ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Αφού δεν τιμώρησαν και την έδρα μας πάλι καλά…
Ο θεός έβαλε το χέρι του…

Οι τιμωρίες :

Στην ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Α.Ο. ΚΑΕ:
α) για την ρίψη κροτίδων (στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου) και αντικειμένων, πρόστιμο 15.000,00€,
β) για τις δυο παρατηρήσεις που γράφτηκαν στο Φ.Α., πρόστιμο 2.000,00€ και
γ) για την συμπεριφορά του καλαθοσφαιριστή της Tomasevic Dejan, την ποινή της έγγραφής επίπληξης, για τον αγώνα Πρωταθλήματος με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ της 29-5-2008 και

Στον καλαθοσφαιριστή της ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ Α.Ο. ΚΑΕ, Tomasevic Dejan, για απόπειρα βιαιοπραγίας πρόστιμο 6.000,00€, για τον ίδιο ως άνω αγώνα.

Στην ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π. ΚΑΕ
α) για την συμπεριφορά του καλαθοσφαιριστή της Woods Qyntel, την ποινή της έγγραφής επίπληξης, κατά τον αγώνα Πρωταθλήματος με τoν ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ της 29-5-2008 και

Στον καλαθοσφαιριστή της ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ Σ.Φ.Π. ΚΑΕ, Woods Qyntel, για απόπειρα βιαιοπραγίας χρηματικό πρόστιμο 6.000,00€, κατά τον ίδιο ως άνω αγώνα.

Το πιάσαμε το υπονοούμενο…
Στο δεύτερο ημίχρονο και ειδικότερα στην 3^η περίοδο χαρήκαμε όλοι το «μπάσκετ» που τόσο αγαπήσαμε τα τελευταία χρόνια.

Τα δεκάλεπτα: 14-14, 42-42, 68-54, 78-67

Παναθηναϊκός (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς): Περπέρογλου 10 (2), Σπανούλης 15 (1), Γιασικεβίτσιους 6, Μπατίστ 2, Ζίζιτς, Χατζηβρέττας, Ντικούδης 2, Τσαρτσαρής 11 (3), Διαμαντίδης 14 (1), Γουίνστον 9, Τομάσεβιτς 9.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 9, Παπαμακάριος 6 (2), Γουντς 4, Πρίντεζης 8, Τεόντοσιτς 12 (1), Μπουρούσης 4, Τσακαλίδης 1, Γκριρ 16 (2), Βασιλόπουλος 2, Σχορτσιανίτης 5.

-όσο αφορά τον ίδιο, ο άνθρωπος είναι κανονικός προπονητής.

-ο άνθρωπος σίγουρα δε ξέρει που έμπλεξε.

-οι ικανότητες του Βαλβέρδε και του κάθε προπονητή, είναι δευτερεύουσας σημασίας για την ομάδα μας.

-ο πρόεδρος έφερε προπονητή, αυτόν που ήθελε ο Ίβιτς και το πλήρωσε με διαζύγιο.

-ο πρόεδρος έφερε προπονητή που δουλεύει με νέους, ότι δλδ έκανε κι Λεμονής πέρσι.

-ο πρόεδρος έφερε προπονητή για να συνεχίσει την ήδη πετυχημένη περσινή χρονιά στην Ευρώπη, την οποία πλήρωσε με απόλυση ο Λεμονής.

-αυτό που πρέπει να κοιτάξουμε εμείς οι οπαδοί, είναι ποιος θα είναι ο βοηθός του Βαλβέρδε, αφού κάποια στιγμή σίγουρα θα αναλάβει αυτός.

-ο Βαλβέρδε θα έχει, για κανά χρόνο περίπου, τέτοια αβάντα από τον τύπο (είτε την έχει ανάγκη είτε όχι), που μέχρι κι κλανιές του θα μυρίζουν άνοιξη.

-ο πρόεδρος έφερε τον Βαλβέρδε για να τον απολύσει κάποια στιγμή, χωρίς να τρέχει απαραίτητα κάποιος σοβαρός λόγος, να πάρει χωρίς αυτόν το πρωτάθλημα και να αποδείξει σε όλο τον κόσμο ότι ο πρόεδρος είναι τελικά ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη.

Κάναμε αυτό που έπρεπε, εύκολα, άνετα και επιβλητικά.
Αλλά... προσοχή !!!

Ο Παναθηναϊκός χθες ήταν τραγικός και δεν είναι καθόλου εύκολο να τον ξαναβρούμε έτσι.
Δεν θέλει πολλές φανφάρες γιατί θα το πληρώσουμε.
Και χθες κατά τη γνώμη μου, δεν ήμασταν πολύ καλοί. Δεν πρέπει να μας ξεγελάει η διαφορά. Τα ποσοστά μας δεν ήταν καλά (με εξαίρεση τα δίποντα αν θυμάμαι καλά) και οι επιλογές μας στην επίθεση όχι οι καλύτερες, αφού κάναμε αρκετές βιαστικές επιθέσεις και αρκετά βεβιασμένα τρίποντα.
Αμυντικά ήμασταν αρκετά καλύτεροι, αλλά δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι και οι άλλοι σπάσαν τα καλάθια από την περιφέρεια.

Τώρα κατά τη γνώμη μου παίζεται το πρωτάθλημα. Κερδίζουμε, το παίρνουμε… χάνουμε… πολύ δύσκολο.

Και κάποια στιγμή πρέπει να ξυπνήσει και ο Γούντς αν θέλουμε να δούμε προκοπή γιατί με τον Γκριρ μόνο δεν κάνουμε δουλειά.

Συγχαρητήρια αξίζουν και στον Μπουρούση με τον Τσακαλίδη που έπαιξαν με τόσα προβλήματα. Ειδικά ο πρώτος.

