ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Πάει και το Euro…

Από το δεύτερο κιόλας αγώνα, αποχαιρετήσαμε τη διοργάνωση. Κρίμα (αλλά όχι άδικα) από τόσο νωρίς για την πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Στο χθεσινό παιχνίδι το μόνο που δε μπορούμε να καταλογίσουμε στην ομάδα είναι ότι δεν πάλεψε, δεν έτρεξε και δεν προσπάθησε. Τα έκανε όλα αυτά, αλλά στο ποδόσφαιρο υπάρχουν και τα τραγικά λάθη σαν αυτό που έκανε ο Νικοπολίδης και πήρε όλη την ομάδα στο λαιμό μου, αφού οι Ρώσοι πάτησαν καλύτερα στο γήπεδο μέχρι και το τέλος του αγώνα, έχασαν περισσότερες και πολύ καλύτερες ευκαιρίες και δίκαια κέρδισαν γιατί ήταν καλύτεροι.
Από την άλλη οι δικοί μας έκαναν ότι μπορούσαν αλλά δεν έφτανε. Ήταν φορές που τους έβλεπες να τρέχουν σαν χαμένους χωρίς να ξέρουν γιατί. Μου δινόταν η εντύπωση πολλές φορές ότι έτρεχαν για να μην τους πουν στο τέλος ότι δεν προσπάθησαν όπως στο παιχνίδι με τη Σουηδία.

Δυστυχώς για εμάς αποκλειόμαστε δίκαια και πιστεύω ότι παρουσιάσαμε την χειρότερη εικόνα ομάδας από τις 16 που συμμετέχουν. Όχι σαν αξία παιχτών αλλά σαν ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα και ουσία. Το κακό είναι ότι αυτό το αποτέλεσμα το παρουσιάσαμε σαν πρωταθλητές Ευρώπης. Δώσαμε το δικαίωμα στους «βαρβάρους» να μας ειρωνευτούν και να μας χλευάσουν, αφού ποτέ δεν χώνεψαν ότι πήραμε την κούπα πριν τέσσερα χρόνια.

Αγωνιστικά τα κολλήματα του Ότο δίνουν και παίρνουν. Αν του βγουν βγήκαν… κάτι σαν τα ζάρια.
Ξεκινήσαμε για παράδειγμα δυο παιχνίδια με τον δεξιοπόδαρο Τοροσίδη αχρηστεμένο επιθετικά, σαν αριστερό μπακ, ενώ στον πάγκο είχαμε τον Σπυρόπουλο. Ξεκινήσαμε δύο παιχνίδια με τον Γιούρκα δεξί μπακ, όταν ο άνθρωπος δεν έπαιξε καθόλου φέτος λόγω τραυματισμού και γενικότερα έχει χάσει την επαφή του με το άθλημα εδώ και τέσσερα χρόνια. Χωρίς βοήθεια από τα μπακ τα πράγματα δυσκολεύουν στην επίθεση. Ποια επίθεση θα μου πεις τώρα ; είναι και αυτό… Οι επιθετικοί μας άνετα θα μπορούσαν να παίξουν σαν αμυντικά χαφ σε μια άλλη ομάδα. Έβλεπες μια ομάδα που έχει τον ίδιο κορμό όλα αυτά τα χρόνια, να μην έχει ούτε έναν επιθετικό αυτοματισμό ή έστω μια μέτρια επιθετική ανάπτυξη. Τίποτα… γίομες και άντε κανά σουτ έξω από την περιοχή. Ας ελπίσουμε στο μέλλον να αρχίσουμε να τσουλάμε και λίγο την μπάλα.
Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι και στην άμυνα που διακρινόμασταν, από τα τρία γκολ που φάγαμε τα δύο ήταν φάβα.

Για την χώρα μας είναι μεγάλη επιτυχία να έχει την εθνική της ομάδα σε αυτές τις μεγάλες διοργανώσεις, αρκεί η παρουσία της εκεί ,να δικαιολογεί και την πρόκριση της.