Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Τελικός Euroleague

Τα πράγματα για μένα είναι απλά.

Χάσαμε χθες από την καλύτερη, με διαφορά, ομάδα της Ευρώπης, καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς.
Από μια ομάδα που χτίζεται κι αυτή 3 χρόνια, πάνω σε πολλά εκατομμύρια ευρώ, αλλά που «υπάρχει» ουσιαστικά στο ευρωπαϊκό στερέωμα πολλά χρόνια σερί κι όχι 2 όπως εμείς . Και πρέπει πολλοί να καταλάβουν ότι δεν είμαστε οι μόνοι που σπρώχνουμε χρήμα.
Η Ρεάλ με μπάτζετ ίδιο με το δικό μας και με τον προπονητή που τόσο θέλαμε στο θρύλο, έβλεπε το final four από το σπίτι της. Ο ΠΑΟ το ίδιο.

Χθες ήταν στον τελικό οι δύο καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Απλά η πρώτη ήταν μια κλάση καλύτερη από την δεύτερη.
Αυτό που στενοχώρησε περισσότερο χθες, ήταν η αδυναμία να το παλέψουμε και η μεγάλη διαφορά. Πιστεύω ότι αν τα σφυρίγματα ήταν 50-50 και η διαφορά θα ήταν πιο αξιοπρεπής.

Η ομάδα έχει πολλά περιθώρια βελτίωσης. Όλοι βλέπουμε τι της λείπει (φαντάζομαι και οι υπεύθυνοι) και με ψυχραιμία και όχι πολύ γκρίνια μπορούμε του χρόνου να είμαστε και πάλι στον τελικό με καλύτερες προϋποθέσεις.

Το καλοκαίρι ανεξαρτήτως τι θα γίνει στο πρωτάθλημα, και αν θα παραμείνει ο Γιαννάκης, η ομάδα θα πρέπει να γίνει ποιο αθλητική, πιο δυνατή και πιο αξιόπιστη και επικίνδυνη στην περιφέρεια.
Έχουμε καλούς ψηλούς, αλλά αν η περιφέρεια μας, δεν ανοίγει με σουτ την άμυνα του αντιπάλου για να δράσουν οι ψηλοί τι να το κάνεις ;

Ο Βούισιτς, ο Χαλπερίν και ο Πεν φεύγουν σίγουρα. Αυτούς αν αντικαταστήσουμε με έναν playmaker που τραβάει και σκοράρισμα, ένα δυάρι με αξιόπιστο τρίποντο και ένα 3-4άρι στη θέση του Βουίσιτς που να είναι πιο γρήγορος και αθλητικός, και θα είμαστε πολύ καλύτεροι. Τώρα αν κρίνουν ότι πρέπει να αλλάξουν και 12 παίχτες ακόμη που δεν είχαν φέτος προσφορά, με άλλους καλύτερους και πιο έμπειρους ακόμη καλύτερα.

Ψυχραιμία έχουμε τελικό πρωταθλήματος μπροστά μας που ήταν και ο πρώτος στόχος μας για φέτος.

Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Η μεγάλη χαμένη ευκαιρία

Οι σοβαρές ομάδες, καταξιώνονται στην Ευρώπη. Εκεί φαίνονται οι πραγματικές τους δυνατότητες, αλλά και οι αδυναμίες. Στις πρώτες πάνω χτίζεις, ενώ τις δεύτερες προσπαθείς να τις εξαλείψεις όσο είναι δυνατόν.

Εμείς στον Ολυμπιακό είμαστε σε έναν δικό μας μοναδικό μικρόκοσμο, ο οποίος περιορίζετε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος με οποιοδήποτε τίμημα, αρκεί να γίνει η φιέστα το Μάη. Όλα τ’ άλλα είναι περιττά. Χαμένος χρόνος, κόπος και χρήμα.