Τα δεκάλεπτα: 16-13, 33-20, 55-45, 71-55

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 7 (1), Παπαμακάριος, Γουντς 7 (1), Πρίντεζης 9, Τεόντοσιτς 5 (1), Μπουρούσης 4, Τσακαλίδης 2, Γκριρ 20 (5), Μαυροκεφαλίδης, Βασιλόπουλος 12 (2), Σχορτσιανίτης 5.

Παναθηναϊκός (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς): Περπέρογλου 8 (2), Σπανούλης 10 (2), Γιασικεβίτσιους 13 (2), Μπατίστ 4, Ζίζιτς 8, Χατζηβρέττας 1, Ντικούδης, Τσαρτσαρής, Διαμαντίδης 11 (2), Γουίνστον, Τομάσεβιτς.

Από το contra.gr :

Πρόστιμο στον Παναθηναϊκό

Το συνολικό ποσό των 17.000 ευρώ κλήθηκε να καταβάλλει ως πρόστιμο η ΚΑΕ Παναθηναϊκός για όσα έγιναν στο πρώτο τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό το Σάββατο στο κλειστό του ΟΑΚΑ.

Συγκεκριμένα επιβλήθηκε
α) για την ρίψη κροτίδων και άλλων αντικειμένων εντός του αγωνιστικού χώρου, πρόστιμό 15.000,00 € και
β) για τις τρεις παρατηρήσεις που γράφτηκαν στο Φ.Α. για εκτεταμένης έντασης υβριστικά συνθήματα, πρόστιμο 2.000,00 €, για τον αγώνα Πρωταθλήματος με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ της 24-5-2008.

Λοιπόν αυτοί οι δύο από χθες έχουν μερικά κοινά…

1^ον η Καλομοίρα τραγούδησε 21^η στη σειρά, κάτι που παραπέμπει σαφώς σε original.

2^ον η Καλομοίρα ήταν 2^η μέχρι λίγο πριν απ’ το τέλος και τελικά τερμάτισε 3^η, ότι δηλαδή και η ΑΕΚ, η οποία ήταν 2^η αλλά στα play off τερμάτισε 3^η.

3^ον και βασικότερο και οι δύο είναι ηθικά πρώτοι για τον κόσμο τους.

Πάλι φτάσαμε στη βρύση και νερό δεν ήπιαμε.

Επιτέλους μετά από πάρα πολύ καιρό παίξαμε μπάσκετ.
Το χτυπήσαμε στα ίσα το παιχνίδι και το χάσαμε στη λεπτομέρεια. Δεν τα παρατήσαμε, ούτε χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας όταν βρεθήκαμε δύο φορές να χάνουμε με 11 και 10 πόντους, αλλά δυστυχώς δεν έφτανε μόνο αυτό. Έλειπε το καθαρό μυαλό στην τελευταία φάση που θα μπορούσαμε είτε να ισοφαρίσουμε με δίποντο είτε να κερδίσουμε με τρίποντο, αφού είχαμε 10 περίπου δευτερόλεπτα να εκδηλώσουμε επίθεση. Α ρε Πρίντεζη… η απειρία βλέπεις…
Η επιλογή ήταν λάθος γιατί και το καλάθι να έμπαινε και να ισοφαρίζαμε ο Παναθηναϊκός είχε αρκετό χρόνο για να εκδηλώσει επίθεση.

Δεν πειράζει… η ουσία είναι ότι μεταμορφωθήκαμε αγωνιστικά και δείξαμε ότι οι δυνατότητες υπάρχουν. Ψυχραιμία και λίγο τύχη χρειάζεται.
Πάμε τώρα για την ισοφάριση στο ΣΕΦ, σε ένα αντίστοιχα με το χθεσινό δύσκολο παιχνίδι.
Έχουμε κι αυτές τις απουσίες από τους τραυματισμούς…

Για τον Γιαννακόπουλο ότι και να πεις είναι λίγο, ο άνθρωπος είναι…

Τα δεκάλεπτα: 17-8, 38-36, 60-58, 83-79

Παναθηναϊκός (Ζέλικο Ομπράντοβιτς): Αλβέρτης, Περπέρογλου 9 (3), Σπανούλης 7(5ασ), Γιασικεβίτσιους 22 (3τρ, 5ασ), Μπατίστ 17, Χατζηβρέττας, Τσαρτσαρής 16 (2), Διαμαντίδης 10 (2), Ουίνστον 2, Τομάσεβιτς.

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 10, Παπαμακάριος, Γουντς 8 (1), Πρίντεζης 4, Τεόντοσιτς 13 (3), Μπουρούσης 11 (1), Γκριρ 8 (1), Μαυροκεφαλίδης 4, Βασιλόπουλος 6 (2), Βασιλειάδης 2, Σχορτσιανίτης 13 (7/8 βολές).

Πολύ μεγάλη εμφάνιση…

Μετά από πολλές διαφημίσεις και αρκετές συνεντεύξεις μεγάλης πορείας στο Euro, ευτυχώς ήρθε (ήρθε;) η προσγείωση. Θα μπορούσαμε να «φάμε» κι άλλα τεμάχια αλλά σταθήκαμε τυχεροί ή μάλλον άτυχοι, γιατί προσωπικά το 3-2 διασκεδάζει κάπως τις εντυπώσεις, ενώ ένα 4-1 που θα μπορούσε να έρθει άνετα, θα έκανε πιο μεγάλο ντόρο.

Ευτυχώς έχουμε τον παππού στο πάγκο, που έχει το μέτρο που λείπει από εμάς.

Αφιερωμένο στον φίλο μου τον Στέλιο... :)

Άστα φίλε.... πάει ο Στέλιος !

Τον έχουν κάνει τον Στέλιο χατσμπακ !
Τον βλέπω τον Στέλιο να ανοίγει κομμωτήριο.
Θα γίνει ο Στέλιος η μασκότ της Μυκόνου.

