο δύσκολη έδρα. Αν δεν κάνω λάθος, από το διπλό στη Μάλαγα για την φάση των 16, πριν τρία χρόνια επί Καζλάουσκας.

Τον έχω κράξει πολλές φορές αλλά σήμερα δε μπορώ παρά να του βγάλω το καπέλο. Ο λόγος βέβαια για τον Λιν Γκριρ, ο οποίος ήταν χθες όλα τα λεφτά.

Ήταν πιστεύω το καλύτερο φετινό μας παιχνίδι και μια τζούρα για το τι μπορούμε να περιμένουμε από την ομάδα, με τον Γιαννάκη στον πάγκο τη νέα χρονιά.
Όχι ότι η φετινή χάθηκε, αλλά εξακολουθεί να είναι πάρα πολύ δύσκολη η πρόκριση μας, μιας και χρειαζόμαστε μια δεύτερη σερί πολύ καλή εμφάνιση και νίκη στη Λιθουανία επί της Ζαλγκίρις. Πράγμα καθόλου εύκολο.
Και με ήττα θα είχαμε ελπίδες, αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να καλύψουμε τη διαφορά των 8 πόντων χθες και είναι δύσκολο να χάσουμε (αν χάσουμε) με 1 από τη Ζαλγκίρις για να έχουμε εμείς το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τους Λιθουανούς.

Συνεπώς, η νίκη είναι μονόδρομος… ένας μονόδρομος όμως, που ίσως μας δώσει και την πρωτιά αν επιτευχθεί.

Το έχω ξαναπεί κι άλλες φορές, ότι οι διαφορές των πόντων παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο.

Το περίεργο χθες ήταν ότι πήραμε το παιχνίδι απ’ την επίθεση και όχι απ’ την άμυνα όπως θα περιμέναμε βάση της φιλοσοφίας Γιαννάκη. (εκτός βέβαια από την 4^η περίοδο)
Καλό είναι αυτό δεν πειράζει…

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 25-21, 50-44, 71-61, 82-87

Μακάμπι (Σβι Σερφ)) : Μόρις 15 (3), Μπλούθενταλ 19 (5), Κάμινγκς 8 (1), Μπατίστα 15, Χαλπερίν 6, Βούιτσιτς 6, Μπάινουμ 13 (1), Γκαρσία, Σαρπ.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ 8 (2), Γουντς 2, Μπουρούσης 8 (2), Γκριρ 27 (3), Βασιλόπουλος 10 (1), Πρίντεζης 9 (1), Τζάκσον 15 (1), Τεόντοσιτς 2, Βασιλειάδης 6 (1).

Τέλος για φέτος η Ευρώπη.
Οι ελάχιστες πιθανότητες θαύματος που είχαμε, εξανεμιστήκαν στο 5’ λεπτό. Από ‘κει και πέρα φοβηθήκαμε πάρα πολύ το παιχνίδι, με αποτέλεσμα ένα δεύτερο γκολ στο 25’ και μια πάρα πολύ κακή εμφάνιση συνολικά στο πρώτο ημίχρονο.

Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου, δεχόμαστε και το τρίτο γκολ και εκεί πλέον το παιχνίδι τελείωσε. Όχι ως προς την πρόκριση, γιατί αυτή είχε χαθεί στο 5’, αλλά ως προς το να δούμε πιο ανταγωνιστικό τον Ολυμπιακό όπως στα προηγούμενα εκτός έδρας παιχνίδια του, να παλεύει για ένα γκολ που θα τον έβαζε πάλι στο παιχνίδι.

