ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Επιτέλους ξεκολλήσαμε από τη μετριότητα των προηγούμενων εκτός έδρας εμφανίσεων.

Στο πρώτο ημίχρονο παίξαμε ωραία μπάλα, πιέσαμε αρκετά, κλέψαμε πολλές μπάλες και βγαίναμε με όμορφο τρόπο στην επίθεση. Σε αυτό βέβαια βοήθησε και ο τρόπος που έπαιξε ο Ηρακλής, αφού δεν ταμπουρώθηκε πίσω και να περιμένει.
Το 0-2 ήταν δίκαιο αποτέλεσμα στο ημίχρονο βάση της εικόνας που παρουσίασαν οι δυο ομάδες. Αυτό το καλό όμως πρώτο ημίχρονο "χάλασε" λίγο με την αποβολή του Πατσατζόγλου, γιατί όπως φάνηκε και εκ του αποτελέσματος, η ομάδα φρέναρε στο δεύτερο ημίχρονο αφού δεν υπήρχε κάποιος λόγος να ανοιχτεί και να διακινδυνεύσει το 0-2. Προϋποθέσεις όμως για τη διεύρυνση του σκορ δημιουργήθηκαν, μιας και βρήκαμε περισσότερους κενούς χώρους και αυτό εκμεταλλεύτηκε και ο Ντούντου πετυχένοντας το πιο όμορφο γκολ απ' τα τρία.

Αυτό το παιχνίδι ήταν αρκετά κρίσιμο για τη συνέχεια αφού σε περίπτωση γκέλας εκτός από την αναμενόμενη και δικαιολογιμένη μουρμούρα θα μας έφταναν πάλι οι "άλλοι". Επίσεις δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε τα περισσότερα εντός έδρας παιχνίδια από όλους τους ανταγωνιστές μας, πράγμα που κάνει κι ως ένα σχετικό βαθμό και τη βαθμολογία όχι "ίση".

Αυτό που παρατηρώ εγώ είναι ότι η ομάδα σιγά σιγά ανεβαίνει και το μόνο που έχει να κάνει τώρα είναι να το επιβεβαιώσει την Πέμπτη με τη Μπεμφίκα.