τα φουσκώνει τα μπρατσάκια, τα φυσάει τα λουκούμια, τα χτενίζει τα κανταΐφια, τα μαστιγώνει τα δελφίνια, το καβαλάει το καλάμι, το κρεμάει το κουρτινόξυλο, την υψώνει τη σημαία, τον σκαλίζει τον κήπο (σκυφτός), το χουφτώνει το γκλομπ, το τινάζει το λάστιχο (ποτίσματος), το πιτσιλάει το ποτιστήρι, το λαξεύει το μάρμαρο, την αμολάει την πετονιά, τη βάζει τη διπλή ταρίφα, το σουβλίζει το αρνάκι, τις τινάζει τις ελιές, το τραβάει το καζανάκι, τις σιγοβράζει τις φακές, το τρυγάει το αμπέλι, τις μελώνει τις δίπλες, το ισιώνει το παλούκι, τη σφίγγει την τανάλια, την ψυλλιάζεται τη δουλειά…

…τα σπάει τα μπετά, το σφυρίζει το πέναλτι, το λαδώνει το G3 (!), το ξυρίζει το φραγκόσυκο, τον ζαχαρώνει τον κουραμπιέ, τον ξυρίζει τον πίθηκο, την ξεφλουδίζει τη μπανάνα, το γυρίζει το μπιφτέκι, το γυαλίζει το παρμπρίζ, τα αλατίζει τα τουρσάκια, την ποτίζει τη γλαστρούλα, τα πατάει τα σταφύλια, τον λαδώνει τον σουμιέ, το φοράει το κολάν, το κουρεύει το γκαζόν, την κουνάει την καμπάνα, το καταπίνει το λουκούμι, το πασαλείβει το μιλφέϊγ, την τρώει τη σαντιγί, το ρουφάει το εκμέκ, τον μελώνει τον ζελέ, τον μπουκώνει τον γιαρμά, τη φουσκώνει τη σαμπρέλα, τον ψιλοκόβει τον πατσά, το κουρδίζει το ρολόι, το καίει το Σι Ντι…

…τη δουλεύει την αντλία, την ξυρίζει τη Χουάνα (!), το ταΐζει το Λιζοπαϊν στον Ροχέλιο (!!), τον προσκυνάει τον τελέστορα (από τα κοσμητικά επίθετα που αποδίδει ο Λιακό στον θεό Απόλλωνα), τον πατάει τον ναργιλέ, το ξύνει το καρότο, τον κουμπώνει τον σύρτη, τις γουστάρει τις οπίσθιες προβολές, τη στύβει τη σουπιά, το τρώει το σαγανάκι, το φέρνει βόλτες το καβούρι, τον τηγανίζει τον σπάρο, τη σπαρταράει τη συναγρίδα, τον τηγανίζει τον κιοφτέ, το ζαλίζει το κουνούπι, τον απλώνει τον τραχανά, το χαϊδεύει το γατάκι, τον λαδώνει τον μεντεσέ, τον ψαρεύει τον ροφό, το συνδέει το scart (!), το ρουφάει το αυγό…

…την αλείφει τη μερέντα, το αλατίζει το πιπέρι, το ανοιγοκλείνει το συρτάρι, τον φουσκώνει τον Αγιοβασίλη (!!), το χτενίζει το κανταΐφι, το ραντίζει το οικόπεδο, την καθαρίζει την πατάτα, το κόβει φέτες το αγγούρι, το τυλίγει το σουβλάκι, το ξεφλουδίζει το ακτινίδιο, τη βουτάει την παπάρα, το ρουφάει το αχνιστό, τη μαδάει τη μαργαρίτα, το σφίγγει το μπουλόνι, τον σουρώνει τον φιδέ, τη χαλαρώνει τη βαλβίδα, το τινάζει το χαλί, το φοράει το γουνάκι, τον κάνει βαθιά τον σταυρό του, το στρίβει το πούρο, το σαλιώνει το πούρο, το αλευρώνει το μπαρμπούνι…

…το γεμίζει το παστίτσιο, τον φιστικώνει τον μπακλαβά, το γυρίζει το κεμπάπ, το γυαλίζει το πόμολο, το βάζει το ψητό στο φούρνο, τις ρίχνει τις τιράντες, το σηκώνει το σακάκι, τη μελώνει την τηγανίτα, το φουρνίζει το κρεατάκι, το λαδώνει το παξιμάδι, το σηκώνει το ράσο( ΑΜ ΠΩΣ;), την τρίβει τη λαμπάδα, τον ανοιγοκλείνει τον διακόπτη, το ξετυλίγει το πηνίο, τον τρώει τον γρόγγο (ψάρι), τη βάζει την κάλτσα στο συρτάρι, του το πατάνε το γρασίδι, το μπουκώνει το πιροσκί, τον κρατάει τον στυλό (sic), το ρουφάει το μεδούλι, την τινάζει την αμυγδαλιά, την κουνάει την αχλαδιά, την προωθεί την κλήση, το μαστιγώνει το δελφίνι…

… την ξυρίζει τη μαϊμού, το ρίχνει το κρέας στο πορτ μπαγκάζ (!), τη σουζάρει την… κοσμοσφαίρα, τον ξεφλουδίζει τον γιαρμά, το αφαλατώνει το νερό, την καπακώνει τη λεκάνη, τις αλλάζει τις ταχύτητες, το μουχλιάζει το ροκφόρ (!!), το λαδώνει το κουλούρι, το γυαλίζει το κουτάλι, την τρίζει την όπισθεν, τον σφίγγει τον μπότζο, τα ακούει τα τρένα (!!!), το δαγκάνει το μαξιλάρι, τον λιμάρει τον ξιφία, την μελώνει την τουλούμπα, το αλείφει το βουτυράκι, τη γυρνάει τη φρυγανιά, το κανελώνει το ρυζόγαλο, τη ζαχαρώνει την κομπόστα, το ρουφάει το κανελόνι, τις μαζεύει τις ελιές…