Μια πολύ καλή παρουσία στην Ευρώπη φέτος έλαβε τέλος, από μια ομάδα που ήταν πολύ καλύτερη από εμάς.
Ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμη έτοιμος να κάνει τέτοιες υπερβάσεις. Αυτό με σωστή δουλειά και οργάνωση θα έρθει με τον καιρό.
Αν καταφέρουμε να παίζουμε στους 16 του Champions League πιο συχνά, που σημαίνει (κατά τη γνώμη μου) ότι θα πρέπει να χτίσουμε μια ομάδα πάνω στον φετινό τρόπο παιχνιδιού και στις φετινές καλές εμφανίσεις (το τονίζω αυτό γιατί η καλή πορεία είναι κάτι διαφορετικό και εξαρτάται και από άλλους παράγοντες), τότε μέσα από τέτοιου επιπέδου παιχνίδια, με ανώτερους αντιπάλους όπως και τον χθεσινό, θα αποκτήσει η ομάδα αυτό το «μέταλλο» και την εμπειρία, για να διεκδικεί με περισσότερες πιθανότητες μια τέτοια υπέρβαση στο μέλλον.

Δεν μπορεί παρά να είμαστε περήφανοι για την φετινή μας παρουσία στο Champions League και να ευχηθούμε να το επαναλάβουμε και του χρόνου…
Για μένα ας ξαναφτάσουμε στους 16 και ας αποκλειστούμε από την όποια Τσέλσι, εκτός έδρας και πάλι με 3-0.

Πολλά συγχαρητήρια και στον κόσμο της ομάδας, που ήταν συγκλονιστικός καθ’ όλη τη διάρκεια της φετινής μας Ευρωπαϊκής πορείας.
Και επειδή ακούω πολλές μαλακίες από χθες, το τραγούδι και το χειροκρότημα στο τέλος από τους οπαδούς μας, δεν ήταν γιατί φάγαμε 3 από την Τσέλσι, αλλά η αναγνώριση της φετινής ευρωπαϊκής προσπάθειας, μέσα από ένα σύνολο 8 αγώνων υψηλού επιπέδου.

Οι σπουδαστές του πρώτου έτους της Ιατρικής έκαναν την τάξη ανατομίας τους με ένα πραγματικό νεκρό ανθρώπινο σώμα.
Μαζεύτηκαν όλοι γύρω από το τραπέζι των χειρουργικών επεμβάσεων με το νεκρό σώμα καλυμμένο με ένα άσπρο σεντόνι.
Ο καθηγητής άρχισε το μάθημα με τα εξής λόγια:

- Στην ιατρική, είναι απαραίτητο να έχετε 2 σημαντικές ιδιότητες ως γιατροί. Η πρώτη είναι να μην σας αποστρέφει τίποτα που περιλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα. Παραδείγματος χάριν, αυτό...

Και ενώ ο καθηγητής τράβηξε πίσω το σεντόνι, έβαλε το δάχτυλό του στον κώλο του πτώματος, το τράβηξε και το μετά το έβαλε στο στόμα του.

- Τώρα κάντε το ίδιο πράγμα, είπε στους σπουδαστές του.

Οι σπουδαστές ενώ τα έπαιξαν, δίστασαν για αρκετά λεπτά, αλλά τελικά ξεκίνησαν ένας - ένας με τη σειρά να βάζουν το δάχτυλο στον κώλο του νεκρού σώματος να το τραβούν, και μετά να το βάζουν στο στόμα τους.
Όταν τελείωσαν όλοι, ο καθηγητής τους κοίταξε προσεκτικά, και είπε:

- Η δεύτερη πλέον σημαντική ιδιότητα είναι η παρατήρηση. Έβαλα στο νεκρό το μεσαίο μου δάχτυλο, και στο στόμα μου το δείκτη μου. Τώρα μάθετε να δίνετε προσοχή.

-Η ΑΕΚ απέκτησε κονέ με το Κατεστημένο ;
Δεύτερο σερί παιχνίδι που την πάνε σπρώχνοντας.

-Ο Ντέμης θα βγάλει κοινή ανακοίνωση τώρα με τον Τζίγγερ ;

-Ο Τζίγγερ θα βγάλει κοινή ανακοίνωση με τον Ντέμη ;

-Γιατί ο Δώνης δεν έκλαψε για τη διαιτησία στη συνέντευξη τύπου ;

-Ο Ρέμος γιατί έβγαλε μόνος του ανακοίνωση αυτή τη φορά και δεν περίμενε τον Πηλαδάκη ;

Σχόλιο... (κάλιο αργά παρά ποτέ)

Καμία εντύπωση δε μου προκάλεσε αυτή η κακή Σαββατιάτικη εμφάνιση γιατί είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες. Αυτό λέει η λογική...

