ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Από τους ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΥΣ ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΜΕΝΟΥΣ...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΤΙΣ ΖΕΣΤΕΣ ΨΥΧΕΣ...

Γιατι τα Χριστούγεννα είναι γιορτή ζεστασιάς και αγάπης κι οχι η παγκόσμια μέρα του Χριστού. Κι επειδή όπως υπάρχει η παγκόσμια μέρα του κάθε τι, για να θυμόμαστε ότι αυτό το κάτι τον υπόλοιπο χρόνο το έχουμε χεσμένο και υπάρχει και μια μέρα για να το θυμόμαστε, έτσι και τα Χριστούγεννα υπάρχουν ακόμα για να θυμόμαστε ότι δεν αγαπάμε.
Να θυμόμαστε ότι οι ψυχές μας είναι κοιμισμένες, παγωμένες, θαμένες μέσα σ΄ενα παραφουσκωμένο σακί.

Δεν υπάρχουν σκατόψυχοι που ξαφνικά θ΄αγαπήσουν το διπλανό τους σήμερα το βράδυ. Ετσι ανιδιοτελώς, χωρίς κανένα αντάλλαγμα, έτσι γιατί αυθόρμητα ξύπνησαν από το λήθαργο.
Ισως μόνο εκείνοι που για τον άλφα ή βήτα λόγω νοιώθουν ότι είναι κοντά στο θάνατο μετανοιώνουν, έτσι για να κρατήσουν μια πισινή για το χάρο μπας κι είναι αλήθεια και υπάρχει...

Κι όσο η δυστυχία είναι πιο μεγάλη, τόσο πιο πολύ φαίνονται σαν τσίρκο όλα αυτά τα δήθεν ξαφνικά μονιάσματα. Το στρώσιμο ενός τραπεζιου με φροντίδα και χαρούμενες μυρουδιές στα σπίτια που τον υπόλοιπο χρόνο οι άνθρωποι δε συναντιούνται παρά για ένα ύπνο...
Τα δώρα εξιλέωσης...

Τα φωτάκια τα πολύχρωμα και τα δεντράκια τα στολισμένα χτυπητή αντίθεση με τη σκοτεινιά της καθημερινότητας. Την αληθινή. Εκείνη που στέκεται παραδίπλα σιωπηλή και περιμένει να περάσει το διήμερο αφήνοντας στο ψευτοανθρωπάκο να κάνει την επίδειξή του, να κάνει το "κομμάτι" του για να νοιώσει ότι συμβάλει στη "γέννηση" ακόμα...

Σ΄ενα κόσμο που έχει ξεχάσει προ πολλού τι σημαίνει το θαύμα της αγάπης. Τι σημαίνει ΓΕΝΝΗΣΗ. Σ΄ενα κόσμο που έχει συνιθήσει πια να ζει με το θάνατο. Το θάνατο της σάρκας, το θάνατο του πνεύματος. Ενα κόσμο που έχει βάλει στο ρελαντί τα συναισθήματα και τα βάζει μπρος ανά περίσταση σε κάθε παγκόσμια ημέρα που του προκύπτει από κάποιο ημερολόγιο...

Και φυσικά καταθλιπτικοί, αντιδραστικοί, μόνιμα γκρινιάρηδες μοιάζουν εκείνοι που δε μπορούν να γίνουν ξαφνικά ανέμελοι. Ολοι εμείς που νοιώθουμε τη ψυχή μας να δακρύζει καθημερινά και δεν γουστάρουμε να κάνουμε ανακωχή κανένα 48ωρο του έτους, έτσι γιατί κάποιοι γουστάρουν να μας πλασάρουν χαρούμενες καρτούλες και τραγούδια αγάπης.