…το ζυμώνει το τσουρέκι, το τυλίγει το κοκορέτσι, το τροχίζει το αμόνι, το βουτάει το παξιμάδι, το μαζεύει το σαπούνι, το καταπίνει το χάπι, τον κουρδίζει τον μπαγλαμά, τον «γιατρεύει» τον σκίουρο, το πάει το γράμμα, τη βάζει την όπισθεν, το χωνεύει το σουτζούκι, τη χωνεύει τη ζαργάνα, το προσκυνάει το μαδέρι, το καταπίνει το κουκούτσι, το μπαζώνει το πηγάδι, το τραβάει το χειρόφρενο, την πιάνει την «κωλιά», το παίζει το τρομπόνι, τον εκτοξεύει τον πύραυλο, την ανεβάζει την κεραία, το χαϊδεύει το ανακόντα (!!!), το κάνει γιρλάντα το μουστάκι…

… τον κάνει τον σημαιοφόρο, τον βοσκάει τον κένταυρο, τις παίζει τις χορδές, την παριστάνει τη σκούπα, τον πάει τον απορροφητήρα, το κρατάει το δόρυ, τη ρυθμίζει την ένταση, την παριστάνει την μπασκέτα, το κρατάει το μπαστούνι, τον βάζει τον φορτιστή στην πρίζα, το εξαερώνει το καλοριφέρ (!!!!)

Τώρα τι να πεις…
Αυτό που δεν ξέρω εγώ έτσι όπως παίζουμε, είναι ποιόν βοήθησε χθες ο Θεός ;
Εμάς ή τον Παναθηναϊκό ;
Ο Γούντς θα παίξει μπάσκετ ή θα συμπληρώνει την δωδεκάδα ;

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 19-18, 30-31, 48-45, 64-63

Ολυμπιακός(Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 10(1), Παπαμακάριος, Γουντς 1, Πρίντεζης 6, Μπουρούσης 12(13ρ), Καυκής 2, Γκριρ 8(1), Μαυροκεφαλίδης 2, Βασιλόπουλος 15(4τρ, 6ρ), Τεόντοσιτς 8(2).

Μαρούσι(Σούλης Μαρκόπουλος): Στίβενσον 14(3τρ, 8ρ), Παπαντωνίου, Χαραλαμπίδης 12(2), Μπουντούρης 3(1), Μπράιαντ 7(8ρ), Μιλισάβλιεβιτς 14(2), Μαυροειδής 2, Μπάκιτς, Γλυνιαδάκης Καϊμακόγλου.

Δεν πάμεεε καλααά….
Εκτός κι αν το κάνουμε επίτηδες, για να έχουμε περισσότερα παιχνίδια στα πόδια μας.
Που δε το νομίζω…

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 23-22, 45-39, 69-55, 86-75

Μαρούσι(Σούλης Μαρκόπουλος): Στίβενσον 21 (5), Παπαντωνίου, Χαραλαμπίδης 2, Μπουντούρης 9 (3), Μπράιαντ 8, Μιλισάβλιεβιτς 20 (10/10 βολές), Μαυροειδής 8, Κογιαντίνοβιτς, Μπάκιτς, Γλυνιαδάκης 4, Καϊμακόγλου 14.

Ολυμπιακός(Παναγίωτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 11 (2), Παπαμακάριος 3 (1), Γουντς 2, Καυκής 1, Τεόντοσιτς 6, Μπουρούσης 11, Πρίντεζης 8, Γκριρ 17 (3), Μαυροκεφαλίδης 7 (1), Βασιλόπουλος, Βασιλειάδης 3, Σχορτσιανίτης 6.

Έτσι λοιπόν ήρθε το 23^ο κύπελλο και 13^ο νταμπλ.
Απόλυτα δίκαια και πολύ εύκολα.

Βασικά περίμενα χειρότερο τον Ολυμπιακό και καλύτερο τον Άρη για τους λόγους που είχα εξηγήσει παραπάνω. Το γήπεδο όμως δε θέλει μόνο θεωρεία, αλλά και πράξη. Στην πράξη λοιπόν ήμασταν καλύτεροι και αγωνιστικά και ψυχολογικά. Ο Άρης εμφανίστηκε μάλλον πολύ αγχωμένος από το βάρος του φαβορί και λύγισε. Το ίδιο βάρος όμως εμείς το κουβαλάμε με άνεση 12 χρόνια τώρα χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και ξέρουμε πώς να το διαχειριστούμε. Αυτό κάναμε και χθες, δώσαμε χώρο στον Άρη και τον χτυπήσαμε σε ανοιχτό γήπεδο. Ότι κάναμε δηλαδή και στην Ευρώπη. Δεν απειληθήκαμε σχεδόν καθόλου και να μπορούσαμε άνετα να έχουμε πετύχει 2-3 γκολ ακόμη. Δεν πειράζει όμως η κούπα έχει σημασία.

Με την εμφάνιση μας αυτή, αλλά και γενικότερα με την όλη μας παρουσία στον τελικό, δείξαμε για άλλη μια φορά, για πολλοστή θα έλεγα, ποιος είναι το αφεντικό στην Ελλάδα. Το καλό βέβαια είναι ότι πολλοί δεν λένε να το πάρουν χαμπάρι κι έτσι αναγκαζόμαστε το αποδεικνύουμε κάθε χρόνο μπας και το καταλάβουν.
Καλό για μας κακό γι’ αυτούς…

Πολλά συγχαρητήρια και στον κόσμο της ομάδας, που δημιούργησε μια φοβερή ατμόσφαιρα και βοήθησε και με το παραπάνω την προσπάθεια των παιχτών.

Τέλος συγχαρητήρια σε όλους για αυτή την τόσο αποτυχημένη χρονιά, που στοίχισε την θέση του προπονητή, του τεχνικού διευθυντή και που όπως φαίνεται και κάποιων παιχτών.

Βασικά εμένα μου φαίνεται αύριο στον τελικό, περισσότερο φαβορί ο Άρης, ο τέταρτος τις βαθμολογίας, παρά εμείς που είμαστε πρωταθλητές και πηγαίνουμε για το νταμπλ.