Εκτός αυτού μπορούμε να πούμε, έτσι για ξεκάρφωμα, ότι είχαμε και το μυαλό μας στην Ευρώπη και τη Μακάμπι .
Για να ευθυμήσουμε και λίγο…

Για την ιστορία :

Τα δεκάλεπτα : 20-11, 41-31, 48-40, 65-61

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης) : Μπλάκνεϊ, Καυκής 7, Πρίντεζης 7, Τεόντοσιτς 5, Μπουρούσης 2, Τσακαλίδης, Γκριρ 8, Μαυροκεφαλίδης 5, Βασιλόπουλος 7, Βασιλειάδης 10(1), Τζάκσον 14.

Ολύμπια (Γιώργος Μπαρτζώκας) : Θεοδωράκος, Μπέλσερ 3, Κουμπούρας 16(1), Κούρτοβιτς 9(2), Ανγκέλοφ 6(1), Τσιάρας 20(2), Γιαννουλάκος 2, Μπατής 5(1), Αριγκμπάμπου, Τριχόπουλος.

Τα πράγματα είναι απλά...

Μετά και το χθεσινό, πείστηκα ότι το πρωτάθλημα χάθηκε.

Ανεξαρτήτως το τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός με την ΑΕΚ σήμερα στο ΟΑΚΑ.

Εάν έπεφτε ένα έντομο στην κούπα του καφέ σας, πως θα αντιδρούσατε ;
Δείτε πως θα αντιδρούσαν διάφορες εθνικότητες :

1. Εγγλέζος
Πετάει την κούπα με τον καφέ και φεύγει από την καφετέρια.
2. Αμερικάνος
Βγάζει το έντομο και συνεχίζει να πίνει τον καφέ του.
3. Κινέζος
Τρώει το έντομο και πετάει τον καφέ.
4. Εγκλωβισμένος Παλαιστίνιος
Πίνει τον καφέ μαζί με το έντομο.
5. Σκοτσέζος
Πιάνει το έντομο και το σφίγγει φωνάζοντας «φτύσ' τον καφέ ρε !»
6. Ισραηλινός
α/ Πουλάει τον καφέ στον Αμερικάνο και το έντομο στον Κινέζο.
β/ Διαμαρτύρεται ότι η προσωπική του ασφάλεια βρίσκεται σε κίνδυνο.
γ/ Φωνάζει ότι οι Παλαιστίνιοι του ρίχνουν έντομα στον καφέ.
δ/ Κατηγορεί ότι η Χεζμπολάχ, η Συρία και το Ιράν υποθάλπουν επιθέσεις με όπλα μαζικών εντόμων.
ε/ Συσχετίζει αυτή την ποταπή επίθεση με την Παλαιστινιακή τρομοκρατία, με καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τον αντισημιτισμό, το ολοκαύτωμα, τη διασπορά και την έξοδο.
στ/ Διατάζει τους Άραβες να σταματήσουν αμέσως όλα τα έντομα να πετάνε ή να πέφτουν μέσα στον καφέ του.
η/ Επανακαταλαμβάνει τη δυτική όχθη και τη Γάζα, συνεχίζει την εποίκηση, κόβει την παροχή νερού και ρεύματος στους Παλαιστινίους, τρομοκρατεί ή εξευτελίζει πολίτες, σκοτώνει ή σακατεύει οτιδήποτε στο πέρασμά του.
θ/ Απαιτεί ισχυρότερη στρατιωτική βοήθεια από τους Αμερικάνους.
ι/ Ζητά δάνειο ενός δισ. δολαρίων με 100ετή περίοδο αποπληρωμής, από τους Αμερικάνους για την αγορά καινούργιας κούπας καφέ.
κ/ Απαιτεί εφ όρου ζωής δωρεάν καφέ από την καφετέρια ως αποζημίωση.
7. Έλληνας
Ρίχνει μια χριστοπαναγία στη γυναίκα του και πάει στη μάνα του να πιει ένα καφέ της προκοπής.