Γινόμαστε δυσάρεστοι γιατί επειμένουμε να θυμόμαστε κι όταν οι υπόλοιποι θέλουν να παραστήσουν ότι "το ξεπέρασαν" και θα ρίξουν κι ένα τσιφτετέλι πάνω από τα "πτώματα". Η ζωή που ξοδεύεται τόσο άδικα τις υπόλοιπες μέρες δεν ανασταίνεται για λίγο να τσουγκρίσει το ποτήρι μαζί μας όσο και να παριστάνουμε ότι έτσι είναι.

Η γέννηση γιορτάζεται κάθε μέρα στις ζεστές ψυχές. Μαζί με όλα τα άλλα συναισθήματα που στέκουν απόμακρα σ΄οσους έχουν μάθει να περιμένουν το ημερολόγιο για να τα εκφράσουν. Συμπόνια, φιλανθρωπία, καλωσύνη, φιλότιμο. Ενας άνγωστος κόσμος κρυμμένος βαθειά στο λαβύρινθο της ανθρώπινης ύπαρξης που αρχίζω να πιστεύω ότι είναι κι αυτά γονίδια. Η ταχεις ή δεν ταχεις ότι και να γίνεται γύρω σου....

Καλά χριστούγεννα λοιπόν σ΄ολους εκείνους που δεν γιορτάζουν απ΄εξω τους για να φυλάξουν μέσα τους αυτό που κανείς δεν μπορεί να τους αρπάξει. Στους δυσάρεστους γκρινιάριδες που δεν θ΄ανάψουν τα λαμπάκια. Εκείνους που θα γιορτάσουν στο σκοτάδι αγκαλιασμένοι με εκείνη την αγάπη που δεν έχει ανάγκη τα φώτα για να λάμπει...

Λίγο έλειψε να τα χαλάγαμε τώρα στο τέλος.

Είχαμε ένα περίεργο, κατά τη γνώμη μου, παιχνίδι. Παίζαμε τον Θρασύβουλο στο μισό γήπεδο, πράγμα που το δικαιολογεί και η κατοχή μπάλας που ήταν 70%-75%, και παρόλα αυτά λίγο έλειψε να δεχθούμε και δεύτερο γκολ από το πουθενά. Χωρίς να περνά το κέντρο ο Θρασύβουλος κατάφερνε να είναι επικίνδυνος.
Από την άλλη, σε κάθε επίθεση μας έλεγες ότι έρχεται το γκολ και το γκολ δεν ερχόταν ποτέ. Μια ο τερματοφύλακας, μια οι λάθος πάσες, μια οι καθυστερημένες αντιδράσεις (βλέπε Ντάρκο στο 87'), μια το άγχος, μια η ατυχία, γκολ δεν έμπαινε.
Ευτυχώς όμως τη σώσαμε την παρτίδα, έστω και με πέναλτι στο τέλος. Τώρα για όποιον δεν το βλέπει πέναλτι, δικό του πρόβλημα.

Απλά για φινάλε πρώτου γύρου περίμενα ένα καλύτερο σκορ...

Eνας παππούς 80 χρονών πάει στο γιατρό για γενικό τσεκάπ.

- Πώς αισθάνεστε;

- Ποτέ δεν ένιωσα καλύτερα. Είμαι παντρεμένος με μια 25χρονη, με την οποία περνάω θαυμάσια, και μάλιστα είναι και έγκυος. Μου ετοιμάζει παιδί.

Ο γιατρός τον κοιτάει για λίγα δευτερόλεπτα σκεπτικός.

- Να σας πω μια ιστορία. Ήταν ένας φίλος μου κυνηγός, ο οποίος καθώς έφευγε από το σπίτι του, αντί να πάρει το όπλο του, πήρε κατά λάθος την ομπρέλα.
Αφού περπατούσε για κάμποση ώρα στο δάσος, είδε μπροστά του ξαφνικά μια άγρια αρκούδα. Σηκώνει λοιπόν την ομπρέλα του και κάνει να πυροβολήσει και ξαφνικά η αρκούδα ... πέφτει κάτω νεκρή, τέζα !