Οι λόγοι είναι οι εξής:

Πρώτον, ο Άρης έχει προπονητή στον πάγκο του ενώ εμείς όχι. Ο Μπάγιεβιτς έχει μεγάλη εμπειρία από τέτοια ματς, φτάνει να θυμηθούμε τότε που μας έκλεισε το σπίτι με τον ΠΑΟΚ στη Φιλαδέλφεια νικώντας μας 2-4, σε έναν άλλο τελικό πριν λίγα χρόνια.

Δεύτερον, όσο εμείς κωλοβαράγαμε στις προπονήσεις και κάναμε μόστρες στα μπουζούκια, ο Άρης έδινε 6 πολύ δυνατά τεστ, με τις ομάδες που αποτελούσαν την πεντάδα του πρωταθλήματος. Αντίθετα εμείς χάναμε από τον κολοσσό Λεβαδειακό μέσα στο Καραϊσκάκη και χαιρόμασταν με την δύσκολη νίκη 2-1 επί του Αστέρα Τρίπολης, πάλι μέσα στο Καραϊσκάκη.

Τρίτον, ο Άρης έχει δείξει πολύ πιο σταθερός φέτος απ’ ότι εμείς που ήμασταν είτε του ύψους είτε του βάθους, με μια προτίμηση γενικότερα στο βάθος.

Τέταρτον, ο Άρης έχει κάνει περισσότερα καλά παιχνίδια κι έχει παίξει συνολικά καλύτερο ποδόσφαιρο απ’ ότι εμείς στο σύνολο της χρονιάς, εξαιρουμένης τις Ευρώπης.

Πέμπτον, ο τελικός γίνεται στη γειτονιά Άρη.

Ο μόνος τρόπος που βλέπω εγώ για να πάρουμε το κύπελλο, είναι να υπερισχύσουν οι προσωπικότητες της ομάδας μας, που είναι αρκετές, απέναντι στο (ίσως και αγχωμένο) σύνολο του Άρη.
Να μιλήσουν δηλαδή για άλλη μια φορά οι μονάδες μας, αφού σε αυτή την ομάδα ο προπονητής και η τακτική είναι πολυτέλεια.

Το σκορ δείχνει μια άνετη νίκη.
Δεν ξέρω πόσο άνετα πήραμε την διαφορά των +10 γιατί είδα τα τελευταία 14 λεπτά του παιχνιδιού. Αυτό που είδα λοιπόν, δε μου άρεσε.
Πάντως με 19 βολές στις 35, ειδικά εντός έδρας, στους τελικούς δεν πάμε πουθενά.
Και η επίθεση και σε αυτό το παιχνίδι δε ρόλαρε. Ίδωμεν...

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 18-13, 42-31, 57-48, 85-69

Ολυμπιακός (Παναγίωτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 22(4), Γουντς 6, Μπουρούσης 9, Γκριρ 12(1), Πρίντεζης 9, Μαυροκεφαλίδης 6, Σχορτσανίτης 2, Τεόντοσιτς 13, Παπαμακάριος 6(1), Καυκής, Βασιλειάδης, Σεϊμπούτις.

Μαρούσι (Σούλης Μαρκόπουλος): Στίβενσον 8(2), Χαραλαμπίδης 2, Μπράιαντ 5(1), Μιλισάβλιεβιτς 17(2), Καϊμακόγλου 6(1), Γλυνιαδάκης 11, Μπουντούρης 6(2), Κογιαντίνοβιτς 3(1), Μπάκιτς 10(1), Τζάζβιν, Παπαντωνίου, Τουτζιαράκης.

Έγινε το 1-1.

Αυτό απλά σημαίνει ένα παιχνίδι περισσότερο…

Πάντως με μόνο τον Γκριρ επιθετικά, δεν πάμε πουθενά.

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 16-25, 49-45, 66-60, 81-81, 97-90

Μαρούσι (Σούλης Μαρκόπουλος): Στίβενσον 15(1), Μιλισάβλιεβιτς 18(2), Χαραλαμπίδης 14(2), Μπουντούρης 8(2), Τζάζβιν 1, Μπράιαντ 10(1), Τουντζιαράκης, Μαυροειδής 4, Παπαντωνίου, Μπάκιτς 4(1), Γλυνιαδάκης 6, Καϊμακόγλου 17(1).

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 8(2), Γουντς 10(2), Καυκής, Σειμπούτις 3(1), Μπουρούσης 9, Τεόντοσιτς, Γκριρ 31(3), Μαυροκεφαλίδης 9(1), Πρίντεζης 12, Βασιλειάδης, Σχορτσιανίτης 8.

Έπεσα έξω στην πρόβλεψη μου ότι θα βρούμε τον ΑΡΗ στα ημιτελικά των play off. Δεύτερη σερί εντός έδρας ήττα από το Μαρούσι κιόλας, δεν είναι ότι πιο συνηθισμένο.

Αυτό βέβαια έχει για μας και τα καλά του και τα κακά του. Το Μαρούσι όσο καλό και να είναι δεν έχει την δυναμική του ΑΡΗ γενικότερα.
Το καλό είναι ότι η ομάδα δεν «φορτώνεται», ο χρόνος μοιράζεται σε όλους τους παίχτες και θα πάμε στον τελικό χωρίς σχεδόν καθόλου αντίσταση, ούτε από την ΑΕΚ ούτε από το Μαρούσι. Αυτό φάνηκε και χθες όπου κερδίσαμε με σβηστές τις μηχανές το πρώτο αγώνα και αν είμαστε έστω και λίγο σοβαροί θα κερδίσουμε και τον δεύτερο άνετα αφού το Μαρούσι θα έχει το μυαλό του στον μικρό τελικό για την Τρίτη θέση που οδηγεί στην Euroleague.
Το κακό όμως είναι ότι θα πάμε στον τελικό με τον Παναθηναϊκό, χωρίς κανένα δυνατό τεστ εδώ και πολύ καιρό. Τελευταίο δυνατό παιχνίδι ήταν αυτό με την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα, που και σε αυτό τα είχαμε παρατήσει από νωρίς. Βέβαια στην ίδια μοίρα είναι και ο Παναθηναϊκός.