Στον Ολυμπιακό γίνονται εγκλήματα επαναλαμβανόμενα, που το μόνο που καταφέρνουν αυτοί που τα κάνουν, είναι να μας ξενερώνουν και να παραβλέπουμε πολλές φορές, από την απογοήτευση, και όλα τα θετικά που γίνονται στην ομάδα.

Δυστυχώς εδώ και δεκατέσσερα χρόνια, που η ομάδα παίρνει πρωτάθλημα και παίζει και στο Champions League, όποτε δημιουργήσαμε κάτι καλό ή έστω φαινόταν ότι δημιουργούμε, την επόμενη χρονιά το καταστρέφαμε. Κοινώς όταν ξεκολλάγαμε και κάναμε ένα βήμα μπροστά, αντί να χτίσουμε πάνω σ’ αυτό το ρημάδι, την επόμενη χρονιά κάναμε δυο βήματα πίσω.

Στα δεκατέσσερα λοιπόν αυτά χρόνια, τρεις φορές μας δόθηκε η ευκαιρία και η δυνατότητα να ξεκολλήσουμε και να πάμε μπροστά.
Η πρώτη ήταν στην πρώτη θητεία του Μπάγιεβιτς. Και μόνο το γεγονός ότι τα επόμενα χρόνια η ομάδα έπαιρνε τα πρωταθλήματα με αυτόματο πιλότο, αποδεικνύει τη δουλειά που γινόταν και που θα μπορούσε να γίνει αν έμενε και δεν τον έδιωχναν.
Η δεύτερη ήταν και πάλι με τον Μπάγιεβιτς, όπου η δουλεία του φάνηκε με το καλημέρα στην Ευρώπη, όταν αποκλειστήκαμε από τους 16 από συγκυρίες, ατυχία, και μεγάλη αβάντα στην Μονακό και όχι από την 3άρα στο Λίβερπουλ.
Η τρίτη ήταν επί Λεμονή. Πρώτη φορά ζούσαμε τέτοιες στιγμές στο C.L., και όχι τυχαίες αλλά βάση σχεδίου και τακτικής. Δυστυχώς όμως ότι η ομάδα όπως θα καταλάβαινε όποιος έχει στοιχειώδη ποδοσφαιρική λογική, δεν μπορούσε να παίξει με δυο εντελώς διαφορετικούς τρόπους σε Ελλάδα και Ευρώπη μέσα σε πέντε μήνες. Η ομάδα είχε στηθεί για να παίρνει ή κλέβει παιχνίδια στην Ευρώπη κι όχι να κερδίζει με τριγωνάκια και τακουνάκια την Καλαμαριά. Πάει κι αυτός…

Τρεις μεγάλες χαμένες ευκαιρίες.

Και φτάνουμε και στο σήμερα.
Φέτος είχαμε για πρώτη φορά την τύχη να πέσουμε σε ένα βατό όμιλο, με τέλεια σειρά αγώνων, με τύχη σε κάποια παιχνίδια και με μια κλήρωση για τους 16 που δεν τρομάζει και σου δίνει το δικαίωμα να ονειρεύεσαι για κάτι ακόμη καλύτερο.
Και πως μα βρήκε αυτή η ιδανική συγκυρία ;
Μας βρήκε γυμνούς.
Μας βρήκε χωρίς προετοιμασία, χωρίς προπονητή (με τόσες αλλαγές στον πάγκο, στην ουσία δεν έχεις προπονητή), με παίχτες καμένους, με παίχτες σακατεμένους από τραυματισμούς, χωρίς μεταγραφές, αποδυναμωμένους και το βασικότερο, με αδικαιολόγητες ελλείψεις για τον καταρτισμό ενδεκάδας. Αυτό δε με το αριστερό χαφ, μόνο σαν ανέκδοτο μπορείς να το δεις.