- Αποκλείεται, φωνάζει ο παππούς, άλλος την πυροβόλησε.

- Α μπράβο !

Και του χρόνου ακόμη καλύτερα...

Τα δεκάλεπτα: 27-27, 42-53, 59-80, 77-111

Τρίκαλα (Αγγέλου): Έιβερι 9(1), Πέττας, Νικολαΐδης 25(6), Παπαχρήστος 2, Κατσαρές 2, Μπόγδανος 1, Κακλαμάνος 7(1), Μάσι 15, Τζιγκάνοβιτς 5, Χαρισμίδης 4, Φούντας, Χαριτόπουλος 7.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 5(1), Πελεκάνος 14(1), Τσίλντρες 8 , Βούισιτς 4, Μπουρούσης 22(1), Χαλπερίν 15(1), Γκριρ, Βουγιούκας 11, Πρίντεζης 15(1), Έρτσεγκ 14(1), Τεόντοσιτς 3(1), Σλούκας.

Αυτή η ομάδα θα μας τρελάνει...
Αν έβλεπες ανεξάρτητα τα δύο ημίχρονα και όχι σαν ένα παιχνίδι συνολικά, θα νόμιζες ότι έπαιζε άλλη ομάδα το ένα και άλλη το άλλο και σε διαφορετικές μέρες.

Αυτό το πράγμα δεν γίνεται...
Στο πρώτο ημίχρονο έκλεινες τα μάτια για να μην βλέπεις τα χάλια μας, αφού δεν κάναμε τίποτα σωστά. Ούτε μια πάσα στα τρία μέτρα δεν μπορούσαμε να κάνουμε και η Χέρτα φάνταζε σαν την Ρεάλ. Το ότι δεν δεχθήκαμε κάποιο γκολ ήταν θέμα τύχης.
Και ξεκινάει το δεύτερο... και χάθηκε το τόπι. Μέχρι και ο Πάντος έκανε ενέργειες Ζιντάν.
Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο ήταν απλά διαστημικός. Και σε παραγωγικότητα, αλλά και σε φαντεζί ατομικές ενέργειες. Η εμφάνιση μας στο δεύτερο ημίχρονο ήταν τόσο επιβλητική, που δεν είναι δυνατόν να θυμηθείς τα απερίγραπτα χάλια του πρώτου.

Είναι φανερό πλέον ότι έχουμε αποκτήσει πελατειακές σχέσεις με τους Γερμανούς. Μετά τη Λεβερκούζεν και την Βέρντερ προσκύνησε και η Χέρτα.

Τώρα περιμένουμε την αυριανή κλήρωση και ελπίζουμε σε μια ακόμη καλύτερη συνέχεια...

Τους 9 πόντους θέλαμε να καλύψουμε, 29 ρίξαμε…
Αυτό που έχει καταφέρει φέτος η ομάδα και που το θεωρώ πολύ σημαντική πρόοδο συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, είναι ότι παιχνίδια με αντιπάλους κατώτερους του επιπέδου final four ευρωλίγκας, τους έχει για πλάκα στο ΣΕΦ.
Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να περιμένεις είναι σε ποιο δεκάλεπτο θα αποφασίσει η ομάδα να καθαρίσει το παιχνίδι. Χθες το έκανε στο δεύτερο και μετά απολαύσαμε σπορ και θέαμα.

Αν καταφέρουμε να κάνουμε πιο πειστικές εμφανίσεις στα εκτός έδρας παιχνίδια, παρουσιάζοντας πιο σταθερή εικόνα και καθαρίζοντας πιο εύκολα παιχνίδια με υποδεέστερους αντιπάλους, τότε θα έχουμε κάνει ένα σημαντικό βήμα για την κορυφή.
Ένα τέτοιο παιχνίδι είναι και το επόμενο με την Μακάμπι. Είναι από τα παιχνίδια που πρέπει να πάρεις για να στείλεις μήνυμα σε όλους τους μνηστήρες της «τετράδας» ότι είσαι εδώ και δεν αστειεύεσαι.