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 26-4, 43-15, 64-42, 87-61

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 5(1), Γουντς 15(3), Μπουρούσης 17, Γκριρ 2, Πρίντεζης 14(1), Μαυροκεφαλίδης 6, Τεόντοσιτς 5(1), Σχορτσανίτης 15, Παπαμακάριος, Βασιλειάδης 8(1), Σεϊμπούτις 2.

Μαρούσι (Σόυλης Μαρκόπουλος): Χαραλαμπίδης 5, Στίβενσον 3(1), Καϊμακόγλου 11(2), Μιλισάβλιεβιτς 11(1), Γλυνιαδάκης 10, Μπουντούρης 3(1), Μαυροειδής 1, Μπάκιτς 9(1), Μπράιαντ 5(1), Νοέας, 1 Τουτζιαράκης, Παπαντωνίου 2.

Οι φωτογραφίες είναι κλεμμένες από που αλλού ; από το blog του παράλληλου.

Εκεί μας έχει γραμμένους ο πρόεδρος.

Χρόνο με το χρόνο είναι όλο και πιο προφανές. Δεν του καίγεται καρφί για το τι πιστεύει ο κόσμος για την ομάδα και τι επιθυμεί και ονειρεύεται γι’ αυτήν.

Το έχει πιάσει το νόημα ο πρόεδρος…
Δώσε πρωτάθλημα στον κόσμο και δούλευε τον ψιλό γαζί. Γι’ αυτό τάχα μου έχει και τόση ψύχωση με το πρωτάθλημα. Είναι το καθρεφτάκι για τους «ιθαγενείς». Και πάρα πολλοί από εμάς το δέχονται χωρίς δεύτερη σκέψη και κάνουν και τις μαϊμούδες, από ευγνωμοσύνη για το σπάνιο δώρο που τους έδωσε.
Θα κάνει μια στο τόσο μια συνέντευξη τύπου, θα πει καμιά οπαδική μπηχτή για τον «αιώνιο», θα κάνει κανένα από αυτά τα κρυόκωλα αστεία που ενθουσιάζουν τους δημοσιογράφους και συνοδεύονται με τα απαραίτητα «χο χο χο» και όλα είναι μέλι γάλα.

Καρφί δε μου καίγεται για τον Ίβιτς. Θα τον βρει το δρόμο του, έξυπνος είναι, ικανός είναι, δε θα έχει πρόβλημα.
Το πρόβλημα παραμένει σ’ εμάς. Και όσο θα παίρνουμε τα πρωταθλήματα, κανένας δε θα αντιδρά γιατί πολύ απλά δεν έχει κανέναν να «του την πει» στον κύκλο του, αφού είναι πρώτος εδώ και πολλά χρόνια. Όλα τ' άλλα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Ο Έλληνας δεν θέλει να ανέβει για να φτάσει τον γείτονα του, θέλει ο γείτονας να κατέβει πιο κάτω απ' αυτόν.

Το κακό δυστυχώς είναι ότι η ποδοσφαιρική σεζόν ξεκινά με Ευρώπη και τελειώνει με Ελλάδα.
Αν ίσχυε το αντίθετο ίσως να βλέπαμε άλλα πράγματα… πιο σοβαρά.

Με αφορμή το ξαφνικό «διαζύγιο» με τον Ίλια Ίβιτς, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου για την ομάδα μου, τον Ολυμπιακό.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές, ότι η ομάδα δουλεύει βάση συγκεκριμένου και πολύ καλά μελετημένου, μακροπρόθεσμου προγραμματισμού (όπως κι όλες οι μεγάλες ομάδες στην Ευρώπη) και δεν παρεκκλίνει απ’ αυτόν, ότι και να προκύψει στο δρόμο της, αφού στηρίζεται πάνω σε γερά και σοβαρά διοικητικά θεμέλια.
Το παραπάνω είναι εύκολο να το διαπιστώσει κανείς, παρατηρώντας την πρόοδο τις ομάδας μας τα τελευταία δέκα χρόνια. Η βελτίωση της χρόνο με το χρόνο είναι εμφανής. Μπορεί βέβαια να μην έχει κάνει τα τεράστια βήματα προόδου, αλλά κι αυτά τα μικρά αλλά σταθερά βήματα που έχει κάνει, την έχουν καθιερώσει στο ευρωπαϊκό στερέωμα σαν μια μεσαία αλλά αρκετά υπολογίσιμη δύναμη.
Κι ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας… στο πρώτο ευρωπαϊκό επίπεδο, καμιά ελληνική ομάδα δεν μπορεί να φτάσει. Είναι άλλης εμπορικής δυναμικότητας αυτές οι ομάδες.

Πως το πετύχαμε όμως αυτό ;
Είναι πολύ απλό. Κάναμε αυτό που απαιτεί η απλή ποδοσφαιρική λογική.
Βέβαια η επιτυχία ποτέ δεν είναι εξασφαλισμένη, γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πολύ αστάθμητοι παράγοντες που καθορίζουν την επιτυχία ενός «σχεδίου». Απλά αν ακολουθήσεις την ποδοσφαιρική λογική, έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχεις τα όποια ρεαλιστικά σχέδια έχεις βάλει σαν ομάδα.
Για παράδειγμα, αν η ομάδα μας ο Ολυμπιακός βάλει σαν στόχο τον τελικό του Champions League, ο κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι ο στόχος αυτός είναι εκτός ποδοσφαιρικής και όχι μόνο, πραγματικότητας. Το ότι μπορεί να φτάσει κάποτε ο Ολυμπιακός στον τελικό του Champions League και βέβαια δεν μπορείς να το αποκλείσεις, γιατί πάντα θα υπάρχει μια πιθανότητα στις (…), αλλά ποτέ δεν μπορεί αυτός να είναι στόχος.

