ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Χθες το βράδυ είδαμε ένα πολύ καλό παιχνίδι, από δύο ομάδες όχι καλύτερες από την εθνική μας. Η Ελβετία με τίποτα δεν είναι καλύτερη ομάδα από εμάς και η Τουρκία είναι πάνω κάτω τα ίδια με μας.
Αυτές οι δύο ομάδες έκαναν ότι μπορούσαν για την νίκη. Με τα όπλα που είχε η κάθε μια. Δεν είναι τίποτα φοβερές ομάδες, ούτε έπαιξαν κανά ποιοτικό ποδόσφαιρο.
Έτρεξαν πολύ, προσπάθησαν πολύ, πάλεψαν πολύ σε ένα βαρύ τερέν, έκαναν αρκετές φάσεις, έπαιξαν δυνατά αλλά όχι αντιαθλητικά, οι προπονητές τους έκαναν ότι μπορούσαν από τον πάγκο, και γενικότερα πρόσφεραν ένα θέαμα που σε κράταγε στην τηλεόραση.

Ποιος οπαδός τους, θα μπορούσε να τους προσάψει κάτι στο τέλος, ανεξαρτήτου αποτελέσματος ;

Τι μπορεί να πει κάποιος οπαδός της γηπεδούχου Ελβετίας, για την δεύτερη σερί ήττα και ταυτόχρονο αποκλεισμό της ομάδας τους από τη διοργάνωση ;

Αυτό που είδα από τη ηττημένη Ελβετία ήθελα να δω και από την εθνική μας προχθές και ας χάναμε. Το ίδιο λέω και για το Σαββατιάτικο παιχνίδι με τους Ρώσους. Ας δείξουμε όλα τα παραπάνω που έδειξαν οι Ελβετοί και ας χάσουμε, εμένα δε με ενδιαφέρει.

Επειδή κοιμήθηκε μια φορά ο θεός, δε σημαίνει ότι πρέπει να τον βάζουμε για ύπνο με το ζόρι κάθε τέσσερα χρόνια.

Πρέπει οι απαιτήσεις μας, να είναι σύμφωνες με τις δυνατότητες μας και η προχθεσινή μας εμφάνιση, καμία σχέση δεν είχε με αυτές.