Ένα τέτοιο μήνυμα έχει περάσει μέχρι στιγμής η Μπαρτσελόνα… το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς…

Και κάτι ψιλοάσχετο γιατί συνήθως δεν αναφέρομαι σε παίχτες ατομικά.
Αυτός ο Χαλπερίν είναι για μένα η σημαντικότερη προσθήκη μετά το Παπαλουκά. Τον άνθρωπο τον πάω με χίλια…

Τα δεκάλεπτα: 20-22, 50-31, 77-49, 93-64

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 9 (5ασ.), Πελεκάνος 2, Τσίλντρες 12 (5ρ.), Βούιτσιτς 12 (8ρ., 5ασ.), Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 13 (6ρ.), Χαλπερίν 13 (1), Γκριρ 9 (2), Πρίντεζης 7, Έρτσεγκ 11 (3), Τεόντοσιτς 3 (1), Σχορτσανίτης 2.

Τσιμπόνα (Περάσοβιτς): Χόμαν 6, Κους 8 (1), Λόνγκιν, Πρκάτσιν 2, Τρόχα 7 (1), Βούκουσιτς 2, Άντριτς 5, Κάλογουεϊ 18 (4), Ζούμπτσιτς, Πριντς, Ρόζιτς 11 (2), Μάρσαλ 5 (1).

Καταρχήν, σε γενικές γραμμές χθες είχαμε ένα αρκετά καλό παιχνίδι.
Από ‘κει και πέρα η απόδοση μας θύμισε ασανσέρ.
Το πρώτα 20-25 λεπτά στο πρώτο ημίχρονο, δεν υπήρχαμε στο γήπεδο και η Λάρισα κυριάρχησε. Στο υπόλοιπο του ημιχρόνου ισορροπήσαμε κι έτσι έκλεισε το ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο είχαμε ακριβώς το αντίθετο. Εμείς δυνατά μέχρι το 65’-70’ και μετά πάλι τίποτα…

Η ισοπαλία στην έδρα της Λάρισας δεν είναι κακό αποτέλεσμα. Μην τρελαθούμε κιόλας…
Το κακό είναι ότι χάσαμε τη νίκη σε ένα παιχνίδι που το είχαμε. είμαστε μπροστά στο σκορ μέχρι το 74’ και αντί να προσπαθήσουμε να κάνουμε και ένα δεύτερο γκολ, αφού η Λάρισα δεν μπήκε καλά στο δεύτερο ημίχρονο, επαναπαυτήκαμε. Και το ποιο ανησυχητικό, ότι μετά την ισοφάριση και ενώ η Λάρισα έπαιζε με παίχτη λιγότερο, δεν κάναμε ούτε μια ευκαιρία εκμεταλλευόμενοι την αριθμητική μας υπεροχή.

Δεν ξέρω, αλλά αυτή η συνεχόμενη και δικαιολογημένη μουρμούρα για τις εκτός έδρας εμφανίσεις, ίσως να έχει δημιουργήσει ένα πρόσθετο άγχος στην ομάδα που την αποπροσανατολίζει απ’ τον στόχο της. Το χθεσινό παιχνίδι όπως πήγαινε και αφού δεν είχαμε φάει γκολ στην αρχή, δεν επιτρεπόταν να μην το κερδίσουμε.
Και επαναλαμβάνω ότι το Χ εκεί μέσα δεν είναι αποτυχία, αλλά άλλο το ένα και άλλο το άλλο.