Κινούμενοι λοιπόν πάνω σε αυτή την ποδοσφαιρική λογική όλα αυτά τα χρόνια, καταφέραμε να πετύχουμε όλα όσα έχουμε πετύχει σε Ελλάδα, αλλά κυρίως στην Ευρώπη.
Κάναμε λοιπόν τα αυτονόητα…
-αποφασίσαμε (τρόπος του λέγειν) με ποια φιλοσοφία θα πρέπει να αγωνίζεται η ομάδα, μην χάνοντας όμως ποτέ το μέτρο. Είναι πολύ βασικό το τελευταίο.
-οριοθετήσαμε διαδοχικά, χρονιά με τη χρονιά, τους στόχους της ομάδας.
-καθορίσαμε το budget τις ομάδας για την πρώτη χρονιά.
- βάση των παραπάνω κριτηρίων επιλέχθηκε ο προπονητής αφού όμως πρώτα οι άνθρωποι τις ομάδας είχαν ξεψαχνίσει τα πάντα για αυτόν. Προπονητικές ικανότητες, εμπειρία πρωταθλητισμού και ευρωπαϊκών αγώνων, δυνατότητα επικοινωνίας με τους παίχτες και ιδιαίτερα με τις βεντέτες, ανάδειξη νέων παιχτών από τις ακαδημίες και πολλά άλλα.
Βέβαια αν υπήρχε ένας τέτοιος προπονητής δεν θα ερχόταν στην Ελλάδα, αλλά απλά κοιτάς να τηρεί σε κάποιον ικανοποιητικό βαθμό για τις δικές μας δυνατότητες, τα περισσότερα από τα παραπάνω.
-γνωστοποιήσαμε στην επιλογή μας (προπονητή), τους στόχους μας και ξεκαθαρίσαμε μαζί του τι ζητάμε από αυτόν για τα επόμενα χρόνια.
-αφήσαμε τον προπονητή να κάνει τις επιλογές των παιχτών που θέλει.
-στηρίξαμε με κάθε τρόπο την επιλογή μας, όταν τα πράγματα όπως είναι φυσιολογικό δεν πήγαιναν κάποια στιγμή όσο ιδανικά θα θέλαμε.
-και το βασικότερο ; για όλα τα παραπάνω ήμασταν ξεκάθαροι και ειλικρινής με τον κόσμο μας. Τον κόσμο που είναι πάντα δίπλα στην ομάδα και την στηρίζει παντού και πάντα.

Αυτά λοιπόν κάναμε τα προηγούμενα χρόνια και ευημερήσαμε… κυρίως, το ξαναλέω, στην Ευρώπη.

Έτσι ήρθε το περσινό καλοκαίρι και κάναμε και ένα βήμα παραπάνω, προσλαμβάνοντας στη θέση του τεχνικού διευθυντή τον Ίλια Ίβιτς. Ο οποίος αν και ήρθε τελευταία στιγμή, ομολογουμένως τα πήγε αρκετά καλά για πρώτη χρονιά στην ομάδα.
Ο Ίλια Ίβιτς, με τον Τάκη Λεμονή και τον Πέτρο Κόκκαλη έδωσαν κάτι διαφορετικό στην ομάδα. Έκλεισαν μια άκρως επιτυχημένη, πέραν κάθε προσδοκίας, χρονιά στην Ευρώπη και η ομάδα στην Ελλάδα πάει για το ντάμπλ.
Οι δυο πρώτοι ανταμείφθηκαν και με το παραπάνω από τον πρόεδρο, ο τρίτος ακόμα περιμένει...
Ίσως ο πρόεδρος να μην θέλει να δείξει ότι ευνοεί τον τρίτο και γι’ αυτό να τον αδικεί.

Πάντα τέτοια !!!
Εις ανώτερα παιδιά και του χρόνου ντάμπλ !!!

Βράβευσαν την ποδοσφαιρική... πρωταθλήτρια

Όπως είχε προαναγγείλει, η ΚΑΕ ΑΕΚ βράβευσε πριν το τζάμπολ του αγώνα με τον Ολυμπιακό την ποδοσφαιρική ομάδα της ΑΕΚ ως ηθική πρωταθλήτρια της Σούπερ Λίγκας για την περίοδο 2007-08.
Στο κλειστό του ΟΑΚΑ βρέθηκαν οι Ακης Ζήκος, Ριβάλντο και Ισμαελ Μπλάνκο, οι οποίοι πήραν τιμητικές πλακέτες από τον Δημήτρη Δρόσο. Όπως ήταν λογικό, οι τρεις ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ γνώρισαν την αποθέωση από τον κόσμο και δη ο Ριβάλντο, ο οποίος παρακολούθησε το ντέρμπι από τα επίσημα και ζούσε την κάθε στιγμή.

Πηγή contra.gr.

Η αλήθεια είναι ότι μας δυσκόλεψαν…
Όπως αλήθεια είναι και ότι οι παίχτες μας δε φάνηκε να πήραν στα σοβαρά το παιχνίδι μετά την προχθεσινή τριαντάρα.
Η ομάδα δεν ήταν καλή σήμερα και πιστεύω ότι αυτό έγινε λόγω υποτίμησης του αντιπάλου, που εμφανίστηκε στο γήπεδο με πολύ ψυχή για να διεκδικήσει ότι καλύτερο μπορούσε και μας ξάφνιασε με αποτέλεσμα να χάσουμε τρία δεκάλεπτα για να το φέρουμε στα ίσα.
Η διαφορά δυναμικότητας είναι σημαντική και έτσι δεν τίθεται θέμα για το δίκαιο της πρόκρισης παρά τις γραφικότητες του Αγγέλου στον πάγκο. Ειλικρινά απογοητεύτηκα από έναν άνθρωπο που έχει φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Πάντως το κλάμα το κουβαλάει μαζί της αυτή η ομάδα… άλλος κουβαλάει τίτλους κι άλλος μαντίλια…

Και τώρα πάμε για ποιο δυνατό τεστ με αντίπαλο τον ΑΡΗ, γιατί δεύτερη φορά εντός έδρας από το Μαρούσι δεν χάνει ο κόσμος να χαλάσει.