Φαντάζεστε αυτή τη συγκυρία με τον Βαλβέρδε στον πάγκο για δεύτερη χρονιά ;

Την περσινή ομάδα του Βαλβέρδε δεν την υπολογίζω στις «χαμένες ευκαιρίες» γιατί οι εμφανίσεις μας στην Ευρώπη δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο εκτός αν εξαιρέσουμε το ματς με την Μπεμφίκα και με την Χέρτα, αλλά μόνο σαν αποτέλεσμα.

Πόσο διαφορετικά θα ήμασταν φέτος αν είχε μείνει ο Ισπανός για δεύτερη χρονιά;
Θα ήμασταν χειρότεροι από πέρσι ;
Θα ήμασταν χειρότεροι απ’ ότι είμαστε τώρα ;
Δεν νομίζω.

Φέτος χάσαμε μια τεράστια ευκαιρία να κάνουμε την υπέρβαση. Η Μπορντό που είδαμε την Τρίτη με τίποτα δεν ήταν φόβητρο. Είδαμε μια ομάδα συντηρηκτική, διστακτική, ψιλοφοβισμένη και ίσως αγχωμένη λόγω απειρίας, αλλά δουλεμένη και με πάρα πολύ καλούς παίχτες. Για το αν είναι καλή ομάδα ή αν είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό δεν τίθεται θέμα, αλλά αυτή την Μπορντό ο Ολυμπιακός των τριών «χαμένων ευκαιριών» (σαν λογική) την κέρδιζε και ίσως έπαιρνε και σκορ πρόκρισης.
Εδώ αυτό ο κακός για μένα Ολυμπιακός της Τρίτης, που δεν μπορούσε το κέντρο του να κάνει ένα κοντρόλ και τρίτη πάσα, έκανε πολύ καλές ευκαιρίες και δικαιούνταν την ισοπαλία αν όχι και την νίκη (βάση τουλάχιστον των ευκαιριών).

Τι μας μένει λοιπόν ; για άλλη μια φορά μια χαμένη ευκαιρία και ένα κρίμα.

ΥΓ. για την ρεβάνς ποδόσφαιρο είναι κι όλα γίνονται, αλλά και πάλι σε τρεις μήνες θα έχουμε και πάλι καλοκαίρι…

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Το λάθος του Σωκράτη

Για απάντηση στο τελευταίο σχόλιο, του τελευταίου post το πήγαινα, έκθεση μου βγήκε.

Ο Σωκράτης εννοείτε ότι φταίει γιατί έχει επιλέξει να παίρνει πάνω του, αποφάσεις που δεν θα έπρεπε να τις παίρνει αυτός, γιατί πολύ απλά δεν έχει τις γνώσεις και επιπλέον είναι και πολύ μεγάλος σε ηλικία για να μάθει.

Έχει επιλέξει να περιτριγυρίζεται από ευνουχισμένους αυλικούς, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν (πιθανόν όχι λόγω ικανοτήτων), είναι απλά να υπάρχουν στη ομάδα.

Δεν μπορεί το 2010, σοβαρή ποδοσφαιρική εταιρεία να περιμένει ΕΝΑΝ άνθρωπο, να τελειώσει τις διακοπές του στη Μύκονο ή στην Αμερική, για να τρέξει σοβαρές υποθέσεις για το μέλλον της ομάδας.

Δεν γίνεται να νεκρώνει το ποδοσφαιρικό σύμπαν τις ομάδας όταν λείπει ο πρόεδρος.

ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ.

Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το μεγαλύτερο λάθος του Σωκράτη.

Αυτός δηλαδή ο παράλογος, για ποδοσφαιρική ομάδα, συγκεντρωτισμός που κάνει την ομάδα δύσκαμπτη και απρογραμμάτιστη.
Αν δεν αλλάξει αυτό το πράγμα δεν πρόκειται να δούμε ΟΥΣΙΑΣΤΚΗ πρόοδο στην ομάδα ποτέ.
Το να κάνεις μια καλή πορεία ή να παίξεις μια χρονιά καλή μπάλα δεν λέει απολύτως τίποτα, αν αυτό δεν είναι αποτέλεσμα σωστού προγραμματισμού για να έχει και μια λογική συνέχεια.