Μετά την ήττα στη Μάλαγα, είχαμε άλλο ένα εύκολο απόγευμα, κερδίζοντας μια καλή ομάδα χωρίς να χρειαστεί να ζοριστούμε ιδιαίτερα και χωρίς να φαίνεται να έχουμε επηρεαστεί από το ατυχές αποτέλεσμα στην Ισπανία.
Έτσι παραμένουμε στην κορυφή, πιθανόν ισόβαθμοι με τον ΠΑΟ, ελπίζοντας να συνεχίσουμε έτσι, μέχρι το μεταξύ μας και πάλι παιχνίδι.

Αυτό που με προβλημάτισε πάντως είναι ότι για άλλο ένα παιχνίδι υποπέσαμε σε πολλά λάθη.

Τα δεκάλεπτα: 22-12, 44-35, 59-47, 81-65

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 4, Πελεκάνος 6, Τσίλντρες 13, Βούισιτς 4, Μιλόσεβιτς, Μπουρούσης 6, Χαλπερίν 8, Γκριρ 8, Σχορτσανίτης 6, Πρίντεζης 3, Τεόντοσιτς 17, Έρτσεγκ 6.

Πανιώνιος (Τριφούνοβιτς): Ξανθόπουλος 5, Τσβέτκοβιτς, Ζορόσκι 10, Γεωργαλής 5, Καλαμπόκης 7, Μάιλς 5, Ραϊτσεβιτς, Κένταλ 10, Νίκολιτς, Μπάξτερ 9, Ντικούδης 14.

Ένα παιχνίδι που στην αρχή το ελέγχαμε, αλλά που δυστυχώς στο δεύτερο ημίχρονο το κάθε καλάθι το πανηγυρίζαμε σαν γκολ. Οι 21 πόντοι σε 20 λεπτά είναι πάρα πολλοί λίγοι και με τέτοια επίθεση δεν πας πουθενά.
Παρόλα αυτά και πάλι θα μπορούσαμε να το έχουμε πάρει το παιχνίδι, αλλά η ροή του πλέον ήταν υπέρ των Ισπανών.
Το προηγούμενο παιχνίδι στη Γαλλία που κρίθηκε στο τέλος το πήραμε αυτό όχι. Όταν παίζεις με τη φωτιά κάποια στιγμή θα καείς.

Το θέμα είναι ότι αν θες να πεις ότι έχεις ομάδα που μπορεί να πάει στο final four με αξιώσεις πρωτιάς, αυτά τα παιχνίδια, όπως εξελίχθηκε το χθεσινό, τα κερδίζεις. Εκεί φαίνεται και πόσο μεγάλη ομάδα είσαι. Εμείς αυτή τη στιγμή είμαστε μια πολύ καλή ομάδα, με πολύ ταλέντο, που προσπαθεί να γίνει μεγάλη.
Υπομονή και βλέπουμε…

Τα δεκάλεπτα: 17-20, 28-35, 46-44, 60-56

Μάλαγα (Ρενέσες): Κουκ 2, Γκομί 3, Βελτς 8, Καμπέθας 9 (2), Εν'Ντονγκ 6, Σίρλεϊ 6, Χιμένεθ 3 (1), Άρτσιμπαλντ 6, Κελάτι 16 (3), Χέισλιπ.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7 (1), Τσίλντρες 7, Βούιτσιτς 5, Μπουρούσης 10, Χαλπερίν, Γκριρ 3, Βουγιούκας, Πρίντεζης 12, Τεόντοσιτς, Σχορτσιανίτης 12.

Μάπα το καρπούζι σήμερα...
Αν θελήσουμε να βρούμε δικαιολογίες, τις βρίσκουμε άνετα.
Το θέμα είναι να επανέλθουμε στις προηγούμενες καλές εμφανίσεις, γιατί ακολουθεί πολύ δύσκολο εκτός έδρας παιχνίδι με την πολύ καλή φέτος Λάρισα και παιχνίδι πρόκρισης με τη Χέρτα.