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 27-16, 39-25, 47-48, 68-70

ΑΕΚ (Βαγγέλης Αγγέλου): Ουέσον 7, Σι 5, Παπανικολάου 3 (1), Ταπούτος 15 (4), Κυρίτσης 8 (1), Μπάρλος 4, Έϊβερι 12 (2), Σίμτσακ 7, Βασίλιεβιτς 7 (2).

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνεϊ 10 (2), Γουντς 7, Πρίντεζης, Μπουρούσης 6 (1), Τσακαλίδης 5, Γκριρ 24 (2), Τεόντοσιτς, Βασιλόπουλος 14 (3), Βασιλειάδης, Σχορτσιανίτης 4.

Όπως και αναμενόταν κάναμε το 1-0 σ’ αυτή τη σειρά των play off.

Η ΑΕΚ το μόνο που κατάφερε ήταν να μας κοντράρει μόνο στο πρώτο δεκάλεπτο, όσο δηλαδή μας πήρε για καταλάβουμε ότι το Πάσχα πέρασε και έπρεπε να παίξουμε μπάσκετ.
Η μεγάλη διαφορά (γιατί για την νίκη δεν υπήρχε θέμα), μας έδωσε μια επιπλέον χαρά αφού πλέον με τους ΑΕΚτζίδες έχουμε αρχίσει και μια ιδιαίτερη “κόντρα”, μιας και η γλώσσα τους είναι μεγαλύτερη από τους τίτλους τους.

Για την ιστορία:

Τα δεκάλεπτα: 22-22, 50-33, 72-51, 92-62

Ολυμπιακός (Παναγιώτης Γιαννάκης): Μπλάκνι 9 (1), Παπαμακάριος 1, Γουντς 11 (1), Πρίντεζης, Σεϊμπούτις 1, Μπουρούσης 13 (2), Τσακαλίδης 6, Γκριρ 18 (3), Τεόντοσιτς 5 (1), Βασιλόπουλος 15 (3), Βασιλειάδης 4 (1), Σχορτσιανίτης 9.

ΑΕΚ (Βαγγέλης Αγγέλου): Ουέσον 5 (1), Σι 5, Παπανικολάου 1, Ταπούτος 4, Κυρίτσης 11, Χατζής 4, Μπάρλος 10 (1), Εϊβερι 12 (2), Σμίτσακ, Βασίλιεβιτς 5 (1), Χαρίσης 2, Σιούτης 3 (1).

Μετά από μια μικρή παρένθεση στο τρίτο παιχνίδι, πήραμε το τέταρτο και παράλληλα το 21^ο πρωτάθλημα, το 2^ο σερί ντάμπλ και 8^ο συνολικά, επικρατώντας του Εθνικού με συνολικό σκορ στις νίκες 3-1.

Έτσι μετά το ποδόσφαιρο ήρθε και το πόλο και ελπίζουμε σε λίγο καιρό και το μπάσκετ.
Για το βόλεϊ δεν μιλάμε…

Για την ιστορία :

Τα οκτάλεπτα : 2-2, 0-2, 1-2, 2-3.

Άντρας: Κούκλα μου που ήσουν όλη τη ζωή μου ;;;
Γυναίκα: Κρυβόμουν από εσένα...

Άντρας: Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου !
Γυναίκα: Είμαι πλαστική χειρουργός. Ψάχνω για ένα πρόσωπο σαν και το δικό σου !

Άντρας: Καλησπέρα. Δεν είχαμε βγει ραντεβού μια φορά ; Ή μήπως δύο ;
Γυναίκα: Μάλλον μία φορά. Δεν κάνω ποτέ το ίδιο λάθος δύο φορές !

Άντρας: Θα ήθελες να βρεθούμε αυτό το Σάββατο ;
Γυναίκα: Λυπάμαι. Θα έχω πονοκέφαλο αυτό το Σαββατοκύριακο !

Άντρας: Βλέποντας το πρόσωπό σου, πρέπει να γυρίζουν πολλά κεφάλια !!
Γυναίκα: Και βλέποντας το δικό σου, πρέπει να γυρίζουν αρκετά στομάχια !

Άντρας: Έλα, μην είσαι ντροπαλή, ζήτα μου να βγούμε !
Γυναίκα: Βεβαίως, βγες έξω !

Άντρας: Πιστεύω ότι θα μπορούσα να σε κάνω πολύ ευτυχισμένη...
Γυναίκα: Γιατί; Φεύγεις ;

Άντρας: Τι θα απαντούσες αν σου ζητούσα να με παντρευτείς ;
Γυναίκα: Τίποτα. Δεν μπορώ να μιλάω και να γελάω ταυτόχρονα.

Άντρας: Μπορώ να έχω το ονοματάκι σου ;
Γυναίκα: Γιατί, δεν έχεις δικό σου ;

Άντρας: Θέλεις να πάμε να δούμε μια ταινία;
Γυναίκα: Όχι, την έχω δει.

Άντρας: Νομίζω ότι κάπου σε έχω ξαναδεί !
Γυναίκα: Όντως. Γι' αυτό το λόγο δεν έχω ξαναπάει εκεί.

Άντρας: Η θέση δίπλα σου είναι άδεια ;
Γυναίκα: Ναι, και θα είναι και η δικιά μου αν καθίσεις...

Άντρας: Το κορμί σου είναι σαν ναός !
Γυναίκα: Λυπάμαι, δεν έχω λειτουργία σήμερα.

Άντρας: Αν μπορούσα να σε δω γυμνή, θα μπορούσα να πεθάνω ευτυχισμένος.
Γυναίκα: Αν σε έβλεπα γυμνό, θα πέθαινα και εγώ.... από τα γέλια !