Με εκλάμψεις προκοπή δεν κάνεις.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

Που φταίει ο Τιμούρ ;

Τον άνθρωπο τον χρεώνουν πολλά πράγματα, αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσε κάποιος άλλος να κάνει κάτι καλύτερο.
Και μάλλον τον βλέπω να την πληρώνει άδικα για όλους, γιατί είναι και η πιο εύκολη λύση μπας και αλλάξει κάτι στην ομάδα.
Από ‘κει και πέρα όμως εγώ βλέπω, όπως και πολύ άλλοι φαντάζομαι, ότι :

-η ομάδα δεν έχει αριστερό χαφ. Ούτε βασικό ούτε αναπληρωματικό ούτε τίποτα.
-ο Ντιόγο δεν υπάρχει, είτε γιατί τον κάψαμε εμείς πέρσι, είτε γιατί κάηκε μόνος του τα βράδια, είτε και τα δύο μαζί.
-ο Ντούντου δείχνει βαρύς κι ασήκωτος, πράγμα που μπορεί να οφείλεται και στα συνεχόμενα περσινά παιχνίδια, προερχόμενος από ένα πρωτάθλημα που διεξάγεται διαφορετικούς μήνες απ’ το δικό μας.
-ο Γκαλέτι έχασε σχεδόν όλη την προετοιμασία και είναι ζήτημα αν έχει κάνει το ¼ των προπονήσεων. Άρα εκτός ρυθμού, εκτός φυσικής κατάστασης και πλήρως ανέτοιμος για την εποχή και την σπουδαιότητα των παιχνιδιών που έχουμε αυτό το διάστημα.
-ο Ντάρμπισάιρ τα ίδια. Όλη η προετοιμασία χαμένη.
-ο Τοροσίδης σχεδόν τα ίδια, άντε λίγο καλύτερα απ’ τον Γκαλέτι αλλά έλειπε όλο τον τελευταίο μήνα.
-ο Μαρέσκα ήρθε καθυστερημένα σε μια καινούργια ομάδα όπου ακόμα ψάχνει ρόλο, έκατσε κι τραυματισμός...
-ο Μπελούτσι έφυγε και δεν αντικαταστάθηκε από κάποιο άλλο επιθετικό μέσο με τα χαρακτηριστικά του. Πολύ καλός -ο Μαρέσκα, αλλά δεν μπορεί να κουβαλήσει την μπάλα και να ενώσει κέντρο με επίθεση. Είναι άλλος παίχτης.
-ο Στολτίδης που θα μπορούσε να βοηθήσει στο κέντρο, δεν ξέρουμε αν είναι νυν ή πρώην ποδοσφαιριστής.
-η ομάδα μετά από πολλά χρόνια δεν έχει επιθετικογενείς παίχτες. Με ποιους να επιτεθείς και με ποιους να φτιάξεις παιχνίδι ; Οι μόνοι τέτοιοι είναι ο Ντιόγο, ο Μήτρογλου, ο Ματ, ο Ζαιρή, ο Γκαλέτι, ο Μαρέσκα, και ο Ντούντου. Αν πεις ότι από αυτούς τους 7, κανονικά σε ένα 4-5-1 ή 4-2-3-1 πρέπει να παίζουν οι 4, οι υπόλοιποι αδυνατούν να δημιουργήσουν και να απειλείσουν.

Με αυτές τις προϋποθέσεις ποιος θα μπορούσε να κάνει δουλειά στον Ολυμπιακό ;
Η ομάδα έχει ελλείψεις στις θέσεις του αριστερού χαφ και δημιουργικού μέσου και περιορισμένες λύσεις στον πάγκο, με εξαίρεση την άμυνα. Αν όλα αυτά τα κάνουμε σούμα, το αποτέλεσμα που βλέπουμε είναι λογικότατο.