Αυτός: Ναι, επιτέλους. Δεν μπορούσα να περιμένω άλλο.
Αυτή: Θέλεις να φύγω;
Αυτός: Όχι, ούτε καν να το σκέφτεσαι.
Αυτή: Με αγαπάς:
Αυτός: Φυσικά. Όσο πάει και πιο πολύ.
Αυτή: Μ' έχεις απατήσει ποτέ;
Αυτός: Όχι βέβαια.
Αυτή: Θα με φιλήσεις;
Αυτός: Οπωσδήποτε.
Αυτή: Θα με χτυπήσεις;
Αυτός: Είσαι τρελή; Δεν είμαι τέτοιος τύπος.
Αυτή: Μπορώ να σ' εμπιστευτώ;
Αυτός: Ναι!
Αυτή: Αγάπη μου!

Τώρα διαβάστε το ανάποδα, από κάτω προς τα πάνω...

Πάμε για τη Μάλαγα…

Τα δεκάλεπτα: 15-21, 27-49, 38-71, 72-90

ΑΕΛ (Αλεξανδρής): Μπρόζος, Μέχια 5, Ζάρας 7(1), Καραδολάμης, Αποστολίδης 16(1), Κόμματος 12(2), Παπανικολάου 4, Λαμπρόπουλος 7(1), Τσαϊρέλης, Καραβανάς 5, Λάππας 6(1), Φράνσις 10.

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 7(7ασ.), Πρίντεζης 10(1), Τσίλντρες 22(2/2 1π., 7/7 2π., 2/2 3π.), Βούισιτς 4(5ασ), Έρτσεγκ 4, Τεόντοσιτς 10(2), Χαλπερίν 10, Γκριρ 9, Γιαννόπουλος, Βασιλόπουλος 4, Βουγιούκας 4, Σχορτσανίτης 6.

Τζάμπα ήττα…
Σε καμία περίπτωση η εμφάνιση μας δεν ήταν αντάξια των προηγούμενων, αλλά σαφώς πολύ καλύτερη από αυτή που κάναμε στη Τουρκία.
Το παιχνίδι βασικά ήταν για Χ.
Κάποιες ευκαιρίες κάναμε και οι δύο, με τη Μέταλιστ να κάνει ίσως κάποιες καλύτερες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν καλύτερη από εμάς. Το παιχνίδι αν ξέφευγε από το Χ και το 0-0, θα κρινόταν στο γκολ και αυτό όχι από κάποια οργανωμένη επίθεση. Δεχθήκαμε ένα «κουλό» γκολ από αυτά που δεχόμαστε αρκετές φορές στην Ευρώπη και η σεμνή τελετή έλαβε τέλος.

Σήμερα πάντως ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για την πρώτη θέση του ομίλου, αλλά ξοδεύτηκε τσάμπα. Επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε και τη γνωστή γκαντεμία που μας συνοδεύει και που θέλει πάντα τα αποτελέσματα των άλλων αγώνων που μας ενδιαφέρουν, να μην μας κάθονται ποτέ.
Την προηγούμενη βδομάδα είχαμε το διπλό της Μέταλιστ μέσα στη Τουρκία και σήμερα είχαμε το διπλό των Τούρκων μέσα στη Γερμανία.
Όλα αυτά δυστυχώς, μας οδηγούν στην 3η θέση του ομίλου αρκεί να μην χάσουμε από τη Χέρτα. Τώρα αυτό μπορεί να μας βγει σε καλό, μπορεί και σε κακό, αλλά πιθανότητες είναι εναντίον μας.

Ποιος να μας το έλεγε στην αρχή ότι θα μείνει έξω η Μπεμφίκα και η Χέρτα !!!

Εδώ κάναμε το αυτονόητο, δηλαδή περίπατο.
Η δυναμικότητα βέβαια του αντιπάλου δεν μας δίνει δικαίωμα για ασφαλή συμπεράσματα όσο αφορά την άνοδο και βελτίωση της ομάδας, αλλά δεν παύει να είναι ένα καλό παιχνίδι που με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο πρόσφερε ουσία και θέαμα.

