ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Τώρα που τελείωσε το Euro, ας κάνω μια σούμα για την εθνική μας ομάδα.

Η πρόκριση μας λοιπόν, σίγουρα αποτελεί όπως έχω ξαναπεί, από μόνη της μια επιτυχία. Από ‘κει και πέρα όμως, η παρουσία μας εκεί αποτελεί μια τεράστια αποτυχία κατά τη γνώμη μου.
Η παρουσία μας εκεί, μας γύρισε σε εποχές προ Πορτογαλίας.
Σε ένα Euro όπου χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς ως το πιο ποιοτικό, καταφέραμε και τερματίσαμε τελευταίοι, χωρίς καν βαθμό και με άθλιες εμφανίσεις, πανηγυρίζοντας στο τέλος για το αυτονόητο. Ότι δηλαδή η κλίκα του Ρεχάγκελ προσπάθησε.
Δείξαμε περίτρανα, ότι δεν είχαμε καμία σχέση με αυτό που έπαιζαν οι άλλοι εκεί.
Ακόμα και η Αυστρία με την Ελβετία που ήταν για γέλια πριν το Euro, έφυγαν με το κεφάλι ψηλά προσπαθώντας να παίξουν μπάλα, παρά την χαμηλή τους ποιότητα. Για τους Τούρκους δε, που αφήσαμε και πίσω μας στα προκριματικά, είναι περιττό να μιλήσουμε. Ας μου βρει κάποιος μια ομάδα που ήταν χειρότερη από εμάς. Δεν υπάρχει… ούτε μας πλησιάζει και καμία. Και οι Πολωνοί ακόμα, ήταν πιο αξιόμαχοι και έπαιξαν και λίγο μπάλα. Έβλεπες ρε αδερφέ και 3-4 φάσεις στα παιχνίδια τους. Αντίθετα με εμάς που ακόμα περιμένουμε.

Για μένα δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία.
Είχαμε τον περισσότερο χρόνο προετοιμασίας απ’ όλες τις ομάδες, είχαμε παίχτες πιο ξεκούραστους και με λιγότερα παιχνίδια στα πόδια τους, σχεδόν απ’ όλους τους άλλους και παρόλα αυτά δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα πόδια μας στο γήπεδο. Έφτανε το 60^ο λεπτό και έλεγες τελειώσαμε…
Τι να περιμένεις όμως όταν οι καλύτεροι παίχτες της εθνικής μας, ήταν ο Χαριστέας που όταν σκοράρει κρατάμε την ημερομηνία για επέτειο και ο Καραγκούνης που βάζει το κεφάλι κάτω και τρέχει κανα 5ντάλεπτο για να δώσει την μπάλα πίσω ; και ήταν και τραυματίας !!!

Ο Ρεχάγκελ νόμιζε ότι θα τους έπιανε όλους μαλάκες όπως πριν τέσσερα χρόνια. Αμ δε…
Ο θεός κοιμήθηκε για αυτή τη χιλιετία.
Δεν μπορείς με μέτριους παίχτες και με ταμπούρι σύστημα, να έχεις ευστοχία ελευθέρων βολών στην επίθεση και πάλι. Κάτι έπρεπε να αλλάξει για να δικαιολογήσουμε την παρουσία μας εκεί και τον τίτλο μας και δεν κάναμε τίποτα… δεν αλλάξαμε τίποτα.
Σαν μαλάκες πήγαμε σαν μαλάκες φύγαμε. Αμφιβάλω αν εκτός από το κράξιμο που μας ρίξανε, πρόσεξε κανένας ότι πήγαμε εκεί. Εδώ κοντεύουμε να το ξεχάσουμε εμείς.
Το μόνο που άλλαξε ήταν η κονόμα πριν το Euro. Πριν την Πορτογαλία δεν είχαμε τέτοια… δεν είχαμε πειρατικά και άλλες τέτοιες μαλακίες, γαρνιρισμένες με ένα κάρο διαφημίσεις. Αυτό ναι άλλαξε…

Ο Ρεχάγκελ δεν πρόσεξε ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια, από τους παίχτες που κατέκτησαν το Euro δεν έπαιξε μπάλα ξανά κανένας (να μου πεις έπαιζε πριν ;) ; μόνο ίσως ο Κατσουράνης με την μεταγραφή του στην Μπεμφίκα, αλλά και αυτός όχι πολλά πράγματα.
Δεν πρόσεξε ότι έπρεπε να δοθούν κίνητρα σε πιο νέους που θα είχαν μεγαλύτερη όρεξη για κονόμα και μεταγραφές ;
Να μου πεις τώρα μετά Χριστόν προφήτης, αλλά δεν είναι έτσι.
Πολλοί τα λέγαμε, άλλα όταν η εθνική έκανε καμιά νίκη με το Αζερμπαϊτζάν για παράδειγμα, είχαμε την θεοποίηση του Γερμανού που δικαιωνόταν. Εδώ κάναμε σημαία την νίκη με την Μάλτα μετά την 4άρα από τους Τούρκους, τι να λέμε τώρα ;
Αυτά τα τέσσερα χρόνια το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε είναι 4-5 καλές εμφανίσεις και τέλος. Αυτές φτάνουν για την αγιοποίηση των πάντων.

Αυτή η εθνική μου θυμίζει τον τύπο που βγάζει γκόμενα μια γυναικάρα (κατά λάθος) και από ‘κει και πέρα βγαίνει συνέχεια με μπουρούχες, δικαιολογώντας το χάλι του με την πάλε ποτέ κατάκτηση του.
Και το κακό δεν είναι αυτό... το κακό είναι ότι τις βαφτίζει και μουνάρες.

Κλείνοντας θα επαναλάβω ότι για μένα η τουριστική μας εκδρομή στην Αυστρία ήταν μια τεράστια αποτυχία γιατί…

Δεν πήγαμε εκεί σαν μια έκπληξη των προκριματικών, αλλά σαν πρωταθλητές Ευρώπης.