Βεβαίως έχει και ο Κετσπάγια ευθύνη γι’ αυτό το χάλι, αλλά θεωρώ λιγότερο απ’ ότι θέλουν να του προσάψουν.

Είναι σαν να βλέπουμε μια «γκόμενα» κοντή, χοντρή, απεριποίητη και πανάσχημη και να μας φταίνε οι τρίχες στη μασχάλη.

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Πριν αρχίσουν τα επίσημα

Μετά από καιρό, δυο λόγια πριν αρχίσει η σεζόν.

Πρώτα απ’ όλα είμαι με τα μπούνια με τον Τιμούρ.Δεν ήθελα να φύγει ο Βαλβέρδε, γιατί δεν γουστάρω κάθε καλοκαίρι να αρχίζουμε απ’ την αρχή. Νέοι παίχτες, νέος προπονητής και ώσπου να μάθει ο ένας τον άλλο, το πουλάκι τις Ευρώπης να έχει πετάξει. Είχε τα καλά του και τα κακά του ο Ισπανός, αλλά βασικά ήταν προπονητής.

Από τη στιγμή λοιπόν που η διοίκηση αποφάσισε καλώς ή κακώς να τον αλλάξει, απ’ όλα τα ονόματα που έπαιξαν ή θα έπαιζαν σαν αντικαταστάτες του, εγώ ήθελα τον Τιμούρ.
Οι λόγοι απλοί. Θα ήταν ο μόνος που θα είχε πλήρη επίγνωση που ήρθε και τι απαιτήσεις έχει η ομάδα και κόσμος της. Για να το πω απλά, είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τον Λεμονή. Δλδ σεμνά ταπεινά με πολύ δουλειά, χωρίς πολλά λόγια και φαμφάρες για διαστημικό ποδόσφαιρο και περίεργα συστήματα που θα τους τσακίσουν όλους.

Την Ευρώπη ο Τιμούρ θα την αντιμετωπίσει όπως πρέπει να την αντιμετωπίζουν οι ελληνικές ομάδες. Ότι έκανε δλδ με την Ανόρθωση πέρσι, ότι έκανε ο Λεμονής πριν δυο χρόνια και ότι κάνει περίπου ο βάζελος τόσα χρόνια και μετά μας ζαλίζει τον έρωτα για πορείες και τα σχετικά.

Στην Ελλάδα δεν περιμένω τους πρώτους μήνες καμιά μεγάλη μπάλα αλλά πιστεύω ότι τα αποτελέσματα θα τα παίρνει. Επιθυμία μου είναι να δω και τους πιτσιρικάδες να παίρνουν χρόνο συμμετοχής στα επίσημα, αλλά και αυτό με μέτρο.

Ο συγκεκριμένος προπονητής πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στον Ολυμπιακό κι ας μην είναι μεγάλο όνομα, αρκεί να τον αφήσουμε όλοι να κάνει τη δουλειά του και να τον στηρίξουμε ο καθένας από την θέση του. Η διοίκηση με παίχτες, οι παίχτες με δουλειά και ο κόσμος με υπομονή και χωρίς προκατάληψη.

Στο ποδόσφαιρο αν θες να βρεις αρνητικά ή θετικά σε έναν προπονητή ή σ’ ένα παίχτη, τα βρίσκεις για πλάκα. Το θέμα είναι ποια θες να αναδείξεις. Και εδώ είναι και όλο το επικοινωνιακό παιχνίδι που παίζεται.

Για τα αγωνιστικά τώρα, θεωρώ ότι η ομάδα σαν 11άδα θα είναι καλύτερη απ’ την περσινή, ειδικά αν θα έρθουν ο αριστερός χαφ και ο επιθετικός (που ελπίζω να μην είναι ο Αμερικάνος).
Οι δύο αυτές προσθήκες είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίες, αφού και με αυτές, ελλείψεις θα έχουμε και πάλι.

 

blogger templates | Make Money Online