Τα δεκάλεπτα: 20-16, 41-25, 73-40, 91-66

Ολυμπιακός (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 6, Πελεκάνος 3, Τσίλντρες 13, Βούισιτς 10, Μπουρούσης 11, Χαλπερίν 8, Γκριρ 11, Βασιλόπουλος 4, Πρίντεζης 2, Ερτσέγκ 4, Τεόντοσιτς 11, Σχορτσανίτης 8.

Αβελίνο (Μαρκόφσκι): Γουόρεν 16, Ραντούλοβιτς 3, Μπεστ 6, Κροσαριόλ 7, Σλάι 11, Τούσεκ 1, Γουίλιαμς 12, Ναρντί 10.

Ακούω εδώ και αρκετό καιρό από τους "ειδικούς", ότι ναι μεν ο Ολυμπιακός έχει ποιοτικούς παίχτες με προσωπικότητα που μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε ένα ματς και να το καθαρίσουν μόνοι τους, αλλά ότι δυστυχώς ή ευτυχώς, έχει μόνο μια ενδεκάδα !!!
Δηλαδή αν λείψουν κάποιοι από τους πρώτους 11, το κενό δεν μπορεί να καλυφτεί και δημιουργείται πρόβλημα ή αλλιώς "κενό" ή "τρύπα" στη θέση αυτή.
Το ότι δεν έχουμε άλλο Γκαλέτι στον πάγκο μας είναι γεγονός, αλλά αν είχαμε άλλον έναν, δεν θα ήμασταν Ολυμπιακός αλλά κάτι άλλο. Αλήθεια ποια ομάδα στην Ελλάδα έχει κάποιον της αξίας του Γκαλέτι στον πάγκο της, σαν come back του βασικού της ;
Έτσι δηλαδή για να καταλάβω…

Χθες παίξαμε χωρίς Τοροσίδη, Άτζα, Λεονάρντο, Ντομί, Πατσατζόγλου, Στολτίδη, Γκαλέτι, Τζόλε και Κοβάσεβιτς. Παίχτες δηλαδή που θεωρούνται βασικοί. Αυτό που λέμε πρώτης ενδεκάδας. Δεν μιλάμε για 2-3 αλλά για 9 !!!
Παρόλα αυτά χθες, ο ανύπαρκτος, ελλιπής και στερημένος από ποιότητα και λύσεις ερυθρόλευκος «πάγκος», έκανε πλάκα στον Πανιώνιο, του έβαλε 4 γκολ, είχε 2 δοκάρια, δημιούργησε 34-35 τελικές προσπάθειες και εξαφάνισε την μπάλα χωρίς να φαίνεται καμία διαφορά στο χορτάρι.

Καλό λοιπόν είναι να γράφουμε καμιά μαλακία για να κρατάμε το ενδιαφέρον των αντιπάλων μας ζεστό και να μην τους ξενερώνουμε χάνοντας φύλλα και ακροατές, αλλά καμιά φορά παίζει κι ο κίνδυνος να εκτεθούμε.

Αλήθεια ποια ομάδα έχει καλύτερο πάγκο από τον Ολυμπιακό ;
Ας μου γράψει κάποιος την ενδεκάδα της ομάδας του και το ποιους έχει στον πάγκο σαν αλλαγές.
Αλλά τι ρωτάω τώρα…
Εδώ αυτοί μέχρι να έρθει ο Μάης και να εμπεδώσουν ότι ΞΑΝΑ έχασαν το πρωτάθλημα, θεωρούν ότι έχουν το καλύτερο ρόστερ στην Ελλάδα. Και μιλάω για ΠΑΟ και ΑΕΚ. Σε λίγο καιρό θα το πιστέψει κι ΠΑΟΚ, εδώ είμαστε…