ΑΛΛ' ΑΝΤ' ΑΛΛΑ

Με το δεξί και στο ποδόσφαιρο…
Πολύ σημαντική νίκη ψυχολογίας η χθεσινή, αφού από την μια πήραμε ένα διπλό σε μια δύσκολη έδρα που πέρσι είχαμε χάσει και από την άλλη κόψαμε και τις ελπίδες των άλλων για μια πιθανή απώλεια βαθμών.

Αγωνιστικά φάγαμε το καθιερωμένο ξύλο που προβλέπεται για την αντιμετώπιση της ποιότητας των παιχτών μας και που σχεδόν πάντα μένει ατιμώρητο. Για 55 λεπτά ήμασταν αρκετά καλοί σ’ ένα πολύ δύσκολο αγωνιστικό χώρο και θα μπορούσαμε να έχουμε πετύχει άλλο ένα γκολ για να τελειώνουμε το παιχνίδι. Δεν το κάναμε κι έτσι για το επόμενο μισάωρο παρακολουθούσαμε τον Ζαιρί να μας παίζει μόνος του και τον Νικοπολίδη να στέκετε στο ύψος του όποτε χρειάστηκε η ομάδα, με άψογες αντιδράσεις.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα θα μπορούσαμε να έχουμε δεχθεί κάποιο γκολ και να τρέχαμε μετά, αλλά ευτυχώς αυτό δεν έγινε κι έτσι πήραμε το πολύτιμο αυτό διπλό.

Η νίκη αυτή είναι επίσης σημαντική γιατί προήλθε μετά από ένα μεγάλο διάστημα αγωνιστικής αποχής, που σίγουρα επηρεάζει και σε βγάζει απ’ το ρυθμό σου. Εμείς εμφανιστήκαμε δυνατή και έτοιμοι και αυτό πιστώνεται στον